Het credo van Wilders kennen we: ‘onze’ joods-christelijke cultuur moet beschermd worden tegen de islam, dat ‘verschrikkelijke geloof’. Wilders windt er ook geen doekjes om dat hij een groot aanhanger is van Israel, waar hij als jonge man nog een tijdje is geweest: ‘Mijn liefde voor Israel is toen geboren en later alleen nog maar verder ontwikkeld. Niet alleen omdat het een prachtig land is: het is natuurlijk de enige democratie in die regio’ (Opzij maart 07)
Sinds 9/11 was het voorspelbaar: Sharon sprong meteen achterop de fiets bij Bush in zijn strijd tegen de ‘As van het Kwaad’, en kon met terugwerkende kracht verklaren waarom die Palestijnen maar niet bereid waren ‘op te houden met geweld’. Want Arabieren, moslims, terroristen dus. Niks te maken met bezetting. En even voorspelbaar was dat de opkomst van een salonfahig anti-islamisme hand in hand zou gaan met een houding van vierkant achter Israel. Niets mis met Israel. Israel, als ‘enige democratie’ in het barbaarse (want moslim, Arabische, dus terroristische) Midden-Oosten is het bruggehoofd van onze westerse beschaving, en moet mede namens ons daar de barbarij te lijf gaan. Met ondersteuning van Bush.
Michael Warschawski, zoon van de opperrabbijn van Straatsburg, nu kritisch en post-zionistisch Israelisch staatsburger, ziet die verbinding van kritiekloos achter Israel staan en de opgekomen islamofobie niet als toevallig. In News from Within, van het Alternative Information Center schrijft hij daar een artikel over: The Jews and the Global War. Dat Washington Israel ziet als bondgenoot in de neo-conservatieve poging om de wereld te her-koloniseren is geen toeval: vanaf het moment dat de vijand van ‘het terrorisme’ werd veranderd in ‘de Islamitische terreur’ was het nieuwe vijandbeeld klaar. Niet meer het kapitalisme dat verdedigd moest worden tegen het dreigende communisme, maar de ‘joods-christelijke beschaving’ die verdedigd moest worden tegen de dreigende islamisering van de westerse wereld, de komst van ‘Eurabia’, compleet met de onderdrukking van vrouwen, de afbraak van de democratie, en het opheffen van de scheiding tussen kerk en staat. Al onze mooie waarden en normen bedreigd.
Die ‘joods-christelijke beschaving’ is uitgevonden als middel in de anti-islamitische strijd, en een leugen, zegt de zoon van de opperrabbijn. Er is historisch gezien niets dat het Judaisme en het Christendom meer met elkaar zou verbinden dan elk met de Islam. Theologisch gezien staan Islam en Judaisme dichter bij elkaar dan bij het Christendom, en historisch gezien is de geschiedenis van het Christendom er een van haat tegen de joden, vervolgingen en bloedvergieten. De afwijzing van het jodendom stond centraal in het christelijk denken, vanaf de Middeleeuwen, toen joden niet of nauwelijks werden geaccepteerd als burgers in het grootste deel van christelijk Europa. Van de bloedbaden tijdens de kruistochten, naar de massamoord van de holocaust, via de verdrijving van joden uit Spanje en Portugal, en de Russische pogroms is de Europese geschiedenis er, met tussenpozen en rustiger tijden, vooral een van een christelijk anti-judaisme.
In tegenstelling daarmee ging het de joden in de moslimwereld een stuk beter. Weliswaar was er in de pre-moderne tijd nog geen sprake van de principiele gelijkheid van burgers die we nu associeren met democratie, en kregen joden als minderheid niet overal volledige burgerrechten, maar vergeleken bij de Europese geschiedenis werden joden, je zou haast zeggen, door de moslims nogal christelijk behandeld. Die joods-christelijke traditie, is volgens Warschawski dus een recente uitvinding, en geen onschuldige. Het legt een nieuwe scheidslijn aan, tussen ons, de joods-christelijke geciviliseerde wereld, tegen hun, de islamitische wereld, onze geboren vijand.
De Westerse wereld heeft het niet makkelijk, na het onmiskenbaar koloniale verleden, om deze nieuwe kruistocht tegen de islamitische wereld te rechtvaardigen, en daarbij komt de nieuwe retoriek van pas: de haat wordt geprojecteerd aan de andere kant. Ze haten onze beschaving, ze haten joden. Het anti-semitisme in de Arabische wereld wordt een excuus: zij vallen de joden aan, dus als wij hen aanvallen verdedigen wij de joden. Diezelfde joden die nog niet kort geleden door datzelfde Westen bijna vernietigd werden. Zo kan ook kritiek op bondgenoot Israel makkelijk afgedaan worden als antisemitisme.
Het valt niet te ontkennen dat er ook in de islamitische wereld sprake is van antisemitische vooroordelen, van dubieuze uitspraken en anti-joodse daden. Zie Ahmadinejad. Zie de uitspraken van sommige imams in moskeeen daar en in Europa, zegt Warschawski. Deels wordt dat antisemitisme versterkt door de Israelische misdaden tegenover de Palestijnen, en de dubbele moraal die er door het Westen op na wordt gehouden tegenover Israel. Maar het antisemitisme is in Europa een marginaal verschijnsel geworden, terwijl de islamofobie bezig is ‘politiek correct’ te worden, gerespecteerd in de media, maar ook toegenomen in progressieve kringen onder de noemer van voor secularisering, voor vrouwenrechten, voor democratie en moderniteit, en ook: tegen antisemitisme. Dit laatste, de misbruik van zogenaamde ‘judeofobie’ om ‘islamofobie’ te rechtvaardigen, zou heel wel een extra aanzet kunnen zijn tot de versterking van werkelijke jodenhaat. Het is dus aan de orde, ook voor Europese joden, om na te denken welke rol ze wensen te spelen in het bloedige spel dat ‘de botsing der beschavingen’ is gedoopt, zegt Warschawski. Kritiekloos meelopen in de kruistocht tegen moslims en de Arabische wereld kan werken als een boemerang.
Wat wensen de zelfbenoemde joodse leiders in Europa maar vooral in de VS te bereiken met dit nieuwe bondgenootschap, samen tegen de Islam? In de eerste plaats levert het kritiekloze steun op voor Israel, in zijn oorlogen en bezettingspolitiek. Door mee te doen aan de ‘global war’ tegen de islam wordt met terugwerkende kracht de vijftigjarige oorlog van Israel tegen de Arabische wereld een onderdeel van de verdediging van de westerse beschaving, en wordt de onteigening en de verdrijving van de Palestijnen geheel ondergesneeuwd. Een tweede voordeel is dat de joden in de christelijke wereld hun rol als de eeuwige Ander, die zo vaak gepaard ging met verdrijving, vervolging, discriminatie of op zijn best een ongemakkelijke tolerantie, nu door kunnen geven aan de moslims. Nu zijn zij eens die Ander die zich voortdurend moet verdedigen tegen negatieve beeldvorming en verdachtmaking. Eindelijk worden joden werkelijk geaccepteerd. Volgens Warschawski mogen we niet onderschatten hoe belangrijk die acceptatie voor joden is, en verklaart dat waarom een deel van de joodse leiders, woordvoerders en intellectuelen meteen klaar staat om hun rol te spelen in de anti-islamitische kruistocht.
Maar met deze strategie is voor de joden in het Westen niet alleen iets te winnen, zegt Warschawski. Zeker in de VS, bij de machtige messianistisch christelijke fundamentalisten is het wantrouwen tegen de joden, die Christus hebben vermoord tenslotte, niet verdwenen maar alleen ondergronds gegaan. De joden mogen in Israel proberen de westerse demokratie te beschermen tegen het islamitische gevaar, laten zij het vuile werk maar opknappen, tot dat blijkt te falen en ze beschuldigd worden dat ze daar niet in slagen. En dan hebben zij het gedaan. We moeten niet vergeten, zegt Warschawski, dat de protestante elite in de VS de gebeurtenissen van de holocaust nauwelijks heeft geinternaliseerd. Nu worden de joden in Israel ingezet als stormram, voor hetzelfde geld zijn ze straks weer de zondebok, zegt Warschawski.
(News from Within, februari 2007. Zie voor het hele artikel, hier. Zie meer over en van Warschawski op dit weblog: hier en hier.)
Ik denk dat je nergens kritiekloos naar moet kijken? Uiteindelijk heb je als mens hersens gekregen om te gebruiken?
mooi artikel. hopelijk, insjallah, zullen deze gedachtegangen de media bereiken.
Beste Anja,
Ten eerste, heeft u deze term zelf bedacht of noemt Warschawksi zichzelf zo: “post-zionistisch Israelisch staatsburger”? Ik heb dat nog nooit eerder gehoord, in ieder geval. (Dat kan aan mij liggen.)
Ten tweede, op zich vind ik het goed dat u een soort anti-antisemitisme wil bespreken. Er wordt – vooral in de VS – iets te snel geklaagd over jodenhaat, terwijl het vaak gewoon eerlijke kritiek op Israel is. Kritiek moet je op vrienden kunnen uiten.
Ten derde, uw verhaal staat wel enigszins op losse schroeven, als u antisemitisme aanvalt, maar islamofobie bestrijdt. Nu geeft u wel argumenten waarom u dat doet, maar in principe zijn het twee loten van een stam. Met andere woorden, of u staat toe dat er mensen zijn die de Islam bekritiseren en dan bekritiseert u Israel, of beiden mogen niet bekritiseerd worden.
Ik ben een voorstander van de vrijheid van meningsuiting en dus vind ik dat kritiek mogelijk moet zijn – op beide religies welteverstaan.
Geachte mevrouw Meulenbelt,
In mijn ogen geeft Michael Warschawski een twijfelachtige voorstelling van zaken. Hoewel het waar is dat joden in de moslimwereld het tijdens de Middeleeuwen vaak beter hadden dan in wat tegenwoordig het Westen heet, is het idee dat antisemitisme niet voorkwam een populaire misvatting. Jodenhaat is al zo oud als de islam zelf. Vandaar dat de Koran volstaat met antisemitische passages.
Daarbij is wat u “islamofobie” noemt gestoeld op een reële bedreiging van de moslimwereld jegens het Westen en Israël. De joods-christelijke traditie is geen uitvinding die een anti-islamitische strijd dient, maar een beschaving die, mede onder invloed van Griekse en Romeinse ideeën, moreel, economisch, intellectueel en filosofisch superieur genoemd kan worden aan wat de islamitische “beschaving” heet. Israël is de enige liberale democratie in een regio waar Middeleeuwse wetten en gebruiken de regel zijn en dictators zich over de rug van hun volk exorbitant weten te verrijken.
Aan de ellende van moslims heeft Israël minder schuld dan u telkens maar weer suggereert op dit weblog. Als de Arabische landen verstandig beleid hadden gevoerd en zich enigszins tolerant hadden opgesteld, hadden joden en Palestijnen hun zo gewenste twee-statenoplossing in 1948 reeds gerealiseerd gezien.
Bovendien is het verachtelijk hoe de Arabische staten antisemitisme blijven propageren om hun eigen falen in eigen huis onder het tapijt te vegen: ‘9/11′ was de schuld van de joden, zij ontvoeren Palestijnse baby’s om ze vervolgens op te eten en smeden altijd en overal sinistere samenzweringen om het geluk van de moslim te dwarsbomen. Cartoons in Arabische kranten beelden de jood af met een grote neus en kwade grijns, die de touwtjes strak in handen houdt. De Protocollen van de Wijzen van Zion gaan als warme broodjes over de toonbank in het Midden-Oosten en zijn zelfs verfilmd tot een hitserie op televisie, wekelijks door miljoenen bekeken.
Antisemitisme is de norm in de moslimwereld, mevrouw Meulenbelt, en dat is niet uitsluitend een fenomeen van na 1948. In de jaren dertig en veertig ging de Groot-Moefti van Jeruzalem reeds regelmatig bij Adolf Hitler op de koffie, met als enig doel de Führer ertoe bewegen het Midden-Oosten “Judenrein” te maken. De baathisten in Syrië en Irak lieten zich inspireren door de nazi’s en lazen Mein Kampf en Friedrich Nietzsche. De Moslim Broederschap, opgericht in de jaren twintig in Egypte, bediende zich van gelijksoortige sympathieën. Sayyid Qutb, die zich in de jaren veertig en vijftig ontpopte tot de belangrijkste inspirator van het hedendaagse fundamentalisme, voorzag zijn antisemitisme van een filosofisch, niet politiek, sausje: vanaf het begin van de islam hebben de joden de islam reeds onderdrukt en de moslim moet dan ook vooral met terughoudendheid de spaarzame passages in de Koran lezen die de joden wél goedgezind zijn.
Wat u betitelt als het islamitische “verzet” tegen Israël is een gevaarlijke en intolerante doctrine, die zich sterk heeft laten inspireren door het fascisme en socialisme, dood en chaos verheerlijkt en steun put uit de diepgewortelde en intense jodenhaat die de moslimwereld doordrenkt. Wij voeren geen oorlog tegen de islam, de islam voert een oorlog tegen ons. Het is niet meer dan logisch dat Israël zich bedreigd voelt als zijn omgeving het beschouwt als een kankergezwel dat moet worden weggesneden. En als gevolg van een stuitende aarzeling en het onbegrijpelijk verzet van mensen als u laten wij het toe dat Iran straks het middel heeft om Israël inderdaad “weg te snijden”: een kernwapen.
Het Westen is anno 2007 te multiculturalistisch om een “anti-islamitische kruisvaart” te voeren. Het probleem is dat die eigenschap een “one-way street” is: velen in ons midden maar ook op talloze andere plekken in de wereld zijn niet zo tolerant jegens ons. Geert Wilders en velen met hem hebben dat goed gezien. Met de pseudo-intellectuele hersenspinsels van figuren als Warschawski tracht u — vermoedelijke met succes; ik denk namelijk dat het met die “kritiekloze steun” aan Israël in Nederland wel meevalt — hun stemmen bij voorbaat te smoren. Zij verdienen echter meer, niet minder, aandacht in de media.
Met vriendelijke groet,
Mark Bogaers
Dank u voor uw voortreffelijk artikel.
Jimmy, er is een kleine maar in mijn ogen belangrijke stroming van mensen in Israel die zichzelf post-zionistisch noemen. Dat wil zeggen dat ze vinden dat het zionisme, de gedachte dat Israel een joodse staat moet zijn, achterhaald vinden, en vinden dat het een staat zou moeten zijn waarin alle burgers ongeacht etniciteit of geloof gelijke rechten hebben. Of een binationale staat waar de verschillende groepen naast elkaar kunnen leven met gelijke rechten. Ik schreef daar al over in 2000, in Het beroofde land. Ook heb ik artikelen van een aantal van hen verzameld in de bundel De spiegel liegt niet.
Ik ben uiteraard net zo tegen antisemitisme als tegen islamof0bie of anti-islamisme.
Kritiek op Israel is kritiek op hun politiek, op de bezetting, de schending van mensenrechten etc. Dat heeft niets met geloof te maken.
Ik ben niet tegen een kritische blik op religies. Ik zie wel dat er op dit moment onder het mom van ‘religiekritiek moet kunnen’ zaken over de islam worden beweerd die niet kloppen, en er een ferme neiging is om alle moslims over een (negatieve) kam te scheren. Dat heeft voor mij met werkelijke kritiek niets te maken.
Jij draait weer het geijkte verhaal af dat we in verschillende versies hier al zo vaak hebben gehad, Mark. Als de groot-moefti weer eens wordt opgevoerd dan weten we al hoe laat het is, dan wordt er weer eeuwige jodenhaat op de Arabieren geprojecteerd, dan wordt weer gesuggereerd dat de passages in de koran van hetzelfde soort antisemitisme zijn als in de moderne tijd. En de bedoeling is duidelijk: Israel vrijpleiten van de wandaden tegen de Palestijnen en hun buitengewoon slechte rol in het Midden-Oosten. Dus bij Wilders ben je geheel op je plek en bij mij uiteraard helemaal niet. Er heeft hier al heel wat materiaal op dit weblog gestaan waar wat mij betreft geen speld tussen te krijgen is. Onder andere van Ilan Pappe, over de etnische zuivering.
En Warschawski kun je niet afdoen als ‘pseudo-intellectuele hersenspinsels’, al zou je dat graag willen. Dus tenzij je bereid bent je er werkelijk in te verdiepen, wat ik niet geloof, hoef je met verhalen als het bovenstaande hier echt niet meer langs te komen.
Beste mevrouw Meulenbelt,
Het is jammer dat u mij afdoet als een leek die niet de moeite doet zich te verdiepen in de materie. Misschien dat ik met mijn opmerking over Warschawski iets te direct op de man speelde, maar ik ben dan ook van mening dat hij een behoorlijk eenzijdig, zelfs naïef, verhaal verkoopt.
Wat mij verder niet duidelijk is, is waarom u mijn argumentatie zonder schroom naar de prullenbak verwijst. De gedachte dat antisemitisme een constant fenomeen is geweest in de islamitische traditie sluit u bij voorbaat uit, maar u kiest er tevens voor om mij niet te vertellen hoe het dan kan dat Arabische en Palestijnse media consistent (hoe kan het ook anders; er bestaat immers geen vrije pers in het Midden-Oosten buiten Israël) joden portretteren als sinistere samenzweerders, schuldig aan ‘9/11′, Palestijnse kinderen ontvoerend en opetend en wat dies nog meer zij. Uiteindelijk is antisemitisme een irrationele haat jegens joden, namelijk een haat om wie zij zijn en niet om wat zij doen. Een dergelijke haat is al zo oud als de islam zelf.
Mijn stelling blijft dat joden overal in het Midden-Oosten tot zondebok worden gemaakt voor het onvermogen van de Arabische landen om hun eigen huis tot ontwikkeling te brengen. De moslimwereld is verwikkeld in een eigen identiteitscrisis, die zijn wortels vindt in de teloorgang van de superioriteit van de islam, een proces dat zijn climax beleefde met de ineenstorting van het Ottomaanse Rijk.
Met verstandig beleid en een tikkeltje westerse tolerantie van de Arabische staten hadden de Palestijnen hun eigen land gehad, naast Israël, en had het Midden-Oosten, met al zijn olie onder de grond, tot de meest welvarende regio’s ter wereld kunnen behoren. In plaats daarvan hebben zij massaal gekozen voor idioot beleid, gebaseerd op nationalistische en socialistische ideeën, en toegelaten dat extremisten hun Middeleeuwse versie van de islam tot dominante stroming konden maken.
Als de daden van de Palestijnen bovendien hun wortels vinden in wanhoop en onderdrukking, waarom blazen joden zich dan niet op in Berlijn? En Duitsers en Japanners niet in Washington? Ik denk dat daar twee verklaringen voor te vinden zijn, welke beide mijn argument staven en het uwe onderuithalen.
Ten eerste hebben laatstgenoemden de toekomst in eigen hand genomen en met superieure, liberale ideeën (veelal joods-christelijke!) hun respectievelijke landen tot ongekende economische ontwikkeling gebracht. Een dergelijke welvaart zouden de Arabische landen noch de Palestijnen zich met hun Middeleeuws geestelijk ontwikkelingsniveau kunnen verschaffen.
Ten tweede waren de joden op een haar na uitgeroeid in Duitsland, en waren Duitsland en Japan geheel verslagen en tot onvoorwaardelijke overgave gedwongen. Dit alles in schril contrast met wat Israël heeft gedaan met de Palestijnen. Het heeft immers altijd getracht om tot een vredig samenlevingsverband te komen met de omgeving die zich zijn vijand noemt. Het stelt zich niet als doel de Palestijnen uit te roeien. Het stelt zich als doel een veilig onderkomen te bieden voor de nabestaanden van de zes miljoen die in ’40-’45 zijn uitgeroeid. Dat het daarbij diegenen soms pijn moet doen die hen dat doel onmogelijk proberen te maken neemt het voor lief.
“Etnische zuivering” is een gewichtige term, mevrouw Meulenbelt. Hoewel u ongetwijfeld denkt dat ze choqueert en op die manier uw argument kracht bij zal zetten, zou u ze toch wat kritischer moeten hanteren. De enige zijde in het conflict die de ander etnisch wil zuiveren is de Palestijnse en zijn Arabische steunpilaren. Israëls pogingen om hun inspanningen te blokkeren zijn volkomen begrijpelijk en legitiem, ook al zijn ze in sommige gevallen zeer pijnlijk en zelfs onmenselijk. Uiteindelijk kunnen de moslims niet met de joden samenleven, maar is het andersom geen enkel probleem.
Met vriendelijke groet,
Mark Bogaers
Omdat je verhaal uit de prullenbak afkomstig is, Mark. Het spijt me. Het verhaal over de etnische zuivering, om maar een punt te nemen, is aangetoond. Door de historicus Ilan Pappe. En inderdaad, verdiep je daar maar in voordat je doet alsof je dat op deze manier naast je neer kunt leggen.
Je kunt er voor kiezen om Warschawski niet serieus te nemen. Neem het mij dan niet kwalijk dat ik op mijn beurt niet van plan ben om jouw verhaal nog serieus te nemen.
Warschawski, Pappe, Segev, het zijn allemaal helden die de moed hebben om ook de donkere kanten van de eigen geschiedenis te belichten. Of ze naïef en op hun beurt ook weer eenzijdig zijn is discutabel; hun belang is sowieso dat die discussie wordt gevoerd. Een maatschappij die zo’n discussie niet voert is immers ten dode opgeschreven, zowel in moreel als in intellectueel opzicht.
Waar zijn echter de Palestijnse Warschawski’s, Pappe’s en Segev’s, hoe komt het dat die niet worden gehoord? Zijn ze er überhaupt? Een belangrijke vraag, want het zouden de Palestijnse Warschawski’s, Pappe’s en Segev’s kunnen zijn die met de Israelische Warschawski’s, Pappes’s en Segev’s tot het vergelijk kunnen komen waar de hele wereld al meer dan een halve eeuw op wacht. Het vergelijk dat overal en altijd nodig is waar twee partijen met hun eigen gelijk elkaar het leven onmogelijk maken en dat een einde maakt aan de partijtrekkende bemoeienis van al diegenen die er geen ene moer mee te maken hebben.
Ik zit nu in Den Haag, Maarten, maar ik zou zo de boeken uit mijn kast kunnen trekken van Palestijnse historici, Aruri, Khalidi, de mensen waar Pappe ook graag mee samenwerkt. Dat die minder gehoord worden dan de Israelische heeft ene reden, dezelfde reden waarom ook Pappe eerder gebruik maakt van Israelische dan van Palestijnse bronnen, in het Westen zijn juist de Israeli’s die het aandurven kritisch te staan tegenover de daden van hun eigen staat geloofwaardiger dan Palestijnen die toch al ‘aan de andere kant’ staan.
Verder lijk jij nogal in paradigma 2 te zitten, Maarten, lees dat er nog eens op na, ga naar ‘paradigmastrijd’. Dat is de gedachte dat je daar vrede krijgt als de welwillende mensen van beide zijden, de verstandige leiders zeg maar, maar bij elkaar gaan zitten en het samen eens worden. Als het daar van af hing was die vrede er al, want er zijn massa’s Palestijnen die hetzelfde voorstaan als Pappe, Warschawski en Segev. De opheffing van de bezetting, grenzen terug naar 1967,Jeruzalem als gedeelde hoofdstad, een rechtvaardige oplossing voor de vluchtelingen. Dat is wat de overgrote meerderheid van het Palestijnse volk wil en je hebt geen moed nodig om dat in Palestina hardop te zeggen. Het punt is dat de Palestijnen het niet voor het zeggen hebben. Dat zij de macht niet hebben, net zo min als dat kleine groepje moedige mensen in Israel dat opkomt voor de rechten van Palestijnen. De Israelische oppositie heeft nauwelijks macht omdat ze maar een handjevol mensen hebben, de Palestijnen hebben nauwelijks macht omdat zij onder een bezetting leven. Ze hebben geen eigen leger, nog maar een halve staat, worden economisch gewurgd, kunnen nergens heen om hun recht te halen. Het gaat dus om buitengewoon ongelijke partijen, en dat is paradigma 3.
De verantwoordelijkheid voor het conflict, en het voortduren daarvan is geen gelijkwaardige, evenredige verantwoordelijkheid, dat is wat ik steeds maar moet zeggen. De verantwoordelijkheid ligt bij Israel en de VS. Israel wil zoveel mogelijk land met zo min mogelijk Palestijnen er op, ze zijn helemaal niet geinteresseerd in een oplossing waarbij ze terug moeten naar de grenzen van 1967, en zijn helemaal niet van plan om ook maar een vluchteling terig te laten komen, omdat ze vooral geinteresseerd zijn om het joodse karakter van de staat te handhaven. Het werkelijke werk zal dus in Israel moeten gebeuren, en zoals Pappe zegt, dat zal niet gaan zonder druk van buitenaf.
U heeft zeker een aantal valide punten in uw betoog, met name over de haast geforceerde ‘verbinding’ tussen het Christendom en het Jodendom waar mensen als Wilders steeds mee aan komen of uberhaupt de constant verbinding tussen religie en cultuur die ment maakt. Gelukkig bestaat er in Nederland gezonde kritiek op Israel.
Organisaties als het CIDI staan er om bekend dat ze elke vorm van kritiek op de Israelische staat proberen te onderdrukken door met woorden als ‘anti-semitisme’ te gooien. Doet u hier echter niet hetzelfde met kritiek op de Islamitische en met name de Palestijnse wereld? De scheidlijn tussen kritiek en haat kan soms ernstig vervagen, pas op dat u deze lijn niet oversteekt.
Verder, de Palestijnse bevolking is meer het slachtoffer van haar eige religieuze en politieke leiders dan die van Israel. Als het Palestijnse volk daadwerkelijk in vrede en welvaart wil leven zal zij haar eige lot in handen moeten nemen en dan bedoel ik uiteraard niet met haat en aanslagen, maar met gezond, productief en met name vreedzaam beleid.
Het zou u sieren als u wat kritischer jegens de Palestijnse kant van het conflict zou zijn. De manier waarop u met kritiek op uw artikel omgaat is jammer, als u alleen bevestiging in uw mening wilt vinden en niet graag kritiek wilt zien kan u ook gewoon de mogelijkheid om te reageren uit zetten.
Het is niet waar dat de Palestijnen meer het slachtoffer van hun eigen leiders zouden zijn dan van Israel, Roeland. Ik kan het kennelijk niet vaak genoeg zeggen. Het gaat om een militaire bezetting van een volk, van het inbeslag nemen van hun land, van het schenden van hun mensenrechten, van het overtreden van het internationaal recht, van hen uithongeren door ze op te sluiten, enzovoorts. Allemaal bekend voor wie dat wil weten, allemaal goed gedocumenteerd en allemaal op dit weblog te vinden.
Je kunt de Palestijnen betere leiders toewensen maar helaas zou de bezetting er voor geen milimeter anders uitzien als ze die hadden.
Wat mij betreft zijn dat de feiten. Ik kan er niets aan doen als mensen die niet wensen te zien, maar ik kan wel grenzen stellen wanneer mensen hier steeds maar weer met dezelfde verhalen aan komen zetten die allang zijn weerlegd. Ik kan gezien de situatie in Palestina, die ik van heel direct ken, ook geen grein sympathie meer op brengen voor de mensen die nog steeds maar door gaan om de gepleegde misdaden van Israel te vergoelijken. Terwijl ze echt beter kunnen weten.
Dit gaat niet zomaar om een andere mening Roeland. Wat Israel doet in Palestina is echt verschrikkelijk.
Wie zich daar niet eerlijk in wil verdiepen moet dus niet bij mij zijn.
Dat de term ‘joods-christelijke beschaving’ is uitgevonden als middel in de ‘strijd tegen de islam’, zoals Warschawski volgens dit artikel beweert, komt niet overeen met wat bronnen als b.v. de oxford dictionary of wikipedia stellen. De term is voor het eerst gebruikt in 1899 maar is pas in 1938 met zijn huidige betekenis in zwang geraakt.
wikipedia:
The term was first used with its current meaning in 1938, during World War II as an alternative to using the term ‘Christian civilization’ in light of Hitler’s attacks on Jews and Judaism.
Het is een mooi verhaaltje, Anja, maar helaas tonen ook de reageerders hier aan dat de feiten toch in werkelijkheid vaak enigszins anders liggen. De Palestijnen zijn natuurlijk wel degelijk ook slachtoffer van hun eigen leiders. Als je dat ontkent blijft er wel heel weinig geloofwaardigs meer over. De afgelopen maanden zijn bijvoorbeeld vele tientallen tot honderden volkomen onschuldige Palestijnse kinderen omgekomen, zonder dat er ook maar een Israeli in de buurt was. Allemaal door Palestijns toedoen. Als er ooit al een wil was om een stabiele Palestijnse staat te stichten, is nu wel duidelijk dat ze dat helemaal niet kunnen, intern verdeeld als ze zijn. Ze vechten het liefst tegen Israeli’s, maar eigen mensen mogen het ook ontgelden.
De Arabische wereld is een clan-cultuur. Familie is het belangrijkst. Verwantschap gaat boven alles. Een mooi voorbeeld hiervan, dat tevens illustreert hoezeer de publieke opinie zich vaak ten onrechte tegen Israël keert: In de recente oorlog met Libanon kwam het verhaal naar buiten dat de ‘joodse’ dorpen in het noorden van Israël wel schuilkelders hadden gekregen van de overheid, maar de ‘arabische’ dorpen niet. En dat zou dan weer bewijs zijn van de kwade opzet van Israël. Wat blijkt, als je even wat dieper gaat zoeken? Elke gemeenschap heeft geld gehad voor schuilkelders, alleen moest het lokale bestuur uitmaken wat er mee gebeurde. En toen bleek nogal schrijnend dat veel Arabische dorpen dat budget voor allerlei andere zaken had aangewend, maar niet voor schuilkelders. Simpelweg ook omdat ze niet konden geloven dat hun mede-arabieren (denk aan de clan-cultuur) hen ooit zouden aanvallen met raketten. Groot was de verbijstering toen ze zelf doelwit werden … maar vervolgens rakelen de media rare praatjes op over Israël dat niet voor schuilkelders voor moslims zou hebben gezorgd.
Anja, je hele verhaal staat vol half-onderbouwde meningen (meestal nog meningen van anderen ook), en geconfronteerd met goed onderbouwde meningen van mensen die er overduidelijk over hebben nagedacht, veeg je dat zonder tegenargument (behalve dat je mensen toesnauwt maar eens bepaalde niet helemaal obejectieve schrijvers te lezen) zo in de prullenbak. Zwakjes. De discussie is interessant, maar dan moet jij het wel serieus nemen, je begint er tenslotte zelf over.
Je schuift zonder goed tegenargument de fundamentele jodenhaat in de arabische wereld onder tafel, en dat is echt onvergeeflijk. Als je in Caïro op straat loopt, zie je gewoon de posters hangen die mensen oproepen alle joden in zee te drijven. Diezelfde meningen en leuzen worden in soapseries (!) op tv vertoond. In het nieuws verkondigd. Op straat normaal gevonden. En dit alles vond ook al ver voor WOII plaats, zoals hierboven ook is opgemerkt. Dat dit psychische effecten heeft op de Israeli’s is duidelijk, en dat dit ook resulteert in soms onmenselijke optredens is heel erg. Maar hoe moet je samenleven en onderhandelen met iemand die volmondig toegeft jou het liefst dood te hebben? Hoe onderhandel je als Israelisch regeringsleider met een Yasser Arafat die op zijn uniform demonstratief de badge van 1 verenigd Palestina heeft genaaid, een beweging die het op dat moment tot DOELSTELLING had om alle joden weg te vagen in Palestina?
En om even je laatste regels in je laatste reactie te parafraseren: wat de Arabieren doen met Israël is echt verschrikkelijk. Wie daar de ogen voor sluit moet niet in discussie willen.
Dat je stelling kiest, dat mag. Maar ga dan anderen niet beschuldigen niet objectief te zijn. Iets met een balk en een splinter.
Het zijn geen honderden kinderen, Luuk. Maar dat is het punt niet. Het centrale probleem is de bezetting. En die valt op geen enkele manier op het conto te schrijven van de Palestijnse leiders. Dat is de verantwoordelijkheid van Israel.
Verder hoef je me de Arabische clancultuur niet uit te komen leggen, ik werk al intensief twaalf jaar in Gaza. Ze hebben daar veel problemen, maar niets van hun eigen, interne problemen, haalt het bij dat ene grote probleem van de bezetting. Of anders gezegd, die problemen zijn moeilijk op te lossen zolang er geen normaal leven en geen normaal opgebouwde overheid mogelijk is. Het is voor wie de zaken nauwlettend hebben gevolgd duidelijk dat de Palestijnen bijna tot het punt van burgeroorlog zijn gebracht door de internationale boycot, die het laatste beetje normaal leven totaal heeft ontwricht. Dat is uiteraard geen enkel excuus voor wat er met de kinderen is gebeurd, maar het maakt wel duidelijk wat de aard is van het conflict. En dat is de bezetting.
Je informatie over de Palestijnen binnen Israel deugt verder van geen kant. Er is geen enkele twijfel over mogelijk, en een reeks van organisaties kunnen je daar de rapporten over overleggen, dat de Palestijnen binnen Israel stevig gediscrimineerd worden, en dat de Arabische gemeenten aanzienlijk minder staatsondersteuning krijgen dan de joodse. Dit is dus helaas weer de afdeling kletspraat, sorry.
Arafat had, voor jouw informatie, de badge van Gus Shalom op zijn uniform, de Israelische naast de Palestijnse vlag, en was een voorstander van de twee statenoplossing. Dus ook hier weer, helaas, klets.
En de zaak eenvoudig omdraaien haalt ook al niets uit. Je bedoelt al die Arabische pogroms in Israelische steden, hebben ze weer een paar honderd Israeli´s zonder proces opgesloten, hebben ze Tel Aviv gebombardeerd, rijden er Palestijnse tanks door de straten van Jeruzalem, moeten alle Israeli´s een vergunning aanvragen bij de Palestijnen om hun land uit te kunnen, stuiten ze als ze naar hun werk of naar school gaan onophoudelijk op Palestijnse checkpoints, waar ze uren moeten wachten? Hou toch op met die onzin, Luuk. Het is zo genant, zulke rommel. Zolang je het feit van de bezeting, die geheel eenzijdig is, niet onder ogen kunt zien, hebben wij geen discussie.
De tegenargumenten op de geijkte paradigma 1 verhalen staan hier al uitgebreid op het weblog. Ik denk niet dat ik mijn tijd hoef te besteden aan de eindeloze herhaling van wat al bekend kan zijn. Dus als wat ik hier zeg half-onderbouwd is, is dat om dat het elders al geheel onderbouwd is en ik wel wat anders te doen heb dan zevenenzestig keer hetzelfde verhaal te houden.
En bevalt het je hier niet, of vindt je het niet interessant, er zijn zat websites waar je nog veel meer van de kletspraat kunt vinden van hetzelfde gehalte als wat je hier nu presenteert, nog afgezien van de mogelijkheid dat je die klets van zo’n website hebt, want bronnen geef je natuurlijk ook weer niet aan. Als je je niet wilt verdiepen in wat er hier op dit weblog verschijnt, je bent hier vrijwillig. Maar hier wel met die klets aan komen zetten en niet de moeite nemen om je te verdiepen in het materiaal hier, doe dat maar niet.
Dus. Als jij hier wat te zeggen wilt hebben, doe dan de moeite om je in te lezen in wat er hier al aan materiaal is verzameld, Warschawski, Pappe, Halper, de mensenrechtenorganisaties, Gush Shalom, neem ze serieus. En roep niet maar wat, zonder dat je betrouwbare bronnen aan kunt geven.
Ik vrees dat je hier de lijn tussen kritiek en haat flink aan het oversteken bent. Je legt hier de schuld van de ellende eenzijdig bij Israel neer terwijl het probleem vele malen complexer is dan dat. Het is een vicieuze cirkel, de acties van de Israeliers voeden het terrorisme van de Palestijnen en het terrorisme van de palestijnen maken de acties van de Israeliers des te bruter. Als jij de schuld eenzijdig bij de Israeliers legt en zelf niet met betrouwbare bronnen komt vrees ik dat jij degene bent die maar wat kletst.
Was de wereld maar zo zwart/wit dat je alles in goed en kwaad kon indelen.
En ik herhaal, zolang de Palestijnen corrupte leiders blijven krijgen zoals bijvoorbeeld Arafat (die zijn eige volk flink aan het bestelen was) zal er geen stabiel Palestina kunnen zijn. Stel je eens voor dat Balkenende de Nederlandse staatskas in eige zak zou steken, denk maar niet dat Nederland dan niet gigantisch in de slop zou raken.
Inderdaad, Roeland, dat heb je goed begrepen. Ik leg de verantwoordelijkheid bij Israel. Die is namelijk de bezetter. En vervolgens krijg je een vicieuze cirkel, helemaal waar. Maar die is veroorzaakt door de bezetting en niet te doorbreken zonder de bezetting te doorbreken. Dat is helemaal niet zo complex, Roeland, het is tamelijk overzichtelijk.
En jij mag herhalen dat het ligt aan de corrupte Palestijnse leiders, ik blijf herhalen dat het is begonnen met het stichten van een staat op een plek in de wereld waar al mensen woonden, dat die mensen met geweld zijn verdreven, dat het laatste stuk land dat ze nog hadden is bezet, dat daartoe de mensenrechten zijn geschonden en nog worden geschonden, enzovoorts en zo verder. Zie Pappe. Die kennelijk nog door niemand van jullie die hier Israel komt verdedigen is gelezen. Anders zou je dus beter weten, maar misschien wil je dat niet. Beter weten.
Iemand nog wat nieuws te melden?
“Je kunt de Palestijnen betere leiders toewensen maar helaas zou de bezetting er voor geen milimeter anders uitzien als ze die hadden. Wat mij betreft zijn dat de feiten.”
Zo is dat. Einde verhaal, en erg genuanceerd.
Beste mevrouw Meulenbelt,
Ilan Pappe heb ik gelezen, Avi Shlaim heb ik gelezen, Noam Chomsky heb ik gelezen, Edward Saïd heb ik gelezen. Ik heb meer kritische beschouwingen over Israël gelezen dan goed voor me is en ze hebben me geenszins kunnen overtuigen. Ik vind het dan ook stuitend dat u degenen die reageren op uw stuk afdoet als een stel onnozelen dat niet de moeite neemt om de ogen te openen.
Twaalf jaar intensieve betrokkenheid in Gaza geeft ook u geen allesomvattend zicht op de waarheid, omdat hetgeen u ter plekke ziet niets zegt over de oorzaken en historische context van het conflict. Die informatie krijgt u van NGO-medewerkers en activisten aldaar, die net zo goed met een gekleurde bril de zaak bekijken, en wordt bevestigd door de boeken die u leest van Pappe en de zijnen. Op die manier heeft u uw keuze al gemaakt voordat u enige andere geluiden tot zich heeft genomen. En nu, tien jaar later, verwijst u deze stemmen direct naar de prullenbak. Dat vind ik echt een kwalijke zaak.
Met vriendelijke groet,
Mark Bogaers
Jammer dan, Mark.
Al die boeken, waarvan ik maar aan moet nemen dat je ze hebt gelezen, want inhoudelijk hoor ik daar verder niets over, overtuigen je niet, en wat ik te zeggen heb ook niet.
En mij overtuigen jouw verhalen niet.
Dan houdt het dus op. Je bent bij mij niet aan het juiste adres.
Gelukkig voor jou zijn nog massa’s websites waar je verhalen meer gewaardeerd worden dan door mij. Het beste verder.
Voor mensen als Mark is duidelijk geen genezing mogelijk. De schillen voor zijn ogen zijn niet meer te verwijderen.
Bij vele anderen dringt het gelukkig steeds meer door hoe onrechtvaardig het beleid van de Israëlische regeringen door alle jaren heen steeds is geweest.
Het zal Mark niet zo lekker zitten dat bij een recent onderzoek van de BBC onder 28.000 inwoners van 27 landen opnieuw bleek dat over Israel het meest negatief wordt geoordeeld in de wereld. Negatiever nog dan over Iran en de VS.
Slechts in 3 van de 27 landen wordt de politiek van Israel als positief beoordeeld.
In de reacties op het commentaar dat in Haaretz op het onderzoek wordt geleverd klinkt de duidelijke waarschuwing door dat Israel op weg is de paria van de wereld te worden.(Haaretz 6 maart 2007).
Dat hoeft voor Mark geen probleem te zijn zolang Israel maar de onvoorwaardelijke steun geniet van de VS.
Het is echter niet wat wij de bewoners van Israel zouden willen toewensen.
Waarom Wilders zich zo met Israël en “de joodse cultuur” associeert is volgens mij omdat de PVV van Wilders koste wat het kost niet voor een racistische, of – in het verlengde daarvan – antisemitische partij mag worden uitgemaakt. Want dan is de link met de Tweede Wereldoorlog en het nazisme meteen gelegd en dat is de doodsteek voor Wilders en de PVV. Dan zou hij zijn salonfähigkeit verliezen en zou het gauw met hem zijn gedaan: kiezers zouden massaal weglopen, want niemand (haast niemand) in Nederland wil als een aanhanger van de heropgerichte NSB gezien worden. Daarom roepen Wilders en alle Wildersianen steeds om het hardst dat de vergelijking met de Tweede Wereldoorlog niet mag worden gemaakt, dat dat onkies is en alleen is bedoeld om het debat over wat er werkelijk aan de hand is – het is vijf voor twaalf, de moslims hebben zich opgemaakt om de wereld over te nemen – uit de weg te gaan.
Het gaat dus om een tactische manoeuvre van Wilders, om zichzelf en zijn partij het stempel van fatsoenlijk te verschaffen. Overigens is het natuurlijk makkelijk voor hem om het zo op te nemen voor Israël en het jodendom: de Joden zijn merendeels verdwenen en de moslims hebben in Nederland en omringende landen de plaats ingenomen die de Joden voor de Tweede Wereldoorlog hadden, die van “volksoneigen” medelanders. Het doet er voor ultranationalisten natuurlijk helemaal niet toe welke godsdienst etc. de “vreemde elementen” hebben, het gaat er uitsluitend om dat ze vreemd zijn en dat ze hier dus niet thuishoren.
Tot nu toe is Wilders er gezien zijn populariteit goed in geslaagd om niet als een spook uit ons nationaal-socialistische verleden te worden gezien. Wat zou Wilders’ repliek zijn als we hem vergelijken met een politiek leider uit een meer recent verleden, namelijk met Milosovic? Milosovic was immers de eerste Europese regeringsleider die waarschuwde voor de aanstaande tsunami van moslims en daar bovendien iets tegen dééd. Zou Wilders vinden dat we Milosovic’ voorbeeld moeten volgen?
Anja, je steekt niet onder stoelen of banken dat je Geert Wilders minacht vanwege zijn voor)liefde voor Israel. En via een kronkel probeer je je eigen haat jegens Israel te koppelen aan het feit dat het een democratie is – sinds kort ook met een Arabische minister. Je schijnt te denken: “als ik Israel haat, dan KAN dat land gewoon geen democratie zijn”.
Ik vind het gevaarlijk dat je geringschattend doet over de risico’s en misstanden in de Arabische wereld. Het is WERKELIJK niet goed als Europa zou afglijden naar het uitzonderlijk trage tempo waarmee Arabische landen innovaties op het gebied van handel, wetenschap en burgerrechten implementeren.
Er is een reden waarom men zich tegen het antisemitisme, het antizionisme en hoe men het allemaal noemt moet wapenen. Het is een feit: in landen met een Islamitische meerderheid zijn niet alleen de haat en het vooroordeel jegens Israel en de Joden bijzonder groot – maar ook het ANALFABETISME. In het ‘moderne’ land Turkije bijvoorbeeld kan 10% van de bevolking niet schrijven of lezen.
Door als het om Israel gaat de Arabische en/of Islamitische kant te steunen toon je dat het ook voor jou belangrijker is tegen de Joden te strijden dan tegen het analfabetisme. Jij kiest de zijde van schrijvers die het Israelische leger kritiseren omdat het in de laatste jaren enkele tientallen huizen heeft vernietigd en enkele honderden mensen heeft gedood. Maar de door jou geciteerde personen laten Darfoer onbesproken, ondanks het feit dat daar in precies diezelfde periode zo’n 300.000 mensen vanwege hun huidskleur zijn vermoord!
Je zou Arabieren en Moslims kunnen aansporen eens iets te lezen wat door andere dan jouw favoriete Joodse auteurs is geschreven. Op die manier zouden zij en ook jij kunnen vernemen dat de Joden in Israel en daarbuiten een proportioneel bijzonder grote bijdrage leveren aan de hedendaagse samenleving – van de ontwikkeling van de computerchip tot aan telkens nieuwe uitvindingen op het gebied van de medische wetenschap. DAAROM worden Joden en Israel ondersteund en zijn zij geliefd in de wereld…
Mijn recente bijdragen aan dit forum heb je niet geplaatst, waarschijnlijk omdat mijn redeneertrant je niet aanstaat. Ik ben benieuwd wat je deze keer zult doen.
1. Ik heb geen enkel respect meer voor mensen die de oorlogsmisdaden van Israel goedpraten.
2. Een land dat een structureel onderscheid maakt tussen burgers op grond van etniciteit/geloof noem ik geen democratie. Een land dat stelselmatig mensenrechten schendt, en het internationaal recht, noem ik geen democratie.
3. Kritiek op Israel, en kritiek op het zionisme is geen antisemitisme.
4. Ik kom op voor de rechten van Palestijnen. Dat is niet hetzelfde als tegen joden zijn. Gelukkig zijn er ook joden die hetzelfde doen. Waaronder de auteurs die ik noem.
5. Israel is behalve bij de VS en een deel van Europa helemaal niet meer geliefd, vanwege zie boven. De culturele bijdragen die de joden eens hadden aan de wereld hebben daar niets mee te maken, en maken ook niet goed wat Israel nu aan het verwoesten is.
6. Dit is allemaal weer het bekende verhaal, en dat ik voorafgaande bijdragen van jou niet geplaatst heb en je een dikke kans heb dat ik dat bij volgende bijdragen opnieuw niet zal doen, is dat de eindeloze herhaalde verdediging van Israel, met steeds maar weer datzelfde repertoire aan valse beschuldigingen, onder andere dat ik joden zou haten, plus de volstrekte ontkenning van het feitenmateriaal dat het bovenstaande staaft, en waar je ook geen enkel antwoord op hebt, beneden peil is en geen enkele discussie dient.
Dus dank je wel, Michael, dat je ons nog eens laat zien hoe paradigma 1 er uit ziet. Voor het geval we dat nog niet wisten.
Anja, ik ben er dankbaar voor dat je op mijn stukje hebt gereageerd. Kun je uitleggen waarom velen WEL de ‘misdaden’ van Israel veroordelen, maar NIET de moorden die gepleegd worden door de Arabieren te Darfoer – ondanks het feit dat het aantal slachtoffers in het laatstgenoemde gebied HONDERDEN MALEN groter is? Vind jij de kritiek op Israel werkelijk belangrijker dan het promoten van vrede?
Ik had het eerder over de bijdragen van Joden binnen en buiten Israel. Die zijn niet uit het verleden maar actueel en bovendien niet alleen ‘cultureel’. Ook voor de economie van de Israel omringende landen zou de erkenning van de Joodse Staat enorme winsten opleveren, maar de haat is er kennelijk zo groot dat men liever hongert…
Ik vind je benadering eenzijdig en van een andere tijd. Wel-geinformeerde mensen streven ernaar, zowel de economie als ook de burgerrechten te bevorderen. Denk je echt dat Israel, een open samenleving en een modern ingericht land dat grotendeels door Europese Joden is opgebouwd, iets anders wenst?
Ben je ooit zelf in Israel geweest, bijvoorbeeld in de stad Tel Aviv of in het westelijk deel van Jeruzalem? Heb je daar dan met Arabische burgers gesproken en hun gevraagd of zij naar de West Bank of Gaza willen verhuizen indien men erin zou slagen daar een Palestijnse staat te organiseren? (Je raadt het: ze zouden ook dan liever in Israel blijven wonen)
Of is jouw kennis werkelijk slechts afkomstig van die paar auteurs die om eigen redenen een anti-Israelisch lied zingen? Net als ieder ander land heeft ook de Joodse Staat problemen. Maar zo te horen is jouw eigen mening over Israel voornamelijk op CITATEN gebaseerd, niet op gedegen, neutraal en onafhankelijk onderzoek…
Darfur hoort ook bij de vaste ‘argumenten’ van de mensen uit paradigma 1. Aangezien het verwijt dat ik me bezig houdt met Israel/Palestina en niet met Darfur komt van mensen die zich voor geen millimeter inzetten voor Darfur maar wel voor Israel ben ik daar niet van onder de indruk en zie ik dat meer als een geijkte poging om de aandacht af te leiden. Uiteraard is het belangrijk dat er meer aandacht komt voor Darfur. Uiteraard is wat de Palestijnen wordt aangedaan niet het enige onrecht in de wereld. Wat wel een punt is is dat de kwestie Israel/Palestina een vergaand ontwrichtende werking heeft in het Midden-Oosten, en aangezien het Westen zich medeplichtig heeft gemaakt aan het instandhouden van de bezetting, ook op de verhouding tussen de Arabische en de westerse wereld. Zoals al vaak is opgemerkt: zonder een rechtvaardige vrede voor de Palestijnen en voor Irsael blijft de gehele regio een potentiele brandhaard. Zie verder onder andere Hajo Meyer, bestuurslid van Een Ander Joods Geluid: het moreel faillisement van de westerse wereld. Hier.
Zie onder andere Jeff Halper, The problem with Israel. Hier.
Over de erkenning van Israel heb ik al uitgebreid geschreven. Zolang Israel zelf zijn grenzen niet vaststelt, doorgaat met de bezetting, en de Arabische burgers in eigen land als tweederangsburgers behandeld staat de erkenning van Israel gelijk aan het erkennen van de bezetting. Dat hoef je zeker niet te verwachten. En al helemaal niet omdat diezelfde eis aan Israel niet gesteld wordt. Zie daarover onder andere de SP nota over Israel/Palestina, hier. En hier.
Iedereen uit paradigma 1 vind mijn visie eenzijdig, dat spreekt voor zich. Zie de paradigmastrijd. Hier. Voor de hele serie, zie hier. En zie voor mijn visie, en hoe ik die heb ontwikkeld Herhalingsoefening, hier. En mijn eigen reis door de paradigma’s, hier.
En ja, het is voor mij duidelijk dat Israel zoveel mogelijk land wenst met zo min mogelijk Palestijnen er op, en niet geinteresseerd is in de burgerrechten van anderen dan van henzelf. Ook is het voor mij duidelijk dat je geen ‘open’ samenleving kunt hebben als je tegelijk wilt dat het een joodse staat is, waar niet-joden dus niet gelijke rechten hebben.
Ik ben veelvuldig in Israel geweest. Ik heb vrienden onder de kritische en standvastige Israelische vredesactivisten. Ik heb niet alleen met Arabische burgers gesproken, ik ken er ook een paar al vele jaren. In mijn boek Het beroofde land heb ik een hoofdstuk gewijd aan de Palestijnen in Israel. Ik heb op dit weblog ook de artikelen van Jonathan Cook geplaatst, die als journalist in Nazareth woont, en zich heeft gespecialiseerd in de positie van Palestijnen in Israel. Zijn boek Blood and religion kan ik aanbevelen. Net als het boek van Susan Nathan, De andere kant van Israel.
Nee, de Palestijnse burgers in Israel zouden zich zeker niet alsnog willen laten deporteren, ze gaan er van uit dat Israel ook hun land is, en streven naar een binationale staat, met gelijke rechten voor alle burgers ongeacht etniciteit of geloof.
Waar mijn kennis vandaan komt kun je makkelijk checken, Michael. Ik heb zelf een aantal boeken geschreven met een fikse lijst van bronnen en referenties. Ook kun je de voetnoten checken bij de SP nota. Dat ik de afgelopen tijd vooral het werk van Pappe, Warschawski, Halper en nog een paar anderen aanbeveel is omdat ik dat een soort minimum programma vind om uberhaupt in gesprek te kunnen komen. Wie stelselmatig weigert te lezen wat ik hier naar voren breng en waar ik aan refereer hoeft zeker bij mij niet aan te komen zetten met het verwijt van ‘eenzijdigheid’. Dus doe dit maar eerst, Michael. Stel je eens wat op de hoogte van wat er op dit weblog al verschenen is, en waar mijn visie op gebaseerd is. Ik heb het je met de aangegeven links makkelijk gemaakt. Lees minimaal het boek van de historicus Ilan Pappe over de etnische zuivering waar de staat Israel op gebaseerd is, The ethnic cleansing of Palestine. Je kunt in ieder geval beginnen met de korte samenvatting, hier. En voor meer materiaal, ik maakte van de zomer een lijstje referenties, een spoedcursus, hier. En verder kan ik je de artikelen van Amira Hass, Gideon Levy en de columns van Uri Avnery, ook op dit weblog, van harte aanbevelen.
Als je het boek van Ilan Pappe werkelijk gelezen hebt, kom dan nog eens terug.
het is fout gegaan na de oorlog in 1967.
in romeinse geschriften wordt al gewag gemaakt van een staat israel.
dus hebben de joden recht op een stuk land daar ,na eeuwen vervolgd te zijn voor het “kennelijke ” verraad van jezus aan de romeinen.
na de oorlog van 1967 had de “nieuwe joodse staat” zich terug moeten trekken uit gewonnen gebied .
de geschiedenis had dan geheel anders gegaan en er zou nu vrede zijn geweest.
wat ik heb kunnen na zoeken is dat er in de oudheid zowel een israel als een palestina bestond .
het waren aparte staten naast elkaar .
israel ongeveer op het gebied waar het nu ook is ,en palestina tussen israel en egypte in .
zo was het in de romeinse tijd.
met vriendelijke groet ,en ik hoop dat je er wat aan hebt.
dolf
Dat is de bekende mening van ‘verlichte’ zionisten, Dolf, dat het onheil pas geschiedt is na 1967, en dat voor die tijd alles wel in orde was.
Je weergave van de geschiedenis rammelt aan alle kanten, en het is duidelijk dat je niet de moeite hebt genomen om meer betrouwbare bronnen te raadplegen. Aan het feit dat er tussen alle bezettingen door en alle verschillende volken die er hebben gewoond ook een korte tijd sprake is geweest van een joods koninkrijk (dat trouwens veel kleiner was dan werd aangenomen) kan Israel geen enkel voorrecht ontlenen: als het er om gaat wie er eerst waren, dan hebben de Kanaanieten en de Egyptenaren meer rechten, en als het er om gaat wie er het langste waren, dan winnen de Arabieren. Tenzij je een fundamentalist bent die denkt dat God de joden het land hebben beloofd – waar trouwens de werkelijke orthodoxe joden het weer niet mee eens zijn, want die vinden dat de joden het moeten verdienen en dat de messias nog moet komen – is er geen enkele reden waarom er een joodse staat gevestigd had moeten worden – zeer ten koste van de inheemse Palestijnse bevolking, die daarmee grotendeels op de vlucht is gedreven.
Je kunt op dit weblog inmiddels een karrevracht aan materiaal vinden, onder andere over de etnische zuivering rondom 1948. Dus als Israel zo verstandig was geweest om de gebieden niet te bezetten zou dat zeker erg hebben gescheeld, maar daarmee zou nog geen einde zijn gekomen aan het onrecht.
Dus nee, we hebben er niets aan, want echt, we zijn hier op dit weblog al ruimschoots beter geinformeerd. Zie hierboven, bijvoorbeeld.
En je hoeft mij de weg naar Wikipedia niet te wijzen, Dolf.