Ik heb me toch vanochtend gigantisch verslapen. Gebeurt me nooit. Vanzelf word ik vroeg wakker omdat ik mijn weblog moet bedienen voor ik aan mijn eigenlijke werk kan, en als ik niet zelf wakker word zijn het de poezen die me wekken met gepor en geknetter, omdat hun maagjes rammelen, en als dat niet helpt is het nog het Klep! Plof! van de ochtendkranten tussen half zes en zes. Vanochtend hielp niets. De poezen waren maar weer mismoedig naar beneden gegaan. Toen ik wakker werd, dacht ik nog even wat heerlijk, het wordt al weer vroeger licht. Tot ik zag dat het al negen uur was. Holy shit. In de kleren, rennen naar de trein, een contactlens er binnenstebuiten in, wat voelt alsof je je rechterschoen aan je linkervoet hebt maar dan in je ogen, koffie in de trein, bellen dat ik te laat zou zijn…
Ik ben in Den Haag.
De actualiteiten die ik vandaag op mijn weblog wilde zetten, Arib, gedoe over de Eerste Kamer, die komen nog, tussen de plenaire en de commissievergaderingen in.
Update: dat lukte dus niet. We hadden naast de gewone werkzaamheden een Irakese delegatie op bezoek, en de media waren erg aanwezig. Nu het er heel misschien naar uitziet dat de coalitie morgen geen meerderheid krijgt in de Eerste Kamer zijn de oppositiepartijen opeens heel erg interessant. Dus het was druk, en van even achter de computer gaan zitten kwam niks meer. Morgenochtend. Ik zet de wekker.
Hallo Anja,
Ik dacht al…
Sinds een paar weken lees ik regelmatig je weblog, nadat ik daar door een van je oudleerlingen (Jose Brandsma) op attent ben gemaakt. Omdat ik niet wil dat mijn reacties op internet komen reageer ik normaal (na 1 vergissing) nooit op. Gelukkig heb ik bij jou gelezen dat jij zelf bepaalt of iets wel of niet geplaatst wordt, dus nu durf ik wel.
Ik ben 55, heb net zoals jij een zoon (30) en ben na ‘De schillen van de ui’ maar weer eens aan ‘De schaamte voorbij begonnen’. Uit de bieb deze keer. Zelf heb ik weinig boeken meer sinds ik drie jaar geleden alles achterliet om op verzoek van een jongerenorganisatie op eigen houtje naar Zambia te vertrekken om daar opbouwwerk te gaan doen.
Omdat er een heleboel problemen waren met werk- en verblijfsvergunningen moest ik na bijna een jaar weer terugkomen naar Nederland, om hier in de bijstand overbodig te zitten zijn. Gelukkig ben ik actief in onze partij en daardoor leer ik heel veel nieuwe mensen kennen. (Ik ga regelmatig nieuwe leden verwelkomen). Daardoor voel ik me toch wel nuttig.
Dit even als informatie van de andere kant van het scherm.
Op jouw weblog vind ik regelmatig interessante informatie, soms over zaken waar ik me nog zelden of nooit mee bezig heb gehouden. Daarom is jouw log ook een van mijn favorieten. Ik reageer niet snel, maar als ik er aanleiding toe vind zal ik dat in de toekomst soms doen. Niet alleen om commentaar te geven, maar ook om zonodig vragen te stellen.
Hartelijke groet, Lydia
Welkom Lydia. Je bent een andere Lydia dan de Lydia die hier vaker reageert, neem ik aan. Stel gerust vragen als je die hebt.
Ja Anja, ik ben die andere Lydia…. maar wel heel eluk een naamgenote te lezen! Zo vaak kom je de naam ook weer niet tegen!
Zal me voortaan LydiaL noemen – zie je het verschil. 😀