Partijraad. Echt spannend of ik weer door de partij verkozen zou worden voor de Eerste Kamer was het niet, we wisten al dat er zich geen alternatieve kandidaten hadden gemeld, en er ook geen amendementen over de volgorde van de lijst waren ingediend. Toch was het feestelijk, de stemming die geheim is, de bekendmaking, en de bloemen. Alle mensen die op de lijst stonden op het podium. En een statieportretje van de ploeg die het is geworden. Alleen Tineke en Nanneke staan er niet op.

Tineke en ik kregen een topaantal stemmen, alleen ingehaald door Tiny Kox, onze fractieaanvoerder die nu de leuke taak krijgt om twaalf eigenwijze mensen tot een team om te bouwen. Ik vond het leuk om te merken dat we in die vier jaar hebben laten zien wat we kunnen, en dat de partijraad, al die mensen van de afdelingen waar de partij op bouwt, achter ons staat. Ik maakte kennis met twee aanstaande senatoren die ik nog niet had ontmoet: Eric Smaling en Sineke ter Horn. Klikte ook meteen. Dat gaat een hartstikke goede ploeg worden.

(Sineke ten Horn)

(Eric Smaling)

We hebben er zin in. Niet alleen om het werk in de Kamer zelf, maar ook om de mensen waar je mee samenwerkt. Een deel van het plezier is toch om met mensen om te gaan die heel verschillende achtergronden en ervaringen meenemen, maar waar je toch dat haast niet te omschrijven SP gevoel mee deelt. Dat weten waar je het voor doet. We kwamen nu al tijd tekort. We hebben elkaar veel te vertellen en veel te vragen.

Meer punten op de agenda. Een nieuw lid in het dagelijks bestuur, dat naast Jan toevallig geheel uit vrouwen bestond. Vincent Mulder vervangt Riet de Wit. De goedkeuring van de begroting voor 2007, die nu pas rond was. Het gaat om elf miljoen, een stuk groter dan vorig jaar, nu er meer subsidies komen, en er veel meer mensen zijn die een deel van hun inkomsten aan de partij afstaan. 33% van het budget is afkomstig uit de afdrachtsregeling. En daarmee kunnen we onze eigen drukkerij aanhouden, waarmee campagnemateriaal en ook onze mooie boekjes gedrukt kunnen worden. Zoals het boekje over Irak, in twee weken in elkaar gezet en gedrukt. Er zal ook omgekeken moeten worden naar een groter onderkomen voor het partijapparaat, nu nog in Rotterdam.

(Vincent Mulder)

Er komen veranderingen in de afdrachtsregeling voor raadslieden. Die wordt nu standaard voor iedereen hetzelfde. Er zijn nu zoveel raadsleden dat je anders meerdere boekhouders aan het werk zou moeten hebben om al die bonnetjes na te kijken. De vergoeding gaat naar de partij, er komt een ruime onkostenregeling voor terug. Voor de mensen voor wie dat te ruim is de keuze om nog wat in de kas te storten, of maar wat vaker de koffie voor de ploeg te betalen. Voor de mensen die er niet mee uitkomen een gesprek met de penningmeester, want de regel blijft gelden: je gaat er niet op vooruit als je voor de partij werkt, maar je gaat er ook niet op achteruit. Er is lang en veel over gediscussieerd in de afdelingen, er moesten nog vragen beantwoord worden door penningmeester Marga van Broekhoven, en toen werd de nieuwe afdrachtsregeling met unanieme stemmen aangenomen. Net als de begroting.

Als altijd werd er even feestelijk een nieuwe afdeling goedgekeurd en van bloemen voorzien: Nederweert. En drie nieuwe afdelingen in oprichting. De partij groeit nog steeds als kool, en dat betekent meer scholing, zei Rosita, nieuwe afdelingen, nieuwe raadsleden moeten worden opgeleid, nieuwe medewerkers aangesteld, ROOD blijft doorgaan de jongeren bij de partij te betrekken. Het is nu goed gelukt om genoeg goede mensen voor de Tweede en Eerste Kamer te vinden, maar nu moet er al weer gezorgd worden voor een geschoolde nieuwe aanwas voor de volgende ronde.

Als altijd gaat de partijraad niet alleen om de formele zaken die moeten worden afgewikkeld. We worden ook aan het denken gezet. Want dat de SP al vroegtijdig waarschuwde tegen de gevolgen van het neoliberalisme, en de schade die te veel marktwerking in zaken als de zorg zou veroorzaken, dat is voor SPers gesneden koek. Maar nu verder. Tiny Kox hield een betoog over de democratisering van de economie, en gastspreker Lucas Vermaat, van de FNV Bondgenoten, hield een inleiding over hoe de werknemers bij Unilever aan het werk zijn om meer invloed op de gang van zaken te krijgen. Zelfs binnen een multinational is het mogelijk om je lot in eigen handen te nemen, was zijn stelling. Beaamd door twee collega’s die hij had meegenomen. Een paneldiscussie, met onze twee huiseconomen, Ewout Irrgang en Geert Reuten ook achter de tafel. Het blijft belangrijk om ons economische alternatief verder uit te werken. Ik mag me daar nog wel een beetje op bijscholen. Over Unilever: ga naar de website, www.geenafbraakmaarafspraak.nl.

(Lucas Vermaat)

Meestal komt er op de partijraad nog een speech van Jan M. over de stand van zaken, over de taken die ons in de toekomst wachten. Deze keer maar niet, zei Jan. Die had zich de afgelopen tijd al sufgeluld, en hij had even niks nieuws meer te zeggen.

Wel oproepen. Jan de Wit. Het begint met een L, eindigt op des, en er gebeuren wonderbaarlijke genezingen. Lourdes? Nee, het UWV. Bos zei eens: ik zal die onbarmhartige herkeuringen terugdraaien. Vervolgens staat er niets over in het regeeraccoord. Dus weer tijd voor actie. Aanstaande woensdag, in zaal Concordia in den Haag, met Rotterdamse Carrie die het groot dictee van de wonderbaarlijke genezingen zal leiden. En er wordt een petitie aangeboden aan de vaste commissie Sociale Zaken. Alle WAOers worden uitgenodigd om naar Den Haag te komen. Voor wie vervoer een probleem is, neme kontakt met je SP afdeling.

Agnes Kant. De actiegroep Zorg is geen markt, waar tienduizend mensen uit de zorg zich bij aan hebben gesloten gaat ook actie voeren. Er gaan veel ervaren krachten in de thuiszorg ontslagen worden, mensen gaan in toenemende mate gehlpen worden door mensen die daar niet voor zijn opgeleid. Het wordt een zootje, zegt Agnes, de markt maakt meer kapot dan je lief is.

Het ouderenplatform. Regioconferenties. Bloemen en muziek: een mens is meer… En dan een borrel en bitterballen.

Ik moest terugdenken aan de dag dat ik besloot om lid te worden. Ik had mezelf aangeboden voor een lezing over Palestina/Israel, en was te gast op het fractie weekeinde. Ik dacht toen wat ik nu opnieuw dacht: goed volk. Daar wil ik wel bijhoren. En meldde me meteen de volgende dag aan als lid. Want dat je het eens bent met het partijprogramma is een ding. Dat je wel bij de mensen wilt horen waar je mee samen gaat werken een goede tweede. Sindsdien geen seconde spijt van gehad.