Bij het wakker worden kon ik de zon op zien komen, achter de gebouwen van ‘Manhattan aan de Amstel’. Mooi. Ik ben dus over, twee keer rijden met de vrachtwagen, honderdvijftig dozen, vijf jonge mannen met een flinke overdosis aan testosterone die de dozen aan elkaar door gooiden alsof het pingpongballetjes waren en maar drie glazen gesneuveld. Poezen opgehaald die zolang geevacueerd waren, en die vervolgens zenuwachtig door het nieuwe huis slopen.
Vannacht heeft Kobus erg lopen piepen. En ik moet wennen aan de nieuwe geluiden die bij elk huis horen: veel stadsvogels, de trein in de verte, ’s ochtends de eerste trams die uit de remise komen. Bijna alles gaat goed. De waterleiding lekt nog. De hulptroepen zijn nog niet in staat geweest om mijn PC aangesloten te krijgen op het internet, dus ik tik dit even bij een vriendin. Even geen wereldbeschouwingen en politiek. Ik ga dozen uitpakken.
Heb je Pauw & Witteman gisteren op TV gezien, Anja?
Een uitstekend optreden daar van staatssecretaris Nebahat Albayrak. Zij pareerde met gemak de suggestieve vraagstelling van de presentatoren. Op de vraag, met de uitlatingen van wie ze de MEESTE moeite had gehad: Wilders, Rutte of Marijnissen, antwoordde zij de MINSTE moeite te hebben gehad met Wilders. Want hij was consistent en straight geweest in wat hij zei. Waarvan akte. Stof tot nadenken dus.
Sterkte, Anja. En dat met Kobus en Josephine – komt allemaal weer helemaal goed. Veel aandacht en knuffels en verder lekker hun gangetje laten gaan. Gefeliciteerd met je – nee: JULLIE nieuwe woning!