Als je verhuisd bent moeten veel dingen voor de eerste keer.
Voor de eerste keer bedenken hoe je ’s ochtends vroeg de kranten beneden uit het vakje haalt als je gewend bent dat die direkt je huis inploffen. Kimono. Slippertjes. Niet vergeten om tasje met de sleutel mee te nemen. Want om half zes ’s ochtends kan ik niemand gaan bellen om een reservesleutel. En bovendien zit mijn mobieltje ook in dat tasje.
Voor de eerste keer bij de berging de tussendeur achter je dicht slaan met de sleutels nog in het slot. Bedenken bij welke buren je aan gaat bellen om hun sleutel te lenen. Bedenken hoe je kunt voorkomen dat je ooit nog eens de deur achter je dicht slaat zonder de sleutel mee te nemen.
Ophouden met denken het is maandagochtend of donderdagochtend dus de vuilniszakken moeten naar buiten. Ik heb tegenwoordig van die vuilnisdingessen voor de deur waar ik de zakken zelf in kan smijten op elk gewenst moment. Maar de maandag- en donderdagochtendkriebel dooft nog niet uit.
Plek zoeken voor de gieter. Ik heb voor het eerst een balkon en dus planten en dus een gieter. (Voor het eerst kennis gemaakt met een tuincentrum. Andere wereld, andere mensen, een soort allochtonen wel al spreken ze Amsterdams of Almerens.) Maar Kobus gooit als hij dorst heeft alles om waar water in zit. Na kleine overstroming gieter in een kast gezet en toen vergeten. Gieter zoeken. Hoe kan een gieter nu zoek zijn? Wie van mijn intimi jat er een gieter? Gieter gevonden.
Zoeken naar de gebruiksaanwijzing van de afzuigkap. Ik heb alle gebruiksaanwijzingen van alle nieuwe apparatuur veilig weggeborgen. Heel veilig. Nog niet gevonden.
Nieuwe dierenarts zoeken. Nieuwe apotheek. Alle bakkers proberen, ik heb er wel drie, maar niet een verkoopt echt zwaar brood, het is allemaal piepschuim al is het bruin en heeft het interessante namen.
Nieuwe gewoontes. De dingen moeten een plaats hebben maar nog niet alle dingen hebben dat. Dus loop ik vanochtend drie rondjes door het huis op zoek naar mijn rugzak waar mijn agenda in moet zitten. Vindt hem uiteindelijk op een stoel. Zit mijn agenda niet in. Even paniek. Toch niet ergens achter gelaten? Zonder agenda ben ik niemand meer en moet ik mijn leven opnieuw beginnen bij voorkeur in een ander land. Doe de truc van mijn moeder: waar heb je hem het laatste gezien? Bedenk dat ik mijn agenda in mijn saunatas heb gestopt. En dan nog twee rondjes op zoek naar mijn saunatas. Vind ik in de wasmachinekast waar ik mijn saunaspullen in de droger heb gestopt.
Ik besteed dus veel tijd aan mijn eigen voetstappen terug te volgen. In de buurt is een fitness bedoening waar ik wel heen wil. Maar nu nog niet. Nu doe ik rondjes lopen door mijn huis.
Beste Anja,
Zie het helemaal voor me.
Hoop dat je erg gelukkig zal worden in je nieuwe huis en omgeving.
Groetjes,
Carolien
Hahaha, herkenbaar zeg. Helaas duurt het nog wel even voor het over is. Ik ging van gelijkvloers op een eerste verdieping naar een eensgezinswoning met drie verdiepingen. Heerlijk, maar in het begin had ik vooral het idee dat de dingen die ik kwijt was echt OVERAL konden zijn en moest ik er erg aan wennen maar steeds de trap op en af te moeten. Je komt er zo echt achter wat een gewoontedieren we eigenlijk zijn.
Ik ging dus van twee en een halve verdieping naar gelijkvloers. Dacht dat het me dus nooit meer zou gebeuren dat ik het roepende mobieltje niet zou halen, omdat volgens de wet van dinges mijn mobieltje altijd lag op de verdieping waar ik zelf niet was. Waar ik geen rekening mee heb gehouden dat ik hier geen trappen heb maar afstanden. Gaat het ding af. Zet ik er een spurt in. Waar? Waar? Waar? Nog vaak te laat.
Maar wat prettig zeg: als ik iemand aan mijn oor heb ijsbeer ik graag. Dat ging in mijn vorige huis niet lekker. Dat waren neurotische rondjes als een echte ijsbeer in Artis, want trappen op en af ijsberen, dat doet het niet. Nu beer ik heerlijk ijs, al bellende. Slenterend werkkamer keuken huiskamer slaapkamer gang werkkamer keuken huiskamer slaapkamer gang en zo verder.
Dingen opbergen op een “Logische Plaats” zijn per definitie altijd KWIJT als je ze nodig hebt. Ze duiken op, als je er allang niet meer aan denkt. Als je gieter recht kan hangen kan je een haak aan je muur laten bevestigen en je gieter aan de haak hangen. Kan Kobus ‘m nooit meer omgooien. Heb je al gaas op je balkon? Het went wel, hoor… heus. 😀
O en als je na een dag Den Haag enigszins vermoeid, hongerig en in gedachten uit de trein stapt opletten niet dromend de bus te nemen naar je oude huis maar de tram naar je nieuwe. Het is alsof je voeten de meest conservatieve lichaamsdelen zijn die gewoon dezelfde kant op willen als ze al dertig jaar deden.
Het voordeel van verhuizen, Lydia, is dat ik wel tig dingen heb gevonden die ook eens kwijt waren, waaronder nog een leuk bankbiljet waarvan ik me herinnerde, pas toen ik het vond natuurlijk, dat ik het in een boek had gestopt. Gelukkig wel al van de tijd van de euri’s. Verder kan Egge, die ik heb bevorderd van werkster naar personal assistent heel subtiel vragen, zeg, heb je eigenlijk drie flesjes olie nodig om je keukenplanken mee in te smeren? Ik ben zo iemand die in een winkel denkt, ach, handig, en dan vergeet dat ik er al twee had. Mijn excuses Lydia, het is typisch een gewoonte die je alleen hebt als je je voor kleine dingen geen zorgen hoeft te maken over geld.
Aanvaard, Anja. 😀 Maar eerlijk is eerlijk…. ik ben een vreselijke hamster…. en dus heb ik twee flesjes druivenpittenolie o.a. hahahah. En de rest. Komt soms wel goed uit. Soms hoor ik weer eens een verhaal en als dat klopt, stop ik een deel van mijn hamsterkast in een doos en stuur die weg. Want zelfs van een beetje kan je delen. Het gaat overigens zonder afzender. Dat is niet nodig. En ik moet leren zuiniger te worden. Dat lukt al, want ik eet zelf ook al minder, hetgeen resulteerde in 22 kilo die ik lekker kwijt ben sinds januari 2006. Nog minimaal 20 te gaan dus…. 😀 😀
Wat is dat voor een tic eigenlijk; iedere centimeter van het huis benutten wanneer je iemand aan de telefoon hebt? Die behoefte had ik toch ook niet toen ik nog geen GSM had?! En nu; complete marathons! Niet zo fijn voor mijn houten vloer die slijtplekken begint te vertonen, maar des te betere voor mijn conditie.