Vanochtend in de Volkskrant het berichtje dan Hanneke Groenteman op zou houden met haar weblog. Maar daar was ik net even langs, en gelukkig is het niet zo. Ze heeft het wel even overwogen. Na een erg persoonlijk stukje over het feit dat ze was beroofd kreeg ze zo’n stroom van rottigheid opgestuurd – en ze plaatst nog niet eens reacties – dat ze even dacht ik hou er mee op. Maar er kwamen uiteindelijk ook zoveel bemoedigende reacties dat ze toch maar weer doorgaat. Fijn. Want ik ben blij met zulke eilandjes in de weboceaan. Hanneke Groenteman, hier.
Een paar webloggers heeft er de brui aan gegeven, Bert Wagendorp en Charles Groenhuysen. Francisco Jole houdt vol, en heeft er pas een column over geschreven, waarin hij het heeft over de onbeteugelde reageerdrift en de grove reacties van sommige gebruikers. Francisco Jole, de mening die niet bestaat, hier. En ik sprak Femke Halsema, die het even probeerde, en het snel opgaf. Je beeld van de mensheid wordt er niet positiever op, als je de reacties zag, zei ze. Daar kan ik inkomen. Maar toch jammer.
Ik vind een weblog een fantastisch medium, waar ik veel op kwijt kan en meer mensen mee bereik dan met boeken. En waar ik contacten aan overhoud die ik anders nooit gehad had. Maar het is mij wel duidelijk geworden dat ik het alleen op kan brengen om er zoveel tijd en energie aan te besteden als ik stevig modereer en er straf de wind onder houdt, zodat het een weblog blijft waar ik ook naar toe zou willen als het het mijne niet was. Een weblog als het mijne ligt permanent onder aanval. Het zijn er niet veel, de beroepsverziekers die ik al in de ban heb gedaan, maar ze zijn heel ijverig, en bereid er een ommetje voor naar het internetcafe te lopen om het nog eens te proberen – kennelijk lopen er karaktertjes rond die alleen geinteresseerd zijn in de club waar ze niet lid van mogen worden.
Ook heb je mensen die van geen ophouden weten en maar door blijven gaan als hun standpunt allang duidelijk is – en erg kwaad kunnen worden als ik zeg dat het nu wel genoeg is. En je hebt natuurlijk onder de mensheid ook drammers en zwammers. En zoals die gemerkt hebben: ik grijp op een gegeven ogenblik in.
Daar maak ik me niet altijd populair mee, maar aan de andere kant stijgt de waardering van mensen die niet veel op hebben met de sites waar je tussen de rommel moet zoeken naar een paar verstandige opmerkingen. De waardering voor dit weblog vind ik terug op mijn bezoekersmetertje. In de voorafgaande maanden lag het gemiddelde bezoekersaantal per dag om de drieduizend, nu is dat tot vierduizend gestegen. Pieken maak ik wel vaker mee, als er een erg controversiele kwestie centraal staat, in verkiezingstijd, of als een site als GeenStijl het weer tijd vindt om even te pesten – maar zo’n piek ebt meteen ook weer weg. De gemiddelde lolbroek van GeenStijl vindt mijn weblog veel te saai. Niet genoeg stennis.
Om een indruk te geven. Afgelopen week heb ik 130 bijdragen van bezoekers geplaatst. Ruim 40 daarvan vallen bij mij in de categorie van meningen waar ik het tamelijk tot heel erg mee oneens ben. Dat zouden er dus meer kunnen zijn wanneer ik niet op een gegeven ogenblik vind dat het wel genoeg is geweest. Het blijkt namelijk juist wanneer de meningen heel erg uiteenlopen nauwelijks mogelijk om tot iets van een gesprek te komen, het wordt al heel snel een herhaling van zetten en van inhoud. Als ik dan een punt zet achter een discussie die geen discussie wordt, levert me dat nog al eens het verwijt op dat ik alleen maar plaats waar ik het mee eens ben. Dat is wel komisch als die komt van een gebruiker van wie de mening er al uitgebreid op staat. Ik leg dat maar naast me neer.
In dezelfde periode heb ik 60 reacties niet geplaatst. Ruim de helft daarvan kwam van slechts twee veelplegers, die van geen ophouden weten. Daarnaast valt een deel van de reacties die ik meteen delete in de categorie kankerkut en moslimhoer. Een paar vallen in de categorie automatisch en per definitie tegen, omdat ik nu eenmaal als multiculti, moslimknuffelend lid van de Linkse Kerk niet deug, en dringend bestreden moet worden. Die zijn bij mij al bekend, de meningen ook, en er is geen land mee te bezeilen. Een stuk of vijf vallen in de categorie Israel heeft toch gelijk en Palestijnen bestaan niet. Ik heb ook al lang geleden besloten om mensen die nog steeds Israel moeten verdedigen alleen toe te laten als ze niet automatisch het vaste repertoire afwerken dat hier al tig keer langs is geweest, en zich toch een klein beetje wat aantrekken van wat er al op staat. En dan gingen er een paar af omdat ze zich niet aan het onderwerp hielden. Want ook daar wil ik op letten: ook als het geheel te goeder trouw is zijn er ook mensen die de neiging hebben er met hun eigen associaties en agenda’s vandoor te gaan, en dan zwabbert het hier alle kanten op. Die laat ik dan meestal wel even weten waarom ik hun bijdrage niet op heb genomen, als ze tenminste geen vals e-mail adres hebben opgegeven. En dan dus de mensen die niet op kunnen houden. Die kunnen bij een volgend onderwerp weer terugkomen, als ze tenminste niet meteen beginnen te schelden als ze boos worden. Natuurlijk zijn er ook altijd een paar die dringend mee willen delen dat ik mijn weblog verkeerd beheer, dat het ondemocratisch is en een schande voor iemand die zich een socialist noemt en dat ik aan censuur doe. Ook die neem ik niet op – dat er mensen zijn die dat vinden, met name natuurlijk net zij die er om hierbovengenoemde redenen af zijn geknikkerd spreekt voor zich. En ik blijf daar niet over steggelen, al zal ik wel om de zoveel tijd, zoals nu, weer eens vertellen waarom ik het zo doe en niet anders.
Ik heb het hier vaak over een paar controversiele onderwerpen. Over Palestina, over migranten, over islam, over racisme. Dat zijn helaas ook de onderwerpen die bij sommige mensen de automatische piloot in werking zetten. Gaat het over vrouwenrechten binnen de islam? De motor slaat meteen aan. O ja, vorige week werd er in de buurt nog een meisje voor hoer uitgescholden door een Marokkaan, en jaren geleden is er nog een afvallige van het geloof uit Egypte verbannen, en er zijn hier te veel migranten. Hoezo is dat niet on-topic? Het ging toch over de moslims?
Van dat werk.
Dat het hier ondemocratisch toegaat is waar. Ondemocratisch in die zin dat ik geen open webforum beheer, maar een persoonlijk weblog, waarop ik, inderdaad, het eerste en het laatste woord heb, de agenda bepaal en ook nog beslis wat de moeite waard is om geplaatst te worden. Ik houd geen ledenvergadering voor ik beslis wat er op mijn weblog komt en wil dat graag zou houden. Ik vind het jammer dat het niet meer open kan zijn, zo ben ik wel eens begonnen, en ik snap dat mensen die me toch al niet moeten het ergerlijk vinden dat ik hier zo dominant aanwezig ben. Maar medelijden heb ik niet. Iedereen komt hier vrijwillig, is niet van mijn weblog afhankelijk, en kan er duizenden vinden waar je ook je mening kwijt kunt.
Maar democratisch is het natuurlijk weer wel, in zoverre ik gebruik maak van onze vrijheid van meningsuiting, om met dit weblog een stem te vertegenwoordigen waarvan ik vind dat die meer gehoord moet worden. Niet alleen de mijne dus. Maar die van de Palestijnse zaak, en de mensen die daarvoor staan, die van de migranten en vluchtelingen, die van mijn kerk, die van links, die van de islam die opkomt voor mensenrechten, vrouwenrechten, democratie en een rechtmatige plaats in dit land. Ik ben daarbij, ik heb het vaak gezegd, zonder excuses partijdig. En om die stem te kunnen laten klinken heb ik er voor gekozen om van mijn weblog geen open forum te maken. Al zijn, binnen beperkingen, reacties welkom.
Gaat het er dan op open fora wel democratischer aan toe? Nee dus. Misschien wel in principe, maar niet in hoe het uitwerkt. Waar ik openlijk selecteer en modereer zijn de selectiemechanismen op open fora sluipender en onderhuidser, maar het effect is net zo goed dat de reacties worden beperkt. Dat heeft te maken met een vergaand gepolariseerd politiek klimaat, met algehele verhuftering in de onderlinge omgangsvormen, maar ook met het medium. In principe zou het internet een mooi, open platform kunnen zijn voor maatschappelijke discussie en politiek debat, voor dialoog en diversiteit. In werkelijkheid lukt dat zelden. Tamara Witschge verdedigt morgen haar promotieonderzoek over het gebruik van het internet, zij keek naar de reacties op het thema migratie, en komt tot de conclusie die je eerlijk gezegd met het blote oog ook wel zo’n beetje waar kunt nemen. Ook op fora die in principe open zijn voor iedereen gaat het nog rauwer toe dan in de werkelijkheid, zeker als het gaat om gevoelige onderwerpen. Het maakt niet uit wie de groep is die een website aanbiedt en beheert, er wordt door de dominante groep deelnemers korte metten gemaakt met dissidente meningen. Net als in de werkelijkheid daarbuiten overheersen de uitsluitingsmechanismen, en misschien nog wel harder omdat de gebruikers zich kunnen verschuilen achter de anonimiteit, vanuit hun veilige huiskamer kunnen reageren, en de ’tegenstander’ niet in de ogen hoeven te kijken.
In open fora, als er niet gemodereerd wordt dus, heerst de wet van de webjungle. De hardste, grofste stemmen winnen, mensen met een aarzelender, opener of genuanceerdere mening haken af. Bovendien slaat de grofheid ook toe omdat coderingen zoals kranten in principe hanteren, dat je feiten checkt, dat je onderscheidt tussen feit en mening, dat je van mensen vraagt om hun oordelen te funderen, dat je het principe hanteert van wederhoor, dat je er maar niet op los mag beschuldigen, op het net niet zijn ontwikkeld. In veel gevallen is er niemand aanwezig, zoals een redactie van een krant wel doet, om normen aan te leggen van wat er wel of niet opkomt. En dat levert ook een wildgroei op aan websites die pretenderen informatie te geven, maar het absoluut niet nauw nemen met het checken van bronnen. Niet voor niets dat de islamofoben zich vooral op het internet hebben verschanst, waar ze veel makkelijker hun gang kunnen gaan dan in de meer gecontroleerde media, en waar ze klanten bedienen die het weinig kan schelen of de informatie betrouwbaar is, als die maar aansluit bij het vijandbeeld.
Tamara Witschge, voor een radiointerview met haar hier,vindt de gedachte dat het web een goed medium kan zijn voor openbaar debat nog steeds houdbaar. Maar dan moet er wel gemodereerd worden. Ik ben het met haar eens. Willen we het web dus als medium openhouden, als democratisch middel, dan kan het niet zonder controle, regels en moderatie. Dat is de paradox waar we het mee moeten doen.
Over haar promotie, hier.
En voor wie de spelregels van dit weblog nog niet kent, hier
Leuk dat je ons hierover zo uitgebreid informeert. Mijn ervaring is dat een heleboel reacties op fora en weblogs gewoon discriminerend zijn, maar net niet zo dat ze ook strafbaar zijn. Sommige clubs trekken zich ook helemaal niets aan van het Meldpunt discriminatie op internet en vaak is er dan weinig aan te doen. Hoewel nu kennelijk wel is bereikt dat ook sites die in het buitenland gehost worden, maar op Nederland gericht zijn, kunnen worden aangepakt. Dat is winst, maar het blijft erg lastig.
Er is nog iets.
Ik zeg altijd: als je een diamant op het strand gooit vind je hem nooit meer terug.
Zo is het ook op internet. De hoeveelheid bagger wordt zo groot en verstikkend dat het steeds moeilijker wordt daar een vruchtbaar eilandje in te planten.
Ik zelf ben al heel lang geleden begonnen af en toe iets te plaatsen (ik beheer nog meer sites) vanuit de overweging: als ik iets belangrijks niet kan vinden, dan zet ik het er zelf op.
Maar dat werkt niet en het werkt alsmaar minder. Zelfs ik als auteur kan, als ik de optimale trefwoorden ingeef, mijzelf niet meer terugvinden.
Mensen denken, als ze een paar trefwoorden ingeven in Google, dat er dan bij de eerste 20 of 30 links wel een antwoord op hun vraag te vinden is.
Dat is een misvatting. Zo werkt het niet en wat erger is: niemand heeft nog inzicht in de mechanismen hoe de prioriteiten hier bepaald worden. Behalve de miljardairs zelf natuurlijk. Met democratie en vrijheid heeft het allemaal al helemaal niks meer te maken.
Tegelijk moeten we wel beseffen dat we hier getuige zijn van een nieuwe dramatische fase in de evolutie. Vergelijkbaar met de ontwikkeling van het vuur, het wiel en het buskruit.
We zullen zien waar het op uitdraait.
Haha Hendrik jan, moet je eens een kwartiertje op de site van het AD rondkijken. Bij ieder bericht over migratie, integratie en criminaliteit (dat zijn namelijk ook de buitenlanders)is hert raak. Er wordt wel gemodereerd, maar als je ziet wat voor racistische taal er nog doorkomt, kan ik maar één conclusie trekken : de redactie doet het expres.
Ik heb een paar keer melding gemaakt bij het Meldpunt Discriminatie en altijd is het bewuste commentaar uiteindelijk weggehaald. Maar niet dat het AD ervan leert. Je zou een dagtaak kunen hebben aan het controleren en melden.
Ik ben ermee opgehouden. Kreeg er ook een verschrikkelijk slecht humeur van.
“En om die stem te kunnen laten klinken heb ik er voor gekozen om van mijn weblog geen open forum te maken. Al zijn, binnen beperkingen, reacties welkom.”
Je argumenten om je weblog schoon en zuiver te houden kan jou naar vele wegen brengen Anja. Je zegt zelf: het is een paradox.
Om met je goede wil om de ‘zwakkere’ koste van koste te ondersteunen is er kans dat je blind wordt. Want de waarheid heeft vele gezichten. Om niet door te schieten moet je goede intuïtie hebben. Geschiedenis zit vol met pijnlijke en betreurenswaardige gebeurtenissen die veroorzaakt zijn met goedwillende mensen.
“De waardering voor dit weblog vind ik terug op mijn bezoekersmetertje. In de voorafgaande maanden lag het gemiddelde bezoekersaantal per dag om de drieduizend, nu is dat tot vierduizend gestegen”.
Dit is een zeer omstreden argument: er is grote gevaar dat je door de bomen het bos niet meer kan zien.
Een beetje doorschieten mag, maar je moet goed weten waar de grens ligt.
De wijze van je strijd en de instrumenten die je gebruikt om je doel te halen moeten zonder meer conform je uiteindelijk doel zijn, volgens sofist Seyh Bedreddin. Als je afwijkt, is de kans groot dat je in plaats van ‘hemel’ naar de ‘hel’ gaat.
En mijns inziens schiet je behoorlijk door in je weblog met je schooljuf stok te zwaaien.
Ik ruik in je weblog wel een beetje Stalinistische mentaliteit Anja.
En hier probeer je het bewust of onbewust goed te praten.
Geschiedenis herhaalt zich, heb ik het gevoel.
Je bent zeer gevaarlijk bezig Anja.
Ik schijn geen goede intuitie te hebben. Ik loop de kans blind te worden en van de hemel naar de hel te gaan. Ik zie door de bomen het bos niet meer. Ik zie niet meer waar de grens ligt. Ik zwaai als een schooljuf met mijn stok en ik ben ook nog een beetje Stalinistisch. Kortom, ik ben zeer gevaarlijk bezig.
Waar het gevaar nu eigenlijk zit en welk gevaar precies heb ik niet kunnen achterhalen, Birten, maar ik mag dus aannemen dat je het niet eens bent met mijn manier van modereren.
Je had natuurlijk ook gewoon kunnen melden dat je kwaad bent omdat ik onlangs een bijdrage van jou die geheel off-topic was – wat de mensen die dit lezen gezien het bovenstaande zich wel een beetje voor kunnen stellen denk ik – niet heb geplaatst.
Gelukkig voor jou zijn er nog een heleboel weblogs en fora zonder stalinistische schooljuffrouwen zonder intuitie, ik wens je daar veel plezier en veel begrip.
Anja,
waar de rancune van Birten vandaan komt is duidelijk, en wordt ook door jou aangegeven. Echter, ik kan mij de frustratie wel indenken, die leidt tot wat zij schrijft. Reageren is “veilig”, zolang het de hier algemeen geldende opinie onderschrijft. Doe je dat niet, dan krijg je tegengas, en niet altijd op een frisse/faire manier. Als je “geluk” hebt wordt je met argumenten bestreden, maar niet zelden zie je reacties op goed beargumenteerde inzendingen van het kaliber “je bent zeker een blanke autochtone man”, “dit hebben we al zo vaak besproken, dat doen we dus niet meer” etc. Het voortdurend slaan op hetzelfde aambeeld is door jou tot kunst verheven, herhalingen worden dan duidelijk niet geschuwd. Dat dit met zich meebrengt dat reacties dan ook regelmatig meer van hetzelfde zijn, is een logisch gevolg. Maar wat je voor jezelf laat gelden, geldt dan niet meer voor anderen… Ook is het een blijkbaar ongeschreven wet dat de kritische geesten het plotseling laten afweten op het moment dat objectief waarneembaar is dat een andersdenkende (of iemand die probeert enige nuancering aan te brengen) vrij onheus/respectloos wordt bejegend. De zo geroemde loyaliteit is dan ver te zoeken. Er wordt dialoog gepredikt, maar deze wordt tegelijkertijd onmogelijk gemaakt door de vaak onbehouwen, en zelfs grove manier waarop met andersdenkenden (dus nog steeds denkende mensen!) wordt omgegaan.
Ik heb het wel eens eerder gevraagd, en ik doe het nog eens: is de intentie van deze weblog dat eensgezinden elkaar ontmoeten, elkaar informeren, en elkaar bevestigen in hun denken. Op zich geen probleem, maar geef het dan aan, dan weet eenieder waar hij/zij aan toe is. Of is het ook okay als andersdenken hier af en toe reageren, en dan op een correcte manier van repliek worden gediend? En dat er wellicht op die manier wat wordt geleerd, overgenomen van elkaar? Want ik heb het recent reeds aangegeven: ik lees hier met enige regelmaat zaken die mijn denken beinvloeden, en dat is ook de reden dat ik hier (bijna) dagelijks te vinden ben. Niet de gastvrijheid. Als je mij niet als gast wenst, of anderen, geef het dan duidelijk aan: ik ben gast, het is jouw huis, dus ik zal dan direct de benen nemen.
Gerhard
Beste Anja en de rest,
Mij ontgaat het probleem dat mensen zoals Birten Lostar zien volkomen. Ik denk dat je het eigenlijk zou moeten vergelijken met een ingezonden brief in een krant. Als ik wil reageren op een artikel in een krant, moet mijn brief (en zeker een opiniestuk) toch een bepaald niveau hebben. Als ik ga schelden, wordt die brief gewoon niet geplaatst.
Verder is dit weblog voor jou (Anja), als ik het goed begrijp, een alternatief voor het schrijven van boeken. Nou, ik heb toch echt nog nooit een boek gezien waar de reacties er direct bij gedrukt worden! En zijn de uitgeverijen daarom al belaagd met woedende reacties? Dus ook hier snap ik niet waarom jij (en collega weblog-schrijvers die ook zo werken) ondemocratisch zouden zijn, en de vrijheid van meningsuiting zouden beperken? Je verbiedt ze toch niet zelf een weblog te starten? Waarom hebben ze jou nodig om hun, soms zo bruut geformuleerde, meningen te faciliteren?
Tot slot, je hebt me wel eens verzocht met naam en email te reageren. Het spijt me, maar ik doe dat liever niet, als je daardoor mijn reactie niet wilt plaatsen, is dat uiteraard prima. Maar dat leek me reeds duidelijk na het voorgaande… 🙂
Groeten,
Anonieme SP-er
Christine, ik heb ook wel met succes dingen verwijderd gekregen via het meldpunt, maar wordt er helemaal naar van bepaalde sites structureel in de gaten te houden. Daarom meld ik zaken alleen als ik ze toevallig tegen kom. Reacties op welke krantensite dan ook, meestal regionale kranten, maken mij in de regel misselijk, ik kijk er dan ook nog maar zelden naar. Als jij slechte ervaringen met bepaalde kranten hebt zou je kunnen proberen het meldpunt ertoe te bewegen ze een algemene waarschuwing te sturen met de boodschap dat ze kritischer moeten modereren. Berichten daar worden wel degelijk bekeken voordat ze geplaatst worden. Gewoon een week één krant in de gaten houden, turven en het resultaat naar het meldpunt sturen zou al resultaat moeten geven. Het meldpunt is bevoegd juridische stappen te ondernemen.
@Anonieme SP-er,
Ik zie het inhoudelijke kwaliteitsverschil tussen reageren onder echte naam of onder pseudoniem ook niet zo. Praktisch gezien is er wel een verschil: Voor beroepsschrijvers en beroepsopiniemakers zoals politici en journalisten is de privemening identitiek aan de zakelijke mening. Anja Meulenbelt en Fransisco van Jole gaan echter voorbij aan het feit dat in het bedrijfsleven een zekere neutraliteit qua politiek een pre is. Dan is het handig om onder pseudoniem te reageren, omdat het om de inhoud gaat en niet om de persoon achter de mening. We zijn ten slotte gelijkwaardig nietwaar?
.
Pseudoniem reageren kwalificeren als ‘niet erg dapper’ gaat voorbij aan het feit dat niet alle mensen meningen als beroep kunnen verkondigen, maar hun broodwinning graag behouden, zoals Kafka, Multatuli en George Orwell bijvoorbeeld.
Nou zou het best hebben gekund dat je een voorbeeld had gevonden waarin ik een keer te ongeduldig of te kortaf ben geweest tegen een deelnemer, Gerhard. Maar jij haalt net twee voorbeelden aan waar ik nog steeds geheel achter sta.
Dat van die blanke autochtone mannen. Kijk, als het mij opvalt dat het altijd blanke autochtone mannen zijn die volautomatisch tegen zijn wanneer het gaat om de belangen van allochtonen, of hun ervaringen, en dus kennelijk niet in staat of bereid zijn om zich eens in te leven in de andere kant, dan vind ik dat ik daar wat van mag zeggen.
Ik vind het er namelijk toe doen vanuit welke positie iemand praat, en ik vind dat blanke autochtone mannen wel eens een beetje na mogen denken of ze zich niet eens bescheidener en minder oordelend op kunnen stellen als het gaat om ervaringen die per definitie niet de hunne zijn.
Was het aardig om ze aan te spreken als blanke autochtone mannen? Nee, dat was helemaal niet aardig en het was ook helemaal niet aardig bedoeld. Want dit was je misschien ontgaan: de mannen die nu zo gebeten reageren omdat ik ze aanspreek als lid van een groep – en dat vinden ze niet leuk, want zij willen als individu aangesproken worden – vinden het heel gewoon dat zij anderen wel voortdurend zien als lid van een groep. Dit was dus een koekje van eigen deeg.
Je andere voorbeeld: ‘dit hebben we al zo vaak besproken dus dat doen we niet meer’. Inderdaad. Als mensen dit weblog alleen willen gebruiken om er hun mening te deponeren, en geen enkele rekening houden met wat anderen al hebben gezegd, of wat er al tien keer op staat, dan kan ik beslissen dat het genoeg is geweest. En dat hou ik zo.
De intentie van mijn weblog heb ik al vele keren verteld, en het staat hierboven nog eens. Het is duidelijk dat ik een partijdig weblog voer, dat ik een bedoeling heb, dat ik sta voor verandering die ook een richting heeft, en dat ik daarbij dit weblog zie als bemoediging, inspiratie, informatiebron. Ik heb wel eens het verwijt gekregen dat ik preek voor eigen parochie. Dat klopt. Als je uit bent op verandering moet je het van je eigen parochie hebben. En van mensen die daar eventueel bij zouden willen horen. Dat neemt niet weg dat iedereen die het hier interessant genoeg vindt kan komen lezen, en dat er, met de aangegeven beperkingen, mogelijkheden zijn om te reageren.
Of er ruimte is voor ‘andersdenkenden’, dat hangt er wel van af welke andersdenkenden en wat ze denken en hoe ze dat hier brengen. Niet elke andere mening is interessant alleen maar omdat het een andere mening is. Niet elke andere mening roept een discussie op die er toe doet. Niet iedereen die hier zijn mening wil deponeren is geinteresseerd in discussie, of is ook geinteresseerd in wat anderen zeggen. De mogelijkheden om op een weblog tot een werkelijk gesprek te komen blijken heel erg beperkt.
Dus, Gerhard, als je hier dagelijks komt omdat het je interesseert, fijn. Of je hier wilt reageren, en het risico wilt nemen om een reactie te krijgen die je niet bevalt, het is aan jou. Je kent de spelregels, je weet hoe ik het doe. Je kunt zelf kiezen.
Tipo, en de Anonieme SPer, zoals jullie in de praktijk zien kunnen weiger ik geen reacties alleen op het feit dat ze anoniem zijn. Ik kijk allereerst naar de inhoud. Iemand vroeg me of ik Multatuli of Orwell of Kafka dan ook geweigerd zou hebben. Nee, natuurlijk niet, nog afgezien van het feit dat ik niet weiger op grond van pseudoniemen alleen. Maar neem me niet kwalijk, dat zijn wel mensen die we lang na hun dood nog kennen. Het zijn bovendien mensen die zich ergens voor ingezet hebben. Dat we Multatuli nog kennen is omdat hij al heel vroeg iets liet zien van het Nederlands kolonialisme, Orwell kennen we nog steeds als bedenker van de term Big Brother, we gebruiken nog steeds ‘kafkaiaans’ als we het over een idiote bureaucratie hebben die mensen klein maakt. Ik weet van deze mensen niet wat hun overweging was om een kunstenaarsnaam aan te nemen, maar de jongens die zich daar nu op beroepen kunnen niet alleen niet aan deze mannen tippen, ik ga er ook van uit dat hun motieven niet dezelfde zijn.
Ik heb er twee dingen over te zeggen, een negatieve en een positieve. Als ik hier weer iemand langs krijg die niets anders doet dan meppen, naar migranten, naar moslims, naar mij, die niets anders doet dan vooroordelen verspreiden dan vind ik het extra laf als hij zichzelf verschuilt. Wil je vechten, laat je gezicht zien, en hoepel anders maar meteen helemaal op. Ik vind het in geval van mensen die zich op die manier verschuilen nog makkelijker om te besluiten dat ze er niet meer op komen dan bij mensen die zich hier presenteren als een eerlijke persoon met een naam en een andere mening, die je er ook op aan kunt spreken.
En nog een ander argument. Met name mannen (jawel) willen vaak doen alsof hun meningen ‘objectief’ zijn en het er niet toe doet wie zij zelf zijn. Ik geloof niet in dergelijke objectiviteit. Wie we zijn, wat we hebben meegemaakt, wat voor achtergrond we hebben, welke kennis en ervaring doet er heel veel toe. Ik vind het bijvoorbeeld echt een verschil of iemand die zelf moslim is kritisch is op zijn geloof, en dus weet waar hij het over heeft, of het is weer een van de (jawel) blanke autochtone mannen die uit komt leggen wat er mis is met de islam, en zijn kennis kennelijk van een of andere website afgeplukt heeft. Ik ben veel meer geinteresseerd naar de mening van mensen die daar ook zichzelf bij laten zien, dan naar een als een ballonnetje loszwevende mening die nergens vandaan lijkt te komen. Ook maakt enige toegang tot een ander als persoon het veel makkelijker en vruchtbaarder om over verschillen te praten. Het maakt voor mij uit als ik tegen iemand kan zeggen: jij denkt er heel anders over dan ik, hoe komt dat? Dat kan een vorm van communicatie geven waardoor je veel meer gaat begrijpen wat iemand anders denkt en waarom hij/zij een andere mening heeft.
Dus. Ik ken mensen die een goede reden hebben om liever anoniem te blijven en dat respecteer ik. Maar het strekt voor mij wel zeer tot aanbeveling wanneer iemand zich laat kennen.
@Anja Meulenbelt
Dank voor uw respons. Dat u uw website inricht als iets persoonlijks met een doel voor gelijkgestemden is een goede zaak. Dat vergt veel weerwerk en daarvoor alle lof.
Voor het felle debat (een potje vrijworstelen zouden ‘witte mannen’ het noemen) zijn er gelukkig genoeg andere plaatsen. Uw website is een soort restaurant en aan de overkant is de bar. Ik ga daar weer even naar toe. Als ‘witte man’ ben ik dat namelijk aan mijn eer verplicht. Het was me een waar genoegen.
Joepie. Iemand die het snapt. Probeer geen gehaktballen te kopen bij de bakker. Doe potjes vrijworstelen aan de overkant. Mogelijkheden zat. Veel plezier.
Ik wil graag nog even een toevoeging doen: ik ben nog nergens, echt nog nergens een open forum tegengekomen waarin sprake was van een werkelijke discussie tussen mensen die het onderling oneens zijn. Want ook wat tipo potjes vrijworstelen noemt, zijn fora waarin gelijkgestemden het gloeiend met elkaar eens zijn en hooguit proberen wie het gloeiendst kan doen.
Als ik het mag zeggen vind ik het weblog van Anja de enige plek waar heel af en toe een discussie plaatsheeft tussen niet-gelijkgestemden. Ik volg dit weblog nu minstens drie jaar, dus weet waarover ik het heb.
Onder discussie versta ik iets anders dan een monoloog.
De bloggers-discussie is op mysterieuze wijze naar Halsema toegehuppeld. Zie voor het vervolg dus hierboven.
Ha Anja, je collega Arda komt zo te zien naar een debat over precies dit onderwerp. Misschien ook iets voor jou? http://www.mediadebat.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=83&Itemid=26
Gedoe rond Discriminatie!
Waar moet ik beginnen tja ik ben opgegroeid in de tijd dat we wat blij waren toen die “Buitenlanders”ons vuile werk-metro schoonhouden etc kwamen opknappen.
De mooiste herinnering uit mijn jeugd is die van “Tarabya”een Turks Restaurant dat werd geleid door Sadi Tatli.
Jaren lang heb ik gewerkt met die “Buitenlanders”wat zeer prettige en keurige mensen waren.
Laten we nu eens denken dat niemand vraagt waar zijn wieg wordt neergezet en gaan proberen er wat van te maken en ons niet laten opjutten door een Gek als die Wilders!
Groeten
Linda