Het is niet eenvoudig om mijn hoofd op dit moment bij andere zaken dan bij Gaza te houden. Zie het stuk van gisteren, met de laatste berichten. Dus was het paradoxaal genoeg prettig om gisteren bij de bijeenkomst met de Palestijnse journalist Mohammed Omer te zijn, uit Rafah, die met een aangrijpende reportage, bestaande uit zijn foto’s, videoclips en verhalen, al enige tijd te gast is in Nederland. Ik trof er uiteraard vrienden, andere mensen die bezorgd zijn over Gaza.
De bijeenkomst was georganiseerd door Een Ander Joods Geluid. Jaap Hamburger zat voor, wat ook wel nodig was, want er zaten weer professionele stoorzenders in de zaal zoals je wel vaker aantreft bij dit soort bijeenkomsten. Waarom mensen de moeite nemen om te proberen alles te ontkennen wat ze net hebben kunnen zien: dat is geen bezetting, Israel heeft Gaza toch vrijgelaten, waarom gene foto’s van dode Israelische kindertjes enzovoorts, het is mij een raadsel, maar het hoort bij de vaste rituelen. Jan Wijenberg, voormalig diplomaat, was trouwens degene die het gelukt was om Omer naar Nederland te krijgen, want om een Palestijn Gaza uit te krijgen, en zeker een jonge man, is nog niet zo eenvoudig. Uiteindelijk lukte het met hulp van, of all people, Hans van Baalen van de VVD. Wijenberg vertelde verder nog dat ook de VVD jongeren erg onder de indruk waren geweest van de lezing, maar dat het CDA alles had afgehouden.
Vandaag de laatste twee lezingen van Omer. Dan gaat hij terug. Hij is nog uitgenodigd naar andere landen, maar wil nu niet uit Gaza wegblijven, maar daar zijn werk als journalist doen. En uiteraard bij zijn familie zijn.
Dus was zijn reportage, een harde, feitelijke, met vreselijke beelden geillustreerde lezing al bijna het verslag van de vorige oorlog. Rafah is de streek helemaal zuidelijk, die het meest heeft geleden onder de bezetting. De eerste beelden: video opnamen van een vreedzame demonstratie van een massa mensen in Rafah, die na zeventien dagen belegering door het Israelische leger zo in nood zijn, geen water, geen melk voor de kinderen, geen medicijnen, dat ze de straat opgingen. En dan de beelden van wat er gebeurde: hoe het leger vanuit een helicopter op de menigte schoot. De gewonden. De doden. Zie je die jongen daar lopen met dat geruite overhemd? Hier zie je hem weer. Dood.
Laat niemand meer zeggen dat het de Palestijnen zijn die onschuldige burgers doden, terwijl de Israeli’s zich alleen maar verdedigen. Omer heeft nu een dik dossier aan foto’s die laten zien hoe er op voetballende jongens is geschoten, hoe mannen die zaten te roken en theedrinken even later in een grote plas bloed zijn omgekomen, of de foto van de oude vrouw die aan het koken was in haar keuken en door een scherpschutter in haar hoofd werd geschoten, of de kinderen die in hun klaslokaal naar de plas bloed kijken nadat net twee kinderen, zittend aan hun lessenaar zijn doodgeschoten. Het zijn onverdragelijke beelden, en het is haast voorstelbaar dat mensen niet willen geloven dat dit echt gebeurt.
Mohammed Omer verloor zelf zijn broer. Die was student, zeventien jaar, en werd op weg naar huis neergeschoten. De vrouw die probeerde hem te helpen en zijn lichaam weg probeerde te slepen, ook doodgeschoten. Haar man, die haar probeerde te helpen, zwaar gewond. De kinderen die schreeuwend naar hun dode moeder en hun bloedende vader renden, ook gedood. Omer hoorde het pas toen hij thuis kwam. Hij kon de lijken bezoeken in de koelcel van het ziekenhuis.
Ik ken Rafah. Vlak tegen de grens met Egypte woonden twee broers die werkten voor het NCCR. Een chauffeur, een fystiotherapeut. Ik bezocht ze in hun bescheiden huisjes. Die huizen zijn platgebulldozerd. De chauffeur zag zijn auto, zijn enige middel van bestaan, onder een tank verdwijnen. Zijn vrouw werd door een zich vervelende soldaat vanaf een wachttoren in buik en arm geschoten toen ze op het binnenplaatsje brood zat te bakken. Zij overleefde, het kind in haar buik niet. De kinderen maakten het mee dat hun moeder in een plas bloed lag te schreeuwen.
Omer vertelt het verhaal van een jongen die door zijn straat een israelische soldaat zag lopen. Dat gebeurt niet vaak, dat je een levende soldaat ziet in de straten van Rafah, want die blijven liever in in helicopters en tanks verschanst. Hij keek de soldaat aan. Die lachtte naar hem. Hij liep naar buiten, naar de soldaat doe die naar hem gelachen had. En kreeg een schot in zijn buik.
Mohammed Omer, die nog steeds in Rafah woont heeft nog veel meer verhalen, van zijn moeder die uit het raam moest springen toen een bulldozer zonder waarschuwing hun huis tegen de vlakte werkte, en ze de kans niet kreeg om er door de deur uit te komen. Kinderen die zijn omgekomen onder het puin. Foto’s van kinderen die met gevaar voor hun leven teruggingen naar waar hun huizen hadden gestaan, om te kijken of ze hun fiets nog konden redden, of hun tas met schoolboeken. Het gezicht van een oude vrouw die staat te kijken hoe haar huis wordt verwoest. En voor wie denkt dat de bezetting in Gaza nu is afgelopen, tegenwoordig belt het leger even op voordat ze een huis bombarderen. Midden in de nacht. Dan moeten ze hun kinderen bij elkaar graaien en rennen. Ik ken kinderen die met hun schoenen aan naar bed gaan. Als ze schoenen hebben.
Ik heb geprobeerd een aantal van zijn foto’s van het DVDtje af te krijgen als illustratie, maar dat is me nog niet gelukt. Zijn oudere werk is te vinden op zijn website: www.rafahtoday.com. Hier.
Duidelijk.
Maar dat corrupte CDA, wat moeten we daar toch mee?
“maar dat het CDA alles had afgehouden”…
En dan verkondigen jij en Tiny Kox elders dat het wel dik in orde is dat de Eerste Kamer wordt voorgezeten door een dame die aan dat c$%&# da gelieerd is. Sorry hoor, maar ik kan dat echt niet verteren. Je moet het kwaad tot de laatste snik bestrijden. Ook huichelaars als van Agt, Aantjes en van den Broek, zelfs Hannie van Leeuwen, die allen nalaten hun lidmaatschap op te zeggen. Ik vind het onverdraaglijk.
En ik weet al hoe je op mijn standpunt gaat reageren. En ik ben het er niet mee eens.
Nou dan zeg ik maar niks meer, Hermie. Ga jij Yvonne Timmerman maar bestrijden. Dat zal Gaza helpen.
Ik ben het eens met Hermine. Het CDA moet door hen wakker geschud worden door opzegging van he lidmaatschap. Nee, natuurlijk helpt dat Gaza niet, tenminste niet direct. Maar het is wel een sterk symbolisch begin.
Wie zal Gaza wel helpen? We geven 100.000’en euro’s steun aan Fatah om zich te bewapenen en te trainen. Helpt dat?
En Anja Meulenbelt moet zich een hartverzakking werken om noodhulp voor UNRWA voor elkaar te krijgen? We leven in de wereld van hetr wilde westen, met rariteiten als er een nieuwe sherrif in de stad komt (Hamas)
We vragen, nou ja, leggen ze op, de Palestijnen een stem uit te brengen en geven ze, letterlijk, de hel omdat de meerderheid voor het non-corrupte en o zo duidelijke, Hamas kiest.
Als we niets meer kunnen verzinnen dan leggen we de Gazanen straf op ivm de CO2 uitstoot uit hun wapens, die ze natuurlijk gekocht hebben van onze gedoneerder gelden.
De wereldmachten zijn zo slap de Palestijnen een echt en rechtvaardig alternatief te geven.
@ Hermie Kreeft (1):
Jouw woede begrijp ik wel. Maar ik vind het niet terecht, en zeker niet vruchtbaar, om Van Agt, Van den Broek e.a. nu “huichelaars” te noemen, want hun nieuwe inzicht in de situatie in het Midden-Oosten lijkt mij gemeend en integer. Wel vind ik ook, dat dit inzicht veel te laat -want pas na hun actieve politieke leven- is gekomen. Van Agt beweert steeds dat “iedereen” in Nederland in de jaren zestig en zeventig nog achter Israël stond. Dat is absoluut niet waar: veel linkse stromingen waren ook toen al tegen Israëls optreden gekant. Zelf ben ik daarvan een voorbeeld.
Resteert de vraag of opzegging van het lidmaatschap van het CDA -per definitie een eenmalige actie- in dit kader een zinvolle handeling is. Daarover kan getwist worden. Want “zendingswerk” kan zelfs binnen het CDA ook nuttig zijn.
Het verkokerde vijanddenken van Hermie (Je moet het kwaad tot de laatste snik bestrijden.) is relatief gezien net zo star, hard en onvruchtbaar als de gangbare vijandbeelden overal ter wereld die maken dat het in Gaza vandaag volstrekt uit de hand loopt.
Hallo Anja.Ik ben een half jaar geleden,een aantal weken bezig geweest met het verkopen,van ansicht kaarten,voor de Palestijnse kinderen.Opbrengst+- 250 euro,ik word er niet goed van,steeds weer akties waar kinderen en gewone burgers,de dupe zijn.Zou er een god bestaan,die dit allemaal laat gebeuren? Het afgelopen jaar,elke eerste zondag van de maand ,naar het uitzet centrum {gevangenis],Zestienhoven geweest om de uitgeproduceerde asielzoekers,te ondersteunen met onze aanwezigheid [wake],en gezang. Mijn kritiek is,dat hr Aantjes,mevr Gradeniers ex minister van het CDA,na hun uitgesproken worden,nog steeds lid zijn van het CDA.Ik zou mijn doodschamen. Anja de foto op de Dam vond ik geslaagd,bedankt. Gerard.v.d.Voort
Het adres van zijn website is rafahtoday.org .com is geclaimd door een isralisch bedrijf of iets dergelijks.
Het is http://www.rafahtoday.org, en de link werkt gewoon.
Ik zou graag willen weten wat waar is van het verhaal dat Verhagen iedere Fatah soldaat € 360,00 heeft beloofd? Weet iemand er iets van?
@ Ina:
Mohammeds oorsponkelijke website, rafahtoday.com, werd geboycot/gecensureerd door Israel. Daarom is de website veranderd naar http://www.rafahtoday.org Dat is de goede website.
Hallo Anja,
Je zegt in je column dat het het je niet lukt om wat recente beelden te krijgen. Ik heb ze op mijn pc staan, aangezien Mohamed bij mij verbleef en hij ze hier heeft achtergelaten. Niet alles overigens maar wel beelden die recenter zijn.
Mail me als je wilt dat ik ze je toezend ( per post op cd).
Ik kan Mohamed nu niet bereiken In Stockholm maar aangezien zijn missie is zoveel mogelijk mensen op de hoogte te stellen van het gebeuren in Gaza , ga ik ervan uit dat het goed is. Als het goed is kan je mijn mailadres zien.
Vriendelijke groet, Annet R.
Hallo Anja, Ik heb het gevraagd aan Mohammed maar helaas wil hij het liever niet om verschillende redenen.Ik heb hem gesproken hierover, als hij tijd heeft wil hij zelf de begeleidende teksten /onderschriften sturen. Ik vrees dat dat er voorlopig niet van gaat komen. Hij ligt in het ziekenhuis in gaza, na zwaar mishandeld te zijn door Israeli’s op zijn weg terug.
http://thehollytree.blogspot.com/2008/06/gaza-journalist-mohamed-omer-sent-to.html