De partijraad van de SP, gisteren weer in Amersfoort, is altijd een dag met een gemengd programma: debatten en beslissingen over actuele zaken, een paar feestelijkheden, zoals de bloemen voor de nieuwe afdelingen, zaken die nu eenmaal gedaan moeten worden, zoals het goedkeuren van de jaarrekening, een inhoudelijk deel om ons allemaal weer een beetje bij te scholen en aan het denken te zetten over ons werk in de toekomst, en als het even kan een speech van onze partijvoorzitter, om ons te inspireren. Het was er gisteren allemaal. Zoets en bitters, debat, zakelijks en ook het geestelijk voedsel. Het is niet saai bij de SP.
Algemeen secretaris Hans van Heijningen opende de partijraad, Harry van Bommel had het over Iran (interessante bijeenkomst op 1 juli!) en over de stand van zaken bij de Europatop. Toen moesten we het hebben over een pijnlijk punt, de gang van zaken rondom onze twaalfde zetel in de Eerste Kamer, nu statenlid Duzgun Yildirim, op grond van zes voorkeursstemmen door de kiesraad aangewezen werd als senator, en daarmee de door de partijraad aangenomen samenstelling en volgorde zou doorbreken.
Van Heijningen refereerde nogmaals waar het om gaat: in de SP is de Partijraad het hoogste orgaan. Daar hebben de vijftigduizend leden via de afdelingen hun afvaardiging, en daar worden namens de leden de beslissingen genomen. Het gaat dus niet over de vraag of iemand die met voorkeursstemmen van de Saten kapabel of loyaal zou zijn, het gaat er om of we accepteren dat een paar statenleden op eigen houtje, en buiten de Partijraad om hun kandidaten in de EK kunnen plaatsen. Accepteren we dat, dan accepteren we een soort tombola, zei Van Heijningen, vijf statenleden in Overijssel of twee in Zuid Holland zijn genoeg om de kiesdrempel te halen en daarmee de partijdemocratie te omzeilen.
En om het voor mensen die denken dat voorkeursstemmen altijd democratisch zouden zijn duidelijker te maken: wanneer bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer voorkeursstemmen uitgebracht worden, is het duidelijk dat de Nederlandse bevolking een partij wil laten weten voorkeur te hebben voor een kandidaat, zo had Sadet Karabulut, nu kamerlid, veel voorkeursstemmen. Datzelfde geldt niet bij de verkiezingen voor de EK, waar de statenleden fungeren als kiesman of -vrouw. Bij de Tweede Kamer vinden we voorkeursstemmen wel democratisch, bij de Eerste Kamer dus niet.
Maar voor nu is de vraag of de Partijraad accepteert dat de beslissing over de lijst en de volgorde wordt doorbroken. Op 23 juni werd die lijst vastgesteld, inclusief de ’top-twaalf’. Elk stemgerechtigd lid had tot op dat moment de kans om andere kandidaten in te brengen, of veranderingen te bepleiten in de volgorde. Dat is niet gebeurd. En alle kandidaten op de lijst hebben ingestemd met hun plaats, ook Yildirim. Bovendien hebben alle kandidaten een verklaring ondertekend dat ze gevraagd door het partijbestuur hun zetel weer terug moeten geven. Ook die verklaring is door Yildirim ondertekend.
Yildirim kreeg de gelegenheid om zelf te reageren. Hij stelde dat het hem niet ging om de zetel, maar om de manier waarop er met hem was omgegaan. Dat had hem er toe gebracht om het dringende verzoek van het partijbestuur om de zetel op te geven naast zich neer had gelegd.
Vervolgens was er de discussie. Het was duidelijk dat veel afdelingen zich hadden voorbereid om een statement af te leggen, vragen te stellen voor verdere verheldering, en ook vragen aan Yildirim te stellen. Waarop zowel Yildirim als Van Heijningen nogmaals het woord mochten voeren. Daarbij bleek, eerlijk gezegd, dat er van de verwijten die Yildirim het bestuur maakte niet veel over bleef: er was wel degelijk meteen kontakt gezocht, door Yildirim zelf aanvankelijk afgewezen, en ook het verwijt dat het bestuur meteen naar de pers was gelopen bleek niet te kloppen. Ook de opmerking dat de vraag aan Yildirim om zijn zetel terug te geven opgevat zou kunnen worden als racisme, als discriminatie of als ondemocratisch werd zowel door de partijleden als door het bestuur van de hand gewezen.
Dit was de stemming onder de leden: hoewel sommigen betreurden dat het zo was gelopen, en er ook vragen aan Yildirim waren: zou jij echt je zetel willen hebben op deze manier, zonder het mandaat van de leden, ging het er vooral over dat de SP geen partij is voor individuele ambities. Ambities op zich zijn prima, maar het gaat altijd om het gezamenlijke belang, om het teamwerk, om het gedeelde doel. Waarom doet de SP het zo goed? Omdat we doen wat we hebben beloofd, omdat ze uitvoeren wat we hebben afgesproken. We zijn geen partij waarin mensen individueel een zetel kunnen claimen, we zijn geen partij voor ego’s. En discriminatie? Geen sprake van, zeiden ook de aanwezige ‘allochtone’ partijleden. Kevin van de afdeling Rotterdam, een afdeling die zich altijd erg inzet voor migranten wees dat verwijt ook van de hand. Dit heeft te maken met democratie en niet met discriminatie, zei hij.
De stemming was ‘gewogen’ (wat inhoudt dat de stemgerechtigde leden een aantal stemmen vertegenwoordigen naar gelang de grootte van hun afdeling) en dus schriftelijk. Na de lunch was duidelijk dat de Partijraad zou blijven bij de eerder genomen beslissing over de kandidatenlijst, en Yildirim vroeg zijn zetel op te geven. 991 uitgebrachte stemmen voor, 38 tegen. 96% van de Partijraad kiest voor de partijdemocratie. Yildirim had al laten weten in dat geval zijn functies in de SP neer te leggen. (Zie verder de SP website, hier) En op het volgende partijcongres zal bekeken worden hoe er voor gezorgd kan worden dat dit soort pijnlijke toestanden niet nog eens voor kunnen komen.
Er waren nog andere zaken. De nieuwe afdelingen Hellevoetslsuis en Etten-Leur werden in de bloemen gezet. De jaarrekening werd goedgekeurd. We kregen een inhoudelijk programmaonderdeel over de democratisering van de economie, dooor econoom en tweedekamerlid Ewoud Irrgang, met een discussie waar ook Geert Reuten, nieuw eerstekamerlid, en Lucas Vermaat, van FNV-bondgenoten aan deel namen. Een discussie die nog niet is afgelopen, over korte termijn beleid dat gericht wordt op meer zeggenschap voor werknemers, en het terugdringen van de macht van aandeelhouders in ondernemingen. En over de gedeelde visie op de lange termijn. Gaat vervolgd worden.
En er was de traditionele speech van Jan Marijnissen, met applaus na weken afwezigheid vanwege een hernia terug begroet. Die had zijn tijd op de bank, getroost met morfine tegen de pijn (kan ik jullie van harte aanbevelen, zei Marijnissen) goed gebruikt, en om me heen hoorde ik de waardering voor zijn bevlogen verhaal. (Het moet ergens in het geheel te volgen zijn op de site, ik zal het melden wanneer ik het kan vinden). Over de Europese samenwerking en het misverstand als zou de SP daar tegen zijn: samenwerking is goed en noodzakelijk als het gaat om zaken als millieu en asiel, maar de EU moet niet te veel macjt krijgen om de locale democratie te omzeilen.
Over de dominantie van het neoliberalisme, die over zijn hoogtepunt heen is: zie de experimenten, al of niet geslaagd, in Latijns Amerika. En in de langzame ommekeer in ons eigen land. De trendbreuk in onze eigen regering.
Over die honderd dagen van het kabinet: ‘dat leek me een uitstekende tijd om even een hernia te krijgen’, en waarom dat vast goed bedoeld was maar niet erg werkte: je hebt er niet veel aan om even bij de bevolking te gaan buurten en dan met een paar ideetjes thuis te komen. Waar het om gaat is werkelijk kontakt met de mensen, inzicht in wat ze bezig houdt, waar ze mee zitten, het gaat om subjectief en objectief inzicht in wat er echt speelt. Wat niet wegneemt dat het kabinet heel wat ideetjes van de SP heeft overgenomen, zei Marijnissen: neem de gratis schoolboeken, of het streven om de opvang voor ouderen weer kleinschaliger te maken. Voor ons als partij is het dus een kwestie om ruiterlijk te zeggen: goed dat jullie dat hebben overgenomen, en we hebben nog een paar ideeen. Die iedeeen hadden we al, en het had ons als land zeer in de kosten gescheeld als we niet nu weer op moesten gaan bouwen wat is afgebroken onder de vorige regeringen. Wat moet het niet gaan kosten om het onderwijs weer kleinschaliger te maken, wat moet het gaan kosten om weer aan een lerarenbestand te komen dat werkelijk kan lezen en schrijven? En er zijn nog meer kwesties: openheid over Irak moet er komen, er moet meer inzet komen voor de armoedebestrijding, de hoogste inkomens moeten betegeld worden en inderdaad, voor de ouderen moet er kleinschalige opvang komen in de wijken. Er is nog veel om aan te werken.
Kijk naar de film, Das Leben der Anderen, zei Marijnissen. Dat gaat over de goede mens. En wat dat is, de goede mens, in een partij, in een buurt. Geen zogenaamd socialisme waar de ziel uitgesloopt is. Geen onmenselijkheid. Wat we doen, is letterlijk, rammelen aan de poorten van de macht.
En dit nog voor de partijleden: realiseren we ons echt dat we op de drempel van de macht staan? In de peilingen staat de SP nu als tweede partij. Realiseren we ons wat een verantwoordelijkheid dat is? Het speelkwartier is over. We hebben onze zaken op orde: ideologisch, organisatorisch, en economisch. Maar we moeten aan het werk, de afdelingen moeten proffesioneler worden, er moet nieuw talent worden gescout, er moet hard worden gewerkt aan scholing en opleiding om er voor te zorgen dat er voldoende mensen zijn, om straks wethouders te kunnen leveren, bijvoorbeeld. Als we nu op onze lauweren gaan rusten zijn wij de PvdA van morgen.
En over de discussie over de twaalfde zetel zei Marijnissen blij te zijn. Dat opnieuw is gebleken dat gezamenlijke idealen zwaarder wegen dan de persoonlijke ambities. Niets mis met ambities, maar vergeten we niet dat de partij maar voor twintig procent bestaat uit posities en voor tachtig procent uit een idealistische achterban die folderen en corvee doen, en weten dat ze daarmee net zo belangrijk zijn. En dat is precies waar andere partijen het niet mee redden, die voor tachtig procent uit bestuurders bestaan en maar voor twintig procent uit actieve achterban.
Toen was het de beurt aan ROOD, die hun nieuwe bestuur voorstelden, want Renske, de vorige voorzitter was inmiddels te oud, en zit bovendien nu in de tweede kamer. De jongerenorganisatie is belangrijk voor de SP. Veel van de mensen die nu in de kamer zitten of in de gemeenteraden of voorzitter zijn van een afdeling hebben hun eerste schreden gezet in ROOD. Het is een belangrijke kweekvijver, om er voor te zorgen dat de SP niet verouderd. En het is niet altijd zo gemakkelijk, want ROOD is per definitie ook een doorgangshuis, om jongeren te motiveren. Vooral moet het in ROOD ook leuk zijn, leuker dan in zulke lange dagen partijraad, want daar krijg je jongeren niet voor.
Er waren opnieuw bloemen. Voor wie zich afvraagt wat er toch gedaan wordt met die afdrachtsregeling: daar koopt de SP vooral veel bloemen van.
Hi Anja, compliment voor je verslag van de partijraad! Ik zal mijn bestuur erop wijzen. Ik ben wel geschrokken van die “doorleefde ouwe kop” van mezelf, maar kan ermee leven. José
Mooi verslag Anja, en mooie foto’s.
Eén correctie: al op de partijraad in maart hebben wij gediscussieerd over de kandidatenljst voor de EK, die toen vervolgens werd vastgesteld, en niet in juni…
Mvg,
Jan
Ik wil toch even reageren op het vervelende voorval rond de zetel van de heer Yildirim.
Jammer dat de meerderheid van de SP vond dat de heer Yildirim zijn zetel moet opgeven.
Ik als SP stemmer vind het nog altijd de meest democratische weg dat iemand die met meerderheid van stemmen is gekozen ook in de eerste kamer hoort.
De eerste kamer is al niet geheel democratisch gekozen.
Laten we als SP ook hier wat aan proberen te doen!
Je hebt geheel gelijk, Fred, iemand die met meerderheid van stemmen gekozen was hoort in de Eerste Kamer. Dat was Ineke Palm, op nummer 12, die was met unanieme stemmen door de partijraad gekozen. Yildirim is gekozen door vijf stemmen van statenleden, waaronder twee door hemzelf op hemzelf uitgebracht (een met volmacht). Dan is het toch wel duidelijk, dacht ik zo.
En dat de Eerste Kamer sowieso democratischer gekozen mag worden, en dat zo’n hinkstapsprong via de provinciale staten, waar uiteraard kapabele mensen inzitten maar niet speciaal de beste mensen die kunnen beslissen wie er in de Eerste Kamer moeten, daar zijn we het zo over eens. Dat zou absoluut beter kunnen. Maar zolang het niet beter is hebben wij daarvoor regels in de partij die in ieder geval partijdemocratie garandeert. En daar gaan we ons aan houden.
Je hebt gelijk Jan, dat was maart.
Verder mag iedereen kritiek hebben op het feit dat de partijraad zo gekozen heeft, maar losse nummertjes gescheld, beweringen die niet waar gemaakt kunnen worden, mensen voor rotte vis uitmaken en dergelijke neem ik op dit weblog nooit op. Dus wil je er hier iets over zeggen, hou je aan feiten, onderbouw je verhaal, fundeer je mening.
En voor wie die niet kent: hier de spelregels nog eens.
Jose, het is waar, je hebt er bij mij wel eens leuker opgestaan, kijk maar bij 17 december 2006.
Maar gisteren was het op dat moment ook een serieuze zaak.
Dus geen doorleefde oude kop, maar een lekkere doorleefde SPkop, dat zei ik.
Anja dank voor je verslag zo was ik er toch een beetej bij. veel plezier en sterkte komende week, lfs tineke
Pingback: Weblog Thijs Coppus » Partijraad
Anja,
Je verslag is helder en uitgebreid maar feit blijft dat een democratisch gekozen kandidaat opzij wordt geschoven als oud vuil. We hebben het hier wel over een lid dat jarenlang zich in heeft gespannen en netjes z’n centen heeft ingeleverd. Ineke Palm heeft nimmer ergens de SP vertegenwoordigt en krijgt al jaren de vrijheid om zich goed betaald door de partij als voorzitter in Rotterdam te profileren (wat oveigens niet lukt). De partij betaalt een salaris aan een voorzitter!!!! En niemand van deze tranparante partijraad die eover durft te beginnen. Dit zijn wantoestaden. Deze actie gaat de SP leden kosten en zelf afdelingen en fracties zullen zich af gaan scheiden. Om nog maar te zwijgen van alle publiciteit. Binnenkort verschijnt een groot artikel over de duistere praktijken. Je zal daarbij versteld staan van alle bronnen, zowel oud-sp’ers als huidige vertegenwoordigers en leden luchten hierbij hun hart. En waarom? omdat er spelletjes gespeeld worden met mensen. Zelfs mensen die gisteren op de partijraad waren komen dan aan het woord. Raar maar waar. Er broeit iets in de partij en het zijn niet de leden die dit op hun geweten hebben. De enige reden hiervoor is vriendjespolitiek (lees: salarissen betalen aan oud-gedienden terwijl anderen alles inleveren). Uiteindelijk gaat het weer heel ordinair om geld!
Anja hallo,
Mooie foto’s (bedankt 🙂
Een erg goede verslag van de Partijraad. Ik zal ons bestuur hierop attenderen.
Het verslag zoet zuur, een dag waarop we seriues met z’n allen hebben stil gestaan bij de zaken ter tafel maar zeker ook een insprirende dag met veel ruimte voor het feit waarom dit allemaal ooit is begonnen, zoals op zovelen plaatsen in de wereld.. hoop te kunnen geven aan de mensen.. juist aan diegenen die het zo hard nodig hebben.
Bedankt en warme SP groeten uit Dordrecht
Dilber
De keuzeprocedure voor de Eerste kamer heeft één belangrijk voordeel. Door de keuze bij Statenleden neer te leggen worden al te rigoureuze politieke omwentelingen eerst nog eens aan het volk ter bevestiging voorgelegd alvorens ze over de volle breedte (Eerste én Tweede kamer) van de volksvertegenwoordiging in werking treden.
Maar een rechtstreekse verkiezing is natuurlijk nog beter. Dan weten de mensen ook waarvoor ze stemmen. Wat te denken van Eerste kamer verkiezingen twee jaar na het aantreden van een nieuw kabinet ?
Een soort tussenrapportage.
Johan, je verhaal klopt van geen kant, en normaal zou ik zulke verdachtmakingen ook niet op het weblog opnemen.
Ten eerste: ik heb al duidelijk gemaakt dat we het erg veel democratischer vinden als de partijraad kiest, omdat daarin alle afdelingen en in principe alle leden vertegenwoordigd zijn, iedereen kandidaten in had kunnen brengen en iedereen commentaar had kunnen geven op de gekozen volgorde. Dat in tegenstelling met de absurde situatie dat vijf statenleden uit Overijssel of twee statenleden uit Zuid Holland op eigen houtje, zonder enige ruggespraak met hun achterban, die democratische verkiezing zouden kunnen doorkruisen met hun eigen voorkeuren. Je kunt op geen enkele manier waarmaken dat dat laatste democratischer zou zijn dan de manier waarop de SP te werk gaat.
Ten tweede: doe jij nu wat wij in de partijraad zorgvuldig hebben vermeden. Het gaat niet om de capaciteiten van de twee mensen die allebei volgens verschillende kiessystemen op nummer twaalf terecht zouden kunnen komen. Waar het om ging is op welke manier we onze mensen in de EK stemmen. En de partijraad heeft het niet geaccepteerd dat hun unanieme beslissing door een handjevol statenleden waaronder Yildirim zelf werden doorkruist. Wat jij doet is een poging om Ineke Palm omlaag te halen om Duzgun Yilderim omhoog te trekken. Dat is vals. Er is een sollicitatiecommissie aan het werk geweest om te kiezen welke twaalf kandidaten het meest in aanmerking zouden komen. Ik heb ook opnieuw moeten solliciteren en ik heb zelf gezien dat er gewetensvol en zorgvuldig is gewerkt. Ik ben ook heel tevreden met de nieuwe ploeg. En Ineke Palm zat in die selectie, en wat mij betreft geheel terecht, want ik had graag als ondersteuning bij mijn portefeuille wijken en migratie haar expertise in haar werk met migranten en kennis van een moeilijke stad erbij gehad, en het is mede dankzij haar dat de SP in Roterdam die er slecht voor stond nu weer aan top staat. Ineke is gewoon als voorzitter van Rotterdam gekozen, net zo democratisch als we dat nu hebben gedaan met de EK ploeg in de partijraad.
Dit willen mensen nog wel eens vergeten: de EK is een klus die gedaan moet worden. Het is eervol om gevraagd te worden, maar je zit er in de eerste plaats als volksvertegenwoordiger, je bent een deel van een team, je zit er voor je partij en niet voor je eigen belang. Provinciale belangen horen thuis in de Provinciale staten en niet in de Eerste Kamer. En het is ook niet belangrijker dan al het werk in de afdelingen – het is niet voor niets dat we de mensen die een nieuwe afdeling hebben opgericht in de bloemetjes zetten. De afdelingen zijn de backbone van de partij. Als rechtgeaard SPer doe je dus waar je het meest geschikt voor bent op de plaats waar je gevraagd wordt. Ambities zijn prima, als je maar onthoudt dat het gaat om het gezamenlijk belang en niet om je eigen ego. En dat er naast de bescheiden betaalde funkties ook veel vrijwilligerswerk wordt gevraagd, ook van de mensen met betaalde funkties trouwens, ook dat is de kracht van de SP. Dat er altijd wel scheve ogen zullen zijn, ‘die krijgt betaald en ik niet’, is helaas onvermijdelijk, maar als je snapt waar het om gaat doe je niet aan scheve ogen, en als je het niet verdraagt dat er ook betaalde funkties zijn moet je dus niet bij de SP zijn. Bij geen enkele partij, trouwens. Ik ken geen SPers die het doen om het geld, overigens, want die gaan wel naar een partij waar ze de volle mep betaald krijgen. We hebben die afdrachtsregeling ook niet voor niks.
Je stukje wemelt van de vage verdachtmakingen en insinuaties, ‘spelletjes met mensen’, ‘er broeit wat’, ‘vriendjespolitiek’, nou, laat maar komen. De stemming op de partijraad was schriftelijk, en loog er niet om. En als er onvrede is in de partij, dan breng je die in op de plaats waar die hoort en loop je er niet mee naar de krant, tenzij je zo je eigen rancunes hebt of om wat voor redenen dan ook de partij graag wilt ondermijnen. Dat er mensen zijn, en misschien ook journalisten, die niets liever willen dat de SP die zo ongenadig heeft gewonnen en groter is geworden een toontje lager gaat zingen was te verwachten. Als jij aan dat soort onfrisse spelletjes mee wil doen, ga je gang en laat zien wie jij bent.
De statenleden zijn niet ‘het volk’ Henk. De statenleden hebben een klein en beperkt mandaat, ze zitten er voor de provinciale belangen, en hebben geen conferenties om hun achterbannen te raadplegen bij het uitbrengen van stemmen voor de EK, en hoeven dat ook niet want daarvoor hebben we al de partijraad, het hoogste orgaan van de partij die alle leden vertegenwoordigt. De statenleden die voorkeursstemmen hebben uitgebracht deden dat op eigen houtje. En iedereen die wat langer in de partij zit, zoals Duzgun die nota bene in het partijbestuur zat dat de gehele procedure heeft goedgekeurd, weet dat de partijraad het laatste woord heeft.
Dat het een raar systeem is, die hinkstap verkiezing van de EK daar is iedereen het over eens, en als we er wat aan kunnen doen om dat nog eens te veranderen zullen we dat doen. Ondertussen doen we het zo democratisch mogelijk, dus, via de partijraad.
Hallo Anja,
Prima verslag, ik ben het helemaal met je eens. Het kan en mag niet zo zijn dat enkele statenleden aan de democratische besluitvorming in de partij voorbij gaan en de wens van ruim 50.000 leden naast zich neerleggen. Dat is misbruik maken van de achterdeur die op een kier staat zoals Hans van Heijningen het treffend verwoorde.
De Partijraad heeft inderdaad altijd het laatste woord en ik dacht toch dat Duzgun hierin had ingestemd en – althans voor de stemming – had aangegeven het besluit te respecteren. Het is jammer dat het zo loopt; ik had hem hoger ingeschat. Als Duzgun besluit om zijn functies neer te leggen en/of uit de partij te stappen is dat zijn goed recht (hoewel ik liever had gezien dat hij zich neer had gelegd bij de stemming en zijn werk als fractievoorzitter in Overijssel was blijven doen) maar haal dan alsjeblieft op eigen kracht een zetel!
Anja, jouw betoog betreffende Yildirim heeft voor mij het een en ander duidelijker gemaakt, ik snap nu beter de reactie van de SP Partijraad. Helaas dreigt dit conflict geheel uit de hand te lopen, getuige o.a. de reactie van Johan. Het wordt buitengewoon moeilijk de geest weer in de fles te krijgen. Maar hoe, eerlijk gezegd weet ik ook niet. Dat de SP negatief benaderd wordt door de media, is wel bekend. Wellicht moet de SP een andere strategie ontwikkelen om met de media een betere verstandhouding te krijgen, ook wat betreft de wijzigingen van het verdrag van de EU.
Sterkte, SP-lid Hans Stoop
Het loopt niet uit de hand, Hans. Natuurlijk zijn er altijd mensen die een meningsverschil, en dit was een serieus meningsverschil maar wat de partij betreft is die dus opgelost, uit willen buiten en natuurlijk zijn er media, en we weten ondertussen ook wel welke, die daar graag bovenop duiken.
Wat ons te doen staat is helder uitleggen waar het werkelijk om gaat. Zoals ik dat ook hier probeer te doen. En te proberen dat zo fatsoenlijk mogelijk te houden en geen aanvallen op personen toe te staan, bijvoorbeeld.
En verder is het belangrijk dat dit geen kwestie is waar de partij over van mening verschilt, wat gebleken is op de partijraad. Met 96% die de beslissing van de partijraad nog eens bevestigt kunnen we heel goed verder.
Hallo Anja,
Het is goed dat tenminste iemand van het bekende kader van de SP in debat gaat met de surfers op het internet (leden, sympathisanten, maar ook willekeurige derden. Hulde.
Er is in het debat een element waar ik graag aandacht voor wil vragen en dat betreft het volgende citaat (onder 13):
“De statenleden zijn niet ‘het volk’ Henk. De statenleden hebben een klein en beperkt mandaat, ze zitten er voor de provinciale belangen, en hebben geen conferenties om hun achterbannen te raadplegen bij het uitbrengen van stemmen voor de EK, en hoeven dat ook niet want daarvoor hebben we al de partijraad, het hoogste orgaan van de partij die alle leden vertegenwoordigt.”
Ik kan mij absoluut niet vinden in dit citaat. Ook de statenleden zijn volksvertegenwoordigers. Zij hebben hun mandaat verkregen van louter en alleen het volk. Dat volk zijn leden van de SP, maar ook niet-leden. Ten opzichte van welk kader is dan het verkregen mandaat als ‘klein en beperkt’ te kwalificeren? Het mandaat dat de Partijraad heeft gekregen van alleen haar leden?
Daarnaast ga ik er vanuit dat de Provinciale SP-fracties in een samenspel met de lokale afdelingen de achterban (leden en niet-leden) consulteren over wat te doen bij bijvoorbeeld de EK-verkiezingen. Dat hoeft niet en gebeurt echt niet alleen via conferenties die de partij zelf belegd. Dat is juist de kracht van de SP. Contact met de man op de straat.
Kortom. Als de statenleden van Overijssel en Drenthe(!) zich als volksvertegenwoordigers, met de wetenschap van het door het volk (leden SP en niet-leden SP) gegeven mandaat, geroepen voelen een stem uit te brengen op de heer Yilidirim. Dan is dat in beginsel hun recht en zelfs plicht.
Dat vervolgens binnen de partij afspraken worden gemaakt over het stemgedrag van statenleden bij de EK-verkiezing, dat is een tweede aspect. Afspraak=afspraak. Het is dan echter wel netjes, natuurlijk, het volk (de kiezers van de statenleden) daarvan ook op de hoogte te stellen.
Groeten!
Of je je er in kunt vinden of niet, Martijn, het zijn feiten. Statenleden hebben een beperkt mandaat, ze vertegenwoordigen in hun functie in de Provinciale Staten precies dat, de belangen van de provincies, ze vertegenwoordigen niet het volk als het gaat om de verkiezing van de EK leden, want die zijn niet geraadpleegd en hebben geen kans gehad om daar wat over te zeggen. Wat ook niet hoeft want daarvoor hebben we immers de partijraad.
En neem me niet kwalijk,toen de heer Yilderim zich geroepen voelde om op de heer Yilderim te stemmen was dat niet zijn plicht vanweg de stem van het volk, want de stem van het volk was helemaal niet gehoord. Wat wel was gehoord was de partijraad, waarin 50.000 leden van de SP in zijn vertegenwoordigd, die van te voren op de hoogte waren, de voorstellen hebben kunnen lezen, daarover konden debatteren in hun afdelingen, op de partijraad alternatieven konden aandragen en uiteindelijk mochten stemmen. Jammer dat de heer Yilderim, die ook zijn stem had mogen laten horen op de partijraad nog niet de stem van het volk had gehoord die hem riep tot de plicht om op de heer Yilderim op een verkiesbare plaats te krijgen.
En je zult mij er echt geen moment van kunnen overtuigen dat de kiezers die de statenleden kozen dat deden met de gedachte dat ze specifiek mensen kozen die het meest kapabel zouden zijn om op hun beurt weer de EK te kiezen. Dat is niet meer dan een ritueel, een formaliteit waar we nu eenmaal mee zitten. Iedereen weet dat de kandidatenlijst in de partijraad wordt vastgesteld, daar hoef je helemaal geen statenleden voor te kiezen. Mensen worden in de Provinciale Staten gekozen omdat ze daar kapabel voor worden geacht, in zover zijn ze volksvertegenwoordigers, en nergens anders voor.
Snijdt geen hout, je verhaal, Martijn!
Wellicht is uit dat verschil in opvatting over het mandaat van een statenlid de huidige problematiek voortgekomen. Een reden temeer om de wijze waarop de samenstelling van de EK tot stand komt onder de loep te nemen.
In ieder geval dank voor de reactie en succes in Straatsburg.
En voor de mensen die het nog niet doorhebben: dit is geen open forum waar iedereen zijn mening kwijt kan. Dit is mijn persoonlijke weblog, en ik bepaal of ik reacties de moeite waard vind. Dat betekent in dit geval, dat ik geen zin heb in aanvallen op personen, niet waargemaakte beschuldigingen en dergelijke. Dit is ook geen brievenbus voor oude of nieuwe grieven tegen de partij, het is geen plek om je eigen belangen te promoten,of om ouwe ruzies uit te vechten. Lees de spelregels,
hier, dan weet je ook meteen dat je reactie hier niet verschijnt (alleen op je eigen computer) tot ik besloten heb om het al of niet mee te nemen. Protesten dat ik het zo doe en niet anders zijn ook overbodig, ik heb al tig keer uitgelegd waarom ik selecteer en modereer. Zie bijvoorbeeld hier, voor wie dat weten wil.
Beste Anja,
Ik kan me vinden in jouw uitleg. Het is inderdaad jouw weblog en jij bepalt de spelregels. Raar is het dan wel dat in een ander geval, namelijk de weblog van Duzgun Yilderim, niet hij maar de landelijke webamster de spelregels bepaalt.
Ook ik maak gebruik van de faciliteiten van de SP met dit weblog, Reinier, dus heb ik me ook te houden aan de minimale afspraken. Dat kost mij geen moeite want mijn eigen regels over wat ik vind dat op een weblog mag zijn stringenter dan die van de webmaster, dus die hoeft zich er inhoudelijk nooit mee te bemoeien. Behalve dat ik soms hulp krijg in de strijd tegen de spam of andere problemen.
Duzgun Yilderim heeft zijn functies bij de SP neergelegd, en kan dus ook geen gebruik meer maken van de faciliteiten van de SP. En op zijn weblog verschenen wel aanvallen op personen, die hij zelf niet tegenhield. Zolang je gebruik maakt van de SP faciliteiten heb je ook de plicht om het enigszins fatsoenlijk te houden.
“Nothing is forever, Except change”
Mmmm, een verhaal, 2 kanten, dialoog, hoor en wederhoor en maar 1 weblog meer. Gelukkig is de afdeling Overijssel en Zwolle goed benaderbaar voor een compleet beeld.
Liefs,
Karolina
Hoi Anja,
Voor het ROOD-weblog heb ik 1 van je mooie foto´s gebruikt:
http://rood.sp.nl/bestuursblog/2007/06/27/rood-op-de-partijraad-2/
Groeten van Elien
Een paar (voorlopig) laatste opmerkingen:
Over de opmerking die iemand instuurde dat dit weblog niet mijn persoonlijke weblog is maar een weblog van de SP herhaal ik nog een keer wat ik in feite al heb gezegd: ik voer dit weblog niet in opdracht, maar omdat ik het leuk en nuttig vind. Omdat ik een functie heb bij de SP mag ik daar de faciliteiten van het SP-net voor gebruiken. Dat ik het een persoonlijk weblog noem is omdat er niemand over de inhoud of over de manier waarop het beheerd wordt gaat behalve ikzelf. Ik heb een grote mate van vrijheid, anders zou ik het niet doen. Het partijbureau levert technische stut en steun, waar ik blij mee ben, maar heeft zich nog nooit bemoeid met de inhoud.
Er zijn uiteraard grenzen aan wat ik mag doen met de faciliteiten die de SP mij biedt: als ik mijn weblog niet zou beheren, of toe zou staan dat er smeercampagnes tegen de SP en met name tegen personen op zouden komen zou het partijbureau zeker ingrijpen. Dat hoeven ze niet, want ik gooi rotzooi er zelf af omdat ik het niet hebben wil. En als ik geen functie meer zou hebben in de SP zou ik uiteraard niet langer van deze dienstverlening van de partij gebruik mogen maken.
Duzgun Yilderim heeft ondanks het feit dat hij zijn functies bij de SP had neergelegd nog een tijd de gelegenheid gehad om zijn weblog te gebruiken. Daar kwamen ook kritische reacties op ten aanzien van de SP en steun voor hemzelf. Maar er werden op een gegeven ogenblik ook reacties geplaatst die ruimschoots in de categorie van smaad en laster vielen, en die rotzooi werd niet opgeruimd. En dat het echte rotzooi was heb ik gezien: ik kreeg dezelfde meneer langs die onder verschillende namen opereerde. Dan mag de SP besluiten een weblog te sluiten vanwege wanbeheer, wat vroeger of later toch had gemoeten vanwege het feit dat Duzgun geen functies meer heeft in de SP.
Verder. Er waren op dit weblog reacties over de ‘basisdemocratie’ waaraan het bij de SP zou mankeren. Ik heb geen steekhoudende argumenten gezien hoe het dan beter zou kunnen. Hoe het werkt is al breeduit uitgelegd: ieder lid kan meepraten binnen de eigen afdeling, die vaardigt mensen af naar de partijraad, daar kan iedereen met stemrecht het woord voeren en daar vindt stemming plaats. Wie een beter idee heeft kan dat bij zijn of haar afdeling inleveren, en heeft dan een interessante bijdrage voor het komende partijcongres waar gekeken zal worden hoe in de toekomst dit gemodder vermeden kan worden.
Dat er op de partijraad alleen gestemd werd over een voorstel van het bestuur is niet waar. Waar over gestemd werd was over een uitspraak die de partijraad al had gedaan en die opnieuw met een hele grote meerderheid werd bevestigd. Inderdaad, er waren naast de 991 voorstemmers ook 38 stemmen tegen. Die laatste mensen moeten zich er in een partijdemocratie dus bij neerleggen dat de meerderheid heeft beslist. Hebben ze betere suggesties, dan kunnen ze die via de afdeling inbrengen op de volgende partijraad of congres. Of er geen ruimte was voor een compromis: nee. Er zijn geen halve zetels weg te geven, en een plaats in de senaat is geen troostprijs, geen beloning voor partijtrouw, het is een klus die gedaan moet worden en er is een zorgvuldige procedure voor om te kiezen wie dat het beste kunnen doen.
Dat er geluiden zouden zijn ‘gesmoord’ dan wel mensen ‘monddood’ gemaakt is helemaal nergens mee concreet te maken. Ook Duzgun heeft de gelegenheid gehad, tot twee keer toe, om zijn standpunt op de partijraad toe te lichten. Hij heeft alleen niet meer dan een kleine minderheid voor zijn standpunt meegekregen. En volgens de afspraak die er was gemaakt, had hij zich neer moeten leggen bij de beslissing van de partijraad en de zetel terug moeten geven. Had hij dat gedaan, dan had hij zijn functies bij de SP niet neer hoeven te leggen.
En dan over de ‘menselijke kant’ die zou ontbreken. Ook dat zie ik niet. Als je iets erg graag wilt en je krijgt het niet omdat de meerderheid van de partij het niet een goed idee vindt, dan is dat vast even slikken. Maar je moet in de politiek wel tegen je verlies kunnen en daar geen drama van maken. Er zijn vijftigduizend min twaalf leden van de SP die ook niet in de Eerste Kamer komen, al zullen er misschien best mensen bij zitten die dat zouden willen en ook best mensen die daar kapabel voor zijn. En bekijk het ‘menselijkerwijs’ ook even van de andere kant: als de partijraad er voor had gekozen om Duzgun wel op die zetel te zetten vanwege de voorkeursstemmen van de staten, dan was er dus een andere nummer twaalf afgevallen, die feitelijk al verkozen was. Zou er dan ‘menselijkerwijs’ niets aan de hand zijn misschien?
Verder zei iemand dat de SP op deze wijze te wit blijft. Ik ben, dat is ondertussen bekend, een groot voorstander van een evenredige vertegenwoordiging van migranten in de SP, in alle gelederen. Daar moeten we absoluut aan werken en er wordt aan gewerkt. Maar wel via de gewone partijdemocratie. Dat Duzgun een ‘allochtone’ achtergrond heeft, heeft bij de kwestie geen enkele rol gespeeld. Het had evengoed die Friese meneer kunnen zijn, waarvan ook even leek dat hij er met voorkeurstemmen van de statenleden in was gekomen en ik denk niet dat iemand dan had beweerd dat er sprake was van discriminatie van Friezen als de partijraad dezelfde beslissing had genomen.
Verder werd er geklaagd dat er geen open forum is op de SP site waar deze zaken kunnen worden bediscussieerd. Tja. Ik weet ondertussen, door schade en schande wijs geworden, dat je op een ‘open forum’ niet alleen zinnige reacties krijgt maar ook bagger, flauwekul, misbruik, smeercampagnes, oude rancunes en absolute gekte, en laten we eerlijk zijn, de SP heeft ook vijanden, en er zijn genoeg mensen die dol zijn op een rel binnen de SP, en als ze daar een handje bij kunnen helpen zullen ze het niet laten. De verstandige en eerlijke reacties moet je dan uit de rommel vissen. Zo’n open forum kan alleen functioneren als het niet alleen maar ‘open’ is, dus als er heel erg strak gemodereerd en geleid wordt. Dat staat dan weer garant voor een reeks van agressieve reacties van mensen die er niet op komen. Of het werkelijk wat opbrengt is echt de vraag. Het kost voor een beheerder wel een ongelooflijke hoeveelheid tijd, energie en stressbestendigheid naast een absolute olifantenhuid, en eerlijk gezegd, ik solliciteer niet naar die functie. Ik heb dus ook nu, sommige mensen hebben dat al gemerkt, de mogelijkheid om hier door te blijven reageren op de ‘zaak Yildirim’ drastisch beperkt. En voor wie nog steeds vindt dat zo’n ‘open forum’ er moet komen, iedereen kan een weblog beginnen, ga je gang en doe je best.
Wie dus vindt dat het anders moet: gebruik de kanalen die daarvoor zijn, bespreek het en formuleer voorstellen in je afdeling en kom terug met iets constructiefs.
Jongens. Ik dacht dat ik duidelijk genoeg was. Ik neem vanaf dit moment geen bijdragen meer op van mensen die me nog eens komen vertellen dat ze het niet met me eens zijn, omdat, bijvoorbeeld, Eerste Kamerleden door het volk gekozen zouden moeten worden en statenleden meer ‘het volk’ zijn dan partijleden. Die logica ontgaat mij ten enen male, maar zoals gezegd, maak er een case van en ga er mee naar het partijcongres. Sterkte.
Ook de bekende suggesties dat er wel vuile spelletjes gespeeld zouden zijn en dat we er van alles achter moeten zoeken: niet doen. Geen hond heeft wat aan suggesties.
Ook mensen die nog behoefte hebben om hun gram tegenover Duzgun te uiten: niet doen, niet hier.
Mochten er nieuwe ontwikkelingen zijn die ik de moeite van het vermelden waard vind, mochten we in de partij bijvoorbeeld tot de conclusie komen dat het anders moet – iedereen kan zich daar nu op voorbereiden – dan kom ik daar wel mee. Nu ga ik mijn aandacht weer richten op andere onderwerpen.
Er zijn nog steeds een paar mensen die zich vastbijten in de gedachte dat de statenleden meer het volk zouden zijn of het volk zouden vertegenwoordigen dat de leden van de partijraad, en dat het dus democratischer zou zijn als EKleden door de statenleden uit de provincies gekozen zouden worden en het op een of andere wijze ‘dictatoriaal’ zou zijn als de partijraad dat doet. Alsof de statenleden ‘het volk’ zijn, tegenover de partijraad die ‘de partij’ zou vertegenwoordigen. Zo gesteld zou dan ‘het volk’ de primaat krijgen boven ‘de partij’. Laat mij nog een poging doen om dat te verhelderen.
Vergeten we niet: statenleden zijn SP leden die door de partij op de verkiezingslijst zijn gezet. De reden om ze daar op te zetten is omdat ze capabel geacht worden op provinciaal niveau de partij te vertegenwoordigen. Zijn ze eenmaal door de partij op de lijst gezet, volgen er verkiezingen. Statenleden zijn op geen enkele manier meer capabel om te oordelen over de geschiktheid van EKleden dan andere partijleden. Ze hebben op geen enkel moment ruggespraak met de bevolking over wie er in de EK gekozen moet worden, ze voeren hun mandaat uit, niet meer. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat statenleden meer inzicht hebben in ‘wat het volk wil’ dan andere kaderleden die vertegenwoordigd zijn in de partijraad, die ook elk werken in wijken, in steden, in beroepsgroepen, en als het goede SPers zijn dus allemaal kontakt hebben met een deel van de bevolking.
Die merkwaardige getrapte verkiezing, waarbij formeel gezien gekozen statenleden de EKleden kiezen is een overblijfsel van vorige eeuwen. Niemand zal die hinkstapsprong als ‘democratisch’ willen zien, formeel gezien zitten we er nog mee. Om er voor te zorgen dat de verkiezing van de EKleden wel zo democratisch mogelijk plaatsvindt kiest binnen de SP uiteindelijk de partijraad, waarin alle leden via hun afdelingen zijn vertegenwoordigd.
Het werk in de EK is een specifieke klus, het beoordelen van wetten. Net als voor de kandidaten voor de Provinciale Staten wordt er dus gekeken naar welke SP leden dat werk het beste kunnen doen. Er is een sollicitatiecommissie aan de gang geweest, die vooral voor ogen staat dat er een team moet worden samengesteld, waarin zoveel mogelijk de verschillende deskundigheden vertegenwoordigd zijn, zodat je niet zit met drie mensen die goed zijn voor sociale zaken en niemand die iets weet van landbouw, om maar wat te noemen. De lijst is dus uiteindelijk een mix van deskundigheid en ervaring in de partij.
De kieslijst wordt voorgesteld aan het partijbestuur en vervolgens aan de ledenraad. Ieder van de leden kan alternatieve kandidaten aandragen of commentaar hebben op de volgorde van de lijst. Dat daar bij de vorige partijraad geen gebruik van is gemaakt zegt eerder iets over het vertrouwen van de leden dat de sollicitatiecommissie haar werk goed gedaan heeft. In mijn ogen terecht. SPleden die toen het kon hun mond niet hebben opengedaan en dus ingestemd hebben met de lijst en met de mensen die op verkiesbare plaatsen stonden hebben hun beurt voorbij laten gaan, en in mijn ogen is het niet te goeder trouw om dan vervolgens via de nog openstaande kier van de oude wettelijke regeling toch de eigen kandidaat er in te schuiven.
Wat we gezien hebben is dat voorkeurstemmen van statenleden er vooral op gericht waren om de eigen lokale mensen naar voren te schuiven. Van de zes voorkeurstemmen op Duzgun kwamen er vijf uit Overijssel zelf, waaronder twee (een met volmacht) van hemzelf. Twee dingen: wie op zichzelf stemt kan moeilijk volhouden dat hij dat doet in naam van het volk, dat daarover op geen enkele manier is geraadpleegd. Duzgun was in de Provinciale Staten gekozen, niet in de EK. En provinciale voorkeuren horen thuis in de Provinciale Staten, niet in de Eerste Kamer. Behalve dat het leuk is voor de provinciale bladen om de eerste Zeeuw in de EK te zien maakt het niets uit of iemand uit Friesland of uit Overijssel komt, het heeft geen enkele meerwaarde voor het werk in de EK. Zou dat wel zo zijn, dan had de sollicitatiecommissie wel meer rekening gehouden met de verdeling over de provincies.
Accepteren we de achteringang van de formele verkiezing via de staten, dan komen we in de absurde situatie terecht dat vijf stemmen in Overijssel (die ene stem uit Drente was niet ‘zwaar’ genoeg om de doorslag te geven, dat waren de vijf stemmen uit Overijssel) of twee stemmen uit Zuid-Holland genoeg zouden zijn om de eigen favorieten in de EK ploeg te krijgen, en andere al gekozen mensen te verwijderen. Twee stemmen van SPleden in de provincie zouden dan zwaarder kunnen wegen dan de vertegenwoordiging van 50.000 SP leden in de raad. Dat valt op geen enkele manier als ‘meer democratisch’ te verkopen. En je kunt ook op geen enkele manier volhouden dat de statenleden ‘het volk’ vertegenwoordigen tegenover de andere leden die dan ‘de partij’ zouden vertegenwoordigen. Ook statenleden zijn in de eerste plaats SP leden, lid van de partij en door de partij in goed vertrouwen op de lijst gezet. Alle partijleden vertegenwoordigen het volk.
Ik zou geen voorstander zijn van een compromis waarbij beide systemen door elkaar gebruikt zouden worden. Denk je in in een kandidaat voor de EK. Eerst uitgebreide gesprekken met de sollicitatiecommissie, dan goedkeuring door het partijbestuur, dan de verkiezing in de partijraad, je hebt ingestemd met je plaats op de lijst, je weet dus: verkiesbaar, misschien verkiesbaar of niet verkiesbaar en reserve, en dan zou je ook nog mee moeten maken dat je door een paar stemmen van statenleden naar huis kan worden gestuurd, omdat die nog een plaatselijke favoriet achter de hand hebben die ze niet ingebracht hebben toen dat nog kon, in de partijraad. Dat doe je mensen die er vaak ander werk voor op moeten geven niet aan, en het is ook nergens voor nodig.
En dat het zo niet moet, daar is 96% van de ledenraad van de SP het over eens. Degenen die blijven volhouden dat statenleden beter het volk vertegenwoordigen dan de leden in de raad, en meer capabel zouden zijn om te beslissen wie er in de EK komen zijn een kleine minderheid. Misschien zijn daar mensen bij die graag meer directe invloed zouden willen hebben in de partij, maar dit is duidelijk: naarmate de partij groter wordt is het aantal stemmen dat meetelt ook groter, en zogauw het gaat om landelijke belangen – anders dan lokale, waar partijleden meer directe invloed hebben, kun je die niet passeren. De mensen die blijven vinden dat dit niet de beste manier is om EKleden te kiezen kunnen hun case voorleggen op het volgende congres en met alternatieven komen. Maar dit is duidelijk: elke poging om lokale SPleden meer directe invloed te geven op de EKverkiezing sluit de invloed van een veel grotere groep landelijke SPleden uit. Dus ik denk niet dat dergelijke alternatieven veel kans maken. Je bent nu eenmaal lid van een grote partij, waarbij de belangrijke beslissingen door alle leden gezamenlijk worden genomen. Als je dat ‘dictatoriaal’ noemt is het de vraag of je ergens een partij kunt vinden die het beter doet.
Opvallend bericht van het ANP. (zie hieronder)
Vervangen we NVU voor de SP en Kusters voor van Bommel zou dit berichtje dan ook opgevallen zijn?
De fransen hebben daar een mooie uitdrukking voor: l’extreme se touche
Neonazi’s marcheren tegen het zionisme
De rechtsextremistische Nederlandse Volksunie is van plan om op 14 juli in Den Haag een demonstratie te houden tegen “het US imperialisme en zionisme en vóór solidariteit met Iran”. In de oproep voor de demonstratie, ondertekend door NVU-voorman Kusters, wordt een lans gebroken voor de Iraanse president Ahmadinejad. Kusters betoogt dat CNN en de CIA liegen over de ontwikkeling van de massavernietigingswapens door Iran.
VVD-buitenlandwoordvoerder Hans van Baalen en PVV-leider Geert Wilders krijgen er van langs omdat zij sancties tegen Iran ondersteunen. Minister van Buitenlandse Zaken Verhagen wordt een “trouwe marionet van de VS” genoemd. Om dat hij “keer op keer de democratisch gekozen Hamas een terroristische organisatie noemt”.
De Nederlandse Volksunie zegt zich tegen het zionisme en het “US imperialisme” te keren omdat “Israel al tientallen jaren allerlei VN resoluties aan zijn laars lapt als het gaat om de rechten van de Palestijnen. De CDA-er Van Agt en Greta Duisenberg zetten zich ook al jaren in voor de Palestijnse zaak”. De VNU zegt te streven “naar een onafhankelijk Palestina voor de Palestijnen”. De NVU is voornemens bij de Amerikaanse ambassade in Den Haag toespraken te houden.
Erge rare lui, die NVU. Want werkelijk niets wat aan inhoud in dit bericht is opgenomen wijst op het geijkte rechtse standpunt ten aanzien van Israel. En de ware neonazi is uiteraard zowel tegen joden als tegen Arabieren. Als ze dat niet meer zijn weet ik niet waarom ze zich nazi’s zouden noemen. Dus hoe deze neoneoneonazi’s aan hun standpunt komen en waar ze het op baseren is is mij een raadsel.
Het zal ons er uiteraard geen moment van weerhouden om het standpunt wat we al hebben geformuleerd aan te houden.
@28:
Beste Anja,
De Franse uitdrukking die je waarschijnlijk bedoelde is:
Les extrêmes se touchent. Misschien heb je op de middelbare school het verschil tussen meervoud en enkelvoud geleerd, nogal essentieel in deze uitdrukking. Anders zou ik voortaan maar geen Franse uitdrukkingen gebruiken.
Wil je dat per se toch doen, dan wil ik deze nog wel voor je corrigeren, hoor, als ik daar tenminste de tijd voor kan vinden
Nog altijd een groet,
Elizabeth, Bakker, wel te verstaan
Dat bedoelde ik helemaal niet, Elizabeth. Wat ik bedoelde staat er gewoon, in het Nederlands. Maar bedankt voor de Franse les.
Geachte mw Meulenbelt,
Ik vind de ophef over de S.P buiten alle realiteit.
In iedere partij gebeurd hetzelfde (bv Rutte die Verdonk opelijk vermaande om niet meer over andere onderwerpen zich uit te laten alleen onderwerpen van haar eigen portefeuille mag zich nog uiten in het openbaar0
De S.P is een grote partij geworden maar de nieuwe leden moeten nog leren omgaan met partij discipline, die is er in elke partij en dat is normaal.
De ophef wordt volgens mij veroorzaakt door figuren die de S.P in een kwaad daglicht willen stellen en die zitten ook in de eigen partij.
Als de meerderheid vind dat ze er uit moeten,dan zal wel zijn gebleken dat die persoon niet het belang van de S.P behartig maar alleen zijn eigen belang.
Dat Jan marijnissen zo wordt afgeschilderd vind ik diep onder de gordel, in belangrijke mate is het sukses aan hem te danken.
Nu dat hij door ziekte even niet meer op de voorgrond is wordt hij en de S.P op een gemene manier aangevallen.
Vooral die leden die hun gram willen halen tenkoste van de S.P is kwalijk.
Voordat ze op de lijst kwamen wisten ze wat ze konden
verwachten en daar is voor getekend
Mijn voorstel zou zijn om deze lieden uit de partij te gooien, zie dienen niet het belang van de S.P
Jan van harte beterschap en wijsheid toegewenst.
Een trouwe maar kritische aanhanger
l.van maaren