Op de laatste dag van de Assemblee van de Raad van Europa was de Nederlandse delegatie uitgenodigd bij de traditionele ontvangst ten huize van de Nederlandse ambassadeur, Kobus van der Velden en zijn vrouw. Dit keer was het meer dan een etentje. Samen met de Stichting Theo van Doesburg was een culturele avond belegd, met Ed van Thijn in het middelpunt.
Het was tegelijk een afscheid: Van Thijn die minister en burgemeester is geweest, vertrok uit de Eerste Kamer en daarmee ook uit de Raad van Europa, en gaat zich nu wijden aan wat hij naast de politiek al langer heeft gedaan: het schrijven van boeken. Zijn laatste boek, Judica/Judy, een klein juweel, gaat -alweer- over de oorlog. Ik weet niet of ik ooit nog los kom van dat thema, zei Van Thijn, maar ik ga het proberen.
Judica/Judy is het verhaal naar de speurtocht van een van zijn oorlogspleegmoeders, een van de velen, de vrouw die hem onder de hoede nam in Westerbork. Zij bleek te zijn overleden, maar een pleegdochter werd opgespoord, Elena Szirmai, een pianiste. Het boek wordt spannend, omdat tijdens hun gesprekken bleek dat Elena en Ed een totaal ander beeld hadden van diezelfde vrouw.
(Elena Szirmai)
Het mooie van de avond was dat Elena, met haar man Otmar Kramis en Herbert Kramis, als trio op de avond met Van Thijn speelden, eigen composities en muziek van Piazolla. Van Thijn werd uitgebreid geinterviewd, en vertelde nog eens wat zijn diepgevoelde motivatie is om zich ook in deze tijd tegen racisme te verzetten, ook het racisme dat gericht is tegen de nieuwe migranten in de westerse landen. Zo ken ik Ed, in een vurig en emotioneel pleidooi tegenover minister Verdonk staande in de Eerste Kamer, en nooit te beroerd om in de provincie in kleine zaaltjes te spreken over racisme en vreemdelingenhaat, die hij als jood, met zijn onderduikgeschiedenis, niet verdraagt. Ik heb bij die bijeenkomsten vaak naast hem aan de tafel gezeten, en op dat onderwerp hebben we elkaar altijd kunnen vinden.
Het was een mooi afscheid, maar van Ed van Thijn gaan we nog horen. En lezen.
hallo
ED van thijn
meningen kunnen verdeelt zijn en kritiek allom aanwezig
ik ben toch wel een van de zeer zeer kritischen in deze tijd
en heb op alles wel wat te zeiken maar met een onderliggend
warm hart want ik weet dat velen de droom van hartelijkheid
dromen maar in deze tijd haast onmogelijk schijnt te zijn
maar het is toch maar zo
jij deed want anderen niet voor elkaar kregen
en waar anderen het deden met geraffineerd verpakkings gedrag
bleef jij gewoon en verchte met de simpele oprechtheid
het heeft een speciaal iemand nodig om dat nu nog in deze dit
nog te durven
petje af voor jou:
ook al ben ik fallicant tegen politiek!
ik ben geen mooi prater of medailje verkoper
ik spreek gewoon de bodem waarheid niets meer of minder
karl
paar foutjes in m,n commentaar