Op aanraden gekocht: toetsenbordenblub. Want inderdaad, op erg veel kattehaar na is het hier in huis redelijk schoon, maar: het toetsenbord. Dat ga ik eens per jaar te lijf met doekjes en wattenstaafjes en dan is het ook echt nodig. Zoals onderzoek uitwijst zijn toetsenborden qua bacterie vaak viezer dan WC brillen.
Nu we toch bezig met huishoudelijke mededelingen, even een mythe wegwerken. Ooit tegengekomen, de versregels op een zekere plaats: ‘heren doe de bril omhoog, vrouwen zitten ook graag droog‘? Mannen zijn viezer op WC’s want ze spetteren, is de mythe. Dat is thuis. Op openbare toiletten gaan vrouwen meestal niet zitten, maar hangen zo’n beetje half door de knieeen boven de pot, en dan spetteren ze nog erger dan mannen. Vraag het aan zo’n mevrouw die de WC’s poetst. Ja hoor, vrouwen zijn viezer. Zo, hebben we dat ook even opgeruimd. Want eerlijk is eerlijk. Ik mag dan wel een overtuigd feministe zijn, we gaan mannen niet kwalijk nemen waar we zelf nog erger in zijn.
De blub is passend snotgroen en eerst weet je niet hoe je die uit het potje krijgt, want als ik voorzichtig mijn vinger er in steek verwijnt die in de kledder. Geen houvast. Schudden. Dan staat er zo’n puddinkje dat heel langzaam inzakt. Vastpakken, toch maar. Huuu. Het plakt niet maar het is echt kouwe blub. Ik ben wel eens op een kwal gestapt als kind en droomde er nog jaren van. Huuuuuu.
Okee. Het doet het wel. Minstens de helft van gepeuter met doekjes en staafjes hoeft niet meer. Vooral de halve kat aan haren die tussen de toetsen terecht is gekomen neemt de blub mooi mee. Ik denk dat het vooral werkt als je het regelmatig bijhoudt. Daarna is het een kwestie van hoe je de geest weer in de fles krijgt. Proppen en dan geduldig afwachten tot hij vanzelf weer terugkruipt en je het dekseltje er weer op kunt doen. Ik hoop dat ik er niet van ga dromen dat al die bacterieen die nu in de blub zitten een eigen leven gaan leiden. En dat in combinatie met die katteharen. Dat wordt een snotgroen harig monster dat eerst de poezen verzwelgt en dan mij. Ik druk het dekseltje nog maar eens extra stevig aan.
Hoi Anja,
Sommige van je onderwerpen vind ik moeilijk want ik ben een gewone nederlandse vrouw. Niet dom(denk ik) maar ook niet super politiek ontwikkeld. Op andere gebieden, sociaal, emotioneel op gebied van communicatie wel weer. Soms kan ik het niet volgen, de conflicten tussen Israel en de Palestijnen. En ook het gedoe in Irak gaat me soms boven de pet. Maar je snapt al waar ik naar toe wil, lekker spul dat toetsenbordprut. Leuk en verfrissend, zo’n doodgewoon onderwerp. Prettige vakantietijd toegewenst. Want ookal regent het veel, we vertoeven hier wel in een soort van nederlands paradijsje.
Harmke.
Anja, je laatste foto deed me uitbarsten in een schaterend gelach. Zullen mijn buren wel leuk gevonden hebben, denk ik. đ Maar ik zal eens gaan uitkijken naar deze snotpegel voor mijn toetsenbord…. hahahaha… Hoe kĂłm je aan zulke onderwerpen – schitterend.
Ok, bedankt voor de tip Anja. Zal van de week maar een keer na de winkel gaan om eentje te kopen. Voor een net op zich zelf woonende man zijn dat wel handige tips.
Ha! Blub, die wil ik ook! Leve de vooruitgang.
Maar over het wc-gedrag: mannen zitten ook niet graag op die groezelige ongeblubde brillen en dus worden er in geval van hoge nood wc-papiertjes gedrapeerd of er wordt precies zo gehangen, wat boven westerse wc-potten nog niet eens zo makkelijk is. Met funeste gevolgen, getuige volgend citaat over de toiletten op een tankstation langs de drukke weg naar het paradijs:
“Hij was snel naar de toiletten gegaan en een van de hokjes binnengeschoten. Het was er smerig, de muren zaten onder de poep. Wat doen mensen hier? had hij zich afgevraagd en had niet begrepen hoe er poep op de muren terecht kon komen, en hij had zijn broek laten zakken en zijn achterwerk boven de pot gericht, ervoor oppassend die niet aan te raken, zijn bovenbenen hadden getrild van de inspanning, en op zoek naar steun had hij in een onbewaakt ogenblik bijna met een hand tegen de muur geleund, maar hij had meteen allebei zijn handen tussen zijn benen gestoken, en hij had geperst, maar niets, de kramp was voorbijgegaan â en toch was hij zo nog even blijven staan, maar zijn buik was leeg, het was kennelijk alleen maar de angst geweest en nu was hij opgelucht, nu kon hij verder rijden, en als zijn buik weer zou gaan dreigen, zou hij zich er zonder angst niets meer van aantrekken, dat is wat hij zou doen, hij had zijn broek opgehesen en doorgetrokken, onnodig, gewoon verspilling van water, hij wist het, maar hij had elke herinnering aan zijn aanwezigheid in dat stinkende hok willen uitwissen, en hij was teruggelopen naar de auto en had een blik geworpen op zijn horloge: hij was niet langer dan vijf minuten weg geweest, ze zou denken dat hij alleen had geplast, zodat er niets was bedorven tussen hen, dacht hij toen hij nog aan het invoegen was in het verkeer, dat iets beter leek door te stromen, maar nee, ze hadden nog een kwartier in de file gestaan en met elkaar gekletst voor ze het stoplicht voorbij waren geweest en hadden kunnen doorrijden naar Eden.”
Cheers!
Ruben
Blokker, jongens. Achter de kassa. Want ik zocht het eerst tevergeefs in de schappen – waar moest ik zoeken? En toen vroeg ik het aan een van de juffrouwen. Maar hoe moest ik het noemen? Eh…van die eh….blubber voor eh….toetsenborden. Zo sta ik ook altijd in winkels voor ijzerwaren voor zo’n eh…ding om ….eh, dingetjes mee af te knijpen. Gaat u de kat castreren, vroeg een meneer eens.
De juffrouw bij Blokker keek mij ook eerst aan alsof ik niet helemaal goed was, en toen ging haar een licht op. Achter de kassa.
Ik was alweer vergeten dat mannen niet alleen pissen maar ook poepen Ruben. Herkenbaar: als je nog in de versier of indrukwekfase bent en je wilt niet zoiets grondstoffelijks en banaals doen als opstaan en naar de WC gaan. Er is toch zo’n mooi gedicht van een man die aan zijn aanbeden geliefde denkt, en niet kan vergeten dat ze ook poept – Ah, Celia shits!
Lijkt wel wat op het smurfensnot dat mijn zusjes vroeger hadden…
Ruben, misschien is dit wat? Voor al uw korte en lange reclameboodschappen.
Hahaha. Nu we toch bij het platvloerse thema WC’s aangekomen zijn, jij verzamelde toch vroeger de poppetjes op de WCdeuren, Clara? In Straatsburg botste ik op een subtiel cultuurverschil. Tot twee keer toe (ik stoot me wel eens drie keer aan dezelfde steen) stond ik per ongeluk in de mannenWC. Blijkt dat ik in de haast het poppetje dat daar een man aanduidt aanzie voor een kek typje in een minirokje. Pas als je het vrouwtje ernaast ziet denk je, o die andere moet dus het mannetje geweest zijn, want het vrouwtje heeft een onmiskenbare truttige rok tot over haar knieen. Waar ik me nooit mee zou kunnen identificeren. Hoewel ik de minirokjes en de hot pants ook al erg voorbij ben.
Ik heb mijn collectie even voor je online gegooid, Anja.
Het is wel een snotjes onderwerp, maar het is goed spul. Anja als je bang bent dat die bacterieen een eigen leven gaan leiden en je wat aan gaan doen. Dan kijk je zeker wel eens B of C films zoals de Killer Tomatos,maar de titel zou het misschien een SP film kunnen zijn.
De Straatsburger variant zit er niet bij, Clara. Ik ga nog een keer naar de Raad van Europa en zal de poppetjes fotograferen.
Ik zie het voor me. Dat jij het bordje van de mannen staat te fotograferen en dat dan net Verhagen naar buiten komt.
Deze is ook leuk, vind ik. Van Michael Sowa.
Schöne Allee mit Frau
Schöne Allee mit Frau
Even iets proberen, Anja. Als het niet werkt, dan gooi deze posting er maar weer af. Ik vond nog een amusant wc-bordje op het station in Roosendaal. Even kijken of ik dat in html hier zichtbaar kan maken.
Nee, dus. Jouw systeem neemt de code van photo sharing niet over.
Jammer.
Wat spreek je nou weer een digichinees Clara. Photosharing, watte? Een seksuele variant die ze in mijn tijd nog niet deden? En je had er net die prachtige plassende mevrouw wel op gekregen. Die me er aan deed denken dat ik in mijn wilde dagen ook wel tussen twee geparkeerde auto’s plaste als ik was stappen. Of langs de autoweg. Uit principe. Waarom mannen wel en ik niet. En het maakte niet echt uit, tegen de tijd dat iemand van zijn verbazing was bekomen bij het zien van wat ik deed had ik mijn broek al omhoog. Zou ik nu niet meer doen, je ziet de kop al: senator plast wild.
Ik dacht: kom, laat ik eens hip zijn en het plaatje in mijn reactie zichtbaar maken. Dus niet met een link, maar echt het plaatje. Dat kan, Anja, gewoon met html. Maar niet op een SP-weblog, kennelijk. Censuur!!!!! Hahhhahahhahahaha.
Ik bedoelde deze. Pikant onderschrift …
Ja we zijn verschrikkelijk bij de SP, Clara. En ik span de kroon, volgens de Volkskrant vanochtend. ‘Alles wat haar onwelgevallig is, veegt ze binnen een paar minuten van haar weblog. Daarvoor is zelfs een woord bedacht door SP-actievelingen op internet: Meulenbelten’.
Nou kwam dat niet van de SP maar van een van die rechtse website-jes of misschien van GeenStijl. Maar het is me een eer. Ik ga graag zo de geschiedenis in.
Ik herinner me opeens weer een verenigingszaaltje in Haarlem, daar had je drie WC deuren voor de drie geslachten die de mensheid kent: mannen, vrouwen en daartussen in: artiesten.
En ik herinner me opeens ook weer de spijkerbroek merk closed die hun merkje op de gulp naaiden. Dat zag je dan als je ogen afdwaalden richting kruis, wat ze wel eens doen, en dan kreeg je die mededeling zo van ‘vandaag winkel dicht probeer het morgen nog eens’.
Want over afdwalende ogen – we raken nu wel erg ver van de toensenbordenblub af – daar was eens een onderzoekje naar. Van mannen weten we dan al uit ervaring, als ze tegen je tieten aan staan te praten inplaats van tegen jou. Maar vrouwen? Vraag vrouwen waar ze het eerst naar kijken als ze een man zien. De ogen, zeiden al die lieverds, gezicht, gestalte en ook brede schouders scoorden wel. Behalve dat de dames jokten, want wat bleek: hun ogen gingen richting kruis.
we raken nu wel erg ver van de toensenbordenblub af
Maakt niet uit, er komt hier toch niemand meer. Het gaat een paar pagina’s verder allang weer over andere enorm belangrijke zaken. Dat is internet, Anja, het heeft maar een korte adem.
Ik kijk bij vrouwen en vrouwen altijd ook naar de onderste helft. Dat doet iedereen? Maar ik onthou alleen maar de handen. Niet eens de ogen. Heel raar.
De Volkskrant zit er inderdaad vies naast. Meulenbelten komt niet uit de SP-hoek maar bestond allang in de regionen van je weet wel.
Wat ik wel vreemd vind is dat Jan M. op zijn weblog geen woord wijdt aan het rumoer van de kranten.
Ja, die jeweetwel is ook zo’n goosertje die eindeloos mijn weblog bestookte, tot ik hem in de ban heb gedaan. Kennelijk hebben ze aan hun eigen website niet genoeg, en willen meer aandacht, en proberen dat dan via de mijne, een soort mini-imperialisme. Maar ik had er al vroeg geen zin meer in om als dependance voor dat spul te fungeren, ze doen het maar op eigen kracht en niet via mij. Dus ben ik nu de vijand.
Jan Marijnissen maakt andere keuzes dan ik. Wel heb ik er enig begrip voor dat hij de controversiele onderwerpen op zijn weblog mijdt, als je weet wat er dan langs gaat komen, en dat is het tienvoudige van wat ik te verwerken krijg. Hij kiest er ook, anders dan ik voor om niet persoonlijk te reageren. Maar ook daarbij snap ik er wel wat van, ik heb als Eerste Kamerlid nog enige ‘Narrenfreiheit’, ik kan me meer permitteren. En als je ziet hoe ik ondanks mijn redelijk marginale positie in de partij al fungeer als projectiescherm voor god weet wat allemaal, dan kun je je wel voorstellen hoe het is als je dat met minstens tien vermenigvuldigt. Ook nu kon je het weer zien: met de afgelopen kwesties speelde Jan zelf nauwelijks een rol. De beslissing over Yildirim is door de partijraad genomen, niet door het bestuur en al helemaal niet door Jan persoonlijk, die net als iedereen maar een stem heeft. Toch moeten ze hem voortdurend hebben en wordt elke kwestie opgeteld bij de beeldvorming als dictator. Ik kan me dus erg goed voorstellen dat je er niet veel zin in hebt om je nog meer bloot te stellen. Alhoewel je je de vraag kunt stellen of je dat gedoe niet toch maar beter frontaal aan kunt gaan. Zou mijn keuze zijn. Maar ja, ik sta niet in zijn schoenen.
Leuk, zo’n hoekje waar bijna niemand meer langs komt, buurvrouw. Benieuwd of iemand het merkt.
Jewel. De SP doet ook aan RSS voor de comments. Op http://www.anjameulenbelt.nl/weblog/comments/feed/ komen die op datum voorbij. Dus al zat je onderaan een bericht uit 2000 te kletsen, dan was het nog zichtbaar. Je bent maar gewaarschuwd…
Betrapt, hahaha. Ja maar jij bent slim, Anne-Marie. Welkom bij dit buurvrouwen-over-de-schutting-hoekje.
Nooit geweten wat RSS is.
Kan een oud paard nog nieuwe trucjes leren.
Ik zou wel zo’n dingetje op mijn weblog willen waarmee aangegeven werd waar nog gereageerd wordt, dat wil zeggen, welke onderwerpen nog ‘warm’ zijn, want inderdaad schuiven de onderwerpen razendsnel naar beneden, als je er elke dag iets op zet. En van sommige onderwerpen is dat jammer. Maar ik geloof niet dat zoiets in het aangeleverde pakket zit.
Als het goed is moet je dat in je ‘stats’ kunnen zien, Anja, welke blogs nog bewegen. Moet je even aan je webmaster vragen. Ik heb dagelijks een overzicht van de dertig meest aangeklikte blogs en kan dus zien welke mensen het vaakst openen. Hoi Anne-Marie! Niet naar de tijd kijken, ik weet het, het is laat.
Wat me fascineert in de hele meulebelten-heibel is dat het nu overal op internet gaat over het subtiele verschil in modereren en censureren, maar dat het echt bijna nergens gaat over waar het volgens mij over gaat: de mensen zelf. Iemand die iets, maakt niet uit wat, heeft getiept in een reactie wil die reactie gewoon hoe dan ook gepubliceerd zien. Het feit dat er iemand anders is die de macht heeft die reactie te verwijderen of niet eens te plaatsen is iets waar een hoop mensen ter plekke voetschimmel van krijgen.
Het heet netjes de democratisering van de publieke opinie, maar het is natuurlijk gewoon individuele geldingsdrang, technisch mogelijk gemaakt door internet. Ik tiep dus ik besta. En niemand heeft het recht wat ik tiep eraf te flikkeren. Zoiets.
Diezelfde geldingsdrang is volgens mij vaak ook de dieper liggende reden dat mensen op internet anoniem de grenzen van het fatsoenlijke zoeken.
De helft van alle discussies over modereren/censureren gaan helemaal niet over modereren/censureren dus, maar gewoon over niet gemodereerd/gecensureerd willen worden.
Ik ben zo brutaal geweest om een stuk van je stukje naar boven te halen, Clara. Je hebt een punt.
En jemineetje, wat is ‘stats’? Ga bij stats kijken. OOOOEEEEHOOOEEEEE!! Waar zijn jullie? STATS!!!!
(De poezen komen langs. Die horen me schreeuwen. Nee jullie niet, Stats! Nee, jullie krijgen ook geen brokjes.)
Rustig maar, Anja, rustig. Stats zijn statistieken. Je webbeheerder heeft ze vast. Webbeheerders zijn stapel op stats.
Zijn dit stats?
Usage Statistics for anjameulenbelt.sp.nl
Summary Period: Last 12 Months
Generated 02-Aug-2007 04:04 CEST
Summary by Month
Month Daily Avg Monthly Totals
Hits Files Pages Visits Sites KBytes Visits Pages Files Hits
Aug 2007 11818 9010 5686 2767 3583 455030 5534 11373 18020 23637
Jul 2007 25607 19563 10364 5140 50152 15399791 159349 321288 606483 793827
Jun 2007 24793 19024 8927 4201 42893 14269378 126045 267827 570737 743817
May 2007 26765 20840 10553 4355 43036 15448891 135019 327162 646064 829723
Apr 2007 21683 17221 7581 3453 42110 12698907 103598 227437 516657 650501
Mar 2007 26673 20895 8150 3626 51799 16582260 112429 252673 647755 826879
Feb 2007 20519 16070 7166 2926 27850 11317352 81931 200662 449982 574551
Jan 2007 19810 14759 7513 2980 23881 11512379 92408 232928 457540 614111
Dec 2006 20348 14831 7782 3031 23740 11934370 93974 241258 459781 630808
Nov 2006 32285 25348 9323 3783 45372 19340759 113505 279714 760445 968574
Oct 2006 23649 18740 7507 2960 32182 14501893 91777 232735 580940 733130
Sep 2006 23017 18293 7116 2866 33580 12982197 85990 213509 548809 690538
Totals 156443207 1201559 2808566 6263213 8080096
Jep, dat zijn ze.
Bij mij krijg je als je daily aanklikt een hele reut aan extra info. Wat de best bezochte blogs zijn, welk IP-nummer hoevaak aanwezig was, hoeveel hits er waren, enzovoorts. Misschien dat jouw systeem die info ook verschaft.
Leuk stadionnetje vol heb jij, buurvrouw. Compleet met F-side, hahhahhahhaha.
Waar jij die F-side nou weer ziet zitten, buuf. Toch niet in de stats? Gewoon hier, neem ik aan.
Want als dit de stats zijn, dan heb ik daar nog veel meer van, met statistiekjes en kleurtjes, en tabellen met geheimzinnige dingen als total exit pages en search strings enzo. Wat ik er van snap is dat er mensen op mijn weblog terecht zijn gekomen via het trefwoord ‘jodenvolk’ maar ook via ‘kut’. (Zal voor de pussy-snatchers wel een teleurstelling zijn geweest om hier bij de toetsenbordenblub terecht te komen) En dat er 8 mensen in Mexico en 54 in Japan ook meekijken. Verder snap ik er niet veel van. Ik zal je mijn code sturen, kun jij eens kijken wat je ziet. Misschien geef je me les.
Geachte mevrouw Meulenbelt,
Die man van “Cilia shits!” was de briljante Jonathan Swift. Hieronder twee passages uit een artikel dat ik eind 1999 schreef. Desgewenst kan ik het hele verhaal opsturen.
Met vriendelijke groet, Pieter Bol
Na de renaissance wordt het steeds duidelijker: het hoofd met zijn edele zintuigen voor/boven kent een schaduwzijde achter/onder waar uiteindelijk wat in de nobele mond als edel voedsel opgenomen werd als stinkende waar wordt uitgescheiden. Het lichaam wordt verdeeld in wat Anja Meulenbelt in ‘De schaamte voorbij’ (1976) treffend uitdrukt als een schoon bovendeel en een vuil onderstuk. Deze specifiek menselijke preoccupatie met ‘boven’ en ‘onder’ heeft geleid tot een canon van handelingen en taboes.
Maar ook grote geesten hebben zich niet ontzien te schrijven over het thema, uit verschillende invalshoeken. Erasmus geeft onbeschaamd en boertig wenken voor een goede stoelgang. Kerkvader Augustinus daarentegen, in zijn jeugd een schuinsmarcheerder en derhalve vertrouwd met de vrouwelijke anatomie, schrijft met afkeer: “Tussen urine en uitwerpselen komen wij ter wereld.” Walging vervult ook Jonathan Swift die plots beseft dat ook zijn geliefde zich ontlast: “Oh, Cilia, Cilia, Cilia shits!” Maar anderzijds laat hij Gulliver op het zwevende eiland Laputa een geleerde ontmoeten die stront bestudeert en deze geschikt wil maken voor consumptie. Geld uit drollen is ook het streven van een zwerver in de ‘Spaanse Brabander’ van Brederode. Onze brave Jacob Cats heeft heel wat ondeugends geschreven waaronder een lang gedicht over de ‘Kakademie’, een galerij van onderbroekenlol.
omg !
dat vind ik maar belachelijk .