Vandaag laat ik anderen aan het woord. Geen vrolijke vakantie onderwerpen. Palestina/Israel.

Ik begon eens een miniserie over zionisme. Hier en hier en hier en hier en hier. Ik zou er nog een laatste stuk bij schrijven over post-zionisme. Het kwam er nog niet van. Ik lees bij, onder andere een erg fel boek van Joel Kovel, Overcoming Zionism. Kom ik dus op terug.

Hieronder om er in te komen een samenvatting van een lezing van Hajo Meyer, ook over zionisme. Hij hield de lezing voor een kerkelijk publiek. Meyer groeide zelf op in het ‘reformjodendom’. Een citaat:

Met dit Duitse reformjodendom sta ik heel dicht bij een christendom zoals Jezus dat voor ogen had. Het Zionisme doet afbreuk aan deze joods-christelijke ethiek en de Joodse staat eveneens zolang ze door Zionisme wordt geregeerd. Stelt u zichzelf steeds de vraag: waar zou Jezus gaan staan bij de checkpoints? Aan de kant van de Israëlische soldaten of bij de verdrukte Palestijnen?

Geleend van Een Ander Joods Geluid. Hieronder de gehele tekst.

En een verslag in het Engels over de belegering van Gaza. Van de Israelische mensenrechtenorganisatie B’Tselem. Er wachten nog steeds duizenden Gazanen bij Rafah of ze er weer in mogen. En mijn Palestijnse gezin ziet dag voor dag hun visum wegtikken en mag er niet uit. Geen vakantie in Amsterdam voor de jongens. Zij geven de moed niet op, maar voor het geval dat het niet lukt heb ik een ticket voor de reis naar Gaza.

Ik had het over de uitspraak van de Knesset, dat de joodse organisaties die land beheren het recht hebben om niet-joden te weigeren. Hier. Luisa Morgentini, vice voorzitter van het Europese Parlement aarzelt niet en noemt het beestje gewoon bij de naam: dat is geinstitutionaliseerde discriminatie van de Arabische burgers in Israel en dat noemen we dus gewoon racisme. Hier.

En nog iets vrolijks dan. 2743 ‘Israelische Arabieren’ dansten in Akko hun nationale Palestijnse dans, de dabka. Een record. Foto hierboven. Zie hier.