Omdat kind nog even bezig was met het verwerken van zijn gigantische verzameling foto’s van de Gay Parade, en ik daar nog een stukje, met foto’s, over had beloofd, vandaag nog weblog. Morgen gaat er een weekje reces in.

Gisteren twee Palestijnen op de tv. En nu eens niet met schietgeweren in de handen en maskers voor, de geijkte beeldvorming. De eerste was de Palestijns-Bulgaarse arts Ashraf el Hagoug, die hier verwelkomd werd door zijn in Nederland wonende familie nadat hij door Libie was vrijgelaten. Zijn moeder, ontroerend: ‘Ik heb grote blij’. In zomergasten de filmmaker Hany Abu Assad, die onder andere Paradise Now maakte (aanbevolen. Hier. Film is op DVD te huren en te koop Joris Luyendijk ook erg in zijn element, we zagen Abu Assad in vele facetten, verlegen, bevlogen, en met een interessante selectie fragmenten: zowel een scene van Thea en Theo bij de koningin, door zijn buitenlandse ogen gezien wordt het gedoe met de theezakjes dubbel hilarisch, Andre Hazes maar ook de Palestijnse dichter Mahmoud Darwish. (Hier en hier) Nu eens een Palestijn als een compleet mens, en niet gereduceerd tot die onvermijdelijke Palestijnse strijd. Mooie avond televisie. Abu Assad die nu in de VS woont wil weer terug naar Nederland. Hij mist de sociale kontakten. Maar vindt ook dat het voor migranten in Nederland niet leuker is geworden. Daar worden allochtonen sterker van, zei hij, maar het is slecht voor Nederland.

Nieuws uit Israel. Overlevenden van de Holocaust demonstreerden omdat veel van hen in armoede moeten leven. De aanleiding was dat Olmert van plan is om de allerarmsten een extra uitkering te geven – van 14 euro per maand. Waarom kan Nederland wel de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog goed behandelen, en uitgerekend Israel niet, vroeg een Nederlands-Israelische vrouw zich af. De onvrede is al van lange tijd. De Duitse herstelbetalingen werden destijds direct in de bouw van de staat Israel gestoken, de overlevenden werden overgeslagen. Tom Segev schreef een dik boek over dit lelijke hoofdstuk van Israels recente geschiedenis: The seventh million. Het moet beter. En het moet snel. Jaarlijks zijn er 10% mensen minder die nog aanspraak kunnen maken, ze worden oud. Voor wie nog leeft kan het nog net.

En in Trouw van zaterdag nog een berichtje. Israel zit in zijn maag met de vluchtelingen uit Soedan. Als ze via Egypte de grens over zijn gestoken wacht ze de cel. Terugsturen zou een doodvonnis betekenen. Aliza Olmert, de vrouw van, zou ze wel willen helpen,. maar ze mag niets beloven. ‘Als Joods volk dat weet wat vervolging en genocide is kunnen we niet afzijdig blijven terwijl vluchtelingen van de genocide in Darfur op onze poorten kloppen’, zei Avner Shalev, de voorzitter van Jad-Vashem, de Holocaust gedenkplaats. Maar Israel weet zich geen raad met de vluchtelingen, en stopt ze nu in een caravankamp in de Negev woestijn. Er staat niet in Trouw waarom Israel zich geen raad weet met deze vluchtelingen, maar dat kunnen we zelf invullen: het zijn geen joden.

Voorspelling: de Palestijnen binnen Israel zelf gaan een grotere rol spelen in de Palestijns/Israelische kwestie. Zie Haaretz, hier.

Wie zich verdiepen wil in de Palestijnen binnen Israel: hier is een nuttige link bij de Electronic Intifada. Toch al een van de beste kritische nieuwsbronnen over Palestina/Israel. Als ik een weekje afhaak kun je daarheen.