Foto’s van Armin Meulenbelt.
Zoek de politici.
Zoek Krista en Ewoud.
Nog veel meer foto’s: hier.
Ik vond dat er vergeleken met vorige jaren erg veel jonge vrouwen meededen. Maar dat kan ook gelegen hebben aan de in dit verband wat afwijkende seksuele voorkeur van de fotograaf.
Hee maar, word ik hier gewoon gediscrimineerd om mijn sexuele voorkeur 🙁
Je eigen vlees en bloed?
Maar los daarvan; mij viel het ook op dat er behalve veel homo’s en lesbo’s ook veel bimbo’s op de boten zaten.
Homo’s en lesbo’s en bimbo’s en Belgische holebi’s en politici en ambtenaren en kinderen en trotse hetero’s, staat er volgend jaar nog wel iemand op de kade?
En één dagje in het jaar een beetje gediscrimineerd worden, even minderheid, is toch leerzaam?
Zijn lesbo’s en bimbo’s elkaar uitsluitende categorieën, dan? Ik ken een paar lesbo’s die berebimbo zijn, anders.
Hoi Kind, mooie foto’s!
Toen ik ze bekeek , dacht ik wat ik bij de portretten van Moeders ook vaak denk: dat lelijke mensen eigenlijk niet bestaan…
Berebimbo’s hadden we niet in mijn tijd, he noch ho.
Wij hadden ‘oude lesbo’s’, meestal lesbiennes genaamd, die zich nog wel eens op wilden delen in ‘butch’ en ‘femme’, en je had de nieuwe lesbo’s van het feminisme die daar misprijzend op neer keken, want waarom zou je als je bevrijd was nog mannetje en vrouwtje gaan spelen? En wie wou er nou nog mannetje? Behalve dat het voor de seks niet zo geweldig was, die vergaande gelijkheid, want versieren was mannetjeswerk, vonden we, en een snel nummertje tietekut was al helemaal uit den boze, en als je met z’n tweeen gaat wachten of er nog wat van komt komt er heel vaak niks van. Ik herinner me nog dat Joke Swiep, van de oude school, niet erg gelukkig was met dat misprijzende nieuwe spul, dacht ze eindelijk eens als trotse oude pot in de mode te zijn, was het weer niet goed want zij was te ‘male-identified’.
Sorry, Kind, Moeders klapt uit de oude school.
Wel hoor, Christine, je hebt zure en verbeten mensen en sjagerijnige mensen, die vinden we niet mooi, toch? Kind? Maar die censureren we gewoon weg, we heten niet voor niets Meulenbelt.
Ook is weer het gebruikelijke gezeur te horen dat homo’s natuurlijk helemaal geaccepteerd worden, maar zich “normaal” en niet zo extravagant moeten gedragen. Dat zou zich dan tegen hen keren.
Terwijl het maar om deze ene keer per jaar gaat waarbij het zo uitbundig toegaat, en niet op deze manier gezeurd wordt over bv. het Caraïbische Carnaval in Rotterdam. Bovendien wordt het helaas weer riskanter voor homo’s om zich “normaal”te gedragen als hetero’s. (Hand in hand lopen, zoenen, enz.).
Een heel goede ontwikkeling vind ik de nieuwe boot van jongeren (onder 16 jaar), de heteroboot en de gemeenteboot. (Er was nog een nieuwe, maar die ben ik nu even vergeten).
Heerlijk exhibitionistisch. Misschien moeten wij moslims ook maar eens zoiets organiseren. Rotterdam lijkt mij de meest geschikte lokatie. Bloemencorso op de Maas met burka’s en baarden of zo.
De boot voor verstandelijk gehandicapten, Olav.
In Gaza dansen mensen ook uitbundig, maar dan vaker mannen met elkaar en vrouwen met elkaar. Hoe Palestijnse mannen met elkaar dansen, ik vind dat ronduit wulps en ook tamelijk exhibitionistisch. Ik zei tegen mijn man, die inmiddels wat homo’s betreft heel erg om is – het was onze eerste ruzie – weet je, als bij ons mannen zo met elkaar zouden dansen dan zouden wij er wat van denken. Nooooo, zei hij geschrokken, met zoiets van vertel dat vooral niet verder, ze hoeven niet op ideeen te komen.
@ Anja (9):
Dat is inderdaad iets, wat ik merkwaardig vind, Anja. Hoe “schizofreen” het eigenlijk is (de term is strict genomen niet juist, maar gebruik ik nu gemakshalve even), dat in diverse culturen (o.a. in overwegend islamitische landen) mannen (en vrouwen) heel vrij in het openbaar met elkaar kunnen omgaan, maar homoseksualiteit officieel min of meer taboe is, terwijl daarnaast in de praktijk zeker evenveel (zo niet meer) homoseksueel gedrag bestaat als elders.
Olav ik denk dat het wel zeker is dat in Islamitische landen meer homoseksualiteit bestaat dan in landen waar de sekses vrij mogen mixen.
Google statistieken laten ook zien dat er meer gezocht wordt naar gay porno vanuit die landen.
De strikte scheiding van de sekses zoals in Saudi Arabia zorgt er ook voor dat mannen en vrouwen eerder hun seksualiteit op elkaar bot vieren.
Zo begrijp ik bijvoorbeeld dat in Saudi Arabia de vrouwen zich werkelijk uitdossen als pauwen en feitelijk elkaar proberen te imponeren in hun woman only feestjes.
Niks voor mij, al dat blote gewiebelkont.
Anja, goede vakantie!
Erg veel speculatie, Roland, sorry hoor, maar je wordt weinig gehinderd door feitenkennis.
Die kennis is er wel, want we hebben al een hele tijd homostudies en antropologie. Zonder de boeken weer van de plank te halen, uit mijn hoofd en kort door de bocht dit:
Alle samenlevingen kennen same-sex relaties, zowel bij mannen als vrouwen en het ziet er naar uit dat het percentage daarvan elkaar nergens erg ontloopt. Wat verschilt naar samenleving en cultuur is hoe daar vorm aan wordt gegeven. Wie het stukje in Trouw heeft gelezen afgelopen zaterdag, weet dat hoogleraar Saskia Wieringa al jarenlang studie heeft gemaakt van de verschillende culturele vormen van vrouw-vrouw relaties en zij komt vele varianten tegen, zie het boek Tommy Boys, Lesbian Men and Ancestral Wives over same-sex relaties in Afrika. Dat zijn vrouwen die zich niet ‘lesbisch’ zouden noemen, want dat is een westers begrip, maar andere verklaringen hebben van ‘ik heb een mannenziel’ tot ‘ik ben geen vrouw’.
In een land als Suriname heb je een ander model. Daar zijn vrouwen die een man hebben voor de kost en om kinderen mee te krijgen, maar voor wie het geheel acceptabel is om daarnaast een vriendin te hebben voor van alles en ook dat, het ‘mattiwerk’. Die zouden niet op het idee komen om zich ‘lesbisch’ te noemen, ze hebben toch een man?
Homo, zoals we dat hier opvatten, als identiteit, heeft ook in het westen nog maar een korte geschiedenis. Oscar Wilde kwam er nog voor in de gevangenis. Homoseksuele handelingen werden lang gezien als misdrijf, als strafbaar. De katholieke kerk veroordeelt het nog steeds. Het zijn de ‘seksuologen’ geweest van eind negentiende eeuw, die er mee begonnen te zeggen dat homo’s ‘nu eenmaal zo zijn’, een ziekte, een afwijking, zo geboren, niets aan te doen dus je mag iemand er niet om bestraffen. De homobeweging heeft er vervolgens een identiteit van gemaakt, gay and proud. Vrijwel niemand komt nu meer op de gedachte dat je er ook nog mee op zou kunnen houden. Het is wat je bent.
Zo werd er vroeger niet over gedacht en zo wordt er in veel andere samenlevingen niet over gedacht. Als ik kijk naar Gaza, wat ik het beste ken, dan word er erkend dat seks tussen mannen verleidelijk is, net als seks buiten het huwelijk. Maar het mag niet. Niet van het geloof maar er zit meer achter. De achtergrond snap je beter wanneer je beseft wat het belang is van het familiesysteem. In agrarische, patriarchale samenlevingen is de familie, de stam, het belangrijkste ordeningsprincipe van de maatschappij. Ouders zien hun kinderen ook als oudedagsvoorziening, het werk dat de zoons doen draagt bij aan de rijkdom van de groot-familie, (de dochters trouwen weg en worden onderdeel van een andere familie, een reden waarom er vaak in hen minder wordt ‘geinvesteerd’), het bezit wordt bij elkaar gehouden en doorgegeven door de zoons, de kinderen zijn niet alleen de kinderen van die twee ouders, maar van de gehele familie. Hoe zij zich gedragen straalt ook op de hele familie af. Status hangt nog steeds minstens zoveel af van uit welke familie je komt als van welk beroep je hebt. Je bent niet zozeer rijk of beroemd in je eentje, je familie is rijk of beroemd.
In zo’n constellatie is het duidelijk dat seksueel gedrag dat individueen ontrekt aan de familie als bedreigend wordt opgevat, zowel als het gaat om homoseksualiteit als om overspel. Het is ook voor de persoon zelf gevaarlijk, want buiten het familisysteem is er nauwelijks leven mogelijk. Wat wij vroeger nog ‘voorechtelijk geslachtsverkeer’ noemden, de term hoor je nu nooit meer, is daar echt levensgevaarlijk. Een meisje dat op avances ingaat verspeelt haar kans op een huwelijk in een andere familie, en moet de rest van haar leven als ongetrouwde dochter bij haar eigen familie blijven. Als mensen verliefd op elkaar worden is het een heel gedoe om beide families te overtuigen dat er getrouwd moet worden, want er staat meer op spel dan liefde. Het is niet voor niets dat mijn vriendin Fatma streng is op haar dochters, ze wil dat ze hun opleiding afmaken, en niet verliefd worden op iemand als er toch geen huwelijk inzit. Dus houdt ze de jonge mannen uit de buurt van haar mooie dochters, en keek een van hen in Nederland haar ogen uit: wat er hier niet allemaal mocht!
In Gaza is een leven als alleenwonende vrijgezel ondenkbaar. Iedereen hoort bij en woont in een familie. Dat geeft (in mijn ogen) benauwende sociale controle, maar evengoed ook een grote bescherming, want niemand staat er ooit alleen voor.
In zo’n situatie zal je je wel drie keer bedenken om openlijk homo te worden, voorzover je same-sex verlangens sowieso op zou vatten als de aanleiding voor een aparte identiteit. Je plaatst jezelf daarmee overal buiten. Dat kennen homo’s hier natuurlijk ook van niet zo lang geleden, maar hier was het al veel langer mogelijk om in je eentje een nieuw leven te beginnen, en de homo-emancipatie maakte het mogelijk om lotgenoten op te zoeken, eerst ondergronds, nu openlijk. Maar de smartelijke verhalen over de eenzaamheid van de ‘homofiel’ kennen we nog. Zie Blaman, die er als een van de eerste over schreef: Eenzaam avontuur.
Wat je ziet in een Arabisch land als Gaza is dat er als je voorzichtig bent veel kan – je moet het alleen niet laten merken. Wij hebben de neiging om dat schijnheilig te noemen, zij hebben de neiging om te zeggen doe wat je niet laten kunt maar vergeet je verantwoordelijkheid niet en laat je familie er niet onder lijden. Ik heb het hierbij over mensen die zich niet al te zeer gebonden voelen aan de voorschriften van de orthodoxie, ook in Gaza heb je alle gradaties van strikt gelovig tot nou ja met Ramadan ga ik een keer naar de moskee maar bidden doe ik niet.
De ‘uitvinding van de homo’ heeft voordelen en nadelen. Het voordeel van een aangenomen identiteit is dat je als groep kunt emanciperen, openlijk je eigen omgeving en subcultuur kunt scheppen en voor je rechten op kunt komen. In Nederland is het homohuwelijk en het recht om kinderen te adopteren daar een gevolg van, en ook kunnen homo’s eisen dat er wordt opgetreden tegen antihomogeweld. Het nadeel, voor landen die nog zo weinig mogelijkheden hebben voor een individueel bestaan, is het verlies van ‘onschuld’. In veel landen kan er veel, wanneer je het maar niet zo noemt. Die mannen die zo zwoel met elkaar dansen in Gaza hebben daar veel plezier in en denken er niks van. Dat raak je kwijt zogauw ‘de homo’ of ‘de lesbo’ wordt uitgevonden, en mensen elkaar aan beginnen te kijken: jij gedraagt je een beetje vrouwelijk, ben jij er zo een? Ik kende in Gaza een vrouw waarvan ik binnen vijf minuten al zag dat ze een geboren pot was. Ze woonde al twee jaar samen met een vriendin op haar kamer – in het ouderlijk huis. In het buitenland had ze nog een minnares, kwam ik later te weten. Ja, het was wel een beetje een mannelijke vrouw vonden de mensen, en een beetje vreemd dat ze niet wou trouwen, maar ze was ook een verzetsheldin en werd geheel geaccepteerd. Ze schrok zich een ongeluk toen ik in een nederlands boek, zonder haar naam te noemen, en zelfs zonder het woord lesbisch te gebruiken, suggereerde dat het niet voor niets was dat ze erg van vrouwen hield. Zolang ze het etiket ‘lesbisch’ kon vermijden had ze een grote marge van vrijheid. Ik ben met haar naar een schuur geweest waar een paar jonge mannen bij elkaar zaten en naar bandjes van George Michael luisterde. Dat moet, achteraf gezien, de ondergrondse homo-scene van Gaza zijn geweest. Maar zelfs daar werd er niet over gepraat.
Dat gaat ongetwijfeld veranderen, zo gauw er meer mensen in het buitenland studeren, de verstedelijking en de mogelijkheid apart te wonen en in je eigen levensonderhoud te voorzien gaat groeien. Of in andere landen dan gekozen wordt voor ons model, de ‘homo’ als identiteit, is nog de vraag.
Anja, Ronald heeft denk ik wel een beetje gelijk. Het is bekend dat same sex relaties in bijv. Turkije tamelijk veel voorkomen, juist ook onder jongeren die wat willen experimenteren voordat er getrouwd wordt, al of niet vanwege conventies. Dat valt minder op dan met iemand van het andere geslacht. Maar of echte same sex gevoelens daar meer voorkomen dan hier? Vast niet.
Overal waar jongeren experimenteren experimenteren jongeren met wat er mag en kan. Maar wat uit onderzoek tot op heden blijkt is dat de mensen die zich, als ze dat kunnen, tot same-sex relaties zouden beperken, dat wat wij homo noemen, of lesbisch, in alle samenlevingen verrassend op ongeveer hetzelfde percentage uitkomt. Wat dus pleit tegen de gedachte dat homo- of heteroseksueel gedrag ‘aangeleerd’ of door omstandigheden bepaald zou zijn.
Ik zou het materiaal daarover op kunnen zoeken, en ik zou hier best nog even op door willen gaan, maar we sluiten de tent voor een weekje. Ik neem dus geen reacties meer op tot dan.
Er bestaat een mooi boek dat een goed overzicht geeft van ‘homoseksualiteiten’ en sociale/politieke strijd overal ter wereld: ‘Different Rainbows: Same-sex sexualities and social movements in the Third World’ ge-edit door Peter Drucker. Is op allerlei plekken heel goedkoop te bestellen, bijvoorbeeld in de webwinkel van Grenzeloos: http://www.grenzeloos.org/Webwinkel/webwinkel.php. Echt de moeite waard, vind ik.
misschien een idee om volgend jaar een eigen sp-bootje mee te laten doen?