Twee dagen met de Eerste Kamer fractie. Hard gewerkt. En veel plezier gehad. Want met zo’n diverse club van mensen, zo’n verschil in leeftijd, achtergrond en ervaring, en dan ondertussen wel met een gemeenschappelijk doel, kom je altijd tijd tekort.

We hebben nog eens precies alle commissies doorgenomen, wie is waarvoor verantwoordelijk en samen met wie. Hoe doe je dat, een wet behandelen, hoe kom je aan alle informatie, met wie moet je gaan praten? Hoe zit dat – we zijn gebonden aan het partijprogramma, dat tenslotte democratisch is aangenomen – tegelijk ben je toch steeds opnieuw weer persoonlijk verantwoordelijk – en als fractie.

Ik weet nu wat mijn taken zijn: met Tuur Elzinga samen Sociale Zaken. Dat worden wat reparatiewetjes, maar er komt ook een interessante kluif aan: de ontslagwet. Dat zou voor Tuur een mooie maidenspeech zijn, dus we spreken af dat ik zolang de reparatiewetjes doe. We maken afspraken, dat we met de vakbeweging gaan praten. En ik zit met Sineke ten Horn op de NAAZ: Nederlands-Arubaanse en Antilliaanse Zaken – maar daar weet zij meer van dan ik, dus dat is meedenken en ondersteunen. En ik zit op Wonen, wijken, integratie – op minister Vogelaar, zeg maar. Nu kunnen we nog niet weten wat veel werk gaat worden en wat weinig – we weten meer wanneer we de miljoenennota hebben gelezen en besproken.

’s Avonds gesprek met Jan Marijnissen, Agnes Kant en Marianne Langenkamp. Over de verhouding tussen Tweede en Eerste Kamer onder andere. Want het is niet de bedoeling dat wij dunnetjes overdoen wat de Tweede Kamer al gedaan heeft. We hebben onze eigen verantwoordelijkheid, over de uitvoerbaarheid van een wet, of die goed in elkaar zit, rechtvaardig is. Wat de gevolgen van die wet zullen zijn en voor wie. Maar we gaan wel kontakt houden, want we zijn ondanks de scheiding van de taken wel één partij.

Hotelletje ‘op Scheveningen’. De volgende ochtend weer bij het ontbijt. Verder. We hebben een paar echte whizzkids in de fractie, dus we krijgen les, hoe we het net beter kunnen gebruiken, hoe we bij kunnen houden wie wat doet en of we niets over het hoofd zien. Er zijn nog zoveel vragen. Wat doe je met die idiote stapels papier die iedereen krijgt? (Antwoord: snel scannen en heel veel weggooien. Alleen brieven van mensen en organisaties op je eigen gebied bewaren.) Wat doe je met al die uitnodigingen voor symposia en borrels vanwege van alles? (Antwoord: alleen op ingaan als het echt serieus iets bijdraagt).

Kortom. Dat was een heleboel voor twee dagen en ik moet dringend vroeg naar bed. Over twee weken is het reces voorbij, en treden we weer aan. Hartstikke goed voorbereid.