In Trouw, gisteren. Salima Belhaj en *** (naam op verzoek verwijderd).
Belhaj en *** (die is afgehaakt bij het comité van Jami) willen duidelijk maken dat er binnen de moslimcultuur veel misgaat, maar anders dan Ehsan Jami dat stelt. Afvalligheid is een beladen term die door Marokkanen, die in merendeel helemaal niet zo leven volgens de letter van de koran, maar meer volgens de Marokkaanse tradities, helemaal niet wordt gebruikt. Je kunt zonder veel gevolgen stoppen met bidden of je hoofddoek afdoen, als je voor de familie de schone schijn maar ophoudt. En Belhaj en *** hebben daar geen zin meer in. “Niet de koran, maar wat de buren vinden is het probleem” zegt ***.

Niet de islam als religie, maar wat de mensen er van maken is verkeerd. En dan hoeft wat hen betreft niemand zijn geloof af te zweren, zoals Jami dat doet.

Beide vrouwen leven niet meer volgens de religieuze regels, maar beschouwen zich wel als religieus. Belhaj die openlijk voor haar vrijere levensstijl uitkomt krijgt zowel negatieve reacties van gelovige moslims, maar ook van niet-gelovigen die vinden dat de een liberale islam niet kan bestaan.

Ik geloof nog steeds in God. Ik heb alleen geen zin dat anderen bepalen hoe ik mijn leven moet leiden. Zoals ik het zie is de islam iets tussen jou en God, daar heeft niemand iets mee te maken. Ik heb wel een tijdje geprobeerd om me ex-moslim te noemen, maar het lukt me niet. Het zit in mijn poriën, ik ben het gewoon.

*** noemt zich wel ex-moslim omdat ze vindt dat ze te weinig met de islam doet, “maar je moet wel in God geloven om te doen wat ik doe.”

Belhaj, bijvoorbeeld, heeft jarenlang met haar moeder gebroken omdat die niet kon verdragen dat ze een Nederlandse vriend had, maar haar ouders hebben zich er uiteindelijk mee verzoend dat hun dochter een vrijere leefstijl heeft. Uiteindelijk kiezen veel Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond voor een liberalere levensstijl zonder daar veel ophef over te maken. En zij wil graag dat jongeren die nog wel in de knel zitten meer ondersteuning krijgen

Waar het dus om gaat: dat er meer openheid komt en moslims zelf afrekenen met de misstanden in hun eigen cultuur. Daarbij heb je niet veel aan Jami, noch aan het steuncomité in oprichting. “Het is lief hoor, dat blanke mannen als Jos de Beus en Paul Cliteur het opnemen voor het comité van ex-moslims, maar ik vrees dat het niet helpt”, zegt Belhaj. “Het was ook niet zo dat er een man opstond en zei: vrouwen jullie moeten he bevrijden en zo moeten jullie dat doen.”

De radicale stroming die tot terreur kan leiden is een gevaar, vinden ze beiden. Maar dat de Nederlandse moslims zich massal tegen Nederland zouden gaan keren? Ze zien het niet gebeuren: de terreur kan het niet winnen van de democratie. Maar het gevaar komt niet alleen van die kant. Ook de angst de islam is een gevaar voor de samenleving.

Niet alleen de terreur, ook de angst voor alles wat met islam te maken heeft is gevaarlijk. Ik denk steeds: de mensen weten nu toch wel waar de Mohammeds en Salima’s, de mensen zoals ik, voor staan, dat we oké zijn. Veel mensen zien in alles wat met de islam te maken heeft een gevaar, ook hoog opgeleide mensen, merkte ik laatst bij een debat in de Rode Hoed in Amsterdam. Ik schrik daarvan, want zij hebben invloed. Net zo goed als ik schrok toen mijn moeder zei: zie je nou dat je blij moet zijn met je dubbele nationaliteit? Je kunt nog zo liberaal zijn, maar straks moeten ze jou met je donkere krullen niet meer.

Lees het hele interview, hier