(Demonstratie in Tel Aviv vanwege de 12 doden in Gaza. Foto Gush Shalom)
Steeds minder jonge Israeli’s willen in het leger. Dat is ook niet niks: achtienjarige mannen moeten drie jaar in dienst, en zijn daarna oproepbaar als reservisten, de vrouwen doen 21 maanden. 1 op de 4 mannen gaan niet, plus 43% van de vrouwen. De motivatie is divers: de orthodoxen zijn sowieso vrijgesteld, er zijn er bij die vooral denken aan hun carriere, Israel heeft de dienstplicht al versoepeld voor beroepen die het van hun jeugd moeten hebben, zoals modellen en athleten, maar er zijn ook Israeli’s die weigeren omdat ze geen deel willen uitmaken van een bezettingsleger. Ook na de oorlog tegen Libanon is het animo gedaald. Moet je Olmert, na die ‘mislukte’ oorlog, je leven in handen geven?
Al Jazeera. Hier.
Een artikel van Ghada Karmi, uit Le Monde. Hebben we in het westen wel enig idee in welke mate de Arabische landen te lijden hebben gehad onder de stichting van de staat Israel? Bekijk het eens vanuit hun perspectief: op zijn minst zijn al die landen daardoor gedwongen om te militariseren, in plaats van de schaarse inkomsten voor eigen ontwikkeling te gebruiken.
In het engels bij Al Jazeera. Hier.
Ook Uri Avnery heeft het over de Arabische landen. Vaak wordt de Egyptische premier Sadat gezien als voorbeeld, die bood Israel vrede aan, een vrede die nog steeds houdt. Waarom doen de andere Arabische landen dat niet? Het antwoord is simpel. Israel bood Sadat aan al het bezette land terug te geven. Avnery:
In Israel, too, many remember Begin as a hero of peace. After all, he was the first Israeli statesman to make peace with an Arab country – and not just any Arab country, but the most central and important one. In spite of all that has happened in the meantime, this peace has held.
Some people are berating Bashar al-Assad and King Abdallah of Saudi Arabia for not following Sadat’s example. Why don’t they dare to come to Jerusalem?
This line of reasoning is based on a misreading of the facts. Sadat did not just decide to come. It did not happen the way he described it so many times (in a conversation with me, too): that he was coming back from a visit to Europe and, while flying over Mount Ararat, was suddenly inspired to do something unparalleled in history: to visit the enemy’s capital while still in a state of war
The truth is that before the visit, emissaries of Sadat and Begin had held secret meetings in Morocco. Only after Foreign Minister Moshe Dayan had promised, on Begin’s behalf, to give back all the occupied Egyptian territories, did Sadat make his decision.
Where is the Israeli leader today who is ready to promise Assad the return of all the Golan, to promise Mahmoud Abbas a withdrawal to the Green Line?
Ondertussen zijn Olmert en Rice bezig met het organiseren van een topconferentie die de Palestijnen, lees Abbas, en de buitenwereld de illusie moet geven dat er nu serieus wordt gewerkt aan de totstandkoming van een soort Palestijnse staat.
Avnery:
The pathetic Condoleezza Rice keeps coming and going. Ehud Olmert is formulating a document without content in order to create the illusion of progress towards the creation of a Palestinian state next to Israel. Israeli airplanes bombard a Syrian area in order to eliminate a threat of “weapons of mass destruction”. Israel prepares to bomb or not to bomb nuclear installations in Iran. President Bush is calling for an “international meeting” at an unknown date, with unknown participants for an unknown purpose.
All this is imagined reality. The real reality is unfolding on the ground, every day, every hour: nightly incursions in West Bank towns, frantic building in the settlements, enlargement of the “Israelis only” road network, further additions to the 600 or so existing roadblocks, worsening of the living conditions in the Palestinian ghettos in the West Bank and turning life in the Gaza Strip into hell.
This is the real war: the war for “the whole of the Land of Israel” – a war that has disappeared from public discourse, but that is being waged energetically, far from the eyes of Israelis living only 20 minutes drive from there. The Palestinians are fighting with their meager means but with dogged obduracy.
If a historic compromise between the peoples is not achieved, this war will go on for generations. A boy born today will join the war on his 18th birthday, like the boys born 18 years ago, and his father, like those before him, will bury him.
Het hele artikel: Hier.
Ondertussen nemen de protesten tegen de verder opgevoerde agressie tegen Gaza toe. Ook van Israelische mensenrechtenorganisatie B’Tselem. Israel is (opnieuw) bezig het internationale recht te schenden: sancties die geen onderscheid maken tussen militairen en burgerbevolking komen neer op ‘collectieve straffen’ en zijn strikt verboden in het recht. En als ‘verdediging’ tegen de raketten helpen ze niet, zoals alle vorige pogingen om die met geweld te stoppen al hebben aangetoond.
B’Tselem. Hier.
Er zijn ook demonstraties in Israel. Zie Gush Shalom. Hier.
En lees het bericht over de demonstratie van Adam Keller, Somebody has to start shouting, hier.
N.a.v. het Le Monde artikel, over de noodzaak voor de Arabische landen om te militariseren. Ik ben het niet oneens met de stelling van mw. Karmi, maar heb wel een paar vervolgopmerkingen.
De Marokkaanse regering heeft ook geweldig veel geld in het leger gestopt. En wel om zelf een land illegaal te bezetten: West-Sahara. Dit land heeft als ex-Spaanse kolonie recht op zelfbeschikking.
En Saoudie-Arabie en Egypte hebben hun legers inmiddels nodig om de binnenlandse oppositie te onderdrukken. Dus ja, het geld gaat naar het leger en niet naar armoede-bestrijding. Want hoewel soldaten een klein inkomen verdienen, wat misschien beter is dan werkloosheid, is het geen anti-armoedebeleid…
Linkse mensen in Europa en USA zouden ook een solidariteitsagenda m.b.t. de armen in de Arabische wereld moeten hebben. Maar zelfs m.b.t. de Palestijnen krijgen we tegen onze eigen regeringen, die internationaal recht aan hun laars lappen, geen stevig verzet voor elkaar.
De agressie van Israel jegens de Gaza-strook is een reactie op de dagelijkse beschietingen vanuit Gaza met Qassam-raketten op kiboetsen en Israelische plaatsen rondom Gaza in Israel. In dat kader vind ik de ‘agressie’ jegens Gaza en terroristen die daar werken volledig gerechtvaardigd.
Over de Israelische demotivatie bij de IDF, dat is inderdaad waar. Vooral het werk bij de checkpoints is voor veel dienstplichtig demotiverend en zeer frustrerend. In dat opzicht is het psychologisch knap te noemen dat er bijna geen Israelische soldaten flippen en uit de band springen (=zelfmoord en Columbia High School toestanden). De Palestijnen worden bij de checkpoints wel altijd volgens protocol behandeld.
1. Dat is wat Israel altijd zegt en wat jij gelooft, Paul. De Israelische agressie was er al lang en breed voor ze in Gaza raketten uitvonden. Je haalt oorzaak en gevolg door elkaar. Je slaat de bezetting over.
2. Er flippen Israelische soldaten bij bosjes. Alleen lees jij dat niet in de krant.
3. Israelische soldaten misdragen zich bij checkpoints veelvuldig, ze worden er ook heel zelden voor bestraft. Zie de rapporten van Machsom Watch.
Wil jij zo vriendelijk zijn om je beter te informeren voor je hier met beweringen aan komt zetten? Het wordt zo vervelend om me steeds maar weer te moeten herhalen.
Hmm, Avneri besteed in dat stukje eigenlijk weinig ruimte aan het werkelijke verloop van onderhandelingen tussen Egypte, Jordanie en Israel en VS. Worden we niet wijzer van. Essentie is dat Sadat al voor de Yom kippoer oorlog in 73 vrede aangeboden heeft. Israel heeft het aanbod bekeken en afgewezen, daarin gesterkt door de blokkerende houding van Kissinger. De oorlog in 73 maakte duidelijk dat Egypte wel een klap kon uitdelen maar niet kon winnen. Egypte moest dus naar onze kant van de balans gehaald worden. Syrie, Jordanie zijn qua leger niet van belang. Waarom zou je dan vreedzaam iets opgeven wat je met geweld verkregen?
In de “De Brug” van september 2007 van het SIVMO merkt Jan Slomp op, dat ds. Johan Snoek, emeritus predikant te Rotterdam, een abonnement op “De Brug” aanbeveelt. Hij is hoofd van de Sectie Kerk en het Joodse Volk van de Wereldraad van Kerken in Geneve geweest. In het tijdschrift Michsjol (=Skandalon) (no 1,2007) schreef hij onlangs: De bijbel, de kerk, Israel en de Palestijnen.
Ook ik kan je een abonnement op DE Brug van harte aanbevelen Paul.
Het adres is: st. SIVMO, Postbus 15923, 1001 NH Amsterdam. Giro 6181625
Beste Anja, bedankt voor je reactie.
1. Oorzaak en gevolg zijn erg moeilijk in dit conflict. Mijn stellingname is dat het afschieten van Qassamrakketten op onschuldige/willekeurige mensen nooit een (logisch) gevolg kan zijn van IDF acties. Het afschieten van een Qassam raket op een checkpoint of wachttoren is an sich dus wel verdedigbaar (omdat je dan de vijand raakt ipv. willoze Israeli’s in Sderot).
2. Je stelt dat de Israelische soldaten ‘bij bosjes’ flippen. Bronnen graag en wat bedoel je precies met bij bosjes (graag aantallen en percentages).
3. Ik ken de organisatie en zal dit weekend de rapporten doorlezen.
Wat ik in ieder geval wil aangeven is dat ik het zelf erg bewonderenswaardig vind dat de IDF hun zeer demotiverende taak bij de checkpoints etc. zo conform de wet weet uittevoeren. Het is niet zo dat je zoals in andere Arabische landen gewoon niet weet waar je aan toe bent en waar er geen wetten zijn waar je op terugkunt vallen (een voorbeeld: laatst heeft het Israelisch hooggerechtshof bepaald dat er een stuk muur moet worden verplaatst ten nadele van Israel en ten gunste van een Palestijns dorp, teken van democratische rechtsorde).
Als laatste nog je persoonlijke noot. Ik ben Israelier (dubbel paspoort hehehe). Dus jouw suggestie dat ik niet geinformeerd ben klopt zeker niet. Ik ben wel ANDERS geinformeerd dan jou. Mijn vorige bericht baseer ik op eigen waarnemingen uit 2007 (ook PA bezocht) en op jpost en haaretz en waarnemingen verhalen van anderen.
We worden het niet eens, Paul, en ik ga daar ook niet mijn best voor doen. Jij zit als Israeli ferm in paradigma 1, zie hier, je vindt het logisch om Israel te verdedigen.
Je bent dus heel erg goed geinformeerd in wat Israel ons wil laten geloven. Je bent heel erg slecht geinformeerd als het gaat om hoe dat verhaal er uit ziet als je het voor de verandering eens bekijkt vanuit de positie van de Palestijnen.
Wat Israel ons wil laten geloven weten we nu wel, en eerlijk gezegd ben ik er niet langer in geinteresseerd om het vaste repertoire aan excuses en smoezen hier opnieuw af te werken.
Dus ik herhaal nog even: ik heb in dit conflict niet de minste moeite om oorzaak en gevolg uit elkaar te houden. Zie de paradigmastrijd: ik ga er van uit dat Israel een bezettende mogendheid is en op grote schaal elke vorm van internationaal recht en humanitair recht schendt.
Over de flippende soldaten heb ik de bronnen niet paraat, het is al weer enige tijd geleden dat ik de berichten daarover las, ik heb me jarenlang heb bezig gehouden met posttraumatische stressstoornissen na oorlogssituaties en kwam daar opvallend veel Israelische deskundigen bij tegen. Het is wel degelijk een groot probleem en hoe kan dat ook anders. Als je aan de Palestijnse kant gaat kijken weet je wat voor smerige acties soldaten moeten doen. En doen. Als je de moeite zou nemen kun je die bronnen ongetwijfeld zelf wel vinden. Op wetenschappelijke percentages hoef je uiteraard niet te rekenen, de VS hield ook zo lang mogelijk geheim hoeveel slachtoffers er vielen ná de oorlog in Vietnam, onder de oorlogsveteranen.
Dat stukje muur als teken van hoe democratisch Israel wel niet zou zijn hoort nu ook al bij het vaste repertoire, de hele muur is illegaal en tegen de Conventies van Geneve.
Ik verwijs je voor meer informatie graag door naar de website van Jews for Justice for Palestinians, komt morgen of overmorgen een stukje over. Ik verwijs je graag door naar de stukken van Ran HaCohen en Ilan Pappé op dit weblog, en hun andere publicaties. Ik verwijs je verder graag door naar B’Tselem en Amnesty International. En verder hoef je het repertoire hier niet af te komen werken, dat hebben we al gehad.