Straatsburg. Gistermiddag werden drie rapporten over migratie besproken in de raad. Opvallend voor mij was vooral de rust waarmee dat gebeurt. Dit zijn de uitgangspunten: migratiestromen zullen blijven, zolang we in een wereld leven met zulke enorme inkomensverschillen. Ook spelen oorlog en milieurampen een rol. Migranten kunnen niet allemaal over een kam worden geschoren, er zijn veel verschillende motieven om uit het eigen land weg te trekken. We hadden het vooral over wat hier de ‘irregular migrants’ worden genoemd, de migranten zonder papieren, niet gelegaliseerd. In Europa zijn dat 5 en een half miljoen mensen, Rusland heeft er nog 8 miljoen.
De nadelen van illegaliteit – voor de mensen zelf maar ook voor het ontvangende land – zijn groot. De migranten kunnen nauwelijks participeren, zijn van allerlei rechten verstoken, zijn een makkelijk prooi voor uitbuiting, vrouwen kunnen zich moeilijker verweren tegen geweld, seksueel misbruik en gedwongen prostitutie. Voor het land betekent het voor een deel overlast en het ontstaan van een ondergrondse illegale arbeidsmarkt en criminaliteit. Waar het om gaat is de vraag in welke mate we de migranten – de mensen die in de schaduw leven – kunnen legaliseren. Dat is niet hetzelfde als een generaal pardon voor iedereen, noch is het de bedoeling om de deuren open te zetten voor een omngecontroleerde toestroom van migranten, maar wel is het duidelijk dat iedereen er wel bij zou varen als een groot deel van de nu illegale migranten gelegaliseerd zouden worden. Twee redenen: een groot deel van hen kan niet worden teruggestuurd, zoals uit de praktijk blijkt. En de meeste Europese landen hebben migranten nodig voor hun arbeidsmarkt. Een aantal landen gaat er nu toe over om een soepeler methode voor legalisering van migranten te hanteren, zoals Spanje.
Een ander onderwerp is wat er gedaan moet worden met de migranten die op allerlei levensgevaarlijke manieren proberen hun land te ontvluchten. Mensenhandel, bootvluchtelingen, levensgevaar. Moeten die opgevangen worden in daarvoor ingerichte centra, en wat moeten die centra dan doen, aan welke voorwaarden moeten ze voldoen zodat de mensenrechten van de opgevangen migranten gegarandeerd worden? De rapporten vormden een tussenstap, de commissies zetten hun werk voort.
’s Avonds een eten met de langzaam groeiende groep van de European Unified Left, er zijn Grieken en mensen uit de Oekraine bijgekomen. Om me heen hoor ik Frans, Duits, links van me praat het Russisch, waarin ook de mensen van Moldavie en Estland elkaar kunnen vinden, wat de Cyprioot en de Portugees met elkaar spreken weet ik niet. Ik heb het met Haaki van Die Linke over Palestina, waarom dat in Duitsland als het even kan nog een moeilijker onderwerp is dan in Nederland, en we spreken af dat hij me een keer uit zal nodigen om voor Die Linke te komen spreken. Voorzitter Tiny Kox houdt een speech, de twee mensen die gaan vertrekken worden bedankt, voor Leo Platvoet die net aangekomen is uit Oekraine, die jaren voor de Raad de landen heeft bezocht om rapport uit te brengen. En ik. Na drie keer invallen geef ik de beurt door aan Henk van Gerven en Tuur Elzinga. Met enige spijt, want ik vind het mensenrechtenperspectief veel interessanter dan ik had gedacht, en daar hou ik dan mijn kleine afscheidsspeech over. Ik krijg te horen dat ik nu al het record spreekbeurten van de partij heb gehaald, vier keer sprak ik namens de EUL in de raad, en er komen er donderdag en vrijdag nog drie aan: over prostitutie, over de decrirminalisering van smaad, en over het tussenrapport over de stand van zaken betreffende de bestrijding van geweld tegen vrouwen. Henk is zich aan het voorbereiden voor zijn eerste bijdrage, over het drugsbeleid in Europa. Als zijn spreektijd tenminste is geregeld want dat was nog niet rond.
Er gebeurt nog veel meer. Tiny en de EUL waren laaiend omdat het aangevraagde spoeddebat over het plaatsen van raketschilden in Europa was afgewezen, met het argument dat we het niet hebben over militaire aangelegenheden. Gesaboteerd, zei Tiny, want vrijdag moet hij ook het woord voeren over preventieve oorlogsvoering, en dan is het opeens niet meer een militair onderwerp. Hij kan het beter uitleggen dan ik, er zal wel een stukje over op de SP website komen wanneer hij tijd heeft, want als voorzitter van een van de partijen hier heeft hij het razend druk.
Ik ga mijn bijdragen voorbereiden en even de stad in. Vanavond het traditionele ontvangst bij de Ambassadeur, en daar gaat Erik Jurgens afscheid nemen.
Eigenlijk vind ik dat er een vrij verkeer van mensen over de hele wereld behoort te zijn in plaats van een vrij verkeer van goederen. Elk mens heeft volgens mij de behoefte zich naar vermogen te ontwikkelen en die ontwikkeling ontleent hij/zij ook aan het zich inzetten c.q. werk te verrichten voor een ander. Dit is mijns inziens een mensenrecht, naast het recht op voldoende middelen om te kunnen leven. De meeste mensen zullen van nature deze rechten willen ‘verzilveren’ op de plek waar ze geboren zijn. Wij in het westen zijn er in hoge mate verantwoordelijk voor dat veel mensen dat niet in hun geboortestreek kunnen doen. Wereld-vrijhandel gebruiken wij daarbij als middel.
Groet,
Als we er nou eens voor zouden gaan zorgen dat alvast die economische vluchtelingen niet meer naar hier hoefden te komen. Doordat wij er eens voor zouden zorgen dat zij in hun eigen inkomen kunnen voorzien. In plaats van dat wij die landen uitbuiten, door onze producten met subsidies te dumpen zodat het voor de eigen inwoners niet meer lonend is om zelf voedsel te verbouwen en dat de EU de handelsbarrières opheft voor die landen.
Volledig eens met Bert.
Eens met beiden…. maar wat Corrie zegt lijkt me een prima oplossing. Help de mensen in hun eigen omgeving aan goed en gezond voedsel, scholing en werk, zodat ze hun land kunnen opbouwen, i.p.v ervandaan moeten vluchten. Ik wens die mensen het beste toe en dat is niet moeten vluchten voor een dictatotiaal regime dat de mensenrechten niet respecteert en ook geen armoede en honger(dood). Hoe dat te bereiken als je bv ziet hoe het er aan toe gaat in Zimbabwe, weet ik ook niet, maar ik vind het griezelig. Toch blijf ik erbij dat we de mensen in hun eigen land moeten helpen, zodat ze niet HOEVEN te vluchten. Hoe dan ook, Europa kan niet bijna half Afrika opvangen en dat is niet wenselijk ook. Voedsel en scholing is het belangrijkste, denk ik. Met de nadruk op scholing, zodat mensen geïnformeerd worden en leren hoe ze zichzelf staande kunnen houden en door kunnen groeien?
Lydia: eens met beiden. Maar dan ga je, Lydia toch niet het vrij verkeer van mensen als mensenrecht opschorten omdat wellicht Europa niet half Afrika kan opvangen. Volgens UNICEF worden één miljard kinderen van hun jeugd beroofd door armoede, aids en oorlog. Dat is bijna de helft van alle kinderen wereldwijd. Dan ga je toch ook niet de kinderrechten opschorten wegens onhaalbaarheid? Israël houdt zich niet aan de Conventies van Genève. Dat is toch geen reden om die conventies als onhaalbaar op te schorten en vervolgens maar kijken hoe we die arme Palestijnen in leven kunnen houden?
Nogmaals Lydia: eens met beiden, dus ben je het er mee eens dat wij in het westen er in hoge mate verantwoordelijk voor zijn dat veel mensen hun mensenrechten niet kunnen ‘verzilveren’. De basis van actie zijn dan de mensenrechten en niet de zielige Afrikanen die wij, zielig Europa, niet kunnen opvangen.
Groet,
Lieve Bert, dat zeg ik ook niet. Ik zeg: help de mensen vooral ter plekke, zodat ze niet hoeven te verkassen. De huidige volksverhuizingen uit armoede en angst zijn zeer ongewenst. Voor de mensen zelf, maar ook voor een Europa, dat simpelweg niet iedereen kan en wil (!) opvangen. Als je uitgaat van vrij verkeer voor alle wereldburgers, denk ik dat je moet uitgaan van mensen die ook in eigen land zich staande kunnen houden, maar elders beter werk kunnen vinden, of hun grote liefde. Ik denk dat je pas dan van vrij verkeer kunt spreken. Momenteel denk ik dat zoiets gewoon niet kan om een veelvoud van redenen. Niet alleen de honger, armoede, angst, maar dat laatste is direct verbonden met de regimes in die landen. Dan moet je dus allereerst zorgen dat de regimes de mensenrechten respecteren, alle kinderen een schoolopleiding kunnen volgen en zo zichzelf en hun land kunnen verbeteren, c.q. opbouwen. Pas daarna lijkt mij een vrij verkeer juist wenselijk, want dan kunnen mensen zelf kiezen waar ze willen wonen en werken. Zolang de welvaart en regimes zo verschillend zijn dat het merendeel van de bevolking van een werelddeel weg wil, zie ik dat nog niet gebeuren. Daarom zei ik dat ik het eens kon zijn met beide meningen en sprak ik over de eerste noodzakelijkheden, voordat het vrije verkeer doorgang zou kunnen vinden. Beetje veel woorden, maar ik hoop dat je mijn gedachtengang begrijpt?
Pas zag ik op tv, eerst in Panorama op België en later bij de VPRO een documentaire over dat onze kippepoten gedumpt worden in, ik dacht Ghana, omdat wij het zo goed hebben dat wij alleen kipfileetjes believen en de poten niet meer willen. Die mensen daar hadden een inkomen met het houden en verkopen van kippen. Scharrelkippen nog wel. Dat is nu weg. Die mensen hebben geen inkomen meer. Dank zij ons in het rijke verwende westen. En zo gaat het zo vaak.
Vanavond op Ned. 2 om 22.50 bij Holland doc “Darwin’s nightmare” over de nijlbaars in het Victoriameer. Ook al eens gezien op de Belische tv. Zeer interessant.
Beste Lydia,
Ik denk dat ik je gedachtegang begrijp. Vanuit een bepaald paradigma kun je verdedigen dat het voor veel mensen die naar Europa willen geen vrije keuze is om dat te willen. Ik ben het niet met je eens dat die mogelijke onvrijheid veroorzaakt wordt door regimes ter plaatse. Ik denk (nogmaals) dat wij in het westen met allerlei middelen die het daglicht niet verdragen en waarvan sommige desondanks toch gelegaliseerd zijn (bijvoorbeeld vrij verkeer van goederen) voorkomen dat wij onze welvaart delen met de Afrikanen, vervolgens zetten wij alle middelen in om te voorkomen dat de Afrikanen hun ellende met òns delen.
Als je vindt dat bewegingsvrijheid een mensenrecht is, dan geldt dat, behoudens wellicht voor mensen die misdaden hebben gepleegd, verder onvoorwaardelijk.
Groet,
@1 Bert:
Vrij verkeer van mensen over de gehele wereld? Wat een dromerige naieve gedachte. Landsgrenzen zijn er om goede redenen. Een daarvan is dat je, net als met de voordeur van je huis, een gebied als “je eigen” kunt verklaren, zowel individueel als collectief. Met name wanneer kwaadwillenden gebruik maken van het vrije verkeer. De wereld is immers van iedereen. Ik zou wel eens willen weten hoe je aan het begin van WOII deze denkbeelden had willen beargumenteren. Of nu in een land dat bedreigd wordt door een mogendheid buiten haar grenzen. Zonder grenzen is er weinig aanleiding een marcherend leger halt toe te roepen, totdat er daadwerkelijk schoten vallen. Wellicht moet je je voordeur voortaan maar open laten en eerst je eigen grenzen, die je medemens belemmeren, openstellen.
Met vriendelijke groet,
We hebben het niet over vrij verkeer van mensen over de hele wereld Alex.