De rechtse islamofobe brigade heeft een nieuwe stokje bedacht om deze hond mee te slaan. Met enige regelmaat komen hier bijdragen langs van mannen die beweren dat ik mijn eigen feminisme verraad, en tegenwoordig een voorstander ben van het slaan van vrouwen. Zeg ik wat over de feministes die ik vroeger kende, krijg je zo’n reactie als deze: “Was dat in de tijd, dat je nog voor de rechten van de vrouw opkwam, en de nu door jou zo verdedigde islamitische corrigerende tik van de echtgenoot taboe was?”
Het enige interessante aan dergelijke uitspraken is hoe die mannen daar aan komen, waarom ze elkaar allemaal napraten, mannen die ik er nog nooit op betrapt heb op enige sympathie met feminisme, laat staan met de emancipatie van migrantenvrouwen, en ook nog waarom ze kennelijk denken dat ze me diep kunnen raken, dan wel in diskrediet kunnen brengen door aan het bekende rijtje “landverrader! moslimhoer! antisemiet!” nu ook “ex-feminist!” toe te voegen. Alsof iemand daarvan onder de indruk zou zijn. Alsof ik zelf niet zou weten wat ik denk en wat ik doe.
De redenatie achter de malle beschuldigingen is simpel:
De islam is tegen vrouwen en voor vrouwenmishandeling.
Meulenbelt is voor de islam.
Dus Meulenbelt vindt het goed dat vrouwen worden geslagen.
De redenatie, wie niet tegen de islam is is voor de islam en wel meteen voor de meest gewelddadige variant levert bijvoorbeeld staaltjes van dit soort hoogliteraire proza op:
“De meest kwalijke kant van ex-kuttenexhibitionist Meulenbelt komt hier aan het licht, en wat een walgelijke walm komt ervan af. Meulenbelt als verdediger van de de orthodoxe islam die takfiri speelt. Je polygame huwelijk zal waarschijnlijk nog wel meer hersenverweking tot gevolg hebben..
Ps, ik ben, in tegenstelling tot de SP en zeker Meulenbelt, voor vrijheid van meningsuiting, gelijkheid van man en vrouw, en belangrijkste van alle: DEMOCRATIE”.
Ik zal nog even kort uiteenzetten hoe het echt zit:
Ik ben voor rechten van vrouwen, gelijkheid tussen de seksen, ik ben tegen mishandeling. Ik ben dus ook tegen gedwongen huwelijken en genitale verminking.
Ik ben voor vrijheid van godsdienst, dus ook voor Nederlandse burgers om moslim te zijn en in vrijheid hun geloof te belijden. En dus ook voor mensen om openlijk niet te geloven.
Ik ga er van uit dat het overgrote deel van de islamitische burgers, net als die van andere of geen geloof, zich uit overtuiging houden aan de Grondwet, als volwaardige burgers willen participeren in deze samenleving, en dat we meer met elkaar gemeenschappelijk hebben dan verschillen.
Ik ga er van uit dat moslimmigranten in Nederland het doelwit zijn van discriminatie, negatieve beeldvorming, vreemdelingenhaat en islamofobie. En ik acht het dus mijn taak om daar tegen op te treden waar ik dat kan, samen met hen.
Ik ga er van uit dat er verschillende emancipatie trajecten zijn voor migrantenvrouwen, sommige vrouwen worden seculier, sommige vrouwen blijven moslim maar doen er niet veel meer mee, een andere stroming zoekt juist een combinatie van vrouwenrechten en emancipatie binnen de islam. Ook die laatste stroming volg ik met grote belangstelling, wat dan ook terug te vinden is op dit weblog. Zie bijvoorbeeld Islamitisch Vrouwen Manifest, hier
Ik ga er van uit dat het een van de taken van het islamitisch feminisme is om onderscheid te maken tussen zaken die onderdrukkend en niet islamitisch zijn, maar voortkomen uit een patriarchale traditie, zoals genitale verminking en gedwongen huwelijken, en het geloof zelf, dat een grote gelijkwaardigheid tussen vrouwen en mannen voortstaat.
Zo ongeveer.
Waarmee duidelijk is waar ik sta.
En ik naar dit stuk kan verwijzen wanneer ik de langskomende rotzooi delete.
Ik kwam terugbladerend nog een ander stuk van me tegen, alweer van 13 april 2006, naar aanleiding van het vorige WRR rapport, over mijn referentiekader. Hierbij.
Referentiekader
Ik lees het WRR rapport. Is een gedegen werk, dat heb je niet op een namiddag uit, al kun je een eerste oordeel vormen na het lezen van de samenvatting aan het begin. Dat is ook wat veel mensen kennelijk doen, waaronder redacties van dagbladen. Begrijpelijk, je wilt niet achterblijven, je kunt moeilijk zeggen mag ik mijn mening geven na het weekeinde want dan heb ik het uit. Dan zijn alle andere kranten je voor.
Redactioneel in Trouw is overwegend positief: WRR vraagt terecht ook aandacht voor de positieve kanten van de islam. Redactioneel Volkskrant is overwegend negatief: het rapport is onevenwichtig en eenzijdig. De raad presenteert alleen die feiten die in zijn kraam te pas komen. Dat is geen wetenschappelijke balans, staat er.
Nou heb ik tijdens mijn opleiding geleerd dat wetenschappelijkheid altijd samenhangt met de vraagstelling die je hebt gekozen, of die helder is, en of je de beantwoording daarvan waarmaakt. Dat doet het WRR met grote zorgvuldigheid, wel wetend uit welke hoek de wind zou waaien wanneer het rapport zou verschijnen, neem ik aan. Geen moment hebben ze gezegd: wij brengen alle stromingen in beeld. Ze zeggen: wij onderzoeken de aanknopingspunten die kunnen leiden naar democratisering en meer mensenrechten. Of het rapport wetenschappelijk is, kun je alleen maar afmeten aan de vraagstelling van de auteurs. Niet aan je eigen vraagstelling die je misschien zelf interessanter vindt. Ik kom daar nog eens op terug als ik het rapport uit heb.
Nou is er niets tegen dat je feiten zoekt die in je kraam te pas komen als je maar duidelijk maakt wat je kraam is, en daarna, hoe en waar je de feiten verzamelt. En dat geldt uiteraard ook voor de critici, die ogenblikkelijk reageren vanuit de vraag of de uitkomsten van een rapport wel in hun kraam te pas komen. Hirsi Ali had al besloten dat de islam een groot gevaar is voor onze democratie. Wie daar vraagtekens bij wil zetten en dat eerst nog eens wil onderzoeken is per definitie ´wereldvreemd´. Hirsi Ali schiet dus op de boodschappers, een bekende reflex wanneer de boodschap niet past – in de eigen kraam.
Het punt is dat er nooit een discussie tot stand komt wanneer de deelnemers aan het debat niet helder zijn over hun kraam. Of over hun denkraam, hun referentiekader, of nog anders gezegd, hun paradigma´s. Zelden zul je iemand horen zeggen; ik heb nu eenmaal besloten dat ik tegen de islam ben, dus ik verzamel alleen de feiten die dat nog eens bewijzen. Dus: alleen de auteurs aanhalen die ook tegen de islam zijn, alleen de negatieve citaten uit de koran plukken, en uit het nieuws over islamitische landen alleen de misstanden, en niet de strijd daartegen.
Ik denk niet dat er iemand is die blanco aan zo´n rapport begint. In de loopgravenstrijd die het debat hier kenmerkt is dat al haast niet meer mogelijk. Het kan dus geen kwaad om je bewust te zijn met welke bril, vanuit welke ervaringen en voorstudie, en met welk doel je begint te lezen. Het zou al een slok op een borrel schelen wanneer mensen zich daar wel van bewust waren en probeerden te verwoorden vanuit welke aannames ze het rapport beoordelen.
Bijvoorbeeld. Ikzelf. Ik heb ruim tien jaar in de Gazastrook gewerkt. Het was niet mijn doel om onderzoek te doen naar de ontwikkelingen in een islamitisch land, maar ik heb ondertussen wel om me heen gekeken, intensief met mensen gesproken, ik neem van alles waar. Ik zie dus bijvoorbeeld dat zelfs binnen zo´n kleine en relatief afgesloten islamitische samenleving een grote diversiteit bestaat aan levenstijlen en invulling van het geloof. Ik maak van zeer nabij de emancipatieprocessen mee van vrouwen. Ik weet natuurlijk ook dat de mensen met wie ik daar samenwerk en bevriend ben geraakt horen bij het meer ´verlichte´ deel van de moslims daar, en zie daarom onder ogen dat zij niet de enige stroming zijn. Ik heb er met vele politici gepraat en weet dat er ook heel veel zijn die weliswaar moslim zijn, maar daarom nog niet voor een islamistische staat. Fatah bestaat uit moslims, maar zij streven naar een seculiere staat, om maar een voorbeeld te noemen. De persoonlijke vrijheid is Palestijnen in doorsnee net zo lief als doorsnee Nederlanders. Ik heb er met mijn neus bovenop gezeten hoe hartstochtelijk de Palestijnen aan het werk gingen om een parlement tot stand te brengen, hoe ze ook tegen de nogal feodale stijl van regeren van Arafat in, hoe geliefd hij verder ook was als vader van de natie, opkwamen voor hun burgerrechten, aan het werk gingen om wetten te ontwerpen en aangenomen te krijgen, en nergens zijn burgers zo enthousiast voor de eerste keer naar de stembus gegaan als daar. Zowel de traditionele moslims als de verlichte moslims. Daar trek ik dus mijn conclusies uit: dat je niet simpelweg kunt zeggen: de islam is tegen democratie, of de islam onderdrukt vrouwen. Net zo min als je trouwens zou kunnen beweren dat ´de islam voor democratie is´. We hebben te maken met een krachtenveld waarin de ontwikkelingen meerdere kanten uitkunnen, zoals we dat in de verschillende landen met een moslimmeerderheid kunnen zien. Met mensen die de islam wensen te zien als een star, monolitisch, onveranderbaar blok, per definitie en inherent tegen democratie, heb ik dus geen gesprek. Het is gewoon niet waar. Het is geen uitgangspunt voor een discussie, althans, niet met mij.
Die manier van kijken die ik al door de ervaringen in Gaza heb ontwikkeld heeft zich in Nederland verder verdiept. Ik heb uit pure belangstelling de Nederlandse moslims opgezocht, heb contact gemaakt met een hele reeks van organisaties, vrouwengroepen, ben bij bijeenkomsten geweest, heb veertien vrouwen diepgaand geinterviewd (de interviews die Ceylan Pektas Weber heeft verwerkt in haar boek over moslima’´s) naar hun visie op het samengaan van islam en emancipatie, en kan niet anders dan concluderen dat er ook binnen de islam emancipatie mogelijk is. En dat werd nog eens bevestigd door de feministische deskundigen uit de VS, Iran, Marokko. Je ziet, naast elkaar, binnen de islam, zowel stromingen in de richting van conservatisme als in de richting van emancipatie. Dus als iemand bij mij aan komt zetten met de mededeling ´de islam onderdrukt vrouwen´, dan weet ik inmiddels uit ervaring: dat is niet waar of op zijn minst veel te simplistisch. En waarom ik dat erg vind: het helpt de vrouwen waar het om gaat in het minst niet als ze als achterlijk worden weggezet als ze zelf vinden dat ze geloof en rechten voor vrouwen heel goed met elkaar kunnen combineren. Integendeel.
Ik ben, net als de deskundigen van het WRR geneigd om te zoeken naar de positieve ontwikkelingen, de aanknopingspunten. Ik doe geen onpartijdig onderzoek, ik wil ergens heen. Dat wil niet zeggen, al wordt me dat vaak aangewreven, dat ik problemen en negatieve ontwikkelingen niet zou zien. Maar ik zie ze in een kader. Bijvoorbeeld: dat er in verhouding veel vrouwen uit Marokko of Turkije opgenomen zijn in opvanghuizen voor mishandelde vrouwen is een feit. De vraag is nu hoe je dat interpreteert. Wanneer je hebt besloten dat de islam een groot gevaar is voor deze samenleving dan benadruk je vooral dat de meeste van die vrouwen moslim zijn en dat het dus aan de islam moet liggen dat ze mishandeld worden. Dan zoek je dat ene citaat uit de koran op waarin slaan niet ondubbelzinnig wordt veroordeeld (hoewel er meerdere interpretaties zijn van die passage, die je ook kunt lezen als een oproep aan mannen om zich in te houden) en zeg je zie je wel. Wanneer je meer weet over mishandeling in partnerschap en gezin kom je met zo´n simplistische visie niet weg. Dan weet je dat er altijd sprake is van een lijst van factoren, waar migratie een hele belangrijke van is. Dan sla je dus ook niet over dat vrouwenmishandeling een wereldwijd verschijnsel is en binnen alle religies voorkomt.
Ik zal dus altijd op zoek zijn, niet alleen naar de misstanden, maar ook naar de strijd daartegen. Ik schrijf dus over een bijeenkomst van jonge moslimvrouwen in Nederland, die willen weten of je je ouders moet gehoorzamen wanneer die een huwelijk voor je arrangeren. Het antwoord is dat gedwongen huwelijken tegen de islam zijn. Maar dat weten veel van de jonge vrouwen die nog geen onderscheid maken tussen patriarchale gewoontes en geloof zelf ook vaak nog niet. Ik stel dus een misstand aan de kaak: gedwongen huwelijken. Maar ik maak niet de fout om te zeggen: dat is de islam. En ik laat tegelijk zien dat het verzet ertegen, de emancipatiebeweging van jonge moslimvrouwen al aan de gang is. Ontken ik daarmee reeele problemen? Ik dacht het niet. Maar de keuze die ik maak is partijdig: ik wens niet mee te doen met de aanklagers van de islam die alleen maar zeggen: kijk wat erg, en vervolgens geen enkele oplossing hebben voor bestaande problemen behalve meer repressie, confrontatie, exact die zaken die de problemen alleen maar versterken. Ik zoek de feiten dus vooral in de richting van de verandering. Ik ben aanzienlijk meer geinteresseerd in de ontwikkelingen die richting een ´rekkelijke´ islam gaan, zoals Mohamed Ajouaou dat noemt, dan alleen in het citeren van imams met ouderwetse en patriachale opvattingen. Al is het duidelijk dat die ook bestaan.
Ik kies dus, zeer bewust, voor een andere richting dan de vaste islam-bashers. Maakt mij dat ´wereldvreemd´? Ik dacht het niet. Ik ontken mijn partijdigheid geen moment. Ik vind dat ik mijn best doe om mijn stellingname van feiten te voorzien, bronnen te vermelden, je kunt in ieder geval moeilijk beweren dat ik mijn visie heb ontwikkeld vanuit een ivoren toren. Ik erken dat ik ergens heen wil en dat is inderdaad meer richting verzoening dan richting confrontatie. Ook al weet ik dat ik met mijn stellingname uiteraard de confrontatie oproep met de politici, opiniemakers, krantenredacteuren, die al hebben besloten in de islam vooral een gevaar te zien.
Voor een werkelijke discussie is het nodig dat we niet alleen kibbelen over welke feiten feiten zijn, maar vooral dat we helderheid scheppen over vanuit welk referentiekader naar de feiten wordt gekeken. Daar schort het heel erg aan, op dit moment. Het WRR, en misschien is dat één reden waarom er zo heftig op wordt gereageerd, is over dat eigen referentiekader en het doel dat ze nastreven, volstrekt helder. Daarmee tornen ze aan de paradigma´s waarmee de politici van rechts te werk gaan. En dat roept weerstand op, die zich vooral uit in een luidkeelse poging de samenstellers van het rapport zo snel mogelijk in discrediet te brengen, nog voor we de kans hebben gehad het rapport zelf te lezen. Zoals dat destijds ook gebeurde met het rapport over de integratie van de commissie Blok. Toen waren er politici die al besloten hadden dat de integratie was mislukt, en niet wilden weten dat dat volgens de feiten behoorlijk meeviel.
“De meest kwalijke kant van ex-kuttenexhibitionist Meulenbelt komt hier aan het licht, en wat een walgelijke walm komt ervan af. Meulenbelt als verdediger van de de orthodoxe islam die takfiri speelt. Je polygame huwelijk zal waarschijnlijk nog wel meer hersenverweking tot gevolg hebben..
Ps, ik ben, in tegenstelling tot de SP en zeker Meulenbelt, voor vrijheid van meningsuiting, gelijkheid van man en vrouw, en belangrijkste van alle: DEMOCRATIE”.
Anja, is dat stukje proza van bernadette de wit?
Tenzij ze zich achter een mannennaam verschuilt, nee. Niet dat het er toe doet.
Anja, de mensen die hier vaak lezen en reageren zijn heel goed op de hoogte van waar jij staat. Wat mij betreft hoef jij je absoluut niet te verdedigen. Integendeel. Juist door veel te lezen heb ik meer geleerd en dat is juist een verrijking. Maar deze ‘heren’ zijn niet van plan iets te doen aan hun angst voor wat ze niet kennen. Ze hebben er kennelijk baat bij om zich zo te blijven gedragen en willen duidelijk niets leren, c.q. geestelijk groeien. Dat zegt alles over die ‘heren’, en niets over jou toch? Wie jij bent, wat je doet en zegt en deelt met de mensen die het willen lezen, lijkt me duidelijk zat. Hoewel ik altijd weer blij ben met uitleg e.d., lijkt me dat in dit geval te veel eer voor deze ‘heren’. De uitleg zal niet aan hen besteed zijn, denk ik. Ik vind ze eigenlijk nogal zielig, vooral als ze zo duidelijk blijk geven van hun gebrek aan vocabulair…. 😉
Ik schrijf dat niet als verdediging, Lydia. Voor de mensen die hier al langer komen is dat ook helemaal niet nodig. Maar ik had er zelf behoefte aan om eens even stevig samen te vatten waar ik sta, dat maakt het makkelijker om de onzin te negeren en reacties in dezelfde trant meteen te deleten, en het is nu makkelijk om naar dit stukje te verwijzen in plaats van opnieuw uit te gaan leggen.
Anja, ik begrijp je uiteenzetting helemaal en zeker dat je het nodig vond het zo heel duidelijk op te schrijven. Ondanks dat ik weet waar jij staat was het fijn om te lezen. Bij het laaste stuk over het WRR-rapport en vanuit welke referentiekader er naar de feiten worden gekeken moest ik denken aan Jami.
Afgelopen zondag was hij te gast bij een Iftar in stadsdeel Slotervaart. Er was een lezing van Paul Cliteur over de relatie tussen religie en moraal, met als referentie zijn laatste boek ‘Moreel Esperanto’. Met daarna een debat met hem en drie religeuze leiders, Joods(rabbijn), Christelijk(weet ik even niet meer, was een vrouw en weet alleen nog haar voornaam Ineke) en Haci Karacer naam de taak op zich voor de imam die was verhinderd.
Als laaste kreeg Jami van Ahmed Marcouch het laaste woord. Hij was zeer verbaasd en verheugd dat er zo’n avond heeft plaats gevonden met een grote groep moslims, joden, niet gelovigen, etc. Net alsof we allemaal op eilandjes wonen, i.p.v dat we geoon met elkaar naar school, werk, sport, feesten, etc. gaan/doen. Maar het blijf feit (volgens hem dan) dat er in zijn woonplaats wel 600 moslimvrouwen het daglicht niet zien en hij mede daarom ten strijde trekt tegen de islam. Mij is het duidelijk dat het hem niet gaat om die vrouwen die hun huis niet uit mogen van hun mannen, maar dat het hem gaat om zo veel mogelijk negatief te zijn over een religie, die zo’n 1 miljoen mensen in dit land aanhangen, ieder op zijn eigen manier.
Ik kan er net als bij Ayaan niet bij, dat je zegt op te willen komen voor deze vrouwen, die een religie aanhangen met de Profeet Mohammed als voorbeeld voor hun handelen, etc. En dan denken dat dat gaat lukken door hun geliefde Profeet met Adolf Hitler te vergelijken. Enzovoort…enzovoort…soms is het gewoon te veel en dan is het handig om nog eens zoals Anja gedaan heeft uit een te zetten waar je zelf staat.
Laats bij tegenlicht een Turks/Nederlands geboren en getogen meisje, die na haar studie er voor heeft gekozen in Turkije te gaan wonen en werken. Het was niet zo dat ze zich niet Nederlands voelde, maar Turkije voelde als thuis. Een vriendin die ook was afgestudeerd en half Nederlands en half Turks is heeft bij verschillende bedrijven gesolliciteerd en werd bij allen afgewezen. Toen heeft ze er voor gekozen om bij dezelfde bedrijven nog een keer te solliciteren maar dan onder haar Nederlandse naam. Dit keer werd zij wel uitgenodigd voor een gesprek en kon ze de baan zo krijgen. Zij heef deze toen zelf geweigerd, “onder mijn Turkse naam wilde jullie mij niet, nu wil ik jullie niet”en zij heeft er toen ook voor gekozen om in Turkije te gaan wonen en werken.
Voor mij is het niet alleen het thuis voelen, want dat voel ik me zowel in Nederland als Marokko, Spanje, Mexico, etc. Maar niet gewenst en getolereed als volwaardig en gelijkwaardig mens en burger in Nederland, dat kan ik wel met hun delen. Helaas!
Tjee, de democratische gezindheid van de door jou geciteerde scribent spat ervan af, Anja! Helemaal doordat hij, om elk mogelijk misverstand te voorkomen, het woord “democratie” met hoofdletters schrijft. (Ik neem aan dat het om een man gaat, want een vrouw zal naar mijn gevoel niet gauw het woord “ex-kuttenexhibitionist” neerpennen. Ik proef een soort rancune jegens vrouwen).
Misschien had je nog expliciet kunnen zeggen, dat je voor het recht op geloofsverlating bent. Net als praktisch alle moslims in Nederland. Maar impliciet is dat natuurlijk wel al duidelijk.
Olav, je zal toch maar met mijn kut in je kop zitten, zoals die scribent. Lijkt me niet prettig.
Die geloofsverlating hoort er natuurlijk ook bij, dat heb ik heer al vele keren gezegd, maar omdat het toch een soort statement is heb ik die op de juiste plaats nog toegevoegd.
Beste Anja,
Ik ben moslim en ik sta volledig achter je. Ik voel me enorm gesteund door jouw blog. Je probeert altijd zo objectief mogelijk een kwestie te bekijken en jouw mening is zo goed genuanceerd. Ik ben heel erg blij dat ik jouw weblog heb tegengekomen. Ik kom naar jouw blog regelmatig. Ga door, Anja.
Met vriendelijke groet,
Teguh
Amal, ik hoop dat die Turks-Nederlandse sollicitante een klacht heeft tegen die bedrijven ingediend bij de Commissie Gelijke Behandeling. Want die bedrijven moeten natuurlijk aan de schandpaal genageld worden. Zolang we het maar over onze kant laten gaan, verandert er niets. Zie ook mijn site over het recht een hoofddoek te dragen.
Sorry Hendrik Jan, maar ik deel je hoop niet. Ik denk net als heel veel mensen dat het geen enkel effect heeft om het te melden. Net als mijn fiets weer voor de zoveelste x is gestolen het ook geen zin heeft om aangifte te doen. Het heeft toch geen priotiteit en zo denk ik ook over het melden van discriminatie. Daar komt nog bij dat de meeste bedrijven echt niet gaan toegeven dat ze iemand niet aannemen, omdat zij in dit geval een Turkse naam heeft. Volgens mij is het vaak de druppel die de emmer doet overlopen…Een optelsom van vanaf de tijd dat je naar de peuterschool gaat en er wordt geroepen dat je toch vooral moet oprotten naar je eigen land (ook al ben je net als die kinderen die dat roepen in Nederland geboren, werken je beiden ouders, betalen net als de Nederlandse burgers gewoon beslasting, etc.)tot op het moment dat je na een intensieve studie er achter komt dat de bedrijven je solliciteerd met een Turkse naam jou niet willen hebben en met een Nederlandse naam wel. En in het genoemde geval kunnen ze niet eens zeggen dat het om een hoofddoek gaat! Kan je zeggen dat ik best wel jaloers was op het gevoel van thuis/gewenst voelen van dat meisje.
Amal, het helpt niet op de korte termijn. Die baan zal je er niet mee krijgen (maar die wil je ook niet), maar het helpt zeker op de lange termijn. Bij antidiscriminatiebureau’s en de CGB staat dit punt hoog op de agenda. Met een dubbele sollicitatie onder twee namen heb je schriftelijk bewijs dat het bedrijf over de schreef gaat. Een ‘veroordeling’ door de CGB kan het bedrijf niet dwingen tot gedragsverandering, maar genereert wel negatieve publiciteit. Wellicht kan er een zwarte lijst worden samengesteld.
Vanwege de vele klachten over hoofddoeken in het onderwijs stellen steeds meer scholen protocollen op die het dragen van hoofddoeken toestaan. Vaak leggen ze die ter beoordeling voor aan het CGB. Dat is een positieve ontwikkeling die voortkomt uit de vele klachten die bij het CGB zijn ingediend en berichten daarover in de media.
Die tent in Den Haag die vrouwen met hoofddoeken weigerde is door alle commotie zelfs failliet gegaan. Het kan dus zeker. Het is een lange strijd, maar doen we niets, dan verandert er ook niets en dat kunnen we dan alleen maar onszelf kwalijk nemen.
In de koran staat (vrij vertaald): “God verandert de situatie van een volk niet zolang zij zichzelf niet veranderen.” Kortom: een betere wereld begint bij onszelf.
De Soefi’s hebben een meer geestelijke interpretatie van de Koran. En die is zeker mogelijk. Het is er wel een die tot nu toe noch door de fundamentalistische Moslims, noch door de meerderheid van de Christenen wordt aanvaard. Laat staan door de atheïsten. Enkel de mystici onder de Moslims en Christenen aanvaarden het volgende:
In de Koran staat dat God dicher bij ons is dan onze halsslagader. En Mohammed heeft ook gezegd “Vergeet Allah niet, want anders zal Allah je jezelf laten vergeten.”
Volgens de Soefi interpretatie betekenen die uitspraken dat Allah ons zó lief heeft dat Hij niet wilde dat we minder geluk zouden hebben dan Hijzelf. En dat Hij Zichzelf daarom volkomen aan ons gaf, tot het punt dat Hij het is Die hier nu verschijnt als wij. Zodat Hij het is Die Zich herinnert Allah te zijn wanneer wij ons herinneren dat we in wezen Allah zijn.
Want wat is er nu dichter bij ons dan onze halsslagader? Enkel ons “ik” bewustzijn. Niets is dichter bij ons dan dat. Het is onze kern. En dat betekent dus ook dat wanneer wij vergeten dat we in wezen Allah zijn, het Allah is Die dan als wij vergeet dat Hij Allah is. Vandaar die uitspraak dat wie Allah vergeet, zichzelf vergeet. En dat het Allah is Die dat dan doet. Als wij dus. Want wij zijn het die het dan vergeten. Maar tegelijkertijd is het Allah Die ons dat dan doet vergeten, en dat doet Hij dan dus als wij.
Zo kan je het vrouwelijke zien als ons gemoed -mind- en ons verstand als het mannelijke in ons. Wanneer wij niet geloven dat we in wezen Allah zijn, dan zeggen we dus “Dat recht heb ik niet, want ik ben maar een mens. Die glorie, erkenning, en dat geluk komen mij niet toe.” En daarmee “slaat” ons verstand -het mannelijke- ons gemoed dan. Er is dan ook een niet samen delen van Allah’s Zelfbewustzijn in ons -het niet samen delen van het geestelijke huwelijksbed- en als dit ontkennen doorgaat, uiteindelijk een echtscheiding -definitieve afstand van Allah’s Zelfbewustzijn in ons.
Dit alles komt er op neer dat Moslima’s dus in wezen
Allah zijn. Als hun Moslim echtgenoten dit alles nou eens zouden begrijpen, dan zouden ze het niet in hun hoofd halen hun vrouw te mishandelen. Want met dat slaan mishandelen ze Allah. En omdat ze zelf in wezen ook Allah zijn, is het Allah die als man dan Allah als zijn vrouw slaat. Eigenlijk mishandelt Allah Zichzelf dan.
Want denk je Anja, is dit geen interpretatie die de Moslima’s kunnen benutten om het huiselijk geweld tegen hen te beïndigen?
Het is bekend dat er meerdere stromingen zijn binnen de islam, Langeweg. Je hoeft niet speciaal een soefi te zijn om te vinden dat de islam zeker geen geweld tegen vrouwen aanmoedigt, integendeel. Ik heb op mijn weblog al vele keren aandacht gegeven aan de vrouwvriendelijke interpretatie van de koran, je kunt ze vinden onder de steekwoorden feminisme en islam, of bij namen als Abdulwahid van Bommel, of Amina Wadud en nog vele anderen.
Met ander woorden: je kunt het rustig aan de moslima’s zelf overlaten welke keuzes ze maken in hun geloof.
Lieve Anja, bedankt voor je snelle vriendelijke reactie.
Uiteraard heb je volkomen gelijk in alles wat je daar zegt.
En tegelijk is het ook waar dat er in het algemeen maar heel weinig Moslims en Moslima’s zijn die bekend zijn met de interpretatie die ik hierboven gaf. En dat het mogelijk heel behulpzaam zou zijn voor Moslims in het algemeen om die interpretatie op z’n minst eens te lezen. Anders kunnen ze hem niet eens in overweging nemen.
Ik heb bijna 30 jaar buiten Nederland gewoond. Eerst 9 jaar in de VS, daarna 20 in de bergen van Mexico met de Indianen.
Ik ben opgegroeid in een volkomen atheïstisch milieu. En was daarom een overtuigde atheïst. Maar door een serie bewustzijns ervaringen -en een lange studie van alles wat daarover los en vast zat- kwam ik tot de bovenstaande conclusie. De bevestiging van de waarde van mijn ervaringen vond ik in de geschriften van alle Christelijke en Moslim mystici terug.
Maar juist omdat ik zolang zo’n beetje als kluizenaar geleefd heb -en ook nu nog- en pas enkele jaren hier terug ben, en daarom niemand hier nog ken -behalve mijn 93 jarige moeder en mijn zuster- heb ik geen kontacten, ook geen kontacten met Moslims, laat staan Moslima’s.
Jij hebt dat wel. Zou jij daarom aan enigen van jouw bekenden bovenstaande onder hun aandacht willen brengen? Je hoeft het er zelf uiteraard niet mee eens te zijn -dat zou ik voordat ik mijn ervaringen had zelf ook niet zijn- maar je geeft de Moslim gemeenschap daarmee wel iets aan waar ze binnen hun geloof iets mee kunnen beginnen. Want nu is die interpretatie voor verreweg de meesten van hen volkomen onbekend.
Mogelijk komt het dan op z’n minst in hun gedachtencircuit, en kunnen ze er over nadenken en discussiëren.
Het is maar een idee…
Nee.
Ik meen echt wat ik zeg, de moslimgemeenschappen die ik ken, de moslima’s die ik ken, weten er echt heel veel meer van dan jij of ik. Het is tijd dat jij naar hen luistert, niet dat jij hen komt vertellen wat jij denkt dat goed voor ze is, al heb je daar nog zo goede bedoelingen mee.
Ik stuur je €100 als jij me met een Molsim of Moslima in contact brengt die b.v. de geschriften van de Islam mystici Ibn Arabí en Averroës goed kent. En ik bedoel dan niet prof. Nasr (Hamid) Abu Zayd, want daar heb ik al een goed contact mee gehad, en we zijn het volkomen over de betekenis van de mystieke interpretatie van de Koran eens.
Zoals ik al zei, ik heb 20 jaar de geschriften van de mystici bestudeerd, Moslim en Christelijke.
Ga je op m’n aanbod in? Of vind je dat Moslima’s al genoeg weten over de ware betekenis van de Koran om zich met diens Sura’s tegen hun slaande mannen te kunnen verdedigen?
In ieder geval bedankt dat je mijn bovenstaande andere interpretatie over dat vers in de Koran hebt laten staan. Hopelijk leest een Moslim of Moslima het eens. Daarvoor heb ik het eigenlijk geschreven. En heb jij het uiteraard laten staan… ; )
Wat ben jij een arrogant vlerkje, Langeweg. Jij wou vrouwen voorschrijven wat ze vinden moeten? Wel eens van feminisme gehoord? Maak dat je weg komt.
deze hele discusie vind ik geweldig en leerzaam bedankt Anja vlerkje langeweg leert het nog wel eens
P.vink