Oproep, opgesteld door Emcemo (het Euro-Mediterraan Centrum voor Migratie en Ontwikkeling) en UMMON (de Unie van Marokkaanse Moskee Organisaties in Nederland), ter gelegenheid van de iftar in de El Kabir Moskee, 11 oktober 2007
SAMEN VOOR EEN TOLERANT NEDERLAND
De laatste jaren is er helaas sprake van een toenemende polarisatie in de Nederlandse samenleving.
De nuance is in het politieke en publieke debat aan het verdwijnen. De gecompliceerde werkelijkheid wordt verwoord in ronkende soundbytes, want daarmee scoor je zo veel mogelijk
kijkers, luisteraars en kiezers. Het debat wordt gedomineerd door degenen die kiezen voor de simpelste en meest extreme standpunten waarbij vaak hele bevolkingsgroepen over één kam worden geschoren. Een dergelijke benadering leidt alleen maar tot verdere verwijdering, polarisatie, intolerantie en radicalisering.
Het is de hoogste tijd om in deze sfeer van polarisatie een ander geluid te laten horen. Om duidelijk te maken dat de wereld niet zwart-wit is, om meer nadruk te leggen op wat ons bindt, en minder op wat ons scheidt. Een samenleving waarin iedereen zichzelf mag zijn, met zijn of haar eigen culturele achtergrond.
Een land waarin niemand het recht heeft de ander daarom te veroordelen, uit te sluiten, te discrimineren of aan te vallen. Een land waar de vrijheid van meningsuiting een absoluut grondrecht is en waar alles bespreekbaar moet zijn.
Maar ook een land waar rekening wordt gehouden met de belangen en gevoelens van anderen.
We moeten het namelijk met zijn allen doen, we hebben elkaar nodig, want samen vormen we Nederland. En als Nederlanders wonen we niet op een eiland, maar vormen we een onderdeel van een wereldgemeenschap. Als moderne burgers zijn we transnationale burgers.
Voor ons is het geloof een zaak van het individu. Voor ons zijn vooral de Nederlandse grondwet en internationale verdragen, waaronder mensenrechtenverdragen, leidende principes. Dat zijn de afspraken die we samen gemaakt hebben.
Het is schokkend dat deze grondbeginselen en deze internationale verdragen in Nederland niet meer vanzelfsprekend zijn.
Wij zetten ons met onze activiteiten in om steeds weer de aandacht te vragen voor onze grondrechten.
Dat kunnen we niet alleen, daar hebben we anderen voor nodig. Wij geloven in de kracht van de democratie en in de ‘civil society’. We geloven in het belang van samenwerking en in eenheid in verscheidenheid.
UMMON en Emcemo verzoeken daarom organisaties en burgers samen te werken. Samen tegen polarisatie, discriminatie en radicalisering en voor een tolerant Nederland waar nationaal en internationaal vastgelegde grondrechten eerbiedigd worden.
EMCEMO en UMMON
Heeft u ideeën of wilt u met ons samenwerken? Bel of mail ons.
Secretariaat/ EMCEMO Postbus 50676 – 1040 LD Amsterdam – T: 0031(0)20 4288825 – F0031(0)20 468
info@emcemo.nl www.emcemo.nl
Ik onderschrijf wat hierboven staat van harte.
Misschien een rare gedachte, maar toen ik gisteren een artikel las over het rookverbod in de horeca dat volgend jaar ingaat, schoot ineens door me heen dat het neveneffect van dergelijke maatregelen is, dat je intolerantie institutionaliseert en legitimeert. Het gaat me hierbij nadrukkelijk niet om de vraag of roken wel/niet slecht is, maar om de vraag of je de samenleving een dienst bewijst door steeds meer groepen mensen in het verdomhoekje te stoppen. De rokers – ik ben er zelf een – weten waarover ik het heb. Ik sta op het perron op de plek waar je mag roken, dus ik hou me keurig netjes aan de nieuwe verordeningen, maar het overkomt me steeds vaker dat mensen het dan toch nog nodig vinden om me ongevraagd aan te spreken op mijn rookgedrag, of alleen maar langslopen en minachtend snuiven.
Gelegitimeerde, want van hogerhand gestimuleerde intolerantie zet de deur wagenwijd open naar nog meer vormen van intolerantie. Daarvan ben ik overtuigd. En dit is nog maar het begin. Het gaat gepaard met een pakket aan zedenmeesterij, betutteling en vertrutting die de intolerantie alleen nog maar zullen versterken, ben ik bang.
Nog even over die zogenaamde Nederlandse identiteit: iedereen kijkt er in zijn opwinding overheen, maar die is allang uitputtend in kaart gebracht. Overzichtelijk geordend en volgens mij is echt geen enkel facet overgeslagen. Hier.
Dacht toch even, wat zullen we nu hebben met Clara. Begint die ook al.
Mooooi.
Wat ik daar nog zie, is zelfrelativering en zelfspot. Dat mag geloof ik binnenkort niet meer. Dan komt de politie langs en dan gaan we jaren de gevangenis in wegens belediging van de landsaard zoals in landen gebeurt die ik nu even niet zal noemen. Begonnen we toch (nou ja ‘we’, ik deed daar niet aan mee) met de beschuldiging naar de moslimmigranten dat ze niet doen aan zelfkritiek, dat ze geen incasseringsvermogen hebben, dat ze te lange tenen hebben, en dat ze maar eens moeten leren tegen spot en kritiek te kunnen, en moet je nou die echte Hollanders eens zien, die met de enige echte door de staat goedgekeurde Nederlandse identiteit, godsammelazere. Helemaal over hun theewater omdat ze er op betrapt zijn dat hun moeders ook nog de koektrommel te voorschijn haalde voor één koekje bij de thee. En ik heb het toch echt nog vaak meegemaakt. Dat was in de tijd dat het de Surinamers en Antillianen waren die hier als de buitenlanders/buitenstaanders werden gezien. Die lachten zich suf om dat ene Mariabiscuitje.
“Het land is te klein” lijkt me wel een passende zegswijze voor wat we zien gebeuren.