Te gast:
Verklaring van Marokkaanse organisaties in Amsterdam n.a.v. de incidenten in Slotervaart
“Achterstand is dynamiet”
Afgelopen week heeft de Amsterdamse Gemeenteraad bij de presentatie van de begroting 2008 haar zorg uitgesproken over de toenemende tweedeling in Amsterdam, die zich vooral geografisch lijkt te ontwikkelen. Wij betreuren de gebeurtenissen van de afgelopen week rondom het August Allebéplein in stadsdeel Slotervaart, waarbij één dode is gevallen en twee politieagenten zwaargewond zijn geraakt. Allereerst willen wij de familie van Bilal condoleren met het verlies van hun zoon en broer en de twee politieagenten een spoedig herstel toewensen.
Wij betreuren en veroordelen ook de rellen die na afloop van deze dramatische gebeurtenis plaatsvonden. Wij roepen daarom alle bewoners van Slotervaart en met name de jongeren op om de kalmte te bewaren. De bewoners van het stadsdeel, dat gebukt gaat onder een steeds negatievere beeldvorming en sociale onveiligheid, hebben reeds aangetoond samen in staat te zijn om de boel bij elkaar te houden. Met man en macht, 24 uur per dag zijn de buurtvaders, migrantenorganisaties, vrouwenorganisatie, jongerenwerk, politie en het stadsdeel bezig geweest om de rust en orde te handhaven in het stadsdeel. Niet repressie, maar kalmte en rust. Geen polarisatie, maar bindend werken. Dat was en is onze missie. Echter, de discussie en benadering begint een wending te krijgen die zorgelijk is. Preventief fouilleren en harde aanpak zijn kreten die steeds luider klinken.
Met deze verklaring roepen wij het Amsterdamse Gemeentebestuur en lokale politiek op om haar verantwoordelijkheid te dragen en zich niet te laten leiden door de waan van de dag, maar duurzaam te investeren in mensen. Het is ongepast maar ook tragisch dat een buurt waarvan de bewoners lijden onder sociale problematiek en de toenemende verharding nog meer moeten worden gestraft met repressieve aanpak.
Harde aanpak heeft nooit geleid tot verheffing en verbetering van de maatschappelijke positie van mensen. Wij vragen daarom het Gemeentebestuur om armoede, gebrek aan perspectief maar vooral ook de negatieve beeldvorming rondom Marokkaanse jongeren hoog op de politieke agenda te zetten. Wij vragen ook het Gemeentebestuur om kritisch te kijken naar de investeringen die nu gedaan worden. Het baart ons zorgen dat de investeringen die Amsterdam momenteel wil doen uiteindelijk gaan over de openbare orde en niet wezenlijk bijdragen aan de verbetering van de toegankelijkheid van de instituties in Amsterdam.
Namens verschillende Marokkaanse kaders en organisaties in Amsterdam,
Nisa for Nisa, Buurtvaders Slotervaart, Raad van Moskeeen Noord-Holland, EMCEMO, UMMON, Aknarij, Arganen, Stichting Cultureel Centrum Jongeren, Overige Marokkaanse kaders in Amsterdam
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Mohamded Azahaf 0610236952 en Nadia Bouras (0655398383) Fatima Sabah 0620276775,
Secretariaat van het Marokkaanse initiatief 020-4288825 email: info@emcemo.nl
Ik zou in deze verklaring eerst de zwaargewonde politiemensen noemen. Mensen die op deze manier tijdens hun werk worden overvallen, dat is maatschappelijk gezien veel ernstiger dan het feit dat de dader er het leven bij verliest.
Over de negatieve beeldvorming rondom Marokkaanse jongeren: in de berichtgeving over de rellen (althans die ik onder ogen heb gekregen)werd steeds benadrukt dat het om een kleine groep raddraaiers gaat.
Het lijkt mij geheel overbodig om nu te gaan steggelen wat er éérst gezegd had moeten worden, en het lijkt mij ronduit onsmakelijk om gewonden en doden tegen elkaar af te gaan wegen om te beslissen wat er ernstiger is.
Wat ik dan weer onsmakelijk vind, is dat er diverse personen worden geinterviewd op straat in die buurt, die dan zeggen dat die agent best beter had mogen mikken, op de benen ofzo. En dat meteen doodschieten te ver gaat.
ongelofelijk hoe de term noodweer niet ter sprake komt… en ik vraag me ook het volgende af;
Wat als de agent had geschoten voordat ze toegetakeld werden, was er dan een revolutie in die buurt uitgebroken?
Is in zo’n situatie voorkomen eigenlijk nog wel beter dan genezen???
We moeten die agenten misschien wel zo ontzettend dankbaar zijn dat ze te laat gereageerd hebben en verwondingen hebben opgelopen, anders was het misschien allemaal nog erger gegaan dan hoe het nu loopt. Zonder schade was het motief om te schieten misschien wel veel te suggestief en voorbarig geweest in de (Slotervaartse) publieke opinie, met name in de ogen van de club raddraaiers.
Nu kunnen de agenten tenminste zeggen en met hun verwondingen laten zien waarom ze niet anders konden dan schieten. verschrikkelijk dat dingen zo moeten lopen!
Ik zou zeggen, trek links een fluwelen handschoen aan en houd rechts een roe vast!. Pak die raddraaiers flink goed aan en geef tegelijkertijd constructieve ideeen die buurtbewoners en instanties aandragen voor het verkleinen van de achterstand goed de ruimte.
Dat is toch eigenlijk wat iedereen wil?
De reactie van Ellen schoot mij bij lezing ook door het hoofd. De crux zit ‘m erin dat de politieagenten door toedoen van de overleden dader levensgevaarlijk verwond zijn geraakt. Het is dus geen kwestie van ‘steggelen’ over wat er erger is, maar van oorzaak en gevolg.
Persoonlijk kijk ik niet negatief aan tegen Marokkaanse jongeren in het algemeen. In tegendeel. Het gaat inderdaad om de groep die het voor de rest verpest. Dat onderscheid is mij duidelijk en ik betreur het voor de vele goedwillende Marokkanen in Amsterdam.
Het kan natuurlijk niet missen: als het woord Marokkaan valt komen de erg voorspelbare reacties in de trant van ‘harder aanpakken’ enzovoorts. Doe maar niet. Het voegt niets toe, het helpt niet, we weten het nou wel. Dus voor je reageert: bedenk even of je iets te zeggen hebt wat wel wat toevoegt en wat we niet al weten.
Waar ik mij het meest aan gestoord heb is de uitspraak van hoofdcommissaris Welten, die waarschuwt voor Parijse toestanden. Nou vind ik dat echt niet te vergelijken en ook weer een onnodige bangmakerij en als je dit soort raddraaiers maar vaak genoeg laat horen dat je daar bang voor bent dan breng je ze nog op een idee ook! En voorals nog heb ik nog geen 1 Marokkaan horen zeggen dat de agente niet uit noodweer zou hebben gehandeld. Het is een erg triest incident, maar hoeft nou ook weer niet onnodig opgeblazen te worden.
Het is jammer, maar het is kennelijk niet mogelijk om een onderwerp aan de orde te stellen dat draait om Marokkaanse Nederlanders, zonder dat het hier een autochtoon onderonsje wordt in de trant van ‘schop dat tuig de wijk uit’.
Dat hebben we nu al vaak genoeg gehoord, en ik zet hier een streep onder de discussie – die geen discussie wordt.
Mevrouw Meulenbelt,
Woont u in een van deze getroffen wijken? Is uw auto volledig uitgebrand? (Ik neem aan van niet) Kunt u zich misschien een klein beetje voorstellen hoe een ouder iemand zich moet voelen in zo’n wijk? Zou u zich veilig voelen in zo’n wijk? Zou u een kopje thee drinken met iemand die u tas heeft gestolen of uw auto in de fik heeft gestoken of die een stoeptegel naar uw hoofd heeft gegooid? Ik schrijf deze mail vanuit Zweden.
Telkens proberen politici uit de progressieve hoek de problemen met Marokkaanse jongeren te verklaren vanuit sociaal economisch perspectief. Wonen deze jongeren niet in veel te kleine huizen, dan hebben ze wel geen aansluiting op de arbeiders markt, hebben ze geen geld of worden ze alleen maar gediscrimineerd. Dat kan allemaal wel maar dat is m.i. geen excuus voor crimineel gedrag. Probeer de problemen eens vanuit sociaal cultureel perspectief of nog gedurfder vanuit religieus perspectief te verklaren, dan pas kunnen we tot oplossingen komen.
Ik woon in een gemengde wijk.
Ik heb geen auto die is uitgebrand.
In een wijk met veel overlast zou ik mij minder veilig voelen.
En ja, ik kan mij voorstellen hoe iemand in zo’n wijk zich voelt. Hoe migranten zich voelen die niets gedaan hebben maar er wel altijd op aan worden gekeken kan ik mij trouwens ook voorstellen. Jij ook?
Niemand heeft het over kopjes thee drinken, Sven-Eric.
Je veronderstelt van alles wat ik niet heb gezegd, en ook niet vind.
Geweldig idee, Michel. Gelukkig doen we dat allang. We bekijken de problemen van het kleine deel van de Marokkaanse jongeren waar problemen mee zijn, ook die overigens van de jongeren die niet Marokkaans zijn vanuit sociaal-economisch perspectief, inderdaad, geen aansluiting op arbeidsmarkt, opleiding niet af, dat is, Marokkaans of niet, zeker een fikse risicofactor. En dat wil niet zeggen dat er een excuus is crimineel gedrag. En daarnaast kun je ook kijken naar sociaal-cultureel perspectief: dan blijkt het gedrag niet zozeer met de Marokkaanse cultuur te maken te hebben, want hun vaders, die daar nog veel dichter bij staan, hebben dat gedrag niet, en heeft het dus meer te maken met de aansluiting missen met de cultuur van herkomst zowel als met de dominante cultuur in dit land, inclusief de discriminatie. Ook is het goed om naar het religieuze aspect te kijken, en dan kom je er achter dat het over het algemeen jongeren zijn die niet erg gelovig zijn en ook daar de aansluiting missen. Dus je hebt helemaal gelijk, al die aspecten zijn belangrijk om in de gaten te houden. Maar gedurfd is dat niet hoor.
En zie hier, bij Wij Blijven Hier.
Als ik wat gebeurd is goed heb beluisterd, gaat het in de eerste plaats over de onmachtigheid van de gezondheidszorg. Een schizofrene jongen die uit eigen beweging vrijdags om opname heeft verzocht en is opgenomen. Maar daarna gaat het toch mis.
Wie ervaring heeft met begeleiding en verzorging van schizofrene jongeren weet hoe verschrikkelijk gecompliceerd dat is. Wie het niet weet, weet niet waarover hij het heeft.
Ook voor professionele begeleiders is het ontzaglijk gecompliceerd. Het is erg voor de jongen en voor de agenten, wat gebeurd is. Maar dat deze jongen niet toerekeningsvatbaar was en dat zijn achtergrond daarbij eigenlijk helemaal niet relevant is, wordt gewoon maar genegeerd.
Want dan blijkt dat het om een Marokkaanse jongen ging, van wie door de media direct werd gesuggereerd dat er banden waren met de Hofstadgroep. Ik heb het met eigen oren gehoord. Later (te laat) weliswaar genuanceerd: deze jongen woonde in dezelfde buurt en kende bijvoorbeeld Samir A.
Vervolgens schieten de Marokkaanse jongeren in die buurt in een niet goed te praten auto-in-de-hens-steek-reflex, omdat ze terugdenken aan het Mercatorplein-incident, Welten gaat er nog eens en schepje overheen door op tv uit te spreken dat hij elke dag rekening houdt met Parijse toestanden, Ter Horst voelt zich (m.i. terecht) geroepen die uitspraak te nuanceren en terug te brengen tot de werkelijke proporties –
maar niemand heeft het erover dat deze jongen niet toerekeningsvatbaar was en in verwarring was. Waar blijft een verklaring van minister Klink en waarom gaat het niet om de wezenlijke vraag: hoe kan een schizofrene jongen een paar dagen nadat hij zich op eigen initiatief nota bene heeft laten opnemen, in zo’n hopeloze, voor hem dodelijke en voor twee agenten levensbedreigende situatie op een politiebureau terecht zijn gekomen?
Ik vergeet er nog bij te zeggen dat ik veel waardering heb voor het initiatief van de opstellers van de verklaring hierboven. Belangrijk, zo’n verklaring.
Beste Anja,
Je zegt, vanuit sociaal cultureel perspectief gezien, dat de vaders niet zulk gedrag vertonen en dat daarom de problemen met een groot deel van de Marokkaanse jongeren niet vanuit dit perspectief bezien kan worden. Is dat niet een tikkeltje naief?
Het zijn vaak die vaders die hun geisolleerde vrouwen gesluierd er bij laten lopen, waardoor die jongens geen normaal vrouwbeeld kunnen ontwikkelen, en het gezin met harde hand regeren. Huiselijk geweld is een gigantisch sociaal-cultureel probleem in Marokkaanse gezinnen. Ik hoor je nu al zeggen; “ook in NL gezinnen komt huiselijk geweld voor”, ja dat klopt maar in NL is er geen cultuur van mishandeling van vrouwen en Marokko wel. Zelfs in de Koran staat dat vrouwen geslagen morgen worden. Een bruggetje naar het religieus perspectief is hiermee gemaakt.
Er zijn, volgens stadsdeel voorzitter van Slotervaart Marcouch, Marokkaanse probleemjongeren die alleen maar Nederlandse slachtoffers maken, zij praten dit goed door te stellen dat zij met de Jihad bezig zijn en het gestolene bezien als oorlogsbuit.
Volgende keer niet zo makkelijk andere perspectieven wegwuiven mevrouw Meulenbelt anders komen we er nooit.
Grote groet!
Helaas, Michel, jij bent degene die meer dan een tikkeltje naief is en veel te makkelijk de cliché’s napraat die zo de ronde doen over Marokkanen.
De jongens waar moeilijkheden mee zijn worden nu juist niet met ‘harde hand geregeerd’, het zijn over het algemeen jongens waar het gezin de greep op heeft verloren. En wat blijkt uit het onderzoek, want dat is er al uitgebreid, het gaat specifiek om een groep tweede generatie jongens die op allerlei manieren ‘losgeslagen’ raken, geen binding hebben, noch met de eigen familie, noch met de moskee waar ze zelden meer komen, maar ook de aansluiting niet hebben gevonden met de mogelijkheden die Nederland biedt, wat betreft scholing en werk. Als daar bovenop ook nog het gevoel komt dat iedereen op je spuugt omdat je Marokkaan hebt, slaan bij een deel van hen de stoppen door. Dat verzin ik niet, Michel, dit is wat we weten. De vraag is wat je er aan kunt doen.
Over die gedachte dat mishandeling hoort bij een specifieke Marokkaanse cultuur en niet zou horen bij de Nederlandse heb ik het nu al vaak genoeg gehad.
Ik wuif geen perspectieven weg als ze helpen om te verklaren wat er aan problemen bestaat en als ze ook een perspectief bieden tot handelen. Die heb ik bij jou niet aangetroffen, Michel. Het zou je sieren als je de moeite neemt je er echt in te verdiepen in plaats van de bekende cliché’s te herhalen, want inderdaad: zo komen we er nooit.
En ik ben het erg eens met Clara, hierboven. De man die is neergeschoten nadat hij twee agenten had neergestoken was schizofreen, een die al als zodanig bekend stond en die zelf om hulp heeft gevraagd. De aandacht wordt nu wel weer erg makkelijk verschoven naar het feit dat hij ook nog Marokkaan was. De vraag is wat dat er in deze kwestie toe deed.
En de werkelijke vraag is of dit voorkomen had kunnen worden en door wie.
Anja en Clara chapeau! Het zou fijn zijn om een antwoord te krijgen op jou laatste vraag Anja, maar zolang we in het Marokkaan, religie blijven verdrinken komt daar geen antwoord op. Weet uit eigen ervaring dat je pas aanklopt bij zulke intanties als je zelf geen enkel perspectief meer ziet. Psychische hulp vragen uit eigen beweging doe je echt niet zomaar, omdat je even hulp nodig hebt, maar doe je omdat jezelf geen enkele uitweg meer ziet. Het is voor mij ook onbegrijpelijk dat hij zo snel al weer desondanks met begeleiding naar buiten mocht?
Amal, Anja, ik vrees dat dit niet voorkomen had kunnen worden. Of er moeite genoeg gedaan is het te voorkomen is dan de onvermijdelijke volgende vraag.
beste mensen, Bilal is gewoon een mens die opgenomen had moeten zijn. Hij werd gedreven door krachten die wij als gewone mensen eigenlijk niet kunnen begrijpen. Stemmen in je hoofd die je dingen laten doen die je eigenlijk helemaal niet wilt doen. Ik weet het uit eigen ervaring. Ik was erbij toen mijn broer Stefan door deze stemmen gedwongen van allerlei aggresieve daden op zijn toevallig passerende medemensen uitoefende, en daarna zichzelf in mijn bijzijn van een flat afstortte. Onze indringende vraag (als familie en vrienden) in het voortraject om hem te laten opnemen was aan dovemansoren gericht.
Het gevolg van zijn daad was dat ikzelf in een spiraal van geesteszieke toestanden terecht kwam. Mezelf er in de loop der jaren weer van weten te bevrijden.
Laten we in ieder geval deze casus Bilal niet als een probleem van de Marrokaanse gemeenschap of van de Islam beschouwen, maar als een probleem van ons menselijk tekort schieten in de geestesproblematiek van sommige individuen.
groet herman van der helm
Heftig, jouw verhaal, Herman, en je hebt gelijk: als gewone mensen kunnen wij dit eigenlijk niet begrijpen.
Maar wie er in de nabije omgeving mee te maken krijgt, weet voorgoed hoe ontwrichtend dit is voor iedereen.
Ik ben blij voor je dat je je evenwicht toch hebt weten te bewaren.
Het gaat toch niet om de zieke Bilal. Het gaat wat mij betreft om de reactie van sommigen die vervolgens de boel in de fik willen steken. Hoe ga je daar mee om? Hoe bescherm je de buurt, de maatschappij? In het gesprek hierover komen twee benadering naar voren:
1. je benadert het vanuit het lage perspectief van de bewoners en gaat ervan uit dat door dat perspectief te verbeteren, de problemen zullen verdwijnen. Je legt de verantwoordelijkheid voor het oplossen van de problemen van de raddraaiers bij de overheid.
2. je probeert de raddraaiers langdurig uit de buurt, de maatschappij te halen. Je legt de verantwoordelijkheid voor oplossing van de problemen bij de raddraaiers.
Als je voor 1 wilt pleiten zul je wel een goed verhaal moeten hebben. Dat mis ik een beetje in de verklaring. Hierin wordt beweerd dat de roep om repressie niet goed is. Maar het alternatief, het manen tot rust heeft van de buurtvaders en alle goedwillenden werkte toch niet? Er wordt beweerd dat repressie niet werkt en vervolgens wordt gepleit voor investeringen. Maar die hebben toch ook niet gewerkt? Als je wilt investeren geef dan aan waarin. Er is jarenlang geinvesteerd en dat heeft het probleem van brutale kinderen die veel te laat op straat zwerven en geen autoriteit lijken te accepteren niet opgelost.
Het probleem met jongeren die overlast bezorgen en geweld gebruiken is wel al sterk verminderd, Hiek. Dat lees je natuurlijk niet zo vaak in de krant, of hoogstens in een zinnetje tussendoor. Dus de aanpak met buurtvaders en ‘welwillenden’ werkt, maar nog niet genoeg en niet voor iedereen. Dus het is waar, er blijft een groep jongeren over waar heel moeilijk greep op te krijgen is.
In jouw of-of benadering lijkt het een simpele keuze te zijn. Als het zo simpel was, was het al opgelost.
Bijvoorbeeld lijkt dit een simpele oplossing: je haalt de raddraaiers uit de buurt en uit de maatschappij. En dan, Hiek? Wil je ze meteen maar executeren of dacht je aan gevangenis en wat gebeurt er dan als ze er weer uitkomen? Wat we weten dat een groot deel van de mensen die opgesloten zitten meteen weer in de fout gaan als ze er uit komen, en dat heeft onder andere te maken met het feit dat jongeren die nog voor verbetering vatbaar zijn opgesloten worden met harde criminelen en ook dat er met de onderliggend problemen te weinig gedaan wordt. Een fiks deel van de mannen die in de gevangenis zitten heeft psychische problemen, en als die niet goed behandeld worden helpt repressie dus niets, integendeel.
De modieuze roep om ‘hard aanpakken’ bevredigt vooral de burgers, en lost niets op. Net zo min als alleen een ‘softe’ aanpak alles oplost. Het is erg vervelend voor iedereen die morgen van alle problemen af wil zijn: de werkelijkheid is complex.
Ook ik wil je nog bedanken voor je persoonlijke en kwestbare verhaal, Herman.
Het is heel belangrijk dat mensen meer weten over schizofrenie, en daar niet zo simplistisch over oordelen. Er stond vandaag een goede uitleg in de Volkskrant, ik ga daar nog op in.
Merkwaardig toch dat er wel hard wordt opgetreden tegen krakers en voetbalhooligans die de openbare orde verstoren, maar niet tegen relschoppende Marokkanen in Slotervaart.
Er wordt dus duidelijk met twee maten gemeten.
Zou het misschien te maken hebben met het feit dat Amsterdam een stadsbestuur heeft waar vooral de PVDA het voor het zeggen heeft?
De PVDA die nu als doelgroep heeft het allochtone deel van de Amsterdamse bevolking. En niet meer al die autochtone Amsterammers die weggelopen zijn bij deze partij uit b.v. onvrede over de softe aanpak van de die zgn. kansarme jongeren uit Slotervaart.
Als eerste wil ik reageren op het feit dat Bilal psychiatrisch patient was en wie er nalatig is geweest. Een aantal jaren geleden zijn de wetten mbt psychiatrische patienten sterk veranderd. Zelfbeschikking en keuze kwam bovenaan te staan. Hierdoor werd en wordt een zeer kwetsbare groep mensen overgeleverd aan een sterk geindivualiseerde maatschappij. Nog steeds zijn de middelen van de GGZ instellingen beperkt. Het zal altijd een balanseeract blijven tussen zelfbeschikking en gedwongen opname. Maar ik ben blij te zien dat een beestachtig bestaan op straat uit ‘eigen keuze’ langzamerhand een alternatief heeft gekregen in open, semi-gesloten en gesloten instellingen. De volledig ideologische benadering heeft zijn beste tijd gehad. Nu terug naar Bilal. Bij soepelere wetgeving had een drang of dwang bij opname/behandeling mogelijk geweest. Denk altijd wel aan de balans. Ik zou ook weer niet terug willen naar de jaren vijftig gooi maar in een gekkenhuis mentaliteit.
En dan nog de repressie. Pff, lastig onderwerp waar ik Anja in kan steunen door het op zijn minst complex te noemen. We moeten in ieder geval af van de jaren zeventig-politie. Zij moet juist als anker duidelijk, rechtvaardig en waar nodig hard zijn. Niet perse repressief maar vooral duidelijk. Daar zijn de onderzoekers het wel over eens dat bij alle, en dus ook probleemjongeren, duidelijkheid werkt. De overheid moet als geheel juist niet volledig repressief zijn. Zij heeft de luxe door zelf of door middel van maatschappelijke instellingen en organisaties bestaande problemen breed te benaderen. Hoe precies? Daar heb ik geen zicht op. Ik houd me in ieder geval op afstand van de repressie-oproep. Mocht het niet geheel duidelijk zijn: orderverstoringen = optreden. Maar ik kan mij niet voorstellen dat mensen het daar mee oneens zijn.