Aankomst in Gaza. Het Israelische leger heeft in het noorden weer flink huisgehouden. Veel verse puin. Mannen staan het metaal uit het beton te trekken. Het maanlandschap, het deel van Gaza dat niet meer bewoonbaar is, wordt steeds groter. Dan Gazastad zelf, de betonzee, blokkendozen, de flatgebouwen. Elke keer sjofeler, grauwer, armoediger, kapotter dan de vorige keer.

Kantoor van Khaled. Een van de jongste dochters van Fatma komt elke dag even langs om oom Khaled drie zoentjes te geven.

De mannen hebben een mooie flat, met uitzicht op zee. Even lijkt het wel vakantie. Dan horen we het klapwieken van helicopters, in Gaza altijd slecht nieuws, en schieten. Er wordt op de vissers geschoten.

Khaled heeft in zijn nieuwe flat een maaltijd aan laten rukken. Fatma is gekomen met Fida. Sanaa en Younis zijn er, met een van de zoons. Walid en Wassim helpen me om op het internet te komen. Joes en Deny zijn ook gearriveerd. We proberen als altijd met een snelle scan door de onderwerpen te begrijpen hoe de zaken staan in Gaza. Verwarrend. Er is nog geen touw aan vast te knopen. Ze weten het zelf niet. Het zou kunnen dat er een nieuwe invasie komt. Geen kleintjes, zoals bijna dagelijkse kost zijn, maar een grote, hoewel dat ook grenzen zal hebben. Het is niet waarschijnlijk dat het Israelische leger Gazastad in zal durven, en bovendien, als het er om gaat om Hamas uit te schakelen, er is inmiddels al een netwerk van tunnels, niet alleen onder de grenzen, maar ook onder de huizen. Hamas is militair niet uit te schakelen.

Er is ook een tunnel van Haniye zijn huis naar het strand. Dan kan iedereen die aan zee woont zien dat er een bootje gaat van het strand naar een groter Israelisch schip dat voor de kust ligt. Hamas en Israel praten samen, al mag niemand dat weten.

En er zijn wat aanwijzingen dat Abbas en Hamas ook weer praten. Wat daar uit gaat komen, niemand die het weet. Wel is duidelijk dat er binnenkort wat gaat gebeuren, want de hajj begint, de bedevaart naar Mekka. Jaarlijks melden duizenden Gazanen zich aan, maar Saudie Arabie laat er maar tweeduizend door. Normaal wordt er geloot, maar dit jaar claimt Hamas alle tweeduizend plaatsen voor hun eigen mensen. Dus dreigt er opstand. Tweeduizend mensen die niet van Fatah zijn krijgen waarschijnlijk toestemming om er bij Erez uit te gaan, dat heeft Abbas bij Israel bedongen, maar Hamas staat klaar okm bij Rafah de grens over te gaan. Dat kunnen weer gevechten worden.

Er zijn trouwens meer doden gevallen bij de grote Fatah demonstratie vanwege de sterfdag van Arafat. Minstens 15, maar Hamas heeft mensen omgekocht om niet alle doden aan te geven. En 150 gewonden, NCCR heeft de handen vol. Maar er zijn ook berichten over Hamasmensen die zich diep schamen, ze zijn niet gelukkig, zegt Sana die in de keuken de shisha voor ons heeft klaargemaakt, en er zijn gematigde Hamasleden opgesloten.

Er staat een prachtige bak met aardbeien. Ondanks de pogingen van Nederland om te bemiddelen zijn de grenzen voor goederen niet opengegaan en de aardbeienoogst kan niet naar Nederland, net als de anjers niet. Dus eet iedereen aardbeien en de koeien en schapen eten anjers.

En voor wie zich afvraagt hoe Hamas toch aan hun geld komen: smokkel. De tunnels staan nu onder hun gezag, sigaretten en drugs zijn aan te komen als je er veel voor betaald. Een mens door de tunnel naar de andere kant kost tweeduizend dollar.