Wanneer ik net terug ben uit Gaza erger ik me dubbel aan de berichten over Palestina/Israel in de Nederlandse kranten. Geen van onze kwaliteitskranten heeft een verslaggever die werkelijk kritisch naar de achtergronden kijkt, die wat er gebeurt in een contekst kan plaatsen. Er is in ieder geval geen commentator, of het moesten losse mensen zijn die een stuk geplaatst krijgen op een opiniepagina, die onder ogen wensen te zien wat iedereen kan weten die de feiten al een paar jaar volgt: dat Israel vanaf Oslo niets anders heeft gedaan dan de bezettingspolitiek eenzijdig voort te zetten. En niemand van de aangestelde verslaggevers komt dus op de gedachte dat wanneer Olmert het heeft over een aanstaande Palestijnse staat die er nu maar eens moet komen, het gaat om een farce.
Op de voorpagina van het NRC een artikel van Salomon Bouman, die lang de vaste Midden-Oosten verslaggever was van het NRC. Kop: Israel bouwt door in Jeruzalem. Inderdaad. Alleen, dat deden ze al jaren. Is er dan reden voor enige verbazing dat Israel meteen ‘nadat in Annapolis de aanzet was gegeven tot Israelisch-Palestijnse vredesonderhandelingen’ de bouw aankondigt van ruim driehonderd nieuwe appartementen in Har Homa, door Bouman niet een nederzetting maar ‘een joodse wijk in bezet Oost-Jeruzalem’ genoemd?
Die is er niet als je de feiten hebt gevolgd.
Er is geen sprake van vredesonderhandelingen. Oslo was al een rookgordijn waarachter Israel stug doorging met het volbouwen van de Westoever, en het voltooien van wat Jeff Halper de ‘matrix of control’ noemde. Nu is er met Annapolis een poging gedaan om een nieuw rookgordijntje op te roepen, waarachter Israel opnieuw gewoon doorgaat met het verder uitbouwen van de nederzettingen, het wegennet, de muur. Lang kan het niet meer duren, en dan is het af. Dan wordt de binnenkant van de gevangenis overgedragen aan een Palestijnse president, een marionet, die mag zien dat hij op eigen kracht binnen die gevangenis orde houdt. In dat kader valt ook wat Bouman als een positieve stap wenst te zien: ‘Olmert heeft duidelijk gemaakt dat Israel bereid is Palestijnse vluchtelingenkampen en dorpen die als gevolg van annexatie in Groot-Jeruzalem zijn komen te liggen over te dragen aan een Palestijnse staat’. Dat is hartstikke aardig van Olmert, dat hij zoveel mogelijk Palestijnen in het aanstaande Palestijnse staatje wil schuiven. Alleen: volgens alle definities die daar voor zijn noem je dat etnische zuivering. Maar dat lees je in geen enkele Nederlandse krant.
Een interview van Anet Bleich met schrijver Yehoshua, Volkskrant vanochtend, maakt het ook niet beter. Yehoshua hoort bij het kleine kamp van zionistisch links, die zegt voor vrede met de Palestijnen te zijn, samen met schrijvers Grossman en Oz. Het interview is een oefening in het herhalen van de bekende Israelische pogingen tot blaming the victim. Dat Hamas en Fatah verdeeld zijn is een obstakel voor de vrede, zegt Yehoshua. Dat die verdeeldheid een deel is van het Israelische plan om de Palestijnen onderling verdeeld te houden, en dat ze er zelf alles aan gedaan hebben om die twee groepen tegenelkaar op te zetten – compleet met wapenleverantie aan de ene kant, en de poging tot uithonering van de andere – dat ontgaat de schrijver liever.
En dan komen de andere vaste onderdelen van het repertoire weer langs: de Palestijnen hadden ook ja kunnen zeggen op het verdelingsplan van 1947. En betalen nu de prijs voor hun eigen ‘vergissing’.
En waarom hebben ze Israel in al die jaren niet willen erkennen? Dat hebben ze wel, de eerste keer in 1988, de tweede keer tijdens Oslo. Heeft het ze iets opgeleverd? Nul.
Nu heeft Yerhoshua met een groep van 15 schrijvers aangedrongen op een wapenstilstand met Hamas. Heel mooi. Alleen: Hamas had in 2004 al een wapenstilstand aangekondig die ze anderhalf jaar hebben volgehouden. Israel ging gewoon door met de ’targetted killings’, de vernietiging van bouwland en huizen, de aanvallen waarbij veel burgers omkwamen. Hoor je Yehoshua daarover? Nee dus.
‘De fout van de Palestijnen is dat ze zich altijd opstellen als slachtoffers. Neem Gaza en Hamas. Israel heeft zich uit Gaza teruggetrokken’, beweert Yehoshua, ‘en nog altijd zien ze zichzelf als slachtoffers’. Rare Palestijnen, die niet doorhebben dat het helemaal aan henzelf ligt dat ze het gevoel hebben in een gevangenis te leven. ‘Neem je lot in eigen handen’, toetert Yehoshua nog even. Hoe je dat moet doen als Israel de grenzen dichthoudt, de gekozen regering boykot, het geld dat al van de Palestijnen is achterhoudt, parlementariers zonder proces opsluit, dagelijks weer een paar Palestijnen neerschiet, de elektriciteit en de invoer van benzine afsnijdt, en de hele wereld overtuigt vooral niet met Hamas te praten, daar houdt Yehoshua liever zijn ogen voor dicht.
En dat wordt ons kritiekloos voorgeschoteld. Als de progressieve kant van Israel, die zo graag vrede wil.
En zo is het, Anja. Morgen geef ik twee workshops in Gaza stad. Leiderschap en Dialoog. M’n netwerk begint zich hier te verbreden via mijn vrienden naar Universiteit en jongeren organisatie.
Benzine weer te koop, zij het in veel gevallen stuk duurder.
Groet. Tijd voor moskeebezoek met Mahmoud.
Goed van je te horen, Floris. Mijn vrienden daar hoopten er op dat er wel weer benzine te koop zou zijn, nadat iedereen eerst in de zenuwen gegooid werd over wat nu weer. Zo gaat het de hele tijd: de situatie wordt slechter, dan wordt daar weer een béétje van teruggenomen en ademt iedereen weer even opgelucht op, dan gaat het naar het volgende dieptepunt – enzovoorts. Uiteindelijk is de situatie in de jaren dat ik er kom heel erg veel slechter geworden.
Hou ons op de hoogte als je wilt en laat weten wanneer je weer terugkomt. Jij en de mensen van Kifaia zouden elkaar eens kunnen treffen en ervaringen uitwisselen. Heb het goed daar. (Mijn ervaring is dat je het er ondanks de ellende met de mensen heel erg goed kunt hebben, ik denk dat dat ook jouw ervaring is).
Vileine strategie van Israël gesteund door de neo-cons in de USA.
Natuurlijk zijn er kwaliteitskranten in Nederland. Alleen zijn het slechte kwaliteitskranten.
Vroeger dacht ik dat als de Democraten eenmaal aan de macht zijn in de USA dan zal het wel beter gaan met de Palestijnen. Maar de Israël-lobby is ook onder Democraten te sterk in de USA. Je hoeft geen dramatische wijziging te verwachten onder Hillary of Obama.
Als er t.z.t een soort Kroes-type op Buitenland komt bij de EU dan kan die wellicht nog eens een Israëlische poot uitdraaien. Lange termijn, lange adem. Ik weet het; dat is moeilijk als ze je keel dicht knijpen.
Verder kan de USA naar binnen keren, isolationisme, als het in Irak alsnog een bloedneus oploopt. Als spin-off kan Israël meer geïsoleerd komen te staan.
Natuurlijk zullen de kansen voor de Palestijnen ooit keren. Daarom is het belangrijk dat blogs zoals deze blijven bestaan.
Nou ik zou al gelukkig zijn als één van onze kwaliteitskranten één verslaggever had die wat kritischer uit zijn ogen kijkt. Het is niet alsof ik maar iets zit te bedenken, alles wat ik zeg is al door knappere koppen dan ik uitgebreid gedocumenteerd, en iedereen die wil kan het weten. Er lijkt sprake te zijn van een collectief bord voor de kop bij de media als het om Israel gaat. Bij geen enkel ander onderwerp zie ik dat zo sterk. Zelfs bij Uruzgan kun je er op rekenen dat er genoeg kritische journalisten zijn die ook de kant van de oppositie verslaan. Maar niet bij Israel.
Het erge is dat je zo aan ziet komen dat de kritici die ik vaak citeer straks vreselijk gelijk gaan krijgen – maar dan is het allemaal al weer gebeurd en nauwelijks meer terug te draaien. Net als met de muur, iedereen die er met zijn neus bovenop zat kon vertellen dat die niets te maken had met veiligheid, maar dat het onderdeel uitmaakte van een plan om de Palestijnen steeds verder in reservaten op te sluiten. Dat blijkt nu geen paranoia maar feit. Denk je dat een van die kranten nu zegt, oeps, dat hebben we toch een beetje onderschat, voortaan een beetje beter opletten? Niet dat ik weet.
ha,daar zijn de palestijnen vast erg blij mee , workshops!!!
Inderdaad, ‘Paul’. Palestijnen ontwikkelen zich graag verder, en aangezien ze er niet uit kunnen voor training en opleiding wordt het als erg ondersteunend ervaren als we de training naar hen toebrengen.