Van Agt’s website (2)

Geplaatst op door

img126.jpg

(Ben Goerion op zijn kop in 1957, foto Volkskrant)

Van Agt heeft succes met zijn website. De Israel-apologeten vinden het in ieder geval de moeite om die meteen te bestrijden. Zo kregen we vanochtend weer een groot artikel in de Volkskrant van Ratna Pelle, die het vaste repertoire aan blaming the victim (het is allemaal de schuld van de Palestijnen zelf) weer afwerkt. Ze kwam al eerder op mijn weblog voor. Hier. Kop: Erken Israel eindelijk eens als Joodse staat.

Dus krijgen we eerst weer het verdelingsplan, dat Van Agt onrechtvaardig noemt, o.a. omdat het 55% van het land aan de Joodse minderheid zou geven. Van Agt vergeet dat de helft van dat land uit woestijn bestond, zegt Pelle. O, hadden de Palestijnen moeten denken, die er bij stonden toen een vreemde mogendheid het grootste deel van hun land, waaronder het dichtstbewoonde en vruchtbaarste deel aan uit Eruopa gearriveerde kolonisten weg wilde geven, dan is het goed, het is maar woestijn.

De ‘Arabieren hadden al met oorlog gedreigd’, zij begonnen met aanvallen op joodse gemeenschappen, en zij vielen de staat Israel binnen nadat die was uitgeroepen. Geen woord, uiteraard, over het historisch allang aangetoonde feit dat de zionistische troepen al bezig waren met het met geweld op de vlucht drijven van duizenden Palestijnen nog voor het uitroepen van de staat. Pelle herhaalt de geijkte leugen nog eens: de vlucht van de Palestijnen was geen vooropgezet plan maar een gevolg van de oorlog die ze zelf waren begonnen. En ze vluchtten omdat de Arabische leiders hen daartoe opriepen. Dat is allang weerlegd door o.a. Morris en Pappé, kan Pelle niet schelen.

Dan komt ze nog even langs met de moefti van Jeruzalem, Haj Amin Al Hoesseini, die tijdens de oorlog tevergeefs geprobeerd heeft om hulp te krijgen bij de nazi’s. Hij kreeg geen voet aan de grond, maar dat zal de Israel-apologeten er niet van weerhouden om zijn rol flink uit te vergroten. Boodschap: de Palestijnen collaboreerden met de nazi’s.

Het vluchtelingenprobleem is dus niet veroorzaakt door Israel, dat is de schuld van de UNWRA en de Arabische staten, die verhinderd hebben dat de Palestijnen ‘geintegreerd’ zijn geraakt in de Arabische landen. Dat het recht op terugkeer onvervreemdbaar is vastgelegd in VN moties, en dat de Palestijnen dat niet zomaar opgeven is kennelijk niet aan de orde. De VN-resoluties zijn anti-Israel, zegt Pelle. Dat ze ook iets te maken kunnen hebben met de schendingen van mensenrechten, overtredingen van de Conventies van Geneve, met gepleegde oorlogsmisdaden: nee hoor.

En waarom die lui nou niet Israel erkennen als een Joodse staat? Wat is daar toch tegen? Tenslotte hebben – alweer een vaste dooddoener – de anderhalf miljoen Arabieren in Israel meer rechten dan in de meeste Arabische staten. O, moeten wij dan denken, dat Israel dat zich afficheert als enige democratie in het Midden-Oosten op grond van etniciteit/religie een onderscheid maakt tussen burgers, en joodse burgers meer rechten toekent dan niet-joodse, dat is helemaal in orde zolang de Palestijnen het in Israel maar beter hebben dan in andere landen. Het wordt diezelfde Palestijnen uiteraard niet gevraagd.

De joden hebben een sterke fysieke en nationale band met het land behouden, zegt Pelle. De vraag waarom ze er in de tussenliggende eeuwen niet gewoon zijn gaan wonen toen dat kon – er zijn altijd joden blijven wonen – wordt niet gesteld. De bedoeling is dat wij geloven dat de joden, waar ze ook vandaan komen, na tweeduizend jaar nog steeds meer rechten op dat land hebben dan de Palestijnen die er vele generaties lang hebben gewoond. Want, de bekende wegmaak-truc, Palestina was helemaal geen Arabisch land, maar een verwaarloosde Ottomaanse provincie. En dan, moeten wij begrijpen, hebben de inwoners geen reden tot klagen als ze de grens over worden gejaagd, en hun land wordt gestolen.

Het is allemaal hun eigen schuld. De ‘onvoorwaardelijke steun aan de Palestijnen’ (sinds wanneer hebben ze die en van wie?) en de ontkenning van ‘het Joodse recht op zelfbeschikking’, en de ‘verdraaiing van de geschiedenis door Van Agt’ brengt de vrede niet dichterbij, zegt Pelle.
De bezetting, de belegering, de uithongering, de stelselmatige schending van mensenrechten natuurlijk wel. Stom, dat we dat niet snappen.

(De website waar Pelle naar verwijst, www.Israel-Palestina.info, afficheert zich, gesierd met een Palestijns en een Israelisch vlaggetje als neutraal, als ‘onafhankelijk en door niemand betaald’. Wie er achter zitten: dat zijn ‘Abby, Ratna en Wouter’ – door zichzelf aangeduid als een groepje Nederlandse vrijwilligers. Wie met enige kennis van zaken leest wat we op de website kunnen vinden, en vooral wat er stelselmatig niet op staat, weet heel snel dat het allesbehalve ‘neutraal’ is. Hier wordt gewoon weer het repertoire afgewerkt van ‘paradigma 1’, (hier), de verdediging door dik en dun van Israel. )

19 gedachten over “Van Agt’s website (2)”

  1. Anja bedankt voor het artikel. Wat mij nog steeds verbaast is Ratna Pelle nog steeds valse argumenten durft aan te reiken die zelfs Israëlisch niet meer geloven. Lef moet je wel hebben dan!Het doet me een beetke denken aan Arend-Jan Boekenstijn, die als een eenling nog steeds gelooft dat er WMD in Iraq aanwezig zijn. En het verhaal van de moefti en de Nazi’s daar hoef ik niets aan toe te voegen. Wie zich enigzins in de geschiedenis verdiept zal ontdekken dat juist veel zionistische terreurorganisaties in die tijd ook al te graag contact zochten met de nazi’s.

  2. anja,waarom kom je altijd weer met kretologen als morris en papp?heb jij ooit kennis genomen van de vernietigende historiografische kritiek op hun werk? hoe ze op willekeurige en onverantwoordelijke wijze met bronnen omgaan? Hoe ze niet welvallige feiten verzwijgen? hoe ze tegenstrijdige definiringen gebruiken om bepaalde zaken hinein te intepreteren ,zolang het in hun kraam te pas komt? Anja,ik zeg je dit:je hebt zeker niet altijd ongelijk,maar door bevooroordeelde en te ongenuanceerde methodologisch eenzijdig werkende zgn histgoici te gebruiken ter ondersteuning van jouw opvattingen,ondergraaf je jouw positie in deze uiterst moeilijk te analyseren geschiedenis.

  3. Nee, ik heb nooit van de ‘vernietigende historiografische kritiek’ op hun werk gehoord, Willem, en jij ook niet. Benny Morris, een overtuigd zionist die vindt dat Israel destijds niet ver genoeg is gegaan met wat hij recht voor zijn raap etnische zuivering noemt heeft een vergaand gedetailleerd onderzoek gedaan naar de gang van zaken rondom 1948, en niemand heeft dat in Israel aangevochten. Illan Pappé, geen zionist, bevestigt de feiten die Morris heeft aangevoerd, en voegt er nog meer aan toe. Deze twee Israelische historici, een zionist en een antizionist zijn het in grote lijnen eens over de etnische zuivering die heeft plaatsgevonden. Niemand heeft dat tot op heden overtuigend kunnen weerleggen. En dat ik steeds maar weer met Pappé en Morris aan kom zetten is dat de apologeten van Israel steeds maar weer met dezelfde historisch allang weerlegde leugens aan komen zetten. Als jij met historisch onderzoek kunt aantonen dat Pelle gelijk heeft kun je terugkomen, Willem. Maar dat kun je niet. Dus kom hier niet aanzetten met ‘kretologie’ en kijk naar je eigen.

  4. Het gelijk van de Palestijnen en daarmee van jou blijft moeiteloos overeind.
    Er heeft in de veertiger jaren van de vorige eeuw een etnische zuivering plaats gevonden. Palestijnen zijn uit hun huis en van hun grond gejaagd. En dat gebeurt nu nog! Met de geschiedenis van vandaag kan je de geschiedenis van gisteren aantonen.
    Dat hele Annapolis is alleen maar voor de Bühne. Een toneelstuk voor twee heren en een marionet; Bush, Olmert en de tragische Abbas. Abbas, afhankelijk van wapens en geld van de twee andere actoren. Het is bizar dat de machtsbasis van Abbas niet meer het Palestijnse volk is, maar de USA en Olmert. Dat kan voor hem niet goed aflopen.

  5. Graag wil ik ook een gokje wagen een reactie geplaatst te krijgen. Laat ik daarbij voorop stellen dat ik vind dat niet voorbij mag worden gegaan aan OOK de rechten van de Palestijnen. Ik ben van mening dat beide groepen het land moeten delen, zoals ook het oorspronkelijke doel was. Ik zou daar graag wat opmerkingen bij maken.

    1) Niet in alle gevallen, maar wel in de meeste zijn Joden onvrijwillig uit het grondgebied wat nu Israel heet, verdreven of gevlucht. Het argument dat Joden dus geen binding zouden hebben met het land vind ik dus niet opgaan. Elk islamitisch land heeft een Al Andalus straat of wijk en in sommige landen heeft men soms zelfs een Al Andalus-naqba dag, om te betreuren dat het niet meer tot het groot-islamitische rijk behoort. De binding met land kan dus blijven bestaan en ik zou niet weten waarom er op dit gebied tegen verlangens van Joden anders aangekeken wordt.
    2) Er is nog lang niet alles gezegd over het fenomeen Palestijns nationalisme. Feit is dat Palestijnen vroeger geen Palestijnen heetten. Palestijnen waren mensen die in een door een andere machthebber (Grieken, Romeinen, Ottomanen en Britten)tot Palestina omgedoopt stuk land woonden. Arabische Palestijnen hebben zich altijd als Arabieren gezien, pas op het moment toen het voor hen duidelijk werd dat zij het land moesten gaan delen met een andere etnische groep, te weten de Joden, klampten zij zich vast aan nieuw nationalisme. In Arabische nog in Britse lectuur wordt gesproken over Palestijnen. Het gaat over het onderscheid tussen Joden en Arabieren. Het gedeelte van het vroegere Ottomaanse rijk wat bestemd was voor Arabieren zou in de toekomstig ook Palestina gaan heten. Hier valt bv. het huidge Jordanie ook onder. Dat koning Hussein destijds afstand heeft gedaan van de West Bank is niet zo vreemd. Nadat hij al in de jaren 60 en 70 geprobeerd heeft Palestijnse nationalisten (PLO) buiten de deur te houden, heeft hij uit het project Palestina in de jaren 80 definitief de stekker getrokken. Dat was natuurlijk niet voor niks. Hij wilde liever dat Israel opgescheept zou zitten met een in zijn ogen stelletje raddraaiers, een groep die zijn Hasjimitische rijk in gevaar zou kunnen brengen. De claim die Palestijnen dus op rond i die regio leggen kan alleen in dat licht bezien worden.
    3) Met de opkomst van het zionisme, een beweging die ik niet meer dan normaal vind, daar Joden altijd de meerderheid hebben gehad in de steden Jeruzalem, Hebron, Safed en Tiberias (de Arabische bevolking was voornamelijk ruraal), is er van het toenmalige Palestina een land in ontwikkeling gemaakt. Natuurlijk waren de Briten ook al een tijdje bezig, maar het waren vooral toch de Joden die de industrie, de landbouw en de medische wetenschap op poten hebben gezet. Dit had een significante aanzuigende werking op Arabieren van elders op het continent. M.a.w., de Arabieren die in 1948 in Palestina woonden hebben lang niet allemaal die eeuwenlange binding met het land, daar de meesten uit andere Arabische gebieden kwamen. Evenzo als er een Joodse trek naar Palestina op gabg kwam in de 19e eeuw, zo trokken vele Arabieren richting Palestina, op zoek naar middelen voor hun levensonderhoud en andere voorzieningen. Mark Twain en Laurence of Arabia (de laatste toch nit bepaald een tegenstander van Arabieren)schrijven beiden in hun reisverslagen dat er rond die tijd in geen velden of wegen Arabieren in Palestina de vinden waren. Zo dichtbevolkt met Arabieren was het daar dus niet. Ze waren wel in de meerderheid, maar dat is ook niet zo gk, want vanuit andere Arabsiche landen was het veel makkelijker om naar Palestina te komen, dan voor verstrooide Joden, die en vervolgd werden of in een potdicht land als de SU woonden. Kortom, de meeste Palestijnen zijn ook niet Palestijns genoeg om een dergelijke claim op tafel e leggen.
    4) Blijft overeind dat de zionisten tijdens de voorbreidingen voor de oprichting van een Joodse staat niet altijd even humaan hebben gehandeld. Ik denk niet dat er veel Joden zullen zijn die wangedrag hier en daar zullen ontkennen. Ik denk dat die ontkenning misschien eerder uit christelijke hoek zal komen. Mijns inziens had veel kunnen worden voorkomen als de Arabische wereld had geaccpeteerd dat Joden ook een plekje verdienen op dit stukje land. Er woonden genoeg Joden in Arabische landen om te weten dat Zion een belangrijk onderdeel is van het Joodse denken. Niet alleen vanuit de religie, maar ook cultureel gezien. De verdeling in 2 staten is de enig mogelijke oplossing, daar anders geen Joodse staat meer kan overleven. Ik zie daar geen enkel probleem in, daar vele Arabische landen, zo niet alle, officieel de “islamitische republiek zo en zo” heten en landen zijn waar niet-moslims niet dezelfde rechten hebben als moslims. Dat kunnen wij westerlingen ondemocratisch vinden, maar als die tribale culturen zo willen leven, wie zijn wij dan om er iets tegen te doen, laat staan oorlog te voeren?
    5) Wat er dus mijns inziens moet gebeuren is een erkenning aan beide kanten van elkaar. De Arabische wereld in het algemeen en de Arabische-Palestijnen in het bjzonder dienen de erkennen dat er nog een andere etnische groep bestaat die haar wortels in dat gebied heeft liggen en daar vorm aan wil geven, Israel dient te erkennen dat Arabische-Palestijnen ook soeverein willen en mogen leven, met alles d’r op en d’r an. Zolang groeperingen als Hamas, Hezbollah en andere terroristen niet een ideologische draai willen maken (we schieten immers niks op met de vorgestelde hudna, we willen een duidelijke vrede), zit er voor Israel niks anders op dan zich te verdedigen. Daarbij wil ik zeggen dat Israel ook werk moet maken van haar fundamentalisten, heowel ik begrijp dat het voor Joden na de Holocaust moeilijk is om andere Joden hard aan te pakken. Wij zeggen vaal “dat is al 60 jaar geleden”, maar zo lang is 60 jaar niet, vooral als je dat afsteekt tegen de verlangens van beide volken die al over een tijdsbestek van eeuwen aanwezig zijn. Er moet dus een modus worden gevonden waarbij beide partijen in moeten leveren. Ik ben niet vor terugkeer van vluchtelingen, op dat begrip kom ik zo nog.

    Het begrip vluchteling wordt in het geval van Palestijnen erg ver opgerekt. Een ieder die 2 jaar voorafgaand aan de stichting van de staat Israel in Palestina woonden wordt al als zodanig aangemerkt. Dat is in het licht van de hierboven geschetste aanzuigende werking van het zionisme natuurlijk niet fair. Als je dus in 1945 pas naar Palestina bent gekomen, en de Britten lieten itt Joodse immigratie wel Arabische immigratie toe, dan zou je al als vluchteling gekwalificeerd kunnen worden. Met compensatie van geleden schade heb ik geen moeite, maar een claim leggen op het grondgebied is naturlijk van een heel andere en onterechte orde.

    Rest mij te zeggen dat ik hoop dat er binnen afzienbare tijd een oplossing komt waar beide partijen zich in kunnen vinden. Naar Van Agt luister ik al lang niet meer. Iemand die tegen de wil van het volk EN het parlement destijds de 3 van Breda wilde vrijlaten, kan wat mij betreft niet meer serieus genomen worden en van vooringenomenheid worden vrijgesproken.

    Met viendelijke groet,

    Jos Jitta

  6. Herhaling, Jos.

    1. Ik zeg niet dat joden geen binding met Palestina zouden hebben. Ik zeg dat er geen reden is dat ze daar exclusieve rechten aan kunnen verbinden, en het gehele land voor zichzelf op kunnen eisen. Er zijn namelijk in die tweeduizend jaar heel veel mensen geweest die een binding hadden met Palestina, bijvoorbeeld de mensen die er in 1948 woonden. En dat de joden eens gevlucht zouden zijn neemt niet weg dat ze er in de tussentijd gewoon naar toe hadden kunnen gaan: er heeft altijd een minderheid aan joden gewoond. Gewoon, als bewoners van het land en niet als koloniale heer en meester.

    2. Dit is wederom de geijkte poging om de inheemse bevolking van Palestina zoek te maken, door te ontkennen dat de mensen die in een land woonden dat Palestina werd genoemd Palestijnen zouden zijn. of dat ze geen rechten zouden hebben omdat er geen Palestijns nationalistme zou zijn geweest. Lees Walid Khalidi, All that remains, over de Palestijnse dorpen voor 1948, en de eeuwenlange aanwezigheid van Arabieren. Lees Baruch Kimmerling en Joel Migdal, The Palestinian People. Lees Rashid Khalidi, Palestinian Identity, en The Iron Cage, The Story of the Palestinian Struggle for Statehood, en weet dat er wel degelijk een Palestijnse nationale identiteit groeiende was, ondanks de elkaar afwisselende heerschappijen over het gebied. Luister naar historicus Ilan Pappé, die zegt dat Palestina op weg was naar de vorming van een Arabische staat zoals veel Arabische staten zich hebbeb gevormd nadat ze zich los maakten van koloniale overheersingen.

    Niet dat het er zo veel toe doet. Want a. hadden de uit Europa afkomstige zionistische joden niet het recht om de Palestijnen van huis en haard te verdrijven omdat zij daar zelf zo graag een staat wilden vestigen, en b. als je vindt dat de Palestijnen geen recht hadden op het land omdat ze nog geen onafhankelijke nationale staat hadden, dan geldt dat nog meer voor de Europese joden.

    3. Ook dit is een geijkte mythe, dat de joden het land hebben ontwikkeld. Ze hebben vooral de al ontwikkelde Palestijnse civilisatie vernietigd en gestolen. Behalve dat de invoering van westerse technologie, in het post-koloniale tijdperk, nooit een excuus kan zijn om de inheemse bevolking er uit te gooien. En het is een regelrechte en kwaadaardige leugen om te veronderstellen dat de Arabieren naar Israel zijn toegetrokken als de werkelijkheid is dat er driekwart miljoen zijn verdreven. Je geeft geen bron, ik neem aan dat je dit van Joan Peters hebt, of van Dershowitz. Is al ontmanteld als pure propaganda.

    4. Dat ‘de zionisten tijdens de voorbereidingen van de joodse staat niet altijd even humaan hebben gehandeld’ is de gotspe van de eeuw. Ik hoef hier niet te gaan herhalen wat iedereen die het bord voor de kop niet met zorg cultiveert niet allang kan weten. Het is een lange geschiedenis van onteigening, van schendingen van mensenrechten, van schendingen van de Conventies van Geneve, het kortst samen te vatten onder het zionistische doel: zoveel mogelijk land voor Israel met zo min mogelijk Arabieren er op.
    Wanneer twee staten voor twee volken de enig mogelijke oplossing is, dan had Israel er voor moeten zorgen dat die Palestijnse staat er ook had kunnen komen, in plaats van na 1967 ogenblikkelijk aan de gang te gaan om nederzettingen te gaan bouwen in bezet gebied. Die Palestijnse staat is dus een fictie geworden, en vanzelf komt er dan een andere oplossing in beeld: één democratische staat met gelijke rechten voor alle burgers, ongeacht etniciteit of geloof. Sowieso is een staat gebaseerd op een etnisch-religieus beginsel geheel uit de tijd, en verdient de betiteling democratie ook niet.

    5. ‘Erkenning van elkaar’ is onder de omstandigheden, één volk dat een ander volk bezet houdt, een holle slogan. Al in 1988 hebben de Palestijnen Israel erkend, en de historische concessie gedaan om afstand te nemen van 78% van hun land – op voorwaarde dat die overgebleven 22% dan teruggegeven zou worden aan de Palestijnen. Israel is gewoon doorgegaan met hun annexatiepolitiek.

    Palestijnen noch andere Arabieren hebben ooit ontkend of willen bestrijden dat er ook joden wonen in de regio. Maar als medebewoners, niet als heersers die een exclusieve staat voor zichzelf willen, waar Arabische medebewoners worden verjaagd dan wel als derderangsburgers worden behandeld.

    Hamas en Hezbollah zijn ontstaan in reactie op de bezettings- en annexatiepolitiek van Israel. Het is een omdraaiing van de werkelijkheid om te zeggen dat Israel zich daartegen wel moet verdedigen. De werkelijkheid is dat de Palestijnen heel erg veel meer reden hebben om te vrezen voor hun leven, en zich met hand en tand vasthouden aan het laatste beetje wat ze nog hebben. Het zou dus aan de orde zijn om eens te erkennen dat de Palestijnen reden hebben om zich te verdedigen. Volgens elk internationaal recht heeft een volk het recht zich te verzetten tegen bezetting.

    6. De vluchtelingen hebben een internationaal en in VN moties vastgelegd recht op terugkeer. Niemand, ook jij niet, kan ze dat recht afnemen. En nog eens: waarom zouden joden uit Canada of Rusland wel recht hebben op ’terugkeer’ en de afstammelingen van de mensen die daar al woonden niet?

    Je hoop op ‘een oplossing waarbij beide partijen zich in kunnen vinden’ slaat helemaal nergens op als je de volstrekte machtsongelijkheid en de voortgaande bezettings en annexatiepolitiek van Israel (plus de VS) niet onder ogen wenst te zien.

    Jij wenst niet meer naar Van Agt te luisteren vanwege iets uit het verleden waar jij het niet mee eens was. Waarom zouden wij wel moeten luisteren naar die eindeloze herhaling van smoezen en excuses voor de wandaden en misdaden van Israel, Jos?

    Ook ik heb wel eens tegenover Van Agt gestaan, tijdens de Bloemenhovebezetting. Hij hoeft nooit mijn grote vriend te worden om te erkennen: hij heeft gewoon, en aantoonbaar gelijk. En jij hebt gewoon, en aantoonbaar ongelijk, en je verdedigt iets dat niet meer te verdedigen valt, zonder je medeplichtig te maken aan een gigantisch onrecht, aan een dagelijkse oorlog tegen een ander volk dat niets anders heeft misdaan dan te wonen op een plek die de de zionistische joden voor zichzelf opeisten. Het is een grove schande dat je zo blind bent voor wat de ‘slachtoffers van de slachtoffers’ wordt aangedaan.

  7. Maar Jitta, wat maakt het nou in hemelsnaam uit of Palestijnen zich vroeger Arabieren noemden? Maakt toch helemaal geen verschil dat zij in 1947 de overgrote deel van het land in bezit hadden en verbouwden? En de Joodse immigranten maar 7%? Dat geeft je toch, ook als Jood niet, het recht om de bevolking maar van zijn land af te schoppen?

    Nationalisme hoefde ook niet te bestaan, want de Palestijnen werden door Ottomanen ook niet van hun land verdreven. Door de Joodse immigranten wel. En dat de steden ook altijd een joodse meerderheid hebben gehad is niet waar. Zou ook niet kunnen met net aan 10% joden in Palestina eind 19e eeuw!

    Verder begrijp ik werkelijk niets van het argument dat Joden recht hebben op Palestina omdat ze zich er altijd mee verbonden hebben gevoeld.
    Dus iemand wiens geschiedenis met het land 2000 jaar terug gaat heeft meer rechten dan zij wiens geschiedenis met land 1200 jaar terug gaat? Wat maakt het nou toch uit dat in andere landen ook Arabieren wonen???

    Ik vind dat werkelijk bij het rascistische af. Er wonen nog steeds meer Joden buiten Israel, dus laat ze daar maar gaan wonen – dat zijn toch geen argumenten!

    En waarom mogen Palestijnen zich niet verdedigen tegen tanks, vliegtuigen en buldozers en rascisme? Ik keur een aantal daden ten zeerste af, maar zij hebben het recht om zich te verdedigen, net als de mensen dat hadden in Zuid Afrika. Ook als er soldaten worden aangevallen noemt Israel dit terrorisme. En burgerslachtoffers aan de Palestijnse kant zijn “helaas niet te vermijden”. Hou toch op.

    Sorry, Anja, maar dit maakt mij zo woest.

    Gaat mijn pet te boven. Ga dan ook vechten voor het recht van de Indianen en ga ze helpen alle blanken en zwarten er uit te flikkeren.

  8. Nu hebben we Irakezen, Jordanezen (Jordaniërs?), Syriërs, Libanezen, Yemenieten, Omanieten en wellicht nog meer die vroeger, voordat het land onder de Engelsen en de Fransen werd verdeeld, Arabieren heetten en woonden in provincies van het Ottomaanse rijk. Maar het was wel hun land, hun geboortegrond. Dat geldt evenzeer voor de Arabische inwoners van Palestina: Palestijnen dus, met meer binding met het land dan joden die generaties lang in Rusland hebben gewoond. Wij zijn ook allemaal Europeanen, maar dat is geen reden om de Luxemburgers naar Frankrijk en Duitsland te deporteren (het zijn toch Europeanen, het maakt dan toch niet uit waar ze wonen?). Waarom noemen de joden zich eigenlijk geen Palestijnen?

  9. Dag Anja,

    Het verbaast mij meer en meer dat de alte Leier van het anti-Palestinisme nog steeds schaamteloos in onze kranten kan worden afgedraaid. Voor mijn gevoel is nergens in Europa de berichtgeving over het Midden-Oosten zo emotioneel en zo eenrichtingsverkeer als in Nederland. In Belgie, Engeland, Frankrijk, Spanje, Griekenland gaat het anders. Maar hier:

    Inderdaad, telkens weer het bekende verhaal van het “arabische antisemitisme”, de moefti van Jerusalem, “they are killing innocent Jews!” (treffend beschreven door Joris Luyendijk in Het Zijn Net Mensen op blz 136, 138, 147), “Israel has the right to defend itself” (waarom hoor ik nooit: “Germany has the right to defend itself”?), “wij willen gewoon in vrede leven en zij willen ons vermoorden”, “zij schieten raketten op ons af met het doel onschuldige burgers & kinderen te vermoorden, terwijl wij ons uiterste best doen alleen op terroristen te mikken, die zich, hoe gemeen toch, tussen burgers verschuilen” (de laatste Libanon oorlog; nee, die Israelische soldaten verscholen zich niet achter huizen, in tanks, enz., die liepen gewoon in blauw uniform met rode kokarde en hoge kapiteinshoed door het open veld, net als de soldaten van Napoleon), “ze haten ons voor onze cultuur, welvaart, sociale voorzieningen, democratie”, enz. enz enz enz, tot kotsens toe.

    Het ergst zijn niet eens de verdraaiingen en de leugens, want verdraaiingen kun je rechtdraaien en leugens falsifieren. Nee, het ergst zijn de weglatingen, het niet noemen van kanjers van feiten die ertoe doen. Want als je een verhaal critiseert door dat wat de ander onbesproken heeft gelaten toe te voegen, krijg je het verwijt: “jij legt mij dingen in de mond die ik niet gezegd heb”.

    Het centrale probleem is dat journalisten geen onderscheid maken tussen feiten en meningen. Alles wordt gereduceerd tot een verhaal met twee, tegengestelde, meningen. Als je dan “beide kanten” aan het woord hebt gelaten, heb je als journalist je werk goed gedaan. Zie Luyendijk, 156. Een vriend klaagde bij de NOS over de eenzijdige, chaotische, op incidenten gerichte berichtgeving over de Libanon-oorlog van vorig jaar. Hij kreeg letterlijk hetzelfde antwoord als Luyendijk net tevoren in zijn boek had beschreven: beide kanten aan het woord laten, dat is “evenwichtige” berichtgeving. Feiten doen er niet toe.

    Stel, het is 1943. De nog jonge journalist Hans Laroes van het Zwitserse Polygoon-journaal maakt een documentaire over het alleraardigste plaatsje Mauthausen. Naast het stadje ligt een granietgroeve met kamp. Hoe gaat Laroes “evenwichtig” over dat kamp berichten? Laat hij beide kanten van het prikkeldraad even lang aan het woord? 1 minuut voor de uitgemergelde meneer Salomons aan de ene kant van het prikkeldraad en 1 minuut voor de meneer met hoerapet en mitrailleur aan de andere kant? Of zijn er dan ineens WEL feiten die ertoe doen en kan Laroes ineens NIET meer volstaan met “beide kanten aan het woord laten”?

    Dit is een bot voorbeeld, maar het geeft wel duidelijk aan dat het “beide kanten”-principe van de journalistiek ernstig faalt.

    En waarom zijn er altijd maar **twee** kanten aan een verhaal? Als ik naar een auto kijk, zie ik een kubus op wielen. Die heeft al **zes** kanten. Waarom laat de journalist nooit alle zes kanten aan het woord, waarom altijd maar twee?

    Een kwartaal geleden verscheen er in de Volkskrant een verhaal van jou en Harry van Bommel. Het stond vol met feitelijke details, misschien te veel details. Wat doet de krant? Die reduceert dit feitelijke verslag met aanpalende analyse tot “gewoon een mening” en plaatst er een “andere mening” naast, een propaganda-stuk van een Likoed meneer. Om het af te maken stond er ook nog eens een verschrikkelijk stuk van Leon de Winter onder, op dezelfde pagina.

    Jij vindt dat de aarde rond is? Nou, ik vind dat de aarde plat is, anders zouden we er nl. afvallen. Alles is een mening; de krant heeft alleen nog OPINIE-pagina’s. Het katern van NRC heet “Opinie en Debat”, niet “Feit en Oordeel”. We krijgen nooit te horen wat er aan de hand is, maar alleen wat men er van vindt.

    Karel van Wolferen en Jan Sampiemon klagen er ook over in hun boekje “Keerpunt”. Ik citeer van blz 76:

    “Veel opinieredacteuren weigeren voor rechter te spelen en behandelen dan ook alle opinie als gelijkwaardig. Dit biedt een schitterende gelegenheid voor propagandisten. [..]
    Onze indruk is dat veel redacteuren nauwelijks of niet beseffen wat ze plaatsen. [..]
    Als vrijwel alles behandeld wordt als opinie die de moeite waard is om kennis van te nemen, waar blijven dan de feiten?”

    Op debat-avonden in De Balie enz. spreek ik wel eens een journalist aan. Dan meld ik altijd dit probleem, maar journalisten houden gek genoeg niet van zulke kritiek. Ze zijn wel kritisch jegens anderen, maar zelden jegens zichzelf. Hopeloos.

    Toch durf ik de stelling aan dat er bij het Nederlandse volk veel veranderd is tov 20 jaar geleden. Niet alleen Van den Broek en Van Agt zijn daar symptomen van; ik merk het ook bij mezelf en bij mijn cursisten (ik geef techno programmeertrainingen aan mensen van Philips, Ordina, Getronics, enz; echt geen linkse jongens). En toen ik afgelopen voorjaar op de markt stond om handtekeningen te verzamelen voor het Irak-onderzoek, viel het me ook op: Nederland is veranderd, de mensen, zowel links als rechts, kijken anders naar het Midden-Oosten dan vroeger.

    Dat die onderstroom echt bestaat, tonen de verkoopcijfers van het boekje van Luyendijk: nog steeds op 2 in de non-fictie boeken toptien, 17e druk, ruim boven de 100.000 verkocht.

    Alleen in de politiek is niets veranderd.

    —

    Vorige week, op wo 5 dec (pakjesavond), was Norman Finkelstein in de Balie. Waarom was daar niemand van de SP? Waarom moest ik in mijn eentje als gewoon lid het vaandel hooghouden? Waarom werken we niet meer samen met het NIPI, Palestina Komitee, Ander Joods Geluid, enz? Waarom heeft ieder zijn eigen comite? Dat soort verdeeldheid is toch niet productief?

    Op 20 okt was er een debatmiddag in de Rode Hoed over de aanloop naar de Irak-oorlog en de journalistieke reactie daarop. Zag ik ook niemand van de SP. Wel, achteraf kwam ik Hans van Heijningen tegen, verborgen op de achterste rij. Waarom zitten wij bij zulke gelegenheden niet in het forum? Waarom halen wij op zulke momenten niet de contacten met journalisten aan?

    Sorry. Het is een veel te lang verhaal geworden. De irritatie zit mij hoog, vrees ik, al te hoog.

    Ernst Raedecker

  10. Ik ben het erg met je betoog eens, Ernst. Ik heb op dit weblog al eerder geschreven over de paradigmastrijd, en hoe onpartijdigheid en objectiviteit met elkaar worden verward. En hoe het niet bepaald van objectiviteit getuigd om ’twee partijen’ evenveel tijd en gewicht te geven, zonder je er druk om te maken wat de machtsverhouding tussen die partijen is, en of het adagium ‘waar er twee vechten hebben er twee schuld’ wel altijd opgaat. In het geval van Israel/Palestina duidelijk aantoonbaar niet. Ik ga daar nog uitgebreid op terug komen in een serietje over ‘het zionistisch project’.
    Waar ik het niet zo erg mee eens ben is je verwijt naar de SP. De SP heeft ruimschoots voorop gelopen met de eis naar onderzoek over de Irak-oorlog, en ook over Iran en nu onze aanwezigheid in Afghanistan. Dat er niet bij élke bijeenkomst bekende SPers vooran zitten kun je niemand kwalijk nemen, we nodigen ons bovendien niet zelf uit in panels.
    Ik zou zeker bij Finkelstein zijn geweest wanneer ik niet de dag ervoor ziek terug was gekomen uit Gaza. Ik ken zijn werk, ik heb al gewezen op zijn laatste boek, en bij een volgende gelegenheid ben ik er ook weer. Dus hou een beetje vertrouwen in je SP vertegenwoordigers, Ernst. Ook al zijn we reuze gegroeid, de SPers in de kamers die het internationale werk moeten doen zijn aardig overwerkt. En je kunt maar op één bijeenkomst en in één buitenland tegelijk zijn – en we hebben zoveel buitenland.
    Verder dank voor je betoog, lang, maar helder.

  11. Hendrik Jan: goed punt. De reden dat de joodse Israeli’s zich geen Palestijnen noemen is dat het nooit de bedoeling is geweest om zich als gewone bewoners tussen de andere bewoners in Palestina te vestigen, maar om er een exclusieve Joodse staat op te richten. Die dus, kunnen we achteraf waarnemen, ten koste ging van de er al wonende bevolking. Juist omdat we weten welke verschrikkingen aan de wortels hebben gelegen bij het vestigen van een staat voor joden, schrikken we er erg van terug om kritisch te kijken naar het zionistische project zelf. Het lijkt, als je geen aanhanger bent van het huidige zionisme en kritisch terugkijkt op het zionistische project, alsof je joden hun bestaansrecht en hun veiligheid zou willen ontnemen. Het is dus aan de orde daar helderheid over te verschaffen. Ik ben bezig aan een serietje over dat vraagstuk.

  12. Voor 1958 noemden de Joodse inwoners zich wel palestijnen. In jeuralem kan je posters kopen waarop staat ‘welcome to palestine” of “please come to palestine” zoiets. Deze posters zijn oorspronkelijk propagandaposters uit de jaren ’40 van een groep joden die andere joden over de hele wereld willen aanmoedigen om naar palestina toe te komen. Toen ik laatst in Jerusalem was en twee van deze posters kocht, kwam er net een groep israleische joden langs. Ik raakte met ze in gesprek, want ze wisten mij te vertellen dat palestina vlgs. hun niet bestond en nooit bestaan had. toen ik ze vertelde wat de oorsprong van deze posters was, waren ze erg verbaasd, en wilden eht ontkennen, maar de datum op de posters is ik geloof 1936 (dat moet ik thuis even nakijken). Er zijn nog oudere Joodse Israelis die hier geboren zijn en zoch nog steeds palestijns noemen. Zij spreken arabisch, en hebben min of meer dezefde cultuur als de arabische palestijnen. Voor 1948 was iedereen die hier woonde Palestijn, Joods of arabisch, moslim of christen.

  15. @12)Trees,als je in oude munten geinteresserd bent kun je die in W.Jerusalem(nota bene) in de Jaffastrt kopen.Ik heb er een die terug gaat tot 1927 en daar staat duidelijk”Palestine”op.Ook in het Arabisch en Hebreeuws.

  16. Dat bedoel ik medi, ik heb wel ens met palestijnse Joden gesproken die totaal geen ansluiting vinden bij het huidige Israel. Niet qua cultuur, want, volgens hen luisterden ze naar Arabische muzek, at men Arabische gerechten, etc. en men ahd geen probleem met het toenmalige palestina, het gedonder begon toen er steeds meer en meer joodse emigranten kwamen die alles inpkten, de oorspronkelijke arabische bevolking slecht behandelden. Nou ja genoeg hierover.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *