Twee artikelen hieronder, van een Palestijn en van een Israeli.

Uri Avnery, van Gush Shalom, maakt zich grote zorgen over Gaza. Het Israelische leger staat opnieuw klaar om Gaza te herherherbezetten. Dat wil zeggen, met de troepen de Gazastrook in te trekken. Doen ze dat, dan gaat dat naar waarschijnlijkheid veel doden kosten en niet alleen onder de Palestijnen. Het verzet in de strook bestaat niet langer meer uit met stenen gooiende jongetjes. Die jongens, gepokt en gemazeld door twee intifada’s zijn groot geworden, hebben kameraden voor hun ogen zien sneuvelen, maken nog dagelijks mee hoe hun leiders worden afgemaakt, zien de bevolking langzaam verhongeren. Ze zijn gewapend – het tunnelstelsel onder de grens door is al geen amateuristisch graafwerk meer, en Israel weet ook niet wat ze nu nog kunnen doen om dat tegen te houden, en getraind. Pas schoten ze een raket af in een Israelische tank die Gaza binnenviel, en het is een wonder dat de vier Israelische soldaten er lichtgewond afkwamen.

Sinds Gaza hermetisch is afgesloten, buitengesloten van het zogenaamde ‘vredesproces’, tot vijandig gebied verklaard, geboycot ook door Europa, is de situatie grimmiger dan ooit. En dus gaat het Palestijnse verzet tot het uiterste: te verliezen is er niets meer, dood gaan ze toch. Wanneer Israel werkelijk besluit tot een nieuwe, grootscheepse invasie is het bloedbad niet te overzien.

Mustafa Barghouti, onafhankelijk politicus, noch Fatah, noch Hamas, heeft de hoop nog niet helemaal opgegeven. Wat hem betreft biedt Annapolis nog een glimmertje hoop op een twee staats oplossing. Maar wat er dan moet gebeuren is duidelijk: een werkelijke teruggave van de bezette gebieden en de erkenning van de rechten van de vluchtelingen. Gebeurt dat niet, dan geeft ook hij de gedachte aan een Palestijnse staat naast Israel op, en tja, dan staat de volgende strategie voor de deur, de oplossing die Israel nog erger vindt dan het opgeven van een minimaal stuk land waar de Palestijnen hun eigen staat op kunnen vestigen: dan gaat het om gelijke burgerrechten in één gedeelde staat. Zegt Barghouti.