Zaterdag, de boodschappen. Naar mijn oude buurtje, met de boerenmarkt, waar ik de poelepetaten kocht voor twee kerstdiners.

Zat ik te wachten op een vriendin om koffie mee te drinken. Twee dames met witte permanentjes aan het tafeltje naast me:
– Lieffie, hou jij dat kerststukje nou selluf (dit is in de Jordaan) ik heb d’r al drie.
– Maar ik wil je toch wat geven? Dat kan toch op de tillevisie?
– Daar staat er ook al een.
– Maar je ken het toch aan de muur hangen?
– Dan moet ik gaan schuiven met het bankstel. Echt, lieffie, denk jij nou maar eens aan je selluf, en hou dat kerststukje maar.

Klein kerstdrama. Ik weer niet of het nog goed kwam, want daar kwam mijn vriendin om het leven met me door te nemen.

Elders maken ze zich niet druk over kerststukjes. Hieronder een verhaal van Gideon Levy, over de Westoever. Want dit is het beeld dat we via de media krijgen: in Gaza is het hommeles, maar op de Westoever, waar Abbas aan de macht zou zijn gaat alles goed, zeker nu er miljoenen aankomen om ‘de Palestijnen’, (die in Gaza zijn al zowat vergeten) te helpen om hun economie op te bouwen.

Het is een vals beeld, want ook daar gaat het Israelische geweld gewoon door. Razzia’s, burgerdoden, armoede, wanhoop. En waarom we daar niet over horen: omdat de bewoners van de Westoever geen raketten afvuren naar Israel. Want dan kom je in de krant, als ’terrorist’ of als dode, anders niet. Tot het de bewoners van de Westoever ook te veel wordt en er weer opstand komt. Dan mag Abbas, met zijn door Israel en de VS betaalde politie zien dat hij het verzet van zijn eigen mensen smoort. Want dit is de voorwaarde voor de hulp: de Palestijnen moeten het geweld stoppen. Over het geweld van Israel zegt niemand wat.

Lees bij Gideon Levy hieronder, over de doden van de laatste weken. Van de Westoever. Levy mag Gaza niet meer in. Hier.

En ondanks alles: voor iedereen goede dagen, plezier en vrede met de mensen om je heen.