Tussendoor. Wachten op Joes en Jaap, en Ina en Willem. Ze hebben Ben Goerion gehad en zijn nu onderweg in de taxi naar Erez.
En om wat te hebben om naar te kijken: dit is nummer drie van Fatma’s fantastische dochters, Wala’a. Altijd was ze een beetje het lelijke eendje, het geitje, zeiden ze omdat ze een miniminibeetje donkerder was dan de anderen, en ze had een brilletje en staartjes. Nu heeft ze lenzen. En kijk eens: wow!
17.00. Ze staan bij de eerste paspoortcontrole van Erez. De taxichauffeur die ze aan de andere kant opwacht heeft Fatma al gevraagd, nemen ze flessen mee? Yep, ze nemen flessen mee. Doe je best. Lul ze er doorheen. (Of een nettere Aarabische versie van deze woorden).
17.20. Ze zijn Erez door. Nu moeten ze met hun bagage door de lange gangen, draaihekken die vaak net weer op slot zijn, je komt er met je bagage klem in te zitten, maar dat is alleen maar vervelend. Het enige wat ze nu nog kwijt kunnen raken zijn de flessen en de sigaretten, maar daar is mee te leven. We verwachten ze om een uur of zes (lokale tijd, uurtje verschil met Nederland).
Ja hoor, ze zijn er, met flessen en sigaretten en medicijnen.
Groetjes aan Helma alvast.
Fatma’s daughters are the best weapon for the Palestinian cause!
Heerlijk om te horen dat vandaag de reis ook weer zo ‘soepeltjes’ is verlopen !
Heb goede dagen. En een heel mooi jaar voor jou, jullie allen en onze lieve vrienden daar !
Is alles er goed doorheen gekomen? Proost dan! En wat een prachtige, jonge vrouw op die foto. WOW, indeed! 😀
Ziet er wel gezellig uit daar in Gaza, sigaretje erbij een beetje eten. Kopje thee zonder suiker want de laatste zending is helaas ingepikt door israel. Proost
Ben oprecht blij dat jullie er weer zijn. Het blijft lastig om als achterblijver niet te weten hoe het jullie vergaat, terwijl er hier onrustige berichten over Gaza op t.v. verschijnen.
Gelukkig hebben jullie alle verbandjes en medicijnen kunnen overbrengen. Groetjes voor jullie allemaal en speciaal voor jou Joes.
Moos
Ha die Moos.
We weten het, het is vaak lastiger voor de achterblijvers dan voor de mensen hier, Wij horen hier natuurlijk ook wat er weer allemaal gebeurd is, maar in Gazastad gebeurt er bijna nooit wat, wij hebben het eigenlijk net zo van horen zeggen als de mensen in Nederland, alleen spreken wij de mensen hier na een aanval, we zien de gewonden later. Het is voor ons altijd de kwestie om uit de buurt te blijven van waar er gevaar is. Dat was nu in Abassan en in Rafah. Jij weet wel dat er bijna overdreven op ons gepast wordt door Khaled en zijn staf. Dus doen we de training vandaag ook niet in Abassan, al is het leger daar al weer weg.
Het is wel fijn dat jij hier zelf een keer geweest bent, er wordt altijd naar je gevraagd, how is Haniya.
Je man ligt nog zachtjes te ronken, straks laat ik hem jouw groetjes zien.
Dag dag!
Hallo Anja, blij te lezen en te zien dat Ina en Willem goed over gekomen zijn. Vertel je hen a.j.b. dat de moeders zijn ingelicht over je verslag.
Veel succes.
Groet van Marijke Bettman en Henk Siepe.
Hallo Joes en Ina,
Wat leuk om te volgen wat jullie daar doen en mee maken.
Het lijkt mij goed werk wat jullie daar met z’n allen doen.
Ook denk ik dat je veel indrukken op doet.
Het lijkt mij een hele ervaring om te zien hoe de gezondheidszorg daar in elkaar steek.
Ik denk dat het niet te vergelijken is met nederland.
Ook het verhaal van die jongen die allebei zijn ben benen kwijt is geraakt heeft indruk gemaakt.
Wel heb ik bewondering voor zijn positieve instelling, ik denk dat dat zijn kracht is om verder te gaan.
Ik blijf jullie volgen deze week.
En leef mee met de achterblijvers die weer blij zijn als jullie weer terug zijn.
Veel groetjes van Astrid.
Ps Joes je evaluatie van begeleiden is aangekomen.
Nog bedankt.