(Kind bij vluchtelingenkamp Deir al Balah)
Het goede nieuws: donderdag begon het te regenen. Daar zaten ze op te wachten, want het heeft deze winter nog maar twee keer geregend en dat is te weinig. Er is dringend water nodig. En toen begon het te plenzen. Iedereen die het niet erg op heeft met Hamas moest er erg om lachen, want vrijdag zouden ze in de moskeeen gaan bidden voor regen. Als het na het bidden was gaan regenen dat had Hamas die regen geclaimd. Nu is het Fatah regen. Zelfs het weer is gepolitiseerd.
Het slechte nieuws: er is ingebroken in het centrum. De nieuwe laptop is weg, de harde schijf van de andere computers is er uit gehaald. Ze zijn vooral bang dat dat het werk van Hamas is, die bij als vijandig ervaren organisaties de computers weggehaald hebben, en het NCCR is een neutrale organisatie. Gelukkig blijkt dat er ook bij de buren is ingebroken, dat was dus gewoon een ordinaire dief, en even later blijken de harde schijven onder de trap te zijn achtergelaten, en nog een uurtje later komt de politie kijken en die vindt de laptop boven in het dovenschooltje. Kennelijk was de dief die geen elektriciteit had en het kantoor niet goed kon doorzoeken – er lag nog een camera in de kast – van plan om vandaag, op de vrije dag, terug te komen om de spullen op te halen. Te laat.
Maar het zou vandaag niet ontdekt zijn als we niet op de vrije vrijdag begonnen zouden zijn met de training. Dia, van het Khan Younis team heeft taart meegenomen en koekjes, omdat hij verkozen is als een van de beste werknemers van het NCCR – elk jaar is er verkiezing. En omdat wij altijd chocola meenemen en ze wat terug willen doen. Het is ontroerend, omdat we weten hoe weinig ze hebben.
We beginnen. Hoe is het met iedereen? Niet zo best. De closure duurt al zo lang. Het is niet te doen om me te maken dat er elke dag mensen dood gaan, patienten, die voor niets wachten bij Erez, of die geen medische behandeling kunnen krijgen. Meer dan zevntig zijn het er nu. We zijn depressief, zegt Dia. Ik hou het nog wel vol omdat ik een baan heb, ik hou me vast aan het werk, maar wat moeten de mensen die dat ook niet hebben?
Gisteren hebben we het uitgebreid gehoord op de evaluatie bijeenkomst. Het NCCR begint het werk met de gehandicapten pas wanneer ze uit het ziekenhuis komen, en ze naar huis gaan. En met zaken als protheses en kunstledematen houden ze zich ook niet bezig – de simpele gevallen kunnen in Gaza geholpen worden, en voor de gecompliceerde gingen ze naar het buitenland. Maar sinds Gaza potdicht zit kan dat niet meer. Er wachten honderen mensen op een operatie die ze in Gaza niet krijgen kunnen, of ze wachten niet meer omdat ze dood gaan. Er is een wachtlijst voor mensen die een kunstbeen nodig hebben die ze hier niet kunnen krijgen. Dit is te hoog gegrepen voor het NCCR en ook voor Stichting Kifaia, maar misschien kunnen we er wel voor zorgen of er een team van experts komt om goed te onderzoeken wat er hier wel georganiseerd kan worden. Wat is er nodig om de operaties hier te doen? We weten het niet. En kunnen de Hollanders geen prothese meenemen? Denk je dat de Israel’s het goed vinden dat ik met vier benen over de grens ga, vraag ik en iedereen moet lachen. Maar zo werkt het ook niet. Dit is maatwerk. Het enige dat we kunnen bedenken dat er specialisten naar Gaza komen om de stomp op te meten en dan een prothese te sturen. Het is het waard om de mogelijkheid te onderzoeken.
(Dit is Yousouf. De benen die van hem lijken te zijn horen bij de man naast hem)
Een van onze twee gasten, de jonge man die alleen bovenkant lijkt omdat hij een hele hoge amputatie heeft van beide benen vertelt zijn verhaal. Was soldaat. Heeft de eerste intifda al meegemaakt als kind. Was al eens gewond in 2003, was al eens gewond in Bethlehem, zat anderhalf jaar in de gevangenis, zijn ene been was er al een keer bijna af, is er weer aangenaaid in Israel. Hij lag ook al eens in het ziekenhuis in Egypte. In 2006 was het een voltreffer door een Israelische granaat, een van die nieuwe wapens waarbij alles tussen een halve en een hele meter boven de grond wordt afgemaaid. Er waren bijna dertig gewonden. Er was maar een ambulance. Ze hebben hem in een auto naar het ziekenhuis gebracht, hij herinnert zich nog dat toen de auto plotseling stopte hij probeerde om alles wat er nog van hem over was, en die twee benen die er af waren bij elkaar te houden. Ze dachten dat hij al dood was, maar hij kon alles horen wat ze zegden en toen is hij gaan schreeuwen, dat ze hem niet als lijk naar de koelcel moesten brengen. Toen hebben ze hem geopereerd, hij heeft geen benen meer en hij heeft veel pijn want zijn lichaam zit nog vol met grannatscherven, maar hij leeft. En nu wil hij protheses, hij wil weer lopen. Hij heeft op het internet gezien dat er mensen met kunstbenen zijn die bergen kunnen beklimmen en hard kunnen lopen, nou zoiets wil hij ook.
Hij praat over zijn lichaam alsof het een auto is waar in nieuw onderdeel in moet, en of we dat onderdeeel maar alsjeblieft voor hem willen verzorgen. Joes doet zijn best, vertelt dat die wonderverhalen maar in heel uitzonderlijke gevallen opgaan, en dat hij het ongeveer misdadig vindt welke valse hoop er met die sprookjesverhalen allemaal de wereld in worden gestuurd. Youssouf luistert, maar het is te zien, hij is nog niet van plan om zijn droom op te geven, hij zit nog volop in de ontkenningsfase. Hij wil nog niet weten dat hij misschien, als hij protheses krijgt, met veel pijn en moeite, en met heel veel oefeningen die hij nu al moet doen en waar hij geen zin in heeft, misschien een beetje kan lopen, met krukken.
Dan geeft Ina les, en dat doet ze ontzettend leuk. Aanschouwend onderwijs, ze laat iedereen staan, en voelen welke spieren je nodig hebt, om te staan, om te lopen, hoe gecompliceerd dat is, lopen, en wat er dus gebeurt met je lichaam als je een halve voet kwijt bent, een hele voet, wanneer je een amputatie hebt onder de knie, door de knie, boven de knie. Wat je moet doen om de spieren die je nog hebt te oefenen. Het slaat erg aan.
We zijn nog niet zo lang bezig of het licht gaat uit. Daar gaat Ina d’r mooie powerpoint presentatie over amputaties. Dan maar gewoon zo, net als vroeger. Gewoon vertellen. Gewoon vragen.Er zijn twee jonge mannen gekomen, elk met een amputatie, een met een been en een met allebei zijn benen er af, die vertellen hoe het is gegaan.
’s Avonds, in Khaleds flat, zijn we aan het brainstormen over wat er in Gaza zou moeten komen, nu mensen er niet meer uitkunnen en het er ook niet naar uitziet dat dat binnenkort wel gebeurt. Er is een kleine werkplaats voor kunstbenen, maar allemaal voor onder de knie, en ze zijn zwaar en ouderwets. Het lastige is dat je voor goede protheses een hele keten van mensen nodig hebt, van een goede chirurg naar een goede prothesemaker, er moet worden gemeten en bijgesteld, de fysiotherapeut moet met iemand aan het werk – hoe zouden we dat voor Gaza voor elkaar kunnen krijgen? Hoe krijg je spullen over de grens? Misschien moet er eerst een missie van goede Nederlandse experts naar Gaza op onderzoek.
Dag Anja,
Succes met het werk in Gaza.
Zojuist vond ik deze link. Ben je geinteresserd in en filmpje van 3 minuten waar het collectief straffen van Gaza en ziekenhuizen/inrichtingen in te zien zijn?
http://video.news.sky.com/skynews/video/?&videoSourceID=1297593&flashURL=/feeds/skynews/latest/flash/gaza_kids_P19324.flv
Leuk om Ina in actie te zien en fijn dat haar verhaal aansprak bij de toehoorders. Wat een ellende allemaal, in zo’n uitzichtloze situatie daar!
Hartelijke groeten aan allen. (De moeders zijn weer geïnformeerd.)
Marijke Bettman.
Verlanglijstje sturen aan de UNCHR en ons eigen ministerie van buitenlandse zaken? Of is dat naief?
Wat voor soort operaties kunnen niet in Gaza gedaan worden Anja?
En wat is daar precies de reden van? Is dat omdat de artsen niet de expertise hebben of omdat bepaalde apparatuur er niet is? Kun je daar wat meer over vertellen?
Verlanglijstjes sturen gaat niet erg helpen, Hendrik Jan, want het gaat bij protheses niet om dingen die je per dozijn kunt bestellen en er is een hele keten van experts bij nodig, van chirurgen die weten hoe ze een amputatie goed af moeten werken (en we hebben net wat voorbeelden gezien van hoe het niet moet) tot goede prothesemakers, tot goede fysiotherapie en veel onderlinge samenwerking.
De VNorganisatie voor Gaza is de UNRWA en niet de UNHCR, en die doen veel maar hebben hun handen al vol an de voedselhulp.
We zijn op onderzoek uit, gisteren een werkplaats voor protheses bezocht, vanmiddag praten we met een paar mensen van het Rode Kruis. Als het duidelijker is wat er nodig is en wat er gedaan kan worden zullen we zeker kontakt opnemen met de Representative in Ramalah, dat wil dus zeggen het ministerie van buitenlandse zaken.
We weten niet precies genoeg wat er mist, expertise, apparatuur of beide, Ina. Ook dat is een kwestie van onderzoek.
we kunnen wel vermoeden dat het om beide gaat, plus een tekort aan zaken als middelen voor narcose.
Heb je emailadressen van artsen in Gaza ,want dan kan ik ook eens kijken of er interesse is in mijn ziekenhuis. Ik weet dat er eerder al teams naar landen zijn geweest, sommige gaan elk jaar. Enerszijds om mensen te opereren,maar tegelijkertijd om plaatselijke mensen op te leiden.
Zouden er geen specialisten zijn die in de vut zijn en nog wat nuttig werk willen doen?
Dag Anja, ik weet niet of je mijn berichtje (de engelse versie) ontvangen hebt? Ik zie het namelijk niet terug op de weblog en het kan best zijn dat ik het wel getypt heb maar niet verstuurd. Ik schreef dat ik bij het Liliane Fonds navraag zal doen. Ik ga in ieder geval contact opnemen met mijn collega die orthopedisch schoenmaker is geweest. Hij bezoekt ook Liliane Fonds projecten in Africa en Azie, om als deskundige projecten als waar jij over schrijft handen en voeten te geven (om het maar orthopedisch te houden). Ik hoop te horen of hij bekend is met projecten/ programma’s in jullie omgeving. Ik zal reageren in mijn eerstvolgende brief aan Khaled & Fatma, en ik zal zeker contact opnemen met één van jullie als het nodig blijkt om mijn collega persoonlijk te ontmoeten. Lieve groeten aan iedereen en nog fijne dagen, morgen in het bijzonder.
Hallo Rianne, dank voor je bericht en veel liefs en groeten van iedereen. Er komt een uitgebreide brief aan als ik terug ben, morgen gaan we weer. Tot gauw,
Iets voor ons?
Teken Hier:
http://www.petitiononline.com/un040806/
Demand an Immediate International Criminal Tribunal for Israel to Stop Global War!
To: The United Nations General Assembly
The brutal bombings and invasion of Lebanon and Gaza are acts of Israeli state terrorism. The U.S. invasion and occupation of Afghanistan and Iraq, and the present U.S.-Israeli threat to Syria and Iran indicate their ruthless struggle for hegemony in the oil-rich Middle East, which would escalate into a global war.
At least 900 people have been killed in Lebanon, more than one-third children, and 3,000 wounded. The number of refugees in Lebanon has already exceeded one million. Whole residential areas, roads, bridges, ports, power stations, factories and other infra-structure have been destroyed by Israeli precision bombing. Lebanon’s economic and infrastructure damage tops $2.5B as of 4 August 2006.
In Gaza hundreds have been killed. Homes, greenhouses, bridges, water and sewerage treatment plants and electricity generators have been destroyed in the latest acts of Israeli genocide sadistically code-named ‘Operation Summer Rain,’ which began on 27 June 2006. Israel continues its brutal air strikes on the Gaza Strip almost daily.
Israel must be prosecuted immediately for its war crimes, crimes against humanity and genocide against the Peoples of Lebanon and Palestine to stop the war escalating into a global catastrophe. Frances A. Boyle, Professor of Law, University of Illinois, has asserted the legal framework for The United Nations General Assembly to immediately establish an International Criminal Tribunal for Israel (ICTI).
“The United Nations General Assembly must immediately establish an International Criminal Tribunal for Israel (ICTI) as a ‘subsidiary organ’ under U.N. Charter Article 22. The ICTI would be organized along the lines of the International Criminal Tribunal for Yugoslavia (ICTY), which was established by the Security Council.
“The purpose of the ICTI would be to investigate and prosecute Israeli war crimes, crimes against humanity and genocide against the Peoples of Lebanon and Palestine–just as the ICTY did for the victims of international crimes committed by Serbia and the Milosevic Regime throughout the Balkans.
“The establishment of ICTI would provide some small degree of justice to the victims of Israeli war crimes, crimes against humanity and genocide against the Peoples of Lebanon and Palestine–just as the ICTY has done in the Balkans. Furthermore, the establishment of ICTI by the U.N. General Assembly would serve as a deterrent effect upon Israeli leaders such as Prime Minister Olmert, Defense Minister Peretz, Chief of Staff Halutz and Israel’s other top generals that they will be prosecuted for their further infliction of international crimes upon the Lebanese and the Palestinians.
“Without such a deterrent, Israel might be emboldened to attack Syria with the full support of the Likhudnik Bush Jr. Neoconservatives, who have always viewed Syria as ‘low-hanging fruit’ ready to be taken out by means of their joint aggression.
“The Israeli press has just reported that the Bush Jr administration is encouraging Israel to attack Syria. If Israel attacks Syria as it did when it invaded Lebanon in 1982, Iran has vowed to come to Syria’s defense.
“And of course Israel and the Bush Jr administration very much want a pretext to attack Iran. This scenario could readily degenerate into World War III.
“For the U.N. General Assembly to establish ICTI could stop the further development of this momentum towards a regional if not global catastrophe.”
We, the undersigned, demand that The United Nations General Assembly immediately establish an International Criminal Tribunal for Israel (ICTI) as a ‘subsidiary organ’ under U.N. Charter Article 22 to prosecute the Israeli Prime Minister Olmert, Defense Minister Peretz, Chief of Staff Halutz and Israel’s other top generals and war criminals for their infliction of international war crimes, crimes against humanity and genocide against the Peoples of Lebanon and Palestine.
Sincerely,