Van mij hoeft het niet zo, jarig, maar je houdt het nu eenmaal niet tegen. Dacht ik nog weg te komen met lieve felicitaties uit Nederland en ’s ochtends even lang zal ze leven door ons Kifaiateam. Was ik even vergeten dat Khaled de King of Surprises is. En die weet natuurlijk wanneer ik jarig ben.
In Palestina zijn verjaardagen geen groot ding. Maar toen de mannen in Amsterdam waren, anderhalf jaar geleden, hebben we de verjaardag van Walid en Wassim gevierd, met taart en kaarsjes en kadootjes. Zo doen ze dat in Nederland, dan zullen wij eens even wat laten zien, dacht Khaled. Dus toen we klaar waren met de training vroeg hij even aandacht, opeens kwam al het personeel van het NCCR binnen, de administratie, de mensen van de dovenschool en de werkplaats, de vrouw uit de keuken, met een tafel met taart er op, en een kaarsje, er was een speech, kadootjes, ze zongen en Sawsan, de kleine vrouw die de leiding heeft over de werkplaats, zong een prachtig lied voor me. Dat hield ik niet droog, dus Fatma moest me maar even vasthouden.
De tegenstellingen van Gaza. De ellende aan de ene kant, waar je nooit aan went. En dan die onverwoestbare levenslust aan de andere kant, en de warmte. Hoe uitbundig ze hun vriendschap uiten, hoe welkom je bent. Ik heb in meerdere landen gewerkt, in de Balkan, in Zuid Afrika, en natuurlijk ben je als hulpverleners welkom als je wat komt brengen wat ze nodig hebben. Ik besef ook altijd heel goed hoe lastig het is voor trotse mensen om afhankelijk te zijn van het buitenland, en hoe precair de balans is, hoe moeilijk om in een ongelijkwaardige situatie, zij in de gevangenis, wij van daarbuiten, toch een gelijkwaardige vertrouwensband op te bouwen. Ik denk dat het ons is gelukt, en niet in het minst omdat Palestijnen mensen zijn die je werkelijk in hun hart sluiten.
’s Avonds was er feesteten bij Khaled. Fatma en dochter Nour waren er ook, en Mohammed, vroeger zo verlegen, zat nu de ene na de andere grap te maken.
En toen was de tijd weer om. De volgende ochtend op het kantoor kregen Ina en Willem nog een Palestijnse sjaal om, want die horen er nu ook helemaal bij. Yasmin, die ik de vorige dag had getroost kwam me een armbandje brengen. En toen was het weer afscheid. Hoe vaak heb ik niet bijna dezelfde foto gemaakt, van onze vrienden, die ons op de trap uitzwaaien. Wij gaan weer naar huis. En zij kunnen hun gevangenis niet uit, en wachten, tot we weer terugkomen.
Er komt nog één verhaal, over de amputaties en wat er aan gedaan gaat worden.
Sta jij eens op de foto, prachtig.
Nog heel veel jaren!
mabrouk! wat een hartelijkheid….
wauw, daar wil ik ook wel mijn verjaardag vieren, wat een lekker eten, dat kun je zo wel zien.
Van harte Anja en nog vele jaren.
Klopt, je kunt daar heerlijk eten. Het zijn nooit dure spullen, maar wat je er eet is nog echt, de kippen zijn niet van die getreiterde batterijbeesten maar hebben eerlijk gescharreld, de tomaten smaken naar tomaat. Ze hebben tientallen manieren om van kikkererwten van alles te maken, houmous, falafel, ze maken een soort dipsaus, gazawiyya, met veel filfil (pepertjes) en dille, en ook van geroosterde aubergine. Er is tabouleh, salade met veel peterselie, en sla met zachte kaas er overheen. Als er genoeg vis is gevangen wordt die geroosterd, ze maken een soort kroketten van gehakt met een knapperig deeglaagje er om heen, vullen wijnbladeren met gekruide rijst – vers veel lekkerder dan dat je ze uit blik krijgt, er is gehakt in tahinisaus (sesamzaad), er is gemarineerde en geroosterde kip met uien en amandeltjes, geroosterde en gevulde duif, het is allemaal even heerlijk. Je staat er wel uren voor in de keuken. Dan gaat alles in grote schalen op tafel, je mag met je handen eten. En wat over is gaat naar mensen die weinig te eten hebben, dus die feesten een beetje mee.
Lieve Anja wat een feest!! En je zooo gegund! Hoop je volgende week in levende lijve te zoenen en het met de fractie dunnetjes over te doen. Tot dan voorzichtig en veel liefs voor je geliefden daar. Tineke
Leuke foto’s, gezellig tafelen en ook: alsnog van ganser harte gefeliciteerd!
Ziet er heerlijk uit… Ik dacht dat daar hongersnood was! 😉
Ik dacht wel dat daar een opmerking over zou komen… ja, er is een groot tekort aan allerlei soorten voeding voor een groot deel van de bevolking. Geen hongersnood dat mensen dood omvallen, wel dat de helft van de kinderen al bloedarmoede heeft en er te weinig vitaminen en te weinig proteine is – de meeste mensen eten geen vlees meer, geen vis, er is vaak geen melk voor de kinderen. En als er voeding te koop is, is het twee of drie keer zo duur als voorheen.
Wat dus niet wegneemt dat als er gasten zijn alles uit de kast wordt getrokken om toch feest te vieren.
@Jolanda Vermeulen
Dat is precies de ouderwetse arabische gastvrijheid. Dit kunnen we hier in het westen haast niet begrijpen als je er niet bent geweest. Ze geven hun laatste dingen nog weg om het de gasten naar de zin te maken!
Ken je het verhaal van die straatarme beduin. Het enige had was een prachtig paard. Het mooiste paard van de streek.
Maar er was een jaloerse hoogstaande… die hem dat paard niet gunde. Hij was rijk en had een hele stal vol, maar dit paard zou de speciaalste zijn.
Dus hij gaat naar de beduin toe om te onderhandelen.
De straatarme beduin laat hem vriendelijk binnen en vraagt of hij wat wil drinken en daarna of hij mee wil eten. Daar had de gierige man wel oren naar. Na het eten ga ik wel met hem onderhandelen over het paard denkt hij.
Wanneer hij zijn buik vol heeft begint hij te pingelen over het paard.
Waarop de beduin zegt goh wat jammer nou… u heeft hem zojuist opgegeten…
Mijn absolute feestfavoriet is gevulde courgettes in gekookte yoghurt,mmmmmmmmmm.
Overigens is zelfs het armeluiseten mudjaddara, linzen met rijst of burghul gekookt, overdekt met gebakken ui en een beetje koude yoghurt erbij nog heerlijk
Lieve Anja,
Van Harte gefeliciteerd met je verjaardag en nog vele jaren!
Dank je, Amin!
Mooi verhaal, Herman.
Ja mudjaddara ken ik ook, Ina, is ook lekker. Het is een beetje als de Italiaanse keuken (maar dan anders), alles draait om zo’n vijf basisingredienten, die elke keer op een andere manier zijn toebereid – zie wat ze allemaal kunnen maken van kikkererwten. Mijn favoriet is mukhatan, dat is zo’n broodpannekoek, daarop een dikke laag zachtjes gesmoorde ui tot ie helemaal zoet en zacht is, daarop een halve kip die zachtjes geurend van zijn botjes valt en daarover geroosterde amandelen. Kost in een restaurant 26 shekel, deel door vijf.
En als ik bij Matoug binnen kom roepen ze al verheugd: we hebben duif!
De jongens komen ook graag bij Matoug, die eten daar hamburger met slappe patat met een overdosis tomatenketchup.
Volgens mij heb ik heimwee, dat uit zich wel vaker in voedselvisioenen.
Van harte gefeliciteerd. Je verhalen doen me vaak menig traantje laten. Jammer dat we vanuit hier niet meer kunnen doen.
Lieve Anja,
Wat ’t feest, wat ’n lieve mensen,
daar delen we je graag mee,
nog heel veel jaren.
tot snel, in Rotterdam,
Ineke
Vergeet in mijn enthousiasme over het eten, je helemaal te feliciteren Anja. Nog van harte en nog vele jaren.
En mukhatan is idd ook verukkelijk. Ken eigenlijk geen palestijns eten wat niet lekker is ,behalve meloegia( of melokhia), dat vind ik gruwelijk.
Meloghia, is dat die slijmerige groene zooi?
Ineke, reken er maar op dat ik er gauw weer aankom!
Inderdaad meloghia is die slijmerige groene zooi, de favoriet trouwens van mijn man en kinderen.
Hoi Anja,
Van harte gefeliciteerd, en nog vele jaren. Dit gaat zeker een mooi jaar worden, ook voor de sp, daar heb ik het volste vertrouwen in. Met al het talent in de sp gaan we er weer volop tegenaan dit jaar, en je doet het toppie in de eerste kamer anja, je passie en bevlogenheid waarmee je je inzet in de senaat waardeer ik zeer.
Ook nog de beste wensen voor jou en je man en je lieve vrienden in gaza. Ik hoop dat 2008 het jaar wordt van vrede in de bezette gebieden aldaar, en dat de mensen er in vrijheid kunnen gaan leven.
Heel veel groeten van Rene Veerkamp
Misschien moet je daar toch genetisch Palestijns voor zijn om dat te waarderen, Ina, en niet aangetrouwd en ons hart verloren zoals wij.
Dag lieve Anja,
heb even niet gekeken op je log en hoepla jouw verjaardag gemist! excuses en nog van harte gefeliciteerd! mooi verhaal hoor. Ik hoop je snel weer eens live te zien
sahar