Gaza. De meeste mensen zijn weer naar huis teruggekeerd, na de uitstapjes naar Egypte. In Rafah aan de andere kant en in El Harish waren de winkels leeggekocht, en het Egyptische leger die al die Palestijnen graag weer terug willen hebben in hun hok, anders krijgen ze nog meer ruzie met Israel en de VS, zorgden er wel voor dat er geen nieuwe aanvoer was.
Even lucht en even weer als gewone mensen naar de winkel gaan en als gewone mensen brood kopen en zelfs snoep voor de kinderen. Maar aan het leven in Gaza verandert er weinig. De nood is nog steeds heel hoog. Het blijft een gevangenis. En het stinkt er. Doordat er te weinig brandstof was en de elektriciteit maar gedeeltelijk werkte doen de pompen van de riolering het niet voldoende. Het heeft geregend. Dus lopen de rioleringen over en veel straten zijn veranderd in stinkende modderpoelen. En nu maar hopen dat er geen epidemie uitbreekt. Dat er nauwelijks meer schoon drinkwater is, en dat water uit de kraan voor wie een kraan heeft sterk vervuild is helpt ook niet.
De demonstratie is geweest, het konvooi naar Erez, de grens met Gaza. Indrukwekkend. Verslag van Adam Keller hieronder en ook Trees die er bij was schreef ons erover. Maar de goederen die ze wilden brengen staan opgeslagen en het is de vraag of en wanneer ze Gaza in mogen.
Ik bel met Gaza: ‘we leven nog’ is altijd het eerste antwoord op mijn vraag hoe het gaat, en het belangrijkste. Maar wie verder kijkt dan vandaag en gisteren is ongerust. Wat gaat er nu met Gaza gebeuren? Gaat Israel proberen Gaza weg te geven aan Egypte en wat dan? Het is niet eenvoudig om in die gevangenis te leven en te weten dat je zelf vrijwel niets te zeggen hebt over je toekomst.
En intern zijn de problemen ook allesbehalve over. Het lijkt hier wel de taliban, moppert de andere kant aan de telefoon: het is zo onpalestijns!
Ik vertel, ik zal dat op dit weblog ook in het Engels doen, dat er in de Nederlandse media wel wat veranderd is. Ik heb nog nooit zoveel nieuws gezien, op voorpagina’s, met prachtige foto’s, waarin de Palestijnen zelf centraal staan. Nu eens niet ‘vijf militanten gedood’ maar de bevolking zelf, en even niet de saaie koppen van Olmert en Abbas. Luyendijk zei nog eens dat het voor hem als journalist zo moeilijk was om zoiets te beschrijven als de bezetting. En ik kan dat beamen, bezetting is een dagelijkse saaie herhaling van op zich ondramatische gebeurtenissen: wachten op een vergunning, er niet uit mogen, scholen gaan weer dicht, de werkloosheid is weer gestegen, het ‘ huiselijk geweld’ stijgt, de medicijnen zijn op, er zijn geen nieuwe kleren meer te koop. De cola is op. Is dat erg? Mensen kunnen toch zonder cola? Mensen kunnen zonder cola maar niet zonder hoop op een betere toekomst.
Maar nu, met die mensenvloed die over de muur trok, de kinderen die er een glijbaan van maakten, is opeens iets zichtbaar van de mensen zelf. De fotografen hadden een field day, het Parool nam twee gehele pagina’s voor prachtige foto’s – de familie op ezelkarretjes met de verkreukelde ijzeren muur er achter is ook zoveel fotogenieker dan alweer een foto van jonge bewapende mannen met bivakmutsen over hun gezicht en groene vlaggen. Dankzij die prachtige plaatjes en dankzij dit tot de verbeelding sprekende gebeuren – de muur die viel – waren de gewone Palestijnen even het middelpunt van de aandacht. Gazanen laten zich niet kooien, kopte de Volkskrant. Voorpaginanieuws.
Ondertussen wordt er onderhandeld. Egypte wil wel dat de PA, Abbas dus, komt helpen met de grensbewaking, maar Abbas wil niet praten met Hamas. Dat wordt dus niks, want zonder overeenkomst zou het er op neer komen dat Egypte en Israel de ene helft van de Palestijnen als politie en ingehuurde cipiers willen gebruiken om de andere helft er onder te houden. Altijd handiger, Palestijnen die op Palestijnen schieten, dan dat Israel onder de camera’s van Al Jazeera en CNN weer een slechte beurt maakt. En Egypte vreest de Muslim Brothers, als zij op Palestijnen gaan schieten. Gaat niet lukken. Wat dan wel. Niemand die het op dit moment weet.
Maar nu.
Vanmiddag is er een picketlijn op het Plein in Den Haag, het hoofd van de UNRWA, Karen Koning Abuzayd (geen familie) is op bezoek in de vaste kamercommissie, en vanavond spreek ik met haar en met Renee Aquarone, de Nederlander die voor de UNRWA werkt.
Wordt vervolgd.
Demonstratie, zie Haaretz, hier.
Hier.
RTL4, Conny Mus, hier.
Ali Abunimah. Hier.
En vanmiddag een demonstratie op het Plein in Den Haag.
Beste Anja,
ik ben zelf een periode werkzaam geweest bij de MFO in Sinai, Egypte en verbaas me waarom deze vredesorganistaie de afgelopen tijd nergens genoemd wordt inzake de fantastische “uitbraak” vanuit de gaza-strook. (De basis van MFO in el Gorah is hemelsbreed 40 km van Rafah) MFO opgericht na Camp David-accoord en geizen de taken van MFO zou dit de ultieme uitkomst zijn.
Hoi,
Weet iemand hoe de picket is gegaan [het is wel goed om de terminologie een beetje in de gaten te houden anders lijken er zoveel demonstraties en brengt dat verwarring/onterechte verwachtingen]? Ik hoop dat er een verslagje komt van NPK of van Anja als je erbij bent geweest. Als ik het verontruste stuk van Abunimah hieroven lees dan is het nog duidelijker dat we vooral op de rol van de eigen [europese] politici moeten wijzen.
Gisteren was er een actievergadering van Palestijnse organsiaties en NPK afdelingen in HTIB in Amsterdam. Er is afgesproken om volgende week een algemene vergadering te houden met iedereen die zich wil inzetten voor het organiseren van een tegengeluid en solidairiteitsprotest rond 2 concrete punten: korte termijn actie [picket/vigil] in februari ihkv solidariteit met Palestijnen en het ter verantwoording roepen NL politici; een landelijk protest in het voorjaar [dan is ook wereldwijd de Nakba herdenking]. De vergadering volgende week is bedoeld om de krachten te bundelen en hier invulling aan te geven. Ik hoop dat dit kan lukken want het is dudielijk dat de nood groot is en we de politieke verlamming/immuniteit moeten tegengaan.
Groeten,
Miriyam
Wat is de MFO, Michel?
The Multinational Force & Observers, is an independent international organization responsible for supervising implementation of the security provisions of the Treaty of Peace between Egypt and Israel and employs best efforts to prevent any violation of its terms.
Zie: http://www.mfo.org
Er is wel een verschil. Egypte en Israel sloten vrede en wilden dat beide handhaven. Dat ligt heel anders met Gaza en Israel. Gaza leeft onder bezetting. Welke ‘vredesmacht’ zou bereid zijn als cipier voor Israel op te gaan treden? En in dat geval: is er dan een kans op dat de Palestijnen dat zouden accepteren? Lijkt mij niet.
Anja,
ik dacht meer aan een soort neutrale interventie-taak om de stroom van Gaza naar Egypte en vice versa te begeleiden.
De MFO heeft een controlerende taak t.a.v Israel en Egypte en zou zo de door Israel “opgedrongen” verantwoording aan Egypte kunnen overnemen.
Ik begrijp dat het geboren idee een utopie blijft maar aangezien de taken van MFO duidelijk zijn beschreven verbaasde het mij dat de MFO in dit conflict geheel blijft buitengesloten
http://WWW.MFO.ORG
Hoe dacht je neutraal te kunnen zijn tussen een bezetter en een bezet volk in Michel? In wiens opdracht handel je dan? Wie bepaalt hoe die stroom aan Gazanen mag lopen? Mogen ze er in en er uit? Wie beslist daarover? Zie je, aangezien het geen twee gelijkwaardige partijen zijn die wederzijds vrede hebben gesloten ontkom je er niet aan dat je meegetrokken wordt in wat de sterkste partij wil dat je doet. En dat is dan geen vredesmissie.
Kifaia-envelop met inhoud ontvangen. Ook bewijs van mijn maandelijkse inkomen is binnen. Deze week gaat de kaart retour, Anja. Wat een prachtig beursje en wat een schitterende kaart! Ik zal er bijzonder zuinig op zijn. Het beursje in helemaal in mijn kleuren: rood/groen/goud…. 😉 Zojuist las ik in het AD op internet dat Hamas een nieuwe Intifada wil starten. Ik hoop echt dat ze dat niet doen. Wat gebeurt er dan met al die onschuldige mensen in Gaza als er nog zwaardere represailles komen van Israël?
Ik ben voor een nieuwe intifada Lydia. wat gebeurt er nu dan? zijn de palestijnen zo goed af? Moet je maar blijven zitten en niks doen uit angst dat het nog erger wordt? Onzin.
@Trees
Geweld heeft nog nooit iets opgelost. Dus een nieuwe intifada is hooguit stoer maar niet zinvol.
@Anja
Neutraliteit tussen ongelijke partijen kan natuurlijk wel, het vereist een sterke derde partij die boven de partijen staat en beide partijen de wil op kan leggen. Helaas is er nergens in de wereld een partij te vinden die boven het Palestijns-Israelisch conflict staat.
Dat geweld nooit iets heeft opgelost is een beeldschoon cliché, maar een cliché.
1. Gewapend verzet heeft uiteraard in vele situaties wel degelijk iets opgelost: anders was ZuidAfrika nog een apartheidsstaat, waren vele landen nog koloniën, en was Nederland een provincie van Duitsland. Uiteraard kun je je afvragen of een derde intifada helpt. Je kunt je ook afvragen of geen intifada wel helpt. Het zou mooi zijn als het kon met geweldloos verzet, maar dat is al veertig jaar geprobeerd en eens is het geduld van mensen op. Naarmate ze minder te verliezen hebben worden ze radicaler, ook dat is een wet. Gewapend verzet tegen een bezetting is overigens een recht.
2. Een sterke derde partij, die iets aan de situatie zou willen doen, schopte om te beginnen Israel uit de bezette gebieden. Want anders blijft de situatie gewoon zo doorbestaan. In beide gevallen, je doet niets, of je schopt ze er uit, ben je niet meer neutraal. Dus nog eens: als het gaat om onrecht, en bezetting tegenover bezet volk, is neutraliteit niet mogelijk. De geallieerden, die ons hebben bevrijd, waren ook niet neutraal. Die kozen partij. En anders waren wij, zoals gezegd, een provincie van Duitsland en zou ik niet hebben bestaan. En inderdaad, er is een sterkere partij die het zo op zou kunnen lossen, maar die staat achter Israel en betaalt de bezetting.
Misschien, Trees. Maar ik heb zo’n enorme hekel aan elke vorm van geweld… Dit is mij te moeilijk. Ik doe wat ik denk dat goed is. Voor zover ik kan, van mijn bijstandje af en toe wat overmaken. Daar worden toch geweldige dingen mee gedaan en vele kleine giften maken samen vast een rolstoel of zo.
Mijn vrienden daar zijn ook tegen geweld, en tegen het afschieten van raketten, maar ook zij moeten toegeven dat tegen geweld zijn ook niet helpt.
Ik heb moeite met deze discussie. Ik vind dat het niet aan mij is, te bepalen of te beoordelen of met geweld je verzetten een oplossing biedt. Ik leef daar niet. Ik leef hier. In vrijheid. Ik heb dus gemakkelijk praten.
Maar je kunt niet het geweld van de onderdrukte veroordelen en geweld van de bezetter goedkeuren. Als geweld niets oplost, zoals hier wordt gesteld, dan kun je daar niet selectief in zijn. Dan lost geen enkel geweld iets op.
Wat ik wel weet is dat dit conflict geen regionaal conflict ergens ver weg is. Het Midden-Oosten-conflict gaat ons allemaal direct aan en ook wij zitten er allang tot onze nek in.
Dus heb je als burger in een vrij land de mogelijkheid je eigen vreedzame middelen in te zetten om te proberen te voorkomen dat aan beide zijden daarginds wordt gekozen om door te gaan met geweld. Door druk uit te blijven oefenen op je eigen regering of je eigen partij. Door te proberen de publieke opinie te beïnvloeden. Door in je eigen omgeving aandacht te vragen voor wat er gaande is en daarover het gesprek aan te gaan.
In Zuid Afrika is de apartheid in mijn ogen opgelost door de waarheids-en-verzoeningscommissies, die hebben geresulteerd in een maatschappij waar apartheid niet meer bestaat. Een zeer geweldloze oplossing en je mag hopen dat Israeli’s en Palestijnen ooit dezelfde moed hebben om het verleden achter zich te laten.
Geweld is wel vaak het begin maar vrede en verzoening is de oplossing en het laatste wat dit conflict nodig heeft is weer een escalatie (geldt voor beide kanten hoor!).
De tweede wereldoorlog is moeilijk te vergelijken met het Palestijns/Israeli’s conflict omdat het mondiaal was. Je kunt alleen constateren daar door praten (en ook wel dreigen met geweld) we de laatste 62 jaar geen wereldoorlog meer hebben gehad. Al zijn we soms door het oog van de naald gekropen.
Wie zegt dat een intifada betekent dat er geweld gebruikt wordt? ten eerste, israel gebruikt geweld in allerlei vormen. Muren bouwen, mensen de doorgang beletten als ze naar het ziekenhuis moeten, economie afknijpen, etc. etc. Hier wordt op allerlei manieren op gereageerd door de palestijnen. O.a. met qassams, maar ook via demonstraties, het doorbreken van de muur afgelopen week is een vorm van verzet, een belangrijke vorm. is dit geweld? nee, het is een logische daad. In het verleden tijdens de eerste intifada hebben palestijnse dorpen geweigerd om belasting te betalen aan Israel. is dat geweld? nee, het is een daad van verzet. Waarom denken jullie bij het woord Intifada gelijk aan geweld? Voor mij betekent Intifada dat men zich niet neerlegt bij bezetting en zoals Anja zegt, al jaren wordt er op veel manieren tegen gerebbelleerd. Ik herinner me dat, toen Arafat beschoten werd in de Muqata, er duizenden mensen de straat op gingen, terwijl er een avondklok was. Uiteraard zijn er toen 6/7 mensen doodgeschoten door het Israelische leger. wie gebruikten er geweld? Intifada betekent opstand, op wat voor manier, dat doet er niet toe. En ik vind het vreemd dat jullie gelijk gaan steigeren en het in verband brengen met geweld.Al 60 jaar (niet 40 jaar) gebruiken palestijnen geweldloze manieren tegen de bezetting. heeft niet geholpen. geweld helpt ook niet, wat dan wel? Eigenlijk denk ik gewoon het feit dat er nog palestijnen zijn, dit al een intifada op zich is.
Bart: de waarheids-en-verzoeningscomissie kwam nadat de apartheid was afgeschaft. Zolang die apartheid er nog was zou verzoening niet mogelijk zijn geweest. En vergeet niet: Mandela heeft geweigerd het gewapende verzet af te zweren tot de apartheid was opgeheven.
Jij draait de zaken in volgorde dus om. Eerst ophouden met onrecht, onderdrukking, bezetting, dan verzoening.
En ondanks de verschillen is het heel goed mogelijk om paralellen te trekken met ‘onze’ oorlog. Dat wij die een wereldoorlog noemen is omdat wij denken dat we het middelpunt van de wereld zijn. Maar het was gewoon een land, Duitsland, dat de dader was in dat verhaal. En zonder het gewapende ingrijpen van de Geallieerden was daar geen einde aan gekomen. En ik dacht niet dat we met terugwerkende kracht gaan beweren dat het verzet in Nederland verkeerd was, en dat was ook niet altijd geweldloos.
De situatie in het Midden Oosten is voor wie dat wil zien allang niet meer alleen maar een oorlogje van Israel tegen de Palestijnen, alle omringende Arabische landen zijn geinvolveerd, zie Libanon, Iran, nu weer Egypte, en ook de VS, die hun steun aan Israel graag zien als onderdeel van de mondiale strijd tegen het terroristisch kwaad. Zonder oplossing voor Israel en Palestina blijft het daar eeuwig op het randje van een crisis, die de hele wereld aangaat. Het is dan wel nog geen wereldoorlog, het is wel een wereldkwestie.
Overigens sla je de bloedige oorlogen in de Balkan voor het gemak ook maar even over in onze 62 jaar ‘vrede’.
Kortom: ik vind het altijd erg mooi als mensen blijven geloven dat geweldloosheid de enige en echte oplossing is voor alles, maar de geschiedenis leert anders. Helaas.
Je leest selectief: ik heb het over wereldoorlog en niet over conflicten, ik zeg toch niks over 62 jaar vrede!!
Volgens mij had WO II ook nog iets met Japan te maken..dus wie denkt hier nu dat wij (sic!) het middelpunt van de wereld zijn?
De oplossing ligt altijd in geweldloosheid en onderhandelen
Ik hoef mezelf niet te gaan herhalen, Bastar. Mijn punt is duidelijk.