Dagelijks leven in Bethlehem. Toine van Teeffelen woont er met zijn christelijk-Palestijnse vrouw Mary en hun kinderen. Te gast:

Ik ben Palestijn

Jara zegt tegen Mary dat ze haar haar blond moet verven. Dan heeft ze minder problemen om door de checkpoint te komen. Nee, ik ben Palestijn en dat blijf ik, zegt Mary. To exist is to resist, schiet door mijn hoofd. Dat is een slogan die hier steeds vaker wordt gebruikt.

Nog net voordat de Kerstvergunning is verlopen, wil Mary een pakket met druivebladeren naar het postkantoor in Jeruzalem brengen. Vanuit Betlehem duurt de reguliere postverzending eeuwen. Mary’s zus in Parijs wil graag gevulde druivenbladeren bereiden, ter herinnering aan het vaderland. We gaan naar het hoofdcheckpoint. Tamer zegt dat hij een verkeerd jasje aan heeft want er zitten ijzeren knoopjes aan, dus gaat hij biepen.

Op het checkpoint staan ruim honderd mensen in de rij. Dat wordt een uur wachten. Onze webmaster vertelde de dag tevoren dat hij een half uur moest wachten op zijn schoenen omdat die in het X ray apparaat bleven steken. We besluiten een andere checkpoint te nemen, bij Beit Jala ten westen van Betlehem. Eigenlijk mogen houders van een Palestijnse ID daar niet door, alleen buitenlandse paspoorthouders zonder Palestijnse ID, zoals ik. Palestijnse ID houders, al hebben ze een buitenlands paspoort zoals Mary, kunnen er niet door, ook al zijn ze in het bezit van een vergunning voor Jeruzalem of Israël. Kunt u het nog volgen? Enfin, we doen het maar.

Zie voor het vervolg de website van United Civilians for Peace, hier.