En dan hebben we, om mijn humeur nog verder te verpesten, zie hierboven, ook nog een gezellige column van Nausicaa Marbe die de islamofobe retoriek nog even voortzet. Over Wilders. Dat die al heeft verteld dat we in de film die er nog niet is en eens zou moeten komen vergast gaan worden op een executie in Iran en dat vindt Marbe niet erg:
Vermoedelijk acht Wilders het verschil tussen Nederlands islamleed en executies in bijvoorbeeld Iran irrelevant. Beide zijn uiting van dezelfde geweldscultuur. Daarbij wint het islamisme in Nederland verontrustend snel terrein.
Nou, lees deze Schund zelf maar in de Volkskrant. Plus deze uitsmijter:
Wie hierin, conform linkse relexen, slechts hysterisch doemdenken ziet en zich op vele gematigde moslims beroept. negeert dat fanatici hun zin krijgen en als dit proces doorzet, zal de film van Wilders pas echt geschiedenis schrijven.
Hierin wil ik Marbe graag gelijk geven: ja, ik ben links, ja ik beschouw dit geblaat als hysterisch doemdenken, ja, ik beroep mij op vele gematigde moslims, en nee, de fanatici krijgen niet hun zin zolang doemdenkende hysterici niet hun zin krijgen en als het aan mij ligt gebeurt dat niet en heb ik nog wel enig vertrouwen in de rechtsstaat.
Ik vraag me werkelijk af waarom de Volkskrant deze troep publiceert, waar zijn ze met hun verstand? Doen gewone feiten er niets meer toe? Mag iedereen maar alles beweren? Wou iemand na deze rotzooi nog beweren dat islamofobie niet bestaat?
Gelukkig, voor mijn humeur: er staat in dezelfde krant nog een artikel. De ferme kop: ‘Islamisering van de maatschappij? Onzin!’.
Halleluja.
Een interview met Ilija Trojanow, schrijver van De wereldverzamelaar.
Op de vraag hoe hij kijkt naar de ontwikkelingen sinds 11 september – de polarisatie, het fundamentalisme – verwijst hij naar de Europese obsessie met veiligheid.
‘Ik denk niet dat mensen zozeer bang zijn voor terroristische aanslagen, als wel voor de onzekerheden van het moderne bestaan. Die algemene angst wordt door de media en sommige politici – hoe heet die joker in Nederland ook alweer…Wilders, ja – gekanaliseerd naar een concrete angst voor islamitische aanslagen. Angst is een van de belangrijkste mechanismen achter macht.
In Duitsland schrijven belangrijke media als der Spiegel en de FAZ over de islamisering van de maatschappij. Onzin! Er zitten geen fundamentalisten in het parlement, Europese moslims hebben als groep geen noemenswaardige macht, geen mediamacht, niks. Ondertussen vindt idereen het normaal dat je 200 kilometer mag rijden op de Autobahn, terwijl daar een reeel gevaar ligt. Daar vallen de doden, maar daar hoor je niemand over.
In India viel hem op dat er daar na een fundamentalistische aanslag niet met de beschuldigende vinger werd gewezen naar de hele islam.
Bij slechts een bijzonder klein deel van de moslims wordt geweld niet afgewezen, maar iedereen in het Westen richt zijn focus op dat groepje. De Indiase samenleving is gewend om om te gaan met diversiteit. Daardoor weet men dat uit diversiteit ook weleens geweld kan voortkomen. Maar je kunt niet het hele idee van diversiteit ter discussie stellen omdat er enkele negatieve aspecten aankleven. Het is goed dat er altijd dingen zijn die ons uitdagen. Stel dat het niet zo was; dat zou het einde van de vrijheid betekenen, namelijk het einde van de mogelijkheid om datgene waar je in gelooft te heroverwegen en te herwaarderen.
Ik heb geprobeerd de linkjes te vinden naar de hier genoemde artikelen in de Volkskrant. Kon ze niet vinden.
Ik bem het met de stelling van meneer Trojanow eens, alhoewel ikzelf steeds meer de indruk krijg, dat angst een commercieel product is geworden en een middel om ons er van te overtuigen dat deelname aan oorlogen in islamitische landen de wereld veiliger zal maken en dat soort onzin, die men verkoopt in een t.v. spotje om militairen te werven.
Dat interview met Trojanow vond ik ook een verademing, Anja. Weer eens iemand die werkelijk diep gaat en uit eigen ervaring in diverse delen van de wereld spreekt!
De Volkskrant lijkt er een soort beleid op na te houden dat ze van alles publiceert, van het ene uiterste tot het andere, zonder daarbij goede kwalitatieve maatstaven te hanteren. Deze weinig kritische opstelling blijkt ook nogal eens uit bedroevend hoofdredactioneel commentaar.
“Mag iedereen maar alles beweren?”
Inderdaad, dat is nou een van zegeningen van de democratie, dat jij niet bepaalt wat de ander mag zeggen. In een aantal socialistische paradijzen is die vrijheid ooit afgeschaft, maar daar werden de mensen niet echt gelukkig van.
Het is een van de zegeningen van de democratie dat we heel veel mogen zeggen, het is de vraag of die democratie er zo bij gediend is als iedereen maar in het wilde weg er uit pleurt wat ie toevallig in zijn kop heeft zitten. Democratie houdt ook in dat je om kunt gaan met diversiteit en verschil, het houdt ook in dat de meerderheid fatsoenlijk omgaat met minderheden.
En er zijn grenzen: antisemitisme en racisme zijn strafbaar, smaad en laster mogen niet, oproepen tot geweld zijn ongewenst.
En er zit dus nog een heel terrein tussen wat je in een democratie juridisch, dus ongestraft mag zeggen, en wat je in een beschaafde democratie niet moet willen zeggen omdat er geen reden is om anderen of groepen anderen voor rotte vis uit te maken.
En een dagblad is niet verplicht om rotzooi te publiceren, al mogen ze dat.
En doen ze dat toch, dan kan ik gelukkig gebruik maken van dezelfde vrijheid om te melden dat ik het rotzooi vind.