Toespraak Grote Markt, Groningen – 9 februari 2008

Beste Mensen,

Wij zijn hier vandaag bijeen gekomen om onze stem te verheffen tegen de schandalige blokkade van 1,5 miljoen mensen, de inwoners van Gaza: vrouwen, mannen, kinderen. Ook de bewoners van Jabalya, een zusterstad van Groningen, worden daardoor zwaar getroffen. Ze leefden al 40 jaar onder een mensonterende bezetting. Sinds twee jaar leven ze nu in een openluchtgevangenis, als straf voor hun democratische keuzes. En werd twee jaar geleden het verkeer met de buitenwereld al bijna onmogelijk: sinds 9 maanden bestaat er een onmenselijke blokkade: Gaza is vrijwel afgesloten van de buitenwereld.

Gevangenbewaarders zijn verantwoordelijk voor het welzijn van de gevangenen. De Israëlische cipiers verzaken niet alleen die plicht, zij beletten ook anderen die zorg uit te oefenen. VN-organisaties die daar namens U en mij hun werk willen doen, wordt dat vrijwel onmogelijk gemaakt.

Israël heeft sinds kort, onder internationale druk, de blokkade wat verlicht, maar is nu ook alweer bezig de schroef aan te draaien.

De gevolgen van die blokkade zijn afschuwelijk:
– elke economische aktiviteit wordt gewurgd, 50% van de beroepsbevolking is werkloos; 80% van de bevolking is aangewezen op steun van buitenaf om zelfs maar te overleven;
– er is onvoldoende voedsel, vooral kinderen en ouderen tonen verschijnselen van ondervoeding, niet door een misoogst maar door uithongering;
– er is onvoldoende electriciteit en dus is er geen behoorlijk drinkwater en ook de riolering functioneert niet meer naar behoren;
– er zijn geen medicijnen, in ziekenhuizen zijn er geen onderdelen voor essentiele apparaten en zieken kunnen de grens niet over voor specialistische behandeling elders.
De effecten van deze blokkade maken elke week dodelijke slachtoffers, nog meer dan de vele doden die er al onder de burgerbevolking vallen door Israëlische militaire acties.

Wie zitten er dan in die openluchtgevangenis opgesloten en worden er uitgehongerd?

Voor meer dan de helft zijn dat Palestijnse vluchtelingen en hun kinderen en kleinkinderen. Die zijn verdreven uit hun huizen in 1948.

Hoe dat er toeging lees ik U even voor: “…Etzel mortieren, meedogenloos het centrum van de stad bombarderend, bewerkstelligden de massale vlucht van de Arabische bevolking.” (Etzel was een van de toenmalige Joodse ondergrondse terreurorganisaties.)

Deze tekst die ik U voorlas, staat in het Engels op een muur in een museum, gelegen tussen Jaffa en Tel Aviv: Israëlische terreurdaden tegen een weerloze burgerbevolking om etnische zuivering op megaschaal te bewerkstelligen, open en bloot bezongen voor ieder die het horen wil, de schaamte ver voorbij.

Twintig ton explosieven regende die dag, 25 april 1948, neer op Jaffa. De 80.000 Palestijnse inwoners vluchtten, 80.000 mensen van huis en haard verdreven door een terreurbombardement! Het leeuwendeel vluchtte naar het zuidwesten, naar Gaza. Bij het beëindigen van de vijandelijkheden mochten ze, in strijd met het internationaal recht, van Israël niet terug naar hun huizen en ze strandden in de inderhaast opgezette vluchtelingenkampen. Daar zitten ze nog.. In vluchtelingenkampen; in een openluchtgevangenis die nu verstoken is van de meest elementaire levensbehoeften, dankzij hun cipiers. [tussen haakjes: die datum weerlegt ook meteen een zorgvuldig gecultiveerde mythe: dat de stroom vluchtelingen een gevolg zou zijn van de inval van Arabische landen na de Israëlische onafhankelijkheids-verklaring van 14 mei 1948. Die inval was integendeel vooral een reactie op dit soort wandaden die tegen de Palestijnen begaan werden, in een poging daar een eind aan te maken. Vóór die inval door de Arabische buurlanden was al meer dan de helft van het Palestijnse vluchtelingen verjaags, zo’n 400.000 mensen.]

Die cipiers zijn de kleinkinderen van de generatie die deze wandaden aan ze beging, de generatie die ervoor zorgde dat ze in Gaza wonen i.p.v. in Jaffa.

Wat hebben deze mensen dan misdaan dat ze zijn opgesloten? Niets anders dan Palestijn zijn en in democratische verkiezingen, waar de wereld zo op aandrong, hun stem uitbrengen op Hamas. Geen absolute meerderheid, maar Hamas werd wel de grootste partij. Geen wonder! De Palestijnen waren 40 jaar lang de machteloze toeschouwer van hun voortgaande ontrechting en annexatie van hun land. Vanaf 1990 tot het jaar 2000 zagen ze hoe erkenning van Israël door de PLO en het zgn. vredesproces tot niets anders leidde dan eindeloos getreuzel en tenslotte onaanvaardbare voorstellen in Camp David, terwijl achter het rookgordijn van onderhandelingen de bouw van nederzettingen in verhoogd tempo doorging.

Vanaf 2001 was het weer de ijzeren vuist van Sharon die de zogenaamde “Routekaart naar Vrede” met 14 amendementen onbruikbaar maakte. Tijd voor de Palestijnen om in democratische verkiezingen in januari 2006 een alternatief te proberen en Hamas een kans te geven. De buitenwereld was woedend en stelde onrealistische eisen. Toen die niet werden ingewilligd begon onmiddelijk een politieke en financiële blokkade. Toen Hamas in juli 2007 de macht in Gaza overnam, begon daar ook een fysieke blokkade.

En vanwege de aanhoudende raketbeschietingen vanuit Gaza is de blokkade nu vrijwel totaal.

Die beschietingen zijn immoreel en dom, laat daar geen misverstand over bestaan.

Alleen: ze waren allang beëindigd als Israël een bestandsaanbod van Hamas had aanvaard. Een van de vele. Maar Israël negeert ze of beantwoordt ze met aanslagen op de leiders van Hamas. Israël praat niet met terroristen, heet het dan. Hoe schijnheilig dat is, blijkt uit het terroristische verleden van vele Israëlische leiders. Israël wil Hamas dwingen het verzet op te geven, met alle mogelijke middelen. Ook volstrekt illegale, zoals een hele bevolking in gijzeling nemen, als was het een middeleeuwse stad.

Dat de daardoor veroorzaakte ellende een ideale voedingsbodem is voor haat en extremisme schijnt een meerderheid van de Israëli’s koud te laten. Maar wat Israël doet is immoreel en in strijd met het volkenrecht: een bezetter is verantwoordelijk voor het welzijn van de bevolking in de bezette gebieden en Gaza is nog steeds als bezet gebied aan te merken;
collectief straffen en gijzelen is krachtens het volkenrecht verboden; en geweldsuitoefening dient proportioneel te zijn, zegt dat volkenrecht.

Israël treedt dat recht met voeten.

Het hoofd van de hulporganisatie van de VN ten behoeve van de Palestijnse vluchtelingen in Gaza, die met haar neus op de dagelijkse realiteit daar zit, zegt het zo: Gaza staat op het punt om het eerste gebied te worden in onze moderne tijd dat willens en wetens in een staat van absolute en abjecte armoede wordt gebracht, met de stilzwijgende medeplichtigheid, om niet te zeggen aanmoediging van de internationale gemeenschap.

Wij roepen de Nederlandse regering op al het mogelijke te ondernemen om de blokkade en de humanitaire crisis, die er het gevolg van is, structureel te doen beëindigen; al het mogelijke te doen deze schending van het internationaal recht te stoppen. Wij doen dat samen met anderen in Nederland, in zowel opposite – als regeringspartijen, met anderen in Europa en met onze vrienden in de breed geschakeerde vredesbeweging in Israël, die alles doet wat mogelijk is de blokkade te breken.

Minister Verhagen deed al eenzelfde oproep op 22 januari in Israël. Het is nu zaak die oproep kracht bij te zetten en het beeindigen van de blokkade volledigen permanent te maken.

Als Europese Unie hebben wij wel degelijk mogelijkheden Israël onder druk te zetten. Wij moeten bereid zijn die zonodig te gebruiken willen wij niet verder medeplichtig worden aan deze schending van het recht, willen wij niet medeverantwoordelijk worden voor de slachtoffers die daardoor vallen en willen wij niet medeverantwoordelijk worden voor de haat en het geweld die het oproept.

Breek de blokkade!

Erik Ader
9 februari 2008

(Mr. Erik Ader is a former diplomat and ambassador in the Middle East. In Groningen he held a speech, in very strong language he condemned the blockade of Gaza. Mr. Ader knows the history of Palestine very well, and he reminded the audience that on 25 april of 1948 Jaffa was bombarded in a terrorist act by the Israeli’s, and 80.000 Palestinians fled to Gaza. Where now they are locked up in a huge prison, under inhumane circumstances. Collective punishment is against international law, so mr. Ader calls on our government en on the EU, to conform to the law and put pressure on Israel to stop the blockade. It is very important that distinguished people like Erik Ader speak out for justice!)