Historisch gezien, symbolisch gezien, zou het alletwee mooi zijn: de eerste zwarte president van de Verenigde Staten of de eerste vrouw. Maar in werkelijkheid heb je niet zoveel aan symbolen. Het gaat er uiteindelijk om wat ze doen.
Mijn toetssteen is hun houding ten aanzien van Israel/Palestina.
De VS hebben een cruciale rol, ze betalen ten slotte voor het grootste deel de militaire operaties van Israël, ze zetten de Palestijnen gemakkelijk neer aan de andere kant, die van het kwaad, in de strijd tegen het terrorisme, en keer op keer gebruiken ze hun vetorecht wanneer de VN een poging doet om Israël aan te klagen vanwege de schendingen van het internationale recht. Het zou een slok op een borrel schelen wanneer de volgende president van de VS eens wat meer oog had voor de rechten van de Palestijnen. Maar daar is weinig kans op, want dit is duidelijk: geen presidentskandidaat maakt enige kans te winnen wanneer ze de Israël-lobby (zoals Aipac) niet achter zich hebben.
Hillary Clinton heeft wel eens iets aardigs gezegd over Palestijnen, en wist vervolgens niet hoe snel ze moest benadrukken dat ze toch echt hoorde bij de vrienden van Israël. Obama had goede contacten met Arabische Amerikanen, onder wie Edward Said (zie foto), maar moet zich nu verweren tegen de smeer-campagne dat hij moslim is geweest, en dus, in Amerikaanse ogen, onbetrouwbaar zou zijn. Wat mevrouw en meneer gaan doen als ze eenmaal president zouden zijn – daar kunnen we alleen maar naar raden.
Twee artikelen op de Electronic Intifada over Clinton resp. Barak.
Hier over Clinton en hier over Obama.
(We wonder which of the two candidates for the American elections would be better for the Palestinian rights. We do know, both candidates, Obama and Clinton, once showed sympathy for Palestinians, but both have now demonstrated their support of Israel. We know no candidate has any chance to become president if they ignore the Israel-lobby. And we don’t know what they will do once they would be president. Two articles about this on Electronic Intifada, here and here)
Kijk hier voor een overzicht van de financiële bijdrage van de USA aan Israël. En als je toch bezig bent, kijk hier nog even naar een overzicht van de kosten van de oorlog tegen het terrorisme.
Ik drukte iets te vroeg op send. Wat ik nog wilde zeggen is dat het goed is je te realiseren dat de joodse gemeenschap in Amerika om en nabij even groot is als de joodse bevolking in Israël.
Obama komt uit een Islamitische familie en zal als hij presidentskandidaat wordt, meer steunen op jongeren en zwarte Amerikanen.
Van Hilary hoeven we niks te verwachten. Die zal het beleid van Clinton I vervolgen.
Eigenlijk geen van beiden. Ik had op John Edwards gestemd als ik de kans had gekregen. En nu? Ik denk Clinton. De ervaring is ook belangrijk en ik ben bang dat Obama te jong is. Nog 4 jaar en dan zal hij er wel aan toe zijn, maar nu denk ik nog niet. Ik denk nu dat we John McCain als president gaan zien, vanwege het gekissebis tussen Clinton en Obama… en vanwege het feit dat Clinton een vrouw is en Obama zwart. Zou niets moeten uitmaken, maar juist in de VS is dat een classificatie die wel meetelt. Voor mij ligt alles nog wagenwijd open.
Eerlijk geschreven verwacht ik van alle kandidaten niks ten gunste van de Palestijnen. De manoeuvreerruimte is voor alle kandidaten te gering.
Als Hillary of Obama sociale programma’s willen starten, zoals opzetten van een goede gezondheidsverzekering voor iedereen, dan hebben ze hulp van mensen nodig die ook banden hebben met de pro-Israël lobby. De financiering van een dergelijk stelsel kan niet zonder medewerking van banken en verzekeringsbedrijven.
Politiek kunnen ze niet echt zwaar druk uitoefenen op Israël.
De echte vooruitgang moet vanuit Israëlische politiek zelf komen. Eigen moreel inzicht dat aan het onrecht een eind moet komen.
Zelf heb ik de meeste sympathie voor Barack Obama. Aanvankelijk was ik van mening, dat Hillary Clinton toch het sterkste zou zijn in de strijd tegen een Republikeinse presidentskandidaat. Daarvan ben ik teruggekomen. Obama blijkt een zeer sterk campagnevoerder te zijn. Ook was hij sterk in het rechtstreekse TV-”debat” (wat meer een conversatie was) met Hillary Clinton op CNN onlangs.
McCain is helemaal niet zo’n ijzersterke kandidaat, omdat hij door een flink deel van de Republikeinen wordt gewantrouwd wegens sommige standpunten. (Hij wordt soms zelfs voor “liberal” uitgemaakt; kan je het erger voorstellen?). Het is waarschijnlijk dat veel Republikeinen niet zullen stemmen, of zelfs op Hillary Clinton als zij de strijd bij de Democraten wint!
Al met al heb ik redelijke hoop op een nieuwe Democratische president vanaf eind januari 2009. Al ben ik het ermee eens, dat het geen wereld van verschil zal maken.
-.-.-.-.-.-.-
Kop in het Algemeen Dagblad (11 februari):
“Clinton voelt de hete adem van Obama in haar nek”.
Reactie van Hillary: “I didn’t have sex with that man!”
Volgens mij is Obama niet geweldig voor de Palestijnse kwestie. Hij wordt met een warm onthaal verwelkomt bij de AIPAC.
Goed artikel van Counterpunch over Obama’s houding t.o.v de Palestijnse kwestie:
http://www.counterpunch.org/frank03162007.html