Dinsdag hadden we een stevig debat (een themadebat) over duurzame landbouw. Eric Smaling, hoogleraar in dat vak deed het woord voor de SP, en dat was tevens zijn maidenspeech. Wij (van de fractie) volgden het met veel plezier want het was een goed scherp debat en Eric deed het prima, die tijgerde meteen naar de interruptiemicrofoon alsof hij dat elke dag deed.

Zijn speech is de moeite, ook als scholingsmateriaal. Ik zal hem nog eens plaatsen voor de liefhebbers, maar ik heb nog ruzie met mijn Mac en moeite met attachments. Komt.

Eric had het over de wereldwijde dreigende voedseltekorten, en de paradox van onze wereld, dat wij ondertussen 150 kilo voedsel per jaar per persoon weggooien en vooral last hebben van vetzucht. En ook over het gesleep van voedsel over de wereld, alles vanwege ‘de markt’. We eten meer vlees, en dat kunnen we ondertussen weten: voor een kilo vlees is 5 a 8 kilo plantaardige grondstof nodig. Zo slepen we soja naar het westen, en doen daardoor mee aan de ontbossing van het Amazonegebied, vervolgens voeden we daar hier de dieren van, die vervolgens (voor 70%) exporteren. En in plaats van dat flink te saneren gaan we hier megavarkens en kippenstallen bouwen. Voor de winst dus, want wij eten dat allemaal niet op.

Eric: hoe krijgen we het besef naar binnen bij overheden en burgers dat er een plafond zit aan welvaart, namelijk daar waar het overdaad wordt. Echt, er zijn grenzen aan de groei zoals wij die nu kennen.

“Wij moeten streven naar een verdere inkrimping van de intensieve, niet-grondgebonden dierhouderij. Hiermee vervalt ook de noodzaak tot de aanvoer van eiwitrijke diervoeders zoals sojaschroot en kan het mestoverschot verder omlaag. Dat moet de insteek zijn, dat is de benadering die past bij een toekomst waarin een duurzame leefstijl niet langer modieus is, maar bittere noodzaak. Helaas hoort daar ook een exit-strategie bij voor onderdelen van een sector die de duurzaamheidstoets niet kan doorstaan.”

Een goed debat, en de voltallige fractie zat met plezier als toehoorders in de bankjes. Ik leer er nog een boel bij.

Eric schreef met Rindert Kromhout een boek voor jongeren: Volle Buiken.

(Gaza has problems. Holland has different problems, in fact: the opposite. We have too much food. People throw away 150 kilo of food yearly for every person and too many people get too fat. What happens in our country: we raise chickens, pigs and cows, 70% is for profit, for export. The food the animals need we import from other countries. Like soybeans. In Brazil they cut down the treas to make soybeans. So we import the food, we export the pigs. We keep the shit. And the money. And probably you don’t know, because you don’t have many cows, but cows make more gas than cars. Really! They fart and they belch, especially when they have eaten soybeans. And all these cows together make more dirt than the cars. And we don’t know what to do with all the pigshit. And meanwhile we build bigger and bigger buildings to raise the animals, because it is more profitable too keep them inside instead of outside in the grass. Not very funny for the animals, and not very funny when they are pushed into trucks to get sold in other countries. One kilo of meat costs 5 to 8 kilo of vegetable food. So if we want to share more fairly with other countries where people have not enough to eat, we should eat less meat, and change the whole ‘food-chain’. You wish you had our problems instead of yours? I understand.)