Gisteren was ik in het Tropenmuseum, bij de tentoonstelling Palestina 1948, herinneringen aan een verdwenen vaderland. Indrukwekkend in zijn soberheid. (Waarover morgen meer) En geheel midden in het thema dat me deze vrije dagen heeft beziggehouden. Want zoals beloofd ben ik hard aan het werk om een overzichtelijk dossier aan de leggen – genoemd Dossier Palestina/Israel – waarin ik het materiaal verzamel en toegankelijk maak voor de belangstellenden die dit weblog bezoeken – en voor mezelf. Want ik kende ondertussen zelf ook de weg niet meer op mijn weblog. En ik moest me erg vaak herhalen.

Vandaag werk ik nog door, morgen of overmorgen begin ik met de eerste afleveringen waarin alles wat ik van belang vind op een rijtje staat over Palestina/Israel, met bronnen, verwijzingen en links, en dan vooral als antwoord, als alternatieve visie, op het geijkte verhaal waarbij de geschiedenis alleen wordt bekeken vanuit Israel, dat wat ik paradigma een noem. Natuurlijk is het niet in een keer af, een aantal onderdelen blijft voorlopig nog ‘werk in uitvoering’, en ik zal het regelmatig aanvullen met nieuw materiaal. Niet zozeer om de discussies opnieuw te beginnen, dus, maar als naslagwerk.

Natuurlijk kan ik het niet laten om mijn boekenkast nog eens door te vlooien, want nu vallen me de hiaten op, de zaken die ik op het weblog nog niet goed genoeg heb behandeld, ik kom ook steeds weer nieuwe interessante dingen tegen. En kom ik na een bezoekje aan de boekhandel weer met nieuwe boeken thuis. Alsof het hier nog niet vol genoeg is. Dus leef ik deze dagen tussen de stapels, met veel papiertjes tussen de bladzijden, de bijbel opgeslagen op het boek Jozua.

Ik ga weer aan het werk, want straks is het reces weer voorbij.