8. Schone handen en de veiligheid van Israel
Als een willekeurig iemand, voor mijn part van uiterst rechts, de moeite zou nemen om een paar uur bij een controlepost te gaan staan en bereid is zijn ogen de kost te geven, dan zou hij als een ander mens terugkeren, want niemand kan onberoerd blijven door wat zich daar afspeelt. Dan bedoel ik nog niet eens dat er wel eens wordt geschoten. Het gaat om de mentaliteit. De houding van de soldaten vertolkt maar een boodschap: wij zijn de heersers en jullie de onderworpenen. De vernederingen, het afblaffen, het kleineren – er wordt daar op een onmenselijke manier met mensen omgegaan. Ik heb geen enkel oprecht iemand meegemaakt, welke opvattingen hij ook verder had, die daar niet diep geschokt vandaan kwam.
(Lezing Gideon Levy, Amsterdam 20 mei 2001 uit: Spiegel pag 8)
Inhoud:
Dat Israel altijd uit zelfverdediging handelt, en het Israelische leger bekend staat om de ‘purity of arms’ is een vast onderdeel van de zionistische canon.
Uiteraard moet daarbij duidelijk worden dat de Palestijnen nooit handelen uit zelfverdediging, maar dat elke vorm van zelfverdediging of verzet neerkomt op terrorisme.
‘Veiligheid’ is in Israel een alternatieve godsdienst geworden, waar veel onderdrukkende maatregelen en ondemocratisch genomen beslissingen achter verstopt kunnen worden.
In werkelijkheid blijkt het IDF op ruime schaal onnodige wreedheid en destructie toe te passen, dat zelden wordt bestraft.
Sami Michel, schrijver en voorzitter van ACRI, een mensenrechtenorganisatie in Israel:
Het argument dat we ons in staat van oorlog bevinden is een grote leugen. Een olifant kan niet in staat van oorlog zijn met een vlieg. We zetten een militaire macht in tegen een volk onder bezetting. Het is waar dat dat volk ons pijnlijke slagen toedient, maar we vechen niet om Tel Aviv te redden, we vechten voor de joodse nederzettingen in de gebieden. Bedreigd door een leger worden we niet. (Haaretz 19 september 2002, Uit: Spiegel pag 13)
Filmmateriaal over een jongen die werd neergeschoten ‘gewist’. Zie Alison Weir.
Uri Avnery over rabbijnen die geweld goedkeuren, hier