De meest recente kaart van Gaza. De grootste openluchtgevangenis ter wereld. De kaart is gemaakt nadat de nederzettingen waren ontmanteld. De correcties die nu zog zouden moeten worden aangegeven: de future seaport is inmiddels de voormalige future seaport, eens gefinancierd door Nederland, want er is niets meer van over. Het vliegveld in het zuiden bij Rafah is ook verwoest. En het roze stukje in het noorden,bij Erez, de industriele zone waar Palestijnen onder het minimumloon spijkerbroeken in elkaar mochten zetten voor Israelische bedrijven ligt ook in de puin.

Wat je ook niet kunt zien is dat bij de Philadelphia Road, de grens met Egypte, een brede kale strook is waar het Israelische leger duizenden woningen met bulldozers en explosieven met de grond gelijk heeft gemaakt. Dat is een soort kaal maandlandschap geworden. Het groene deel in het noorden is ook geheel verwoest, het hoorde bij het meest vruchtbare deel van de strook, er wonen daar vooral boeren. Niemand kan nog dat groene deel in zonder te worden beschoten (kan ik ook uit ervaring vertellen toen we eens met de auto te dichtbij kwamen).

Wat je wel kunt zien is welke zone op zee in principe gebruikt mag worden door de vissers die een vergunning hebben gekregen. Als het vollemaan is varen de vissers niet uit, want ze vissen ’s nachts, met lampen, om de vis naar de zone te lokken waar ze vissen kunnen zonder dat er door Israelische patrouilleboten op hen wordt geschoten, en als de maan schijnt kunnen de lampen daar niet tegenop. En op dit moment varen ze helemaal niet meer uit, want ze krijgen geen benzine.

Khaleds flat kijkt uit op het vissershaventje van Gaza-stad.

Rechts bovenaan Beit Hanoun, waar nu die moeder en vier kinderen zijn gedood.

Wat ook te zien is, is de muur. Die was er al voor we het hadden over de muur, op de Westoever. Ook deze muur is meer dan een muur, want er zit een brede ‘veiligheidsstrook’ naast, uiteraard aan de Palestijnse kant. Wie te dichtbij komt loopt het risico vanaf de wachttorens te worden doodgeschoten. Dat gebeurt nogal eens met kinderen die te dichtbij voetballen.

Voor mensen die er in of uit mogen zijn er twee grensposten, een in het noorden, Erez, waar ik altijd doorheen ga. En een bij Rafah in het zuiden, waarmee je in Egypte terecht komt. Beide grensposten staan onder controle van Israel. Mijn man mag niet door de grenspost Erez, en hij mag niet naar het vliegveld in Tel Aviv. Als hij een vergunning heeft mag hij er alleen uit via Rafah, en moet dan met het vliegtuig vanaf Cairo naar Nederland komen. Als hij een visum heeft, en een vergunning, en de grens open is. Die is vanaf juni vorig jaar dicht. Ook dit jaar ziet het er niet naar uit dat hij en zijn kinderen voor vakantie naar Nederland kunnen komen.

Passia heeft meer kaarten, met veel informatie. Meestal is Nederlander Jan de Jong de maker ervan. Hier.