7 gedachten over “We’re not celebrating Israel’s anniversary”

1. Dit is zeer indrukwekkend. prachtig initiatief, en wat een dappere mensen. is er dan toch iets aan het veranderen?

2. Ja, er verandert zeker wat, Trees. Ook in Nederland. Ik kan het niet bewijzen, maar ik hoor en voel het bijna dagelijks. Ook al zijn veel mensen nog verward, en vinden het moeilijk om Israel werkelijk als schuldige aan te wijzen, ze vinden ook dat wat de Palestijnen wordt aangedaan te ver gaat. Al zijn er helaas ook mensen die islamofobie en automatisch voor Israel zijn (want Israel is tegen die moslims) geheel vanzelfsprekend bij elkaar optellen.
   Helaas is het in Engeland makkelijker om kritiek te hebben op Israel en zijn de demonstraties ook navenant groter dan hier. Britten voelen zich ten opzichte van joden niet zo schuldig als wij in Nederland, denk ik, als verklaring. En Britten voelen zich als voormalige kolonialisten wel medeplichtig aan het feit dat hun regering destijds heeft meegeholpen om de staat Israel te laten ontstaan. Ik wou dat we in Nederland al zover waren.

3. Het zou mooi zijn als de Nederlandse joden dat prachtige initiatief van de Britse joden,zoals hierboven beschreven, overnemen e/o daarbij aansluiten.
   Dat zou hun sieren!.

4. Een paar jaar geleden, als ik op een internetlijst waar ik al lang lid van ben, iets van kritiek op israel liet horen, werd ik afgebrand.
   Een paar weken geleden, liet ik, naar aanleiding van een blog van Anja, ongezouten kritiek horen. En ik kreeg bijval. Uit voor mij, zeer onverwachtte hoek.
   Er veranderd wat in Nederland, al gaat het mij veel te langzaam.

5. Ik ben toch niet zo positief over de verandering in het denken in Nederland.

   In BNDeStem van zaterdag 3 mei onder de kop “Slachtoffers van vervolging” twee artikelen aan de hand van Ad Bloemendaal. Omdat op internet wel de twee artikelen zijn na te lezen maar de inleiding van de heer Bloemendaal ontbreekt geef ik die hier weer.

   “Zestig jaar geleden, op 14 mei 1948, werd de staat Israël uitgeroepen. Dat gebeurde een half jaar na het besluit van de Verenigde Naties het gebied te verdelen in een Arabische en een joodse staat, met een speciale status voor Jeruzalem. De keerzijde van Israëls onafhankelijkheid was het ontstaan van het Palestijnse vluchtelingenvraagstuk. Ruim 700.000 mensen vertrokken. Met iedere viering van Israëls onafhankelijkheid wordt die Palestijnse keerzijde belicht. Minder aandacht is er voor een andere ontwikkeling de massale joodse immigratie uit Arabische landen. Vanaf 1948 moesten meer dan 800.000 Joden in moslimlanden hun biezen pakken. Op deze pagina’s het verhaal van twee mensen wier leven sterk is bepaald door de stichting van Israël. De Palestijn Ab del-Aziz Abu-Hadba en zijn familie moesten hun dorp Deiraban verlaten en de wijk nemen naar de Westelijke Jordaanoever. Odil Dallal ontvluchtte Bagdad en het Iraakse Ba’ath-regime dat haar man executeerde. Ze woont nu in Israël.”

   M.i. is dit weer een goed voorbeeld hoe lezers door de Nederlandse media worden gemanipuleerd. Los nog van de term die wordt gebruikt om het ontstaan van het vluchtelingenvraagstuk te versimpelen wordt door Bloemendaal gesuggereerd dat beide vluchtelingenstromen vergelijkbaar zijn. Echter de Palestijnen werden van huis en haard verdreven door de zionistische terreurorganisaties en moesten maar zien waar ze terecht kwamen. De joodse vluchtelingenstroom was het gevolg van de reactie van de Arabische staten op de vijandige vestiging van de joodse staat. Het vertrek van de Joden uit (een aantal) Arabische landen werd bovendien op legale en naar verluid ook “illegale” wijze aangemoedigd door de Iraëlische regering en over hun bestemming bestond geen onduidelijkheid.

   Zo wordt de onwetende lezer, zoals zo vaak als het over Israël en de Palestijnen gaat, weer maar eens op het verkeerde been gezet.
   Zolang redacties accoord gaan met deze “gekleurde” berichtgeving hoeft, jammer genoeg, ook onze regering hun gekleurde bril niet af te zetten.

6. Goed voorbeeld, Johan. Ik kom in ‘dossier’ nog eens terug op de gemakzuchtige vergelijking tussen de Palestijnse vluchtelingen en de joden die uit de Arabische landen naar Israel emigreerden – alsof die tegen elkaar weg te strepen zouden zijn. Nu is het al vooruitgang dat Bloemendaal toegeeft dat de Palestijnse vluchtelingen het gevolg zijn van het stichten van de staat Israel (en die andere vluchtelingenstroom dus in tweede instantie ook) want een jaar of wat geleden hoorde je zulke geluiden alleen van het Palestinacomité en aanhangers.

   Nu heeft onze regering geen excuus, want ik mag aannemen dat ze de beschikking hebben over betere informatie en niet alleen de artikelen van Bloemendaal lezen.

   Ik stond vrijdag met de Vrouwen in het zwart op het Spui, en ook daar was de discussie: er is wel wat veranderd. Vroeger kon je daar niet staan zonder dat je verbaal werd aangevallen, dat is nu heel veel minder, en steeds vaker hoor je mensen zeggen: ik ben het wel met jullie eens hoor.

   Er verandert dus wat, alleen gaat het ook mij veel te langzaam omdat de situatie zo urgent is. En is het meer dan ooit noodzakelijk om mensen hier van kritischer informatie te voorzien dan ze uit de kranten kunnen halen.

7. Dag Anja.

   Er is de afgelopen jaren heel veranderd in de houding van het Nederlandse volk jegens Palestina. Iedereen “proeft” dat. Ik merk het ook op mijn werk. En ook als ik voor de SP op de markt sta. De hoge verkoopcijfers van het boek van Joris Luyendijk versterken dat proces niet alleen, ze zijn er ook een uiting van. Het nieuwe boekje van Chris van der Heijden was nog geen dag uit, of ik hoorde er in boekhandel Scheltema Amsterdam al iemand over praten (in zijn mobiel).

   Maar net als ten tijde van Fortuyn is hier sprake van een onderstroom bij het volk. Daar leeft de realiteit wel. Maar bij de bestuurlijke en journalistieke elite die boven ons gesteld is, wil het nog maar niet doordringen. Die machthebbers leven echt in een isolement, in een heel klein, heel benauwd, heel gesloten wereldje. Een cocon. Een vriend van mij, gepromoveerd, werkzaam aan de universiteit, mag dus meepraten, noemt de media altijd een echoput waarin loze meningen hol weerkaatsen.

   Hiervan nu een treurig stemmend voorbeeld.
   Op 2 mei 2008 was er een debat in Desmet met de bekende discussieleider Th. Holman. Aan de discussie namen deel: Xandra Schutte, Stephan Sanders en Chris van der Heijden.

   http://www.desmetlive.nl/program.asp?lIntEntityId=685&lIntEntityItemId=3543

   Kenmerk van de discussie is dat op vd Heijden na niemand enig idee heeft van de relevante feiten, van wat er in de jaren ’20-48 speelde, enz. Uiteraard kwam de grootmoefti weer langs, waarom ben ik niet verbaasd.

   Sanders had het boek niet gelezen EN heeft geen benul van de vooroorlogse opbouw van joods Palestina. Zou hij ooit van, ik noem maar iemand, Arlosoroff gehoord hebben? Of, aan de andere kant, van Jabotinsky? Holman weet uiteraard nooit waar het over gaat. Schutte zat geheel verstrikt in haar morele web van vooroordelen. Ze ging steeds meer kijken zoals Clairy Polak altijd kijkt wanneer ze het antwoord op een vraag niet begrijpt en er allerlei feiten en analyses over de tafel rollen waarvan ze nog nooit heeft gehoord. Een blik van lichte verbijstering en desorientatie, zoals mijn oma keek toen ze op haar 100ste de weg in de wereld begon kwijt te raken.

   Komt dat zien!

   Helaas is het boekje van vd Heijden waarschijnlijk te kort door de bocht geschreven voor wie Ilan Pappe en/of Benny Morris nog niet heeft gelezen. Heb je zulks wel gelezen, dan geeft vd Heijden een aardige duiding; ken je genoemde auteurs niet, dan lijkt het verhaal van Chris een stapel meningen.

   Er staan trouwens twee echte foutjes in het boekje van Chris.
   Blz 39: “de vrijstaat Noord-Ierland”; neeeeeh, Eire (Zuid-Ierland) was de Ierse Vrijstaat, in 1923 inderdaad nog onderdeel van het Britse Imperium.
   Blz 140, noot 73: de opstand in het getto van Warschau duurde van 19 april tot 16 mei 1943; de opstand van het Poolse Leger de Armja Krajowa dateert van aug-sept 1944. Van der Heijden haalt die twee door elkaar.

   Daarnaast is het stukje over de onderlinge haat en nijd tussen Frankrijk en Engeland, met als gevolg de creatie van klein-Syrie zonder de Libanon, zonder Alexandretta, zonder Mosoel, echt veel te kort. Daarmee valt wat er allemaal gebeurde rondom Palestina, niet meer te begrijpen. Idem met de beloften aan de twee Hasjemitische koningen, van wie de ene door de Fransen naar Irak werd afgeschoven.

   Uiteraard heeft niemand in het forum van Holman deze foutjes en omissies gezien. Een echte Nederlandse journalist staat immers boven de stof, die heeft de feiten niet nodig om tot een oordeel te komen…

   Sanders in de bocht:
   Een etnische schoonmaak heet pas zo als er een conferentie aan te pas is gekomen en er een schriftelijk bevel van de hoogste staatsleiding voor ons ligt. Wel, dan heeft de jodenmoord nooit plaatsgehad, want naar dat schriftelijke bevel van Hitler kunnen we lang zoeken. En dan zijn de Indianen van Noord-Amerika ook niet uitgeroeid, want daartoe ontbreekt ook het bevel. De Amerikaanse grondwet zegt er althans niets over. En de Armeense genocide, ach laat ik ophouden.

   Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij zulke zondaren boven ons gesteld. Wanneer moogt Gij ons bevrijden van de banaliteit van dit kwade, journalistieke onbenul.

   Ernst Raedecker

   —

   P.S.

   Komen wij als SP nog met een mooi stuk in de krant over 60 jaar Israel, en wat daaraan vooraf ging?
   En wanneer komt er eens een vertaling van die o zo belangrijke dagboeken van Ben Goerion?