Kwam er pas weer iemand langs die geheel buiten het onderwerp om kwam vertellen hoe vreselijk hij christenen en eigenlijk alle gelovige mensen vond, kijk maar naar Van Middelkoop, die de troepen naar Afghanistan stuurt, zei hij. Maar geloof was het onderwerp niet. Ik streek mijn hand over mijn hart, want meestal doe ik dat niet meer, en stuurde een mailtje terug. Dat zijn reactie a. geheel off-topic was, want we hadden het over buurten, en b. niet geweldig slim, want tenslotte ben ik ook christelijk, en heb ik nog een paar kerkgangers onder mijn fractiegenoten, en wij zijn allemaal tegen de missie in Afghanistan, dus aan God kan het niet liggen.
Mailtje kwam onbestelbaar terug.

Kwam hij nog eens langs om me uit te leggen waarom hij gelovigen altijd zo benepen vond, en zei dat hij wel eens op mijn weblog langs kwam en als hij zag dat de deur openstond wel wat naar binnen wilde roepen.

Nou, doe dat maar niet. Effe wat naar binnen roepen, ongeacht of het aan de orde is, dat kan je op vele sites, maar hier niet. En zonder geldig emailadres heb je sowieso geen recht van spreken, want dat is verplicht.

Ik neem mijn weblog serieus, ik maak er werk van, ik sta er vroeg voor op, en bijna elke dag staat er wel iets op dat mij de moeite lijkt, van mij of van anderen die ik aan het woord laat. Voor een weblog dat niet bepaald uitmunt door lichtvoetigheid of grapjasserij, of het moeten mijn poezen zijn die ik wel eens ten tonele voer, komt er een flinke hoeveelheid publiek langs. Ik weet ook niet waar ze vandaan komen, want het worden er nog steeds gestadig meer. Vierduizend bezoekers per dag in februari, vijfduizend dagelijkse bezoekers in maart en zesduizend in april. Afgelopen maand kwamen er meer dan 40.000 unieke bezoekers met een gemiddelde van 4 a 5 bezoeken per persoon, of ik moet eigenlijk zeggen, per computer, want dat is wat het metertje telt. Misschien hebben sommigen het na één bezoek wel gezien, anderen komen dagelijks terug. En in het afgelopen jaar waren dat bij elkaar bijna anderhalf miljoen bezoeken. Dat is dus de moeite om mijn best voor te doen.

Dat betekent wel dat ik van de mensen die de gelegenheid willen gebruiken om te reageren ook wat verwacht. Dat je even nadenkt voor je wat zegt, en niet maar een beetje wat door de open deur naar binnen roept, bijvoorbeeld. Dat je hier niet komt als je alleen maar wilt kiften of ruzieschoppen. Dat je dit weblog niet probeert te gebruiken voor je eigen stokpaardjes als die niet aan de orde zijn. Dat je andere mensen die bijdragen in hun waarde laat, en niet negeert wat er al staat. Alleen maar komen vertellen dat je het ergens niet mee eens bent zonder argumentatie is geheel overbodig, want dat wisten we al.

Zoals iedereen kan waarnemen meng ik mezelf in de discussie, en wil ik nog wel een enkele keer herhalen wat al is gezegd – als ik denk dat dat nuttig is – tenslotte heeft niemand al het voorafgaande gevolgd – maar er zijn grenzen. Dus hou er een beetje rekening mee dat we niet elke keer weer bij AF beginnen. Ik hou het graag voor jullie interessant, maar voor mezelf ook. Ik moet me hier niet gaan vervelen.

Dit is dus géén open forum, waar iedereen naar believen wat kwijt kan. Daar zijn genoeg andere sites voor, die minder streng modereren dan ik. Dit is mijn persoonlijke weblog.
En ja, ik ben hartstikke partijdig.

Lees dus even de spelregels, wie dat nog niet gedaan heeft. Hier.

Zo.

Nadat ik iedereen nu ontzettend heb ontmoedigd: je bent ondanks mijn strenge toon van harte welkom om te reageren.