Beste lezer van Anja’s weblog,
Hoewel ik me heel goed realiseer dat dit eigenlijk niet de plaats om dit te doen, kan ik het toch niet laten.
Uit de vele stukken die Anja heeft geschreven over de uiterst schrijnende situatie in de Gazastrook, en zeker uit het stuk van vandaag moge duidelijk zijn dat (zelfs) het werk van het NCCR, het geven van goede, verantwoorde thuiszorg aan gehandicapten, onder enorme druk komt te staan. Het alsmaar groeiende aantal aanmeldingen van nieuwe cliënten(mede het gevolg van het stoppen van andere organisaties) kan nauwelijks meer worden opgevangen door de huidige drie teams.
Daarnaast is er aan werkelijk alles op het gebied van zorgverlening tekort. Luiers, verbandmiddelen, medicijnen, catheters, rolstoelen enz. met alle gevolgen van dien. Brandstof voor de auto’s om de thuiszorgteams daadwerkelijk bij de cliënten thuis te krijgen is onbetaalbaar.
(Rechts, Joes Meens aan het werk in Gaza)
Ik doe een dringend beroep op iedereen die het werk van de Stichting Kifaia (en dus van Anja en haar maten)en het NCCR een warm hart toedraagt om een bijdrage te storten op (postbank)rek.nr. 8207589 tnv Stichting Kifaia te Amsterdam.
Met deze gift toont u niet alleen dat u het werk van Kifaia en NCCR steunt, maar geeft u ook blijk van uw solidariteit met een bevolking die door de hele wereld lijkt te zijn vergeten.
Ik sta zelf (mede) garant voor de besteding van het geld en weet, uit de vele reizen naar Gaza die ik inmiddels gemaakt heb hoe verantwoord die besteding is.
Laat palestina en het NCCR niet in de steek!
Joes Meens,
Coördinator trainingen
Stichting Kifaia
Ik stort als Anja bevestigt! Kus!
Dag Fatma en andere lezers van Anja’s weblog,
Mocht Anja nog even geen tijd hebben om te bevestigen dan wil ik graag, op persoonlijke titel, als Liliane Fonds correspondente, verantwoordelijk voor de Palestijnse gebieden,
Joes zijn oproep bevestigen.
Voor een periode van meer dan 10 jaar bestaat er een structurele partnership tussen beide organisaties. Het spreekt voor zich hoe verantwoord de besteding van NCCR is.
Anja, lieve groeten aan iedereen, Rianne
Dankjewel, Rianne! Je krijgt gauw meer bericht van me.
En Fatma, ja, stort maar.
Rianne
Het Liliane Fonds heeft een CBF keurmerk, Kifaia niet.
Mag dat wel van uw organisatie?
Eind deze maand komt het vakantiegeld, Anja. Heb ik Joes al beloofd in het andere blog. En er is een ‘poes’ naar je onderweg, om je even wat op te krikken na al dat nare nieuws. Misschien kan je er dan weer wat beter tegen, omdat je toch door moet…
lIEVE JOES, JE HEBT VOLKOMEN GELIJK, ALS WE ALLEMAAL O.A ZUINIG AAN DOEN MOET ER VEEL GELD KUNNEN WORDEN VERZAMELD.
IK DOE MEE EN STORT VANDAAG NOG 500 EURO OP DE REKENING VAN; STICHTING KIFAIA, GIRO 8207589 TE AMSTERDAM.
ANNEKE JOS
Ach, daar hebben we wantrouwige Harry weer, die altijd op zoek is naar iets waar hij tegen kan zijn.
Voor grote organisaties als het Liliane Fonds is het mogelijk, en nuttig, om het CBF keurmerk te verkrijgen, voor kleine organisaties als Kifaia is dat te duur en niet nodig: we hebben genoeg aan een verklaring van ‘geen bezwaar’ van de belastingdienst.
Het Liliane Fonds werkt al vele jaren met ons samen en met het NCCR – dat lijkt mij nogal veelzeggend.
We verwachten je financiele bijdrage op ons gironummer per omgaande.
Ik had vorig week een gesprek met een meisje dat zich met haar stichting inzet voor verschillende projecten in Kenia. Het CBF keurmerk is inderdaad heel duur, vertelde ze. Voor kleine organisaties betekent dat de keus: financieren we dit of dat project, of het keurmerk? Vervelend is dat veel gemeenten het keurmerk hanteren als leidraad bij het afgeven van vergunningen voor fondsenwervende activiteiten. Eigenlijk zou er een pot moeten zijn, gevuld door de overheid of door de grote organisaties, waardoor de kleintjes ook een keurmerk kunnen krijgen, als ze dat nodig vinden. De organisatie in Kenia en Kifaia lijken het echter prima zonder te redden. Joes, zodra volgende week het salaris binnen is gaat er een bedragje jullie kant op.
Vanzelfsprekend kan Kifaia op me rekenen…!
Klopt, Christine. Niet alleen is het duur, er worden ook allerlei eisen gesteld, zoals aan grootte van bestuur en nog zo het een en ander, die wij niet functioneel vinden. Wij hebben als stelregel dat elke euro die in Nederland wordt uitgegeven afgaat van wat we naar Gaza kunnen brengen, dus we doen ons eigen werk niet alleen voor niets, we beknibbelen ook op alle kosten: geen duur drukwerk, geen kantoor. Op anderhalve kniesoor na die wantrouwig blijft, zoals die Harry hierboven die wel vaker komt zeuren, hebben wij allang het vertrouwen van een flinke lijst donateurs, plus van de grote organisaties met wie we samenwerken om het NCCR te ondersteunen.
We moeten wel dringend op zoek naar vrijwilligers die ons komen helpen met allerlei klussen, want ook ons dreigt het werk boven het hoofd te groeien. Daar kom ik zeker nog eens op terug, en ondertussen: wie denkt iets te willen doen, ook als je nog niet weet wat, meldt je alvast. We gaan een bijeenkomst organiseren voor potentiele medewerkers.
Ach, Anja, waarom reageer nog op zulke reacties als die van Harry? Dat zegt toch meer over hem dan over Kifaia? De verslagen die je doet van wat Kifaia doet zijn voor mij al grotendeels bewijs dat jullie prima werk verrichten en daar boven op komen nog reacties van Palestijnen die of (mee)werken voor Kifaia, of er hulp van ontvangen hebben. Voor mij zit het wel snor, hoor. Over snorren gesproken, heb je die ‘snor’ al ontvangen die ik gemaild heb? 🙂
Tja, die Harry, denkt waarschijnlijk net al ik:…waarom mag Anja nooit eens haar zegje doen bij Pauw en Witteman ?
Ik mag wel maar ık wıl nıet Louısa. Ik heb dat soort programmas spuugzat. Ik kom alleen nog maar opdraven als ık mıjn verhaal goed kan houden en ık een gesprekspartner heb dıe werkelıjk wıl luısteren en dat kan ın zulke programmas nooıt.