Terug, en ik ga alweer.
Het is verleidelijk om eens even stevig in te gaan op wat we deze dagen allemaal tegenkomen in de media, want elke krant en elk tv programma moet iets over Israel en Palestina.
Er zijn goede artikelen bij, gisteravond een opiniestuk van Avi Schlaim in NRC, een van de belangrijkste ‘nieuwe historici’ (die niet nieuw zijn want voor zij publiceerden waren er geen historici: de standaard geschiedenis van Israel waar de kinderen daar mee groot worden gebracht en waar wij hier in Nederland mee zijn doodgegooid werd niet geschreven door historici maar door ideologen en politici) en ook regelrechte rommel. Zo kan het gebeuren dat je op de ene pagina van de Volkskrant een kaartje te zien krijgt waarop alle Palestijnse dorpen die rondom 1948 zijn vernietigd te zien zijn, en een opiniestuk van een zogenaamde historicus die dat allemaal ontkent. Vandaag een wel heel erg bizar opiniestuk van iemand die zich ook nog dapper achter een pseudoniem verstopt, die ons komt vertellen dat Israel zo goed is voor de moslimwereld, want Israel vernedert de Arabische wereld, en als al die moslims maar goed collectief vernederd worden gaan ze twijfelen en dat is het begin van democratie. En nog een voordeeltje: als ze vernederd zijn planten ze zich minder voort.
Godsamme, wat een bagger. Hoe komt die krant erbij om zulke rotzooi te vertalen en af te drukken. Zijn ze nou helemaal.
Ik hou me in, want ik moet nog een lijst klussen doen, en opnieuw mijn koffertje pakken want ik ga op weg naar Ankara, waar ik zal spreken op een grootscheeps Gay Festival, ik mag een prijs uitreiken in de Woman to Woman Story Competition and zal deelnemen aan de March Against Homophobia.
Now for something completely different.
Laptop gaat niet mee. Of ik daar het internet tot mijn beschikking heb weet ik niet, dus dat merken jullie vanzelf. Als je een paar dagen niets hoort ben ik opgegeten: dip me in chocolate and throw me to the lesbians.
Dat was dan een mooi einde.
Hoi Anja,
Het is inderdaad bizar wat voor (partijdige) berichtgeving we voorgeschoteld krijgen m.b.t. het 60 jarige jubileum van de Joodse staat. Ik had veel moeite om feestende Israeli’s te zien en positieve verhalen over Israel aan te horen als je weet dat het land is onstaan ten koste van een heel volk en dat dat zelfde land al 60 jaar de Palestijnen onderdrukt.
Haha is die ene engelse zin de samenvatting voor de lezers in Gaza??
Nou ik hoor aan de andere kant nu een licht verbijsterde stilte. Wat doet onze lieve vriendin nou weer. Moet ze nou echt naar die Turkse ho..ho..ho.. eh dinges, als ze ons toch heeft?
Hoi Anja, ik wilde je heir neit mee lastig vallen, je had genoeg te doen met je familie in Gaza. Maar voordatje vertrekt naar Ankara, wil ik toch even snel opsturen. Dit is mijn reactie naar aanleiding van mijn EO optreden. Ik kon het niet laten.
Als ik hiervandaan iets kan betekenen voor je organizatie in Gaza, dan hou ik me aanbevolen. Misschien moeten we daar eens over gaan nadenken. We zien wel, groet Trees
Sakhnin 13-05-2008
Geachte EO redactie,
Afgelopen donderdag 8 mei was ik gast in uw programma “De Ochtenden”, wat als thema had 60 jaar Israel. Dit programma werd uitgezonden vanuit een bejaardentehuis voor Joodse nederlanders in Herzlya, Israel.
Een week daarvoor werd ik gebeld door Adrie Diepenbroek (of Andre) waar ik een lange tijd geleden een keer contact mee had gehad. Toen was het ook met de vraag of ik aan een of ander programma mee wilde doen. Dit werd later afgelast daar de EO er geen zin in had. Nu, zo zei hij, zou het de discussie wat levendiger maken. Hij vertelde me ook dat Frits Barend aan tafel zou zitten en wat Joodse nederlandse Israeliers. Ik had hem ook gezegd dat ik geen zin had in een ordinaire kiftpartij, en dat ik een hoog gehalte van discussie verwachtte, en ook dat ik er geen zin in had om de piespaal te zijn(sorry voor de uitdrukking). Nee, zei hij, dat zou in orde komen.
Donderdagochtend vanuit Sakhnin naar Herzlyia gegaan, een rit van 2 en een half uur heen en ook weer terug.
Van te voren was mij een email gestuurd met de opzet van het gesprek, het zou 2 en een half uur duren,en ik moest de hele uitzending erbij blijven als een soort van rode draad. Ik wist uiteraard dat het een EO uitzending was. Ik heb niks tegen de EO, hoewel ik niet tot de fanclub van Andries Knevel behoor. Ik vond het een kans om ook de andere kant van Israel te laten horen, nml. Die van de ruim een miljoen palestijnen die binnen de grenzen van Israel wonen. Waarvan hun land onteigend is, die dagelijks geconfronteerd worden met discriminatie op alle gebied.
Dus vol goede moed vertrok ik. Ik kwam aan in het bejaardentehuis, haring en nederlandse koekjes op tafel, en het publiek, gemiddelde leeftijd tussen de 75 en de 90 jaar.
Het programma begon. De discussie leider Andre Zwartzbol begon met de directrice van het bejaardentheuis, “heeft U gisteravond feestgevierd “. Nou dat had ze. Daarna mijn buurman, een jonge religieuze jood, die bij de inlichtingendienst had gezeten,en net uit dienst was. Andre zei “ ik begrijp dat je niet veel over je diensttijd kan vertellen, maar van wie was het land nu eigenlijk voor 1948. Deze jongeman vertelde van niemand , of eigenlijk wel, van de britten, het was een brits mandaat. Ik wilde graag zeggen dat het was van degenen die er woonden en die land bezaten, 98 % palestijn en een paar % joods. En had er graag aan toegevoegd dat toen Nederland bezet werd in 1940-1945 het land toch ook niet van de duitsers was, maar van de nederlanders. Maar niet dus. Frits barend begon al gauw te stangen. Verdorie het is feest, en waarom moeten we nou zo kritisch zijn, doen we toch ook niet in Nederland als de koningin jarig is, etc. etc. etc. Op een gegeven moment kwam er een andere spreker aan het word die het publiek wijs wilde maken dat het meeste land door de palestijnen aan de joodse immigranten was verkocht. Ik wilde daar weerwoord op geven door het een beetje dicht bij huis te houden,en het verhaal van mijn schoonfamilie en het dorp Sakhnin te vertellen, waar mensen met landmijnen werden ontmoedigd om naar hun landbouwgrond te gaan, veel ongelukken gebeurd, veel doden, en dit allemaal in de jaren 70. Maar achteraf hoorde ik dat dit niet doorgekomen was, de verbinding met Nederland was verbroken, ik was uitgepraat, Frits Barend was weer aan de beurt, en er was weer verbinding. Dit schijnt enkele keren gebeurd te zijn terwijl ik aan het praten was. Ik ben niet paranoia,maar toch, het geeft je te denken.
Ook was Grietje Baars uitgenodigd, een nederlandse onderzoekster, wonend op de westbank,zij was uitgenodigd om over het EU beleid ten aanzien van Israel te praten. Ook dit is een kritisch verhaal, want onder de EU vallen produkten uit de nederzettingen op de westbank niet onder de speciale regeling van goedkopere belastingtarieven voor Israel etc. Dus riep Grietje op om deze produkten te boycotten. Ze werd helemaal afgezeken door de heer Barend. En er werd niet ingegrepen door Andre.
Tussendoor heb ik zo af en toe nog eens geprobeerd om wat weerwoord te geven,maar dan zat onze Frits er weertussen door te tetteren.
Ook het nivo van de discussie. ‘ Waarom leren palestijnen hun kinderen om stenen te gooien, zei een van de tafelgasten”. Mijn God, moet ik daar mijn hele riedel weer over afspelen, dat palestijnen dat niet doen, dat het hele gewone mensen zijn die van hun kinderen houden, maar dat palestijnen geen vliegtuigen en geweren hebben zoals het israelische leger dat heeft, en dat het een oorlog is van een van de meest geavanceerde legers op de wereld tegen een door de bezetting verpauperde burgerbevolking. Palestijnen mogen al geen wapens gebruiken, zijn stenen dan ook al uit den boze? Etc. etc. etc.
Ik besloot om het niet te doen, en eigenlijk niet meer op dit sort domme opmerkingen in te gaan.
Zo ook Frits Barend “ waarom kijken palestijnen niet vooruit, en doen ze niet iets positiefs. Om daarna een schampere opmerking te maken over een vluchtelingenkamp waar hij geweest was “ daar zou ik ook wel willen wonen’ ze wonen gewoon in huizen die palestijnen,en niet in tenten”. Nee Frits, palestijnen hebben in 60 jaar heel veel opgebouwd wat meerdere keren weer vernield is, had hij dan verwacht dat ze 60 jaar in tenten zouden wachten. Doen de palestijnen iets vooruitstrevends, proberen ze de vluchtelingenklampen leefbaarder te maken, en mag dat weer niet van Frits.
Frits begrijpt niet en wil niet begrijpen dat die mensen daar tegen hun wil terechtgekomen zijn, dat dit mensen waren die voor 1948 van hun land leefden, dat land is afgepakt etc. etc. nee Frits vond het prettiger om er iedere keer weer een lachertje van te maken.En Andre liet Frits zijn gang maar gaan.
De andere gasten aan tafel dat was wel het meest rechtse zooitje (een paar daargelaten) wat ik ooit bij elkaar gezien heb. De meneer uit Haifa die sprak in ieder geval nog over de palestijnen in Haifa en de dominee uit Nez Amin. Ik hoop hem gauw ergens hier tegen te komen
Maar ik had achteraf het gevoel dat ik alleen maar was gebruikt door de EO als de excuus truus. En als dat niet zo was, dan hebben ze hun huiswerk erg slecht gedaan, en had zo’n discussie nooit plaats mogen hebben in zo’n setting. Want weten jullie, ik ben fatsoenlijk opgevoed en heb geleerd dat je het niet met elkaar eens hoef te zijn, om met elkaar in gesprek te gaan. Een eerste vereiste is dat je elkaar i.i.g. laat uitpraten. Maar daar hadden mijn tafelgenoten geen last van, die gingen maar door met hun rascisitische riedels, en bleven me maar afkappen, en zeggen wat ik allemaal voor onzin zat te verkopen. Ik heb me ontzettend ingehouden omdat ik al kijkend naar het publiek wist dat ik hier geen ordinaire kiftpartij wilde hebben. Deze mensen hebben allemaal vreselijk veel meegemaakt, en ik weet zeker dat we het niet met elkaar eens zijn, dat bleek ook, boegeroep als ik sprak, en veel applaus als Frits en kornuiten iets zei.
Ook werd mij een paar keer verteld dat ik een anti-semiet ben, zo ook Grietje. Oke, dat heb ik vaker gehoord, en ik probeer tekijken wie het zegt, en deze mensen zijn wrsl. Nooit in sakhnin en omstreken geweest. O ja, ik heb ook nog iets dergelijks gezegd als “ik heb nog nooit een palestijn horen zeggenb dat ze de joden de zee in willen drijven, en ik woon er tussen”, waarop het publiek zeer verontwaardigd tegen mij inging. Toen heb ik het hele bejaardentehuis uitgenodigd om eens naar Sakhnin te komen naar ons dagverblijf voor ouderen. Ik ben bang dat dat nooit zal gebeuren, ze kijken wel uit, naar die enge arabieren.Maar het zou enig zijn.
Na afloop heb ik de heer Frits Barend nog even de mantel uitgeveegd, dat ik hem erg onprofessioneel vond, en hij moest zich schamen voor zijn gedrag. Waarom moest hij ons zo afzeiken (wederom, excuus voor mijn woordgebruik, kan geen ander word vinden wat de lading dekt) Grietje en ik waren toch uitgenodigd om hierover te komen praten? Of waren we uitgenodigd om voor gek gezet te worden.
Want dit verwijt ik de heer Zwartbol waarom greep hij niet in. waarom liet hij het gebeuren dat 2 mensen die verdorie de moeite nemen om helemaal daar naar toe te komen, en als cadeautje een blikje pepermuntjes krijgen met de afbeelding van Willem en Maxima erop, daar ook nog eens worden afgezeken, en eigenlijk niet aan bod komen, en daar een beetje voor nop zitten.
Ik weet zeker dat men van te voren allang had bedacht om het luchtig te houden “want er was nu eenmaal feest vandaag”. Ik weet niet of het onwil is of onkunde van de EO,maar dit was allemaal zo vreselijk dom ingeschat, en verkeerd gebracht. Jullie hadden je gewoon bij je feestje moeten houden en mij en Grietje er niet mee lastig moeten vallen.
Ik heb de afgelopen dagen veel nagedacht over het gebeurde, en weet wel zeker dat ikdit nooit meer doe. Nogmaals, discussies zijn okay, maar niet op de manier waarop de EO weer probeerde punten te scoren en ik (en Grietje) geen enkele kans kregen om onze standpunten naar voren te brengen. En die Frits Barend, die zat daar gewoon om punten te scoren, en achteraf verweet hij me min of meer dat ik hun feestje was komen verstoren. MENEER BAREND, WE WAREN UITGENODIGD OM DAT TE DOEN, OF TOCH NIET?
Ik wil ook nog even over het verdere verloop van de dag vertellen. S’middags ging ik naar een Naqba herdenking. Naqba is het arabische word voor catastrophe, en ieder jaar als Israe lhun onafhankelijkheidsfeest hebben doen de palestijnen ook iets. Ieder jaar wordt er een dorp uitgekozen wat in 1948 of daarna vernietigd is, daar worden dan een
beetje leuzen geroepen, een paar speeches. Soms zijn daar ook nog vroegere inwoners van dit dorp bij, als ze niet terechtgekomen zijn in een van de vluchtelingenkampen over de grens. Zo ook dit jaar, we gingen naar de plek Safurya, wat tegenwoordig in het Hebreeuw Zippori heet.
De bijeenkomst vond plaats diep in het bos, er was een vergunning voor afgegeven, en het was een gezellige middag. Ik kwam veel oude vrienden en vriendinnen tegen, het was prachtig weer, mensen hadden hun kinderen meegenomen, veel kinderwagens, veel lekkere dingen bij ons. En een beetje luisteren naar speeches. Wat jongens met palestijnse vlaggen. Om een uur of 5 was het afgelopen en we liepen met zijn 6 of 7 duizend mensen weer naar beneden naar de weg waar de bussen en autos stonden om iedereen weer naar huis te brengen. Toen ik halverwege de heuvel was en de weg al kon zien zag ik dat er een heel peloton ME stond te wachten (de Israelische versie van de ME). En een groepje Joodse Israeliers met keppeltjes op die wat jongens aan begonnen te vallen met stenen (jazeker Joods Israelische stenengooiers, lachu he). Dat werd dus een heen en weer getrek. Op dat moment kwam ik net een vriendin tegen,met haar zoon van 23 , ik was met mijn beide dochters. We bleven dat van boven even aankijken, en binnen een minuut stonden we midden in de traangasgranaten, en de geluidsbommen. Het was idioot, en erg beangstigend. Wat ik maar niet van mijn netvlieskan krijgen is die ene vrouw die een baby van een paar maanden in een kinderwagen had, ze pakte de baby eruit, en ik pakte de kinderwagen, want we werden naar boven, de heuvel op gedreven door de ME. En ze bleven maar traangas op ons gooien. Ik word geraakt, en ren als een gek naar boven, laat de kinderwagen achter, onderweg sleep ik nog drie meisjes van een jaar of 7 mee die helemaal hysterisch om hun moeder stonden te gillen.Boven gekomen ben ik mijn dochters kwijt, en mijn vriendin ( vrouw van over de 50). Na een half uur vind ik ze weer. Wat was er met hen gebeurd. Mijn vriendin kon niet meer naar boven komen ze was helemaal uitgeput en had vreselijk veel last van het gas, en ik kan me nog herinneren dat haar zoon zei dat hij erg bezorgd om haar was. Affijn, ze ging te langzaam, werd gegrepen door een paar ME ers,waarvan 2 te paard die haar wilden omverduwen.Haar zoon wilde er tussen springen, en hij wordt beetgepakt door zo’n 7 ME ers, compleet in elkaar geslagen en weggevoerd. Hij is dus gearesteerd en zit nu vast. Mijn ene dochter wilde helpen, kreeg een ME er tegenover zich die zijn geweer op haar richtte en dit aan het laden was, en haar dreigde. Er kwamen twee andere ME ers aan die haar in elkaar begonnen te slaan, haar ene been is van boven naar beneden helemaal blauw en opgezwollen, haar armen heeft ze 3 dagen niet kunnen bewegen van de pijn. Mijn andere dochter werd vastgepakt toen ze haar zus wilde helpen. Ze werd vastgepakt door een ME er, en uitgescholden voor hoer,jazeker, wat een moraal.Ze werd dus uitgescholden en er werd tegen haar gezegd dat als ze niet wegging ze haar hoofd in zouden slaan. Toen zei ze dus terug dat hun ‘zonen van hoeren “waren (nogmaals sorry voor het taalgebruik, maar zo gaat dat er hier aan toe” en dat ze haar hoofd dan maar in moesten slaan,maar ze ging niet weg bij haar zuster en mijn vriendin. Toen lieten ze haar gaan.
Veel gewonden, veel jonge jongens gearesteerd, gearresteerd omdat ze een bedreiging zouden zijn voor de politie, maar iedereen liep gillend weg van de politie, dus hoe kan dat. Ik denk dat ze die arabieren gewoon een lesje wilden leren, want het zag er allemaal zo gepland uit. Waarom moesten ze ons opwachten in volle gevechtsuitrusting, 80 % van de mensen waren families met kinderen
Kortom het was op zijn zachts gezegd een enerverende dag.
Ik vertel dit laatste verhaal zodat jullie misschien een beetje willen gaan begrijpen dat het niet allemaal koek en ei is hier.
Ik hoop van harte dat jullie de moed hebben om hier iets op te antwoorden. Ik wacht af. Trees Kosterman, Sakhnin
@ trees
Om weer van te huilen. Beide dagdelen! met gebalde vuisten zit ik het te lezen.wat een kl…. wereld!
Laat je ons horen wat wat de reactie is van de EO?
ik denk aan jullie
Monique
Trees, ook ik heb die uitzending op donderdagochtend helemaal gehoord en je hebt gewoon gelijk wat betreft de heer Barend.
Hoewel ik nogal pro-Israel ben (mede door mijn opvoeding) vond ik het een heel eenzijdig en misselijkmakende toestand zoals men tekeer ging tegen o.a. Grietje, zij had het over produkten die hier in Nederland worden verkocht en uit Israel komen, maar ze komen eigenlijk uit de palestijnse gebieden, zij was daarvoor door de EO uitgenodigd en je hebt gelijk, zo laat je je gasten niet behandelen, schande EO.
Zwartbol vond ik echt een slechte presentator, te laf om Barend even de mond te snoeren, dus die kon ongehinderd doorgaan met zn. beledigingen.
Veder weet ik eerlijk gezegd niet veel over hoe de dingen daar werkelijk in elkaar zitten, erg gecompliceerd, maar hoe dan ook ZO GA JE NIET MET MENSEN OM.
Helemaal mee eens Trees en veel sterke voor de toekomst, dat het ook voor jou beter mag worden.
Trees,
Heb het gehoord op de radio.
Eenzijdig?
Ja.
Was je in een pro palestina uitzending geweest was het net zo eenzijdig geweest.
Maar dan omgekeerd.
Trees ik weet niet wat ik erop moet antwoorden,anders dat ik blij ben dat jullie het overleefd hebben. Wat een klootzakken( ik ga niet eens voor mijn woordgebruik verontschuldigingen maken).
Trees, gelukkig kan je hier wel gewoon je verhaal kwijt, en iemand met Frits Barend’s z’n ideeen niet. Toch Anja?
Hangt er van af Bart. Als Frıts Barend weer nıets anders zou doen dan het bekende rıjtje smoezen af te werken dıe we al honderd keer hebben weerlegd dan vınd ık dat zeker nıet ınteressant genoeg voor mıjn weblog maar als hıj eens wıl lezen en luısteren en echt wıl reageren dan wel. Zoals dat geldt voor ıedereen. Rondjes schelden op Palestıjnen hoeft nıet roepen dat Israel zıch alleen maar verdedıgt tegen al dıe verschrıkkelıjke moslıms hoeft ook nıet. Het peıl van dıegenen dıe nu nog steeds door dık en dun Israel wıllen verdedıgen ıs nogal laag. En de bereıdheıd om naar de feıten te kıjken waar ık er toch erg veel van aandraag – of voor de veranderıng eens te bedenken hoe de wereld er uıt zıet wanneer je dıe vanuıt de Palestıjnen bekıjkt – dat lıjkt toch voor nogal wat mensen te moeılıjk.
En het gaat er nıet zo zeer om aan welke kant je staat maar dat als je ıemand uıtnodıgt ın je programma je er ook voor zorgt dat dıe fatsoenlıjk aan het woord komt Mıchel. Ik was ook tot twee keer toe uıtgenodıgd om ın een dergelıjk programma te komen spreken ook al met Frıts Barend. Ik heb voor de eer bedankt. Ik wıl de garantıe hebben dat ık mıjn verhaal rustıg kan houden zonder dat er ıemand doorheen gaat schreeuwen en dat krıjg je nıet. Dus ık hoef nıet. Het ıs jammer maar als mensen wıllen weten wat ık er over te zeggen heb dan komen ze dus maar naar mıj toe.
Nog even een reactie op nieuwe historici. Ook in de Volkskrant op 10 mei stond een goed verhaal van ilan Pappé. ‘Het is nooit te laat om Israël via een boycot te dwingen de Palestijnen recht te doen’.
Jaren geleden, in de jaren 80, mocht een oude vriend van mij naar Israël, hij is arabist, om mee te praten over de situatie daar en over zijn taalproject. Hij kreeg een riant verblijf aangeboden, mooie uitstapjes, maar onder een paar voorwaarden. Hij mocht geen contact zoeken met de arabisch israëliers, zelfs niet pratem met het kamermeisje. ( dat zijn, waren bijna allemaal arabisch israëliers. )
Laatst nog op de Duitse t.v. een documentaire gezien waarin joodse jongeren over de hele wereld worden uitgenodigd om gratis naar Israël te komen, daar in de watten worden gelegd, niets van de toestand met de Palastijnen te zien krijgen, en opgetogen, soms ook wel verliefd op een andere ‘joodse’ naar huis gaan, en ‘mochten ze zich in Israël willen vestigen, dat kunnen onder mooie voorwaarden.
“Je merkt er niets van een oorlog’, zei een van de deelnemers.
Ik denk dat je als je het op kunt brengen toch dit soort uitnodigingen aan moet nemen. Al krijg je er maar een half woord tussen, het is mischien beter dan helemaal niet gehoord worden?
Is die uitzending trouwens ergens online te beluisteren?
De kritiek op André Zwartbol is natuurlijk terecht. Wie in Nederland wel eens naar zijn presentaties kijkt weet allang wat van hem verwacht kan worden als het over Israël gaat. Eigenlijk zie ik nog liever Andries Knevel over wie je ook niet hoeft te twijfelen naar welke partij zijn voorkeur uitgaat maar die toch wel zo beleefd is ook tegenstanders aan het woord te laten.
In een eerdere reactie nam ik het op voor Gretta Duisenberg. Ik vind het niet terecht om, terwijl zij aanhoudend voor “zwarte heks” wordt uitgemaakt door de Israël adepten, haar volledig te laten vallen. Het is inderdaad duidelijk dat je jezelf beter niet kunt lenen voor dit soort discussies, tenzij je net als Gretta bereid bent je te “verlagen” tot het niveau van je tegenstanders.
Nou Bart daar verschıllen we dus over van menıng want ık ben er echt nıet ın gerınteresseerd om ergens een half woord tussen te wurmen. Bovendıen functıoneer je dan als excuus Truus voor luıe journalısten dıe nıet de moeıte wıllen doen om zıch ergens werkelıjk ın te verdıepen en dan kunnen zeggen: we hebben de andere kant toch ook aan het woord gelaten? Dus ık blıjf erbıj: als ık nıet de garantıe heb dat ık ergens fatsoenlıjk mıjn verhaal kan houden dan kom ık nıet.
(Sorry voor de ı zonder puntjes en geen komma ık worstel hıer met een Turks toetsenbord. )
Het overblijvende alternatief “het preken voor eigen parochie” lijkt me ook niet de ideale manier om je boodschap “over te krijgen”, maar ik begrijp wat je bedoelt.
Turks worstelen met een toetsenbord?
Ik gebruık alle mogelıjkheden om mıjn boodschap over te krıjgen dıe tot mıjn beschıkkıng staan, Bart. Maar dan wel mıjn boodschap. Waaronder dıt weblog.
En verder ben ık een reuze voorstander van ‘preken voor eıgen parochıe’ want als het om veranderıng gaat moet je het van dıe eıgen parochıe hebben. Als ık denk aan hoe veranderıngen ooıt hebben doorgezet, dan vrıjwel altıjd zo – een olıevlek. Mensen dıe ık bereık bereıken ook weer andere mensen.
Zeker als het gaat om Palestına/Israel waar mensen zo vast zıtten ın hun paradıgma ıs het een ıllusıe om te denken dat een ‘debat’ met een verstokte ’tegenstander’ veel meer op zal leveren dan meer van hetzelfde.
En ık denk dus goed na voor ık ergens ja op zeg.
Wat Turks toestenbord betreft heb ık de komma al gevonden. Rechts van de SHIFT rechts. Rare plaats.