Drie heren, twee oud-ministers en een voormalig minister-president, houden minister Verhagen voor om zich, wat Israel betreft, te houden aan de mensenrechtenverdragen. Van Agt, Andriessen en Van den Broek vanochtend in de Volkskrant.
De EU staat op het punt om de (handels)betrekkingen met Israel uit te breiden, met weer een aantal voordelen erbij op het gebied van economie, wetenschap en cultuur. En welke voorwaarden zijn daaraan verbonden? Dat is niet duidelijk. In het EU-Israel actieplan dat in 2004 tot stand kwam onder Nederlands EU-voorzitterschap werd bepaald dat de vooruitgang van de relatie afhankelijk gemaakt zou worden van de mate van eerbiediging van gedeelde waarden, waaronder de mensenrechten.
Nu is inmiddels wel duidelijk dat er niet alleen een lange lijst is van schendingen van mensenrechten en internationaal recht die op het conto staan van Israel, maar dat er ook geen enkele poging wordt gedaan om daar enige verbetering in te brengen. Integendeel: het bouwen van nederzettingen gaat nog steeds door, in Gaza is een door de blokkade veroorzaakte humanitaire ramp gaande. Zou Verhagen, die zich graag profileert als een ambassadeur van de mensenrechten daar nu niet een voorzichtig keertje de consequenties uit kunnen trekken, en Israel laten weten dat er geen nieuwe cadeautjes komen zolang ze niet laten zien hun leven te beteren? En dat bij voorkeur vóórdat ook hij een oud-minister wordt?
Verhagen heeft zich al weer ingedekt met een nieuwe smoes om zich niet aan zijn eigen afspraken te hoeven houden, een die hij ook op dinsdag lanceerde in de Eerste Kamer: hij wil niet dat Israel een onevenredige hoeveelheid kritiek krijgt. Want andere staten die zich ook niet aan het internationale recht houden staan minder aan kritiek bloot dan Israel.
Van Agt c.s:
Het baart u zorgen, zo laat u herhaaldelijk blijken, dat Israel in de internationale fora onevenwichtige kritiek ten deel valt. Hiermee zult u wel niet bedoelen dat de critici overdrijven, met anderw woorden dat het optreden van Israel nogal meevalt. Veeleer zult u het onevenwichtig vinden dat andere staten, die zich ook of zelfs nog erger aan het internationale recht vergrijpen, minder aan kritiek blootstaan dan Israel. In dat laatste hebt u gelijk. Maar hieruit volgt dat die andere staten harder bejegend behoren te worden, niet dat we in zichzelf gerechtvaardigde kritiek op Israel zouden moeten matigen of verzwijgen. Nog onredelijker zou het zijn nu aan Israel nieuwe gunsten en privileges te verlenen ter compensatie van de naar uw oordeel overtrokken kritiek die Israel in de wereld te verduren krijgt.
De heren zeggen het netjes. Waar het op neer komt is dat we Israel ondanks schendingen van mensenrechten zouden gaan belonen omdat we er ook al niet in slagen om andere staten beter aan hun mensenrechten te houden. En omdat het zo naar is voor Israel dat ze meer kritiek krijgen dan anderen – kritiek overigens die niet alleen gerechtvaardigd is, maar waar geen enkele sanctie aan wordt verbonden. Zo maak je een absolute farce van elk mensenrechtenbeleid. En hoef je verder nergens in de wereld nog je gezicht te laten zien – want elke geloofwaardigheid dat wij westersen de hoeders zijn van democratie en recht kun je dan wel vergeten. Het staat er nu al niet erg best voor. Dat Obama alvast even geheel Jeruzalem aan Israel beloofde, in flagrante strijd met het ook door de VS onderschreven internationaal recht, heeft bijvoorbeeld tot gevolg dat zelfs de Saudi’s hun banden met de VS niet meer aan hun bevolking kunnen verkopen.
Wie nu, op dit moment, extra gunsten gaat uitdelen aan Israel, laat zien daarmee elke pretentie onpartijdig te zijn, een rechtvaardige oplossing te willen ondersteunen, en een voorbeeld te zijn in het behoeden van de rechten van de mens te laten schieten.
Over de recente uitbreidingen van de nederzettingen, zie hier.
(De Volkskrant heeft geen link gemaakt naar het opinie artikel, en op de website van Van Agt staat het nog niet. Als het ergens opduikt zal ik er naar linken. Hier.)
Het zou me niks verbazen dat Verhagen en cs door Israel gechanteerd worden. Net als Amerika door dat AIPAC. Anders doe je toch niet zo en zeg je niet zulke dingen. Ook Wouter Bos met zijn toespraak voor die zionisten.
Niet meteen in het complotdenken, Corrie. Het is bekend dat een fiks deel van het CDA zo denkt. Je hoeft er niet eens veel achter te zoeken om te constateren dat er nog steeds mensen zijn die blind achter Israel aanlopen.
Ik vond het hele artikel in de volkskrant van van Agt, van de Broek en Andriessen op de weblog van Henri Verldhuis, dominee te Culemborg.
Verldhuis moet zijn Veldhuis. http://www.henriveldhuis.nl
Zo kom je nog eens ergens..
Obama moet ook al een kritische adviseur muilkorven. Zbigniew Brzinski, kritisch over Israël, mag in de vice-presidents kiescommissie en als buitenlandadviseur niets over Israël zeggen.
Vechten tegen die lui van de bierkade is een makkie vergeleken bij het leger van Israël-apologeten.
Vorige week bij de studiedag van Werkgroep Keerpunt en Sabeel heb ik het boek van Robert Soeterik aangeschaft.
Een heel uitgebreid boekwerk.
Wie schrijven daar zoal in.
Ilan Pappé, Norman Finkelstein, Lucas Catherine, Badil, Paul de Waart, Donald Mcintyre, Nidal Sliman, Adri Nieuwhof, Oren Yiftachel, Jonathan Cook, en nog veel meer.
van Agt kreeg het overhandigt door Robert Soeterik in de Doopsgezinde kerk te Amsterdam bij de herdenking van de Naqba op 17 mei, waar ook Hayo Meyeren zijn vrouw bij aanwezig waren en Anneke Jos Mouthaan. Foto’s daarvan zijn ook te zien op de weblog van Henri Veldhuis
In aansluiting hierop kan ik je melden Anja, dat op initiatief van een aantal afdelingen, waaronder Zutphen, Leusden, Etten-Leur, Rotterdam, op het partijcongres van de PvdA vandaag de volgende actuele motie is ingediend:
Het Congres van de Partij van de Arbeid, in vergadering bijeen op 13 en 14 juni 2008 in Breda,
1) Overweegt dat: het programma voor de Kamerverkiezingen 2006 van de Partij van de Arbeid aangaande het Palestijns/Israëlische conflict het volgende stelt: “De EU moet zich krachtiger laten horen in het Midden-Oosten. Uitgangspunt is de erkenning van Israël en Palestina als twee levensvatbare staten op basis van de resoluties van de VN-Veiligheidsraad. Mensenrechten en internationaal recht staan voorop, geweldgebruik en terroristische aanslagen keuren we af. Er moet een einde komen aan de nederzettingenpolitiek en de door Israël gebouwde scheidingsmuur moet worden afgebroken. De democratisering in de Palestijnse gebieden en andere landen in de regio wordt ondersteund met een kritische dialoog.”
2) Overweegt dat: deze stellingname pas betekenis krijgt indien zij door de partij actief wordt uitgedragen en adequate actie wordt ondernomen ter realisatie ervan,
3) Overweegt dat: de situatie met betrekking tot Gaza buitengewoon dringend en actueel is en met de dag nog verslechtert en de ‘collectieve straf’, zoals minister Bert Koenders geformuleerd heeft, onverminderd voortduurt,
4) Overweegt dat: op 16 juni de Europese Raad spreekt over eventuele verdieping van de betrekkingen met Israël,
5) Roept de volksvertegenwoordigers van de PvdA in de Eerste en Tweede Kamer en het Europarlement, als ook de bewindslieden van de PvdA op:
a) Gebruik te maken van alle mogelijkheden en alle maatregelen te bevorderen die druk kunnen uitoefenen op Israël (zoals bijvoorbeeld het ter discussie stellen van opschorting van het EU-Associatieverdrag) om uitvoering te geven aan de relevante VN-resoluties en uitspraken van het Internationale Gerechtshof, de uitbreiding van de nederzettingen te stoppen, de Palestijnse politieke gevangenen vrij te laten, de scheidingsmuur af te breken en de blokkades van Gaza en in de West Bank op te heffen. Daarbij een dringend beroep te doen op beide partijen bij het conflict af te zien van geweld en het humanitaire recht te handhaven,
b) Een en ander met het oog op het scheppen van de noodzakelijke voorwaarden om te komen tot oprechte vredesbesprekingen leidende tot twee onafhankelijke levensvatbare staten met voldoende waarborgen voor de veiligheid voor beide staten,
c) De verdieping van de relatie tussen de EU en Israël moet afhankelijk worden gesteld van daadwerkelijke voortgang in die vredesbesprekingen.
en gaat over tot de orde van de dag.
De motie kreeg van het partijbestuur van de PvdA het preadvies ‘overnemen’ en werd in stemming gebracht. Het congres heeft de motie bijna unaniem aangenomen, met slechts twee stemmen tegen. En dat is zeer verheugend nieuws.
Ik heb de motie zelf namens alle indieners verdedigd. Gezegd dat het belang van werken aan vrede ook ons eigen belang is. Dat deze motie al zestig jaar actueel is en vandaag zeer actueel. Omdat op 16 juni Israël spreekt met Europa, met RAZEB, over het aanhalen van de betrekkingen in het Associatieverdrag. En dat dit dus het moment is, zeer kritisch te zijn.
Het is eigenlijk ook een overbodige motie. Want er staat gewoon in wat het congres in het verkiezingsprogramma 2006 allang heeft vastgelegd. En wat de Verenigde Naties en het Internationaal Gerechtshof allang hebben uitgesproken. En toch doen we het niet.
Waarom niet? Omdat het moeilijk is te erkennen dat de tot nu toe gevolgde weg leidt van niets tot nergens en steeds meer mensen, burgers, het leven kost. Kinderen die opgroeien in de oude denkbeelden en daaronder lijden.
We zien de trauma’s en de schuldlast van de geschiedenis – en het is goed dat we die zien, dat moet ook. Maar we moeten ook het heden zien en de nieuwe trauma’s die dagelijks aan beide zijden van het conflict geboren worden. Omdat we vastzitten in onze oude machteloze vormen en gedachten.
Ik heb de jongeren in het congres opgeroepen en gezegd dat we hen nodig zullen hebben ons te leren dat het altijd en overal in de eerste plaats om vrijheid en mensenrechten gaat. Dat het belangrijk is elkaar daarop te durven aanspreken. Dat je de rechten van de ene groep niet mag stellen boven die van de andere.
Ik heb de leden van de PvdA gevraagd met deze motie niet alleen een beroep te doen op de politiek. Maar ook ieder zelf te zorgen dat je daadwerkelijk op de hoogte bent van wat er onder onze ogen gebeurt. Niet meer de andere kant uit te kijken. En de motie te steunen, natuurlijk. En dat deden ze.
Om te kijken wat er onder onze eigen ogen ook gebeurt, kan het geen kwaad om ook een kritisch boek te lezen over ons westers ingrijpen in andere niet westerse landen met als argument ‘vrijheid en mensenrechten gaan boven alles ‘. Humanitaire interventies van Jean Bricmont, mensenrechten als excuus voor oorlog.
Ga ik lezen, Elisabeth. Ik wees hier ook al op Rashid Khalidi, die ook wees op het westers ingrijpen en hoe weinig ‘wij’ er van bewust zijn hoe het Zuiden, het Midden Oosten, de Arabische wereld naar ons kijken, en vooral, hoe veel reden ze hebben om niet veel fiducie te hebben in onze pretentie de grootste voorstanders te zijn van de mensenrechten.