Vandaag wordt er in de EU besloten of Israel bovenop de voordelen die ze al krijgen nog verder ‘ge-upgrade’ gaat worden. Het is al erg genoeg dat de Europese regeringen weigeren om Israel aan de mensenrechtenverdragen en het internationale recht te houden, moeten ze daar nu ook nog extra voor beloond worden?

Hieronder een fel artikel van onvermoeibare Israelische journalist Gideon Levy, vaak op mijn weblog aan het woord geweest. Wat is dit, vraagt hij zich af, dat Europa, de wieg van de mensenrechten, meehelpt aan de blokkade van een bezet land, en de bezetters nog eens extra gaat belonen?

Europe must come to its senses this week. It must condition the upgrade of relations with Israel on a series of practical steps Israel must take, in the spirit of its declared values. Want an upgrade? Please conduct yourselves according to international law, please respect the most basic human rights, please lift the siege on Gaza. That is how the EU behaves toward the rest of the countries knocking at its door. An unconditional upgrade will be a prize for settlements, a medal for siege, closures and starvation. Is that the way Europe wants to see itself? Lavishing gifts on the occupier, boycotting the occupied, and becoming an American puppet?

Lees zijn artikel. Als ik tijd heb zal ik het vertalen.

Ik loop weer een beetje achter met van alles. Ik schrijf nog de tekst bij de bijeenkomst met Ramadan en Barlas, over islam en feminisme. Het wordt tijd voor het zomerreces, ook voor dit weblog. Dat wil zeggen: minder actualiteit, minder uitvoerige verslagen van bijeenkomsten, meer tijd om te lezen (en daar eventueel wat over schrijven) en tijd om mijn Israel/Palestina dossier af te maken: het materiaal stapelt zich op. Ik ben wel toe aan een rustiger periode. Nog even een paar sessies in de Eerste Kamer, de inburgeringswet, de WABO, een conferentie over vrouwenrechten in Parijs (geen straf), een symposium voorzitten over homorechten in Den Bosch (ook geen straf) – de nieuwsbrief voor Kifaia moet de deur uit, en de website de lucht in – en dan heb ik het even gehad. Mijn kerk heeft al reces, nou ik nog.

Ondertussen: een kleine glimp van hoop: we zijn weer bezig met een visum voor (Palestijnse) man en zoons, het klinkt er naar alsof de grenspost met Egyipte af en toe opengaat in de komende tijd, en mondjesmaat mensen met visa en vergunningen er even uitmogen. Dan kunnen mijn Palestijnse lieverds misschien weer eens vakantie houden en hebben we tijd voor elkaar buiten de spanning van Gaza. En dan kunnen ze hier lekker zwemmen in schoon water, want dit vertelde Khaled: de jongens vervelen zich suf. De school is dicht, en ze hebben geen zin om naar hun enige vertier, het strand, te gaan want de zee is te smerig om in te zwemmen. En iets anders is er niet. Vorige zomer zat ik de maanden tevergeefs te wachten, misschien gaat het nu door. Wie weet. En anders ga ik in augustus weer naar Gaza.