Het ziet er naar uit dat er een ‘bestand’ komt tussen Gaza en Israel. Een kalmte-periode, nog geen werkelijk staakt-het-vuren verdrag en al helemaal niet het begin van een werkelijke oplossing, want dat zal nooit kunnen zonder dat Israel werkelijk bereid is om de bezetting op de geven en daar ziet het nog in de verte niet naar uit. Maar voor de bewoners van Gaza is het meer dan welkom dat er minder militair geweld komt, en de grenzen misschien een beetje verder open gaan voor de noodzakelijke levensmiddelen, en zodat er meer mensen in en uit kunnen. Even lucht.

Of het bestand het gaat houden: hangt er van af. Hamas is bij de voorafgaande, door hen eenzijdig vastgestelde ‘hudna’s’ heel redelijk in staat gebleken om zich er aan te houden, op een enkele niet onder hun gezag vallend groepje dat toch weer wat afschoot naar de andere kant na. Dat is dus de eerste vraag, of Hamas genoeg gezag heeft over het hele gebied om alle zelf geknutselde of gesmokkelde raketten tegen te houden. Maar een grotere vraag is wat Israel gaat doen. Tot nu toe hebben ze elke hudna-periode gebruikt om ‘gewoon’ door te gaan met het vermoorden van Palestijnse leiders, de ’targetted killings’, net zo lang tot de Palestijnen er weer de brui aan gaven en weer begonnen te schieten. Dit is bij mijn weten de eerste keer dat Israel instemt met een wederzijds afgesproken bestand – dus we zullen zien. Het gaat er natuurlijk ook van af hangen of Israel weer enig normaal leven mogelijk maken in Gaza – zonder dat loopt de woede vroeger of later toch weer te ver op.

Ook is het de vraag of het bestand het politiek houdt in Israel zelf. Het is geen geheim dat rechts, dat wil zeggen rechts rechts, er meer in ziet om nog eens een flinke militaire aanval te doen op Gaza, in de illusie dat ze daarmee Hamas definitief op hun knieën kunnen dwingen. Iedereen met enig militair inzicht weet inmiddels dat je een volksbeweging niet met militair geweld uit kunt roeien – er is geen manier waarop je maar door kunt gaan met het doden van leiders, plus de burgers die er bij omkomen, zonder dat er ogenblikkelijk nieuwe leiders opstaan die de wapens opnieuw opnemen. Zie het boek van Polk, dat ik hier al eerder aanbeval. Hier.

Rechts rechts klaagt ook dat Hamas het bestand zal gebruiken om hun wapens aan te vullen. Natuurlijk doen ze dat, maar daarvoor was geen bestand nodig, de tunnels functioneren nog uitstekend, al kun je daar alleen kleine wapens door aanvoeren. En ook dat lukt Israel niet: ze kunnen wel een groot deel van het voedsel, de medicijnen, de benzine en diesel tegenhouden, het bouwmateriaal, ze kunnen de zieken die behandeling nodig hebben tegenhouden en dood laten gaan, maar de smokkel van wapens tegenhouden, dat lukt ze niet.

In ieder geval voor even lijkt het pragmatisme gewonnen te hebben. Maar zoals gezegd: dat geeft de Gazanen misschien weer even wat lucht, die zaten te wachten of ze weer een grootscheepse Israelische aanval over zich heen zouden krijgen, maar er is nog geen begin van een werkelijke oplossing.