Arie van der Zwan had zelf al bedacht dat we op onze partijraad misschien even wat anders te doen hadden dan te luisteren naar zijn lezing, en aangeboden die in september te komen houden. En ik was eerst van plan om nou eens geen foto’s te maken, hebben we nou niet genoeg reportages gehad van onze partijraden en congressen? En nam mijn camera toch maar weer mee. Want het was voor de partij natuurlijk een bijzondere dag, met veel emoties.

Jan nam afscheid van zijn functie als fractievoorzitter, en kreeg uiteraard een staande ovatie. Vooral bij de oude garde die maar al te goed beseft welke rol Jan heeft gespeeld in die geschiedenis van splinter naar grote partij zag ik de ontroering. We zijn hem niet kwijt, maar een tijdperk is voorbij. En ik hoorde het van veel mensen, ook van de tweede kamer fractie: eerst de schrik, dan de rouw, maar al heel gauw kwam de golf energie: dit kunnen we wel aan. We zullen ze eens wat laten zien.

Jan droeg zijn functie over aan Agnes, en ook die kreeg een ovatie die niet meer op leek te houden, want iedereen beseft dat het niet niks is waar ze aan begint. Dit is duidelijk: ze heeft de volledige steun van de partij. Ronald van Raak zei nog: waarom had ik mezelf kandidaat moeten stellen als ik toch van plan was om op haar te stemmen.

Meteen liet ze met haar eerste speech als fractievoorzitter zien wat we van haar kunnen verwachten, en ook waarin ze anders is dan Jan: meer de pragmatische activiste en minder de ideoloog. Over waar we mee bezig zijn: de actie voor de postbodes, over de commissie Bakker, voor beter onderwijs, de leraren, de buschauffeurs, het streekvervoer. Ontroerend dat de stakende buschauffeurs zich solidair betoonden met de mensen van de thuiszorg – daar moeten we heen. De versterking van de onderlinge solidariteit. De politieagenten. En wat er niet gaande is in de thuiszorg, waar Agnes zich zo voor heeft ingezet. Een voorbeeld: vrouwen in de bijstand, die destijds een opleiding volgden voor thuiszorgster, om uit de bijstand te komen. Is het ze gelukt. Wordt er 20% op hun salaris gekort. Komen ze onder het bijstandsniveau terecht en kunnen ze weer terug naar de bijstand. De gehele publieke sector die wordt uitgekleed waar we bij staan.

Afghanistan. Laat niemand zeggen dat de SP niet over de dijken heen kijkt. Er komt een alternatieve Polentop, want in Polen zelf moet het beter worden, en Polen die naar Nederland komen om te werken mogen niet uitgebuit worden, en niet mensonwaardig ondergebracht bij profiteurs, en de buurtbewoners die te maken hebben met de overlast van de nieuwe groep moeten ook gehoord worden. Europa. Solidair met de Ieren. Zij hebben gebruik gemaakt van hun recht te beslissen dat wij deze keer niet hebben gekregen.

Buurten in de buurt loopt, en daar gaan we mee door. En nieuwe actie, om het behoud van de AWBZ, de bezuinigingen die juist de mensen gaan treffen met het minste verweer. Solidariteit met die mensen, dat is een kwestie van beschaving.

Zo, dat weten we weer. Aan het werk. Het financieel jaarverslag wordt goedgekeurd, onder toezicht van onze nieuwe penningmeester Rosita van Gijlswijk. Sadet Karbulut en Ronald van Raak, die de redactie deden van de nieuwe nota Gedeelde Toekomst, voorstellen voor participatie, emancipatie en integratie, zeg maar onze nieuwe integratienota, openden de discussie.

Heel veel debat volgde er niet, want de afdelingen die voorstellen tot verbetering en verandering hadden ingediend, hadden al gezien dat veel ervan al was overgenomen in het nieuwe voorstel. Er zijn nog wat kleinigheden die veranderd gaan worden, maar toen het op stemming aankwam gebeurde er weer wat buitenstaanders vaak zo raar vinden: Gedeelde Toekomst werd unaniem aangenomen. En Sadet en Ronald gefeliciteerd en bedankt voor hun werk en inzet. Als de nota helemaal af is en op de website te downloaden is kom ik er nog eens op terug.

Traditie: twee nieuwe afdelingen werden met bloemen verwelkomd. Nieuwekerk aan de IJsel en Kampen. Ze hadden de weg succesvol afgelegd van werkgroep onder de hoede van een moeder-afdeling, naar afdeling in oprichting naar zelfstandigheid.

Werkgroepen, waarin we met elkaar ervaringen uitwisselden over de buurtacties en de verspreiding van de ZO krant. Veel mooie verhalen, waar ik nu aan mee kon doen na mijn uitstapje in Den Haag, voor sommige afdelingen die nog te weinig mensen hebben of die even te veel andere zaken aan hun hoofd hebben was het nog te veel om te kunnen beloven dat alle bewoners toch een keer iemand van de SP aan de deur zouden krijgen, maar als actie loopt het goed.

De presentatie van het nieuwe ROOD bestuur, met het jongste bestuurslid van 17. Alweer applaus, met liefde, van de ouderen die maar al te goed weten dat daar onze toekomst staat.

Borrel. En dan rennen de afdelingen weg die nog ver moeten, om op tijd thuis te zijn voor de EK.

PS. Gisteren had ik het over de peiling van Synovate: 20 zetels. Jan had het nog over een andere peiling, die in opdracht van RTL4 was gedaan, van TNS-NIPO. Nog mooier: van 20 naar 24 zetels. Hier. Het is dat hij maar één keer kan vertrekken, anders zouden we toch zeggen: Jan, doe dat nog eens.

En terwijl ik de foto’s bekijk, sorteer, op maat knip, het zijn er weer veel te veel, besef ik waarom ik er maar niet mee op kan houden, en waarom ik elke keer weer met plezier een zaterdag opoffer om naar de partijraad te gaan. Ik heb het wel eens verteld: ik ben niet alleen lid geworden omdat ik het voor het grootste deel eens ben met het programma, maar ook omdat ik te gast op een fractieweekeinde dacht: dit is goed volk. Dat gevoel gaat niet over: goed volk. Ik zie opa’s en oma’s en een jongen van 17 die bestuurslid is geworden, ik spreek met mensen die uit een rood nest komen, en met mensen die zelf het socialisme hebben ontdekt, ik zie hoeveel we van elkaar verschillen, mensen die hebben doorgeleerd en mensen die al vroeg gingen werken, en ondanks al die verschillen delen we diezelfde inzet: deze samenleving kan menselijker, eerlijker, socialer, gelijkwaardiger en meer solidair. Okee, ik wil er niet sentimenteel over doen, maar dit geeft het me om tussen deze mensen te zitten: hoop. Als wij het kunnen met elkaar dan kan het in de wereld.