In het NRC verscheen gisteravond een artikel over de acties van het Israelische leger in Nablus. Het dringt ook in Nederland (een beetje) door. Hieronder een artikel van Peter Hirschberg, op Electronic Intifada. In nog wat andere woorden herhaalt hij wat Gideon Levy (vertaalde artikel van gisteren) al zei. Maar Hirschberg plaatst het meer in de context van de achterliggende kwesties: Israel wil voorkomen dat Hamas ook de overhand krijgt op de Westoever. Dat zouden ze kunnen doen door Abbas/Fatah te versterken, bijvoorbeeld door werkelijk enige stappen in de richting van de Palestijnen te zetten, door de nederzettingenbouw tenminste te bevriezen (waren ze volgens de afspraken verplicht, doen ze niet), het aantal checkpoints en blokkades te verminderen (was al beloofd, doen ze ook niet), en eindelijk eens serieus aan de tafel gaan zitten voor de onderhandelingen – ze kijken wel uit. Een handje schudden bij een photo-op is het maximum wat er af kan.
Ondertussen moet wel de illusie in stand gehouden worden dat Olmert het beste voor heeft met Abbas, de good guy, en moet de splitsing in stand houden met Hamas, de bad guys. De illusie moet ook in stand gehouden worden dat Israel wel praat met de Palestijnen, terwijl het duidelijk is dat Abbas maar een kwart van de Palestijnen vertegenwoordigt – niet de Palestijnen binnen Israel, niet de vluchtelingen buiten de Westoever en Gaza, en tegenwoordig ook niet meer die van Gaza. En om het nog maar even te herhalen: Abbas is niet tot president gekozen, Hamas wel. En het is allang duidelijk: zolang Abbas niet met enig concreet resultaat aan kan komen zetten bij zijn eigen achterban kan Fatah geen tegenwicht bieden tegen de populariteit van Hamas, die tenminste niet aangezien kan worden voor slappe collaboratie met Israel en de VS. Dat Israel nu ook de bevolking van de Westoever collectief denkt te bestraffen voor de populariteit van Hamas maakt Hamas alleen maar sterker.
Blair zou gisteren een bezoek aan Gaza brengen, want nu de blokkade enigszins is verzacht lijkt het hem wel een goed idee om daar een waterzuiveringsinstallatie neer te gaan zetten. Dat vindt Israel natuurlijk helemaal geen goed idee, want de modernste vorm van de bezetting werkt zo dat de bevolking van Gaza geheel van Israël afhankelijk wordt gehouden voor alle noodzakelijke levensbehoeften, waaronder elektriciteit, benzine, water, medische zorg tot en met spullen als luiers en maandverband, zodat Israel ook zonder grondtroepen te sturen kan proberen de bevolking op de knieën te dwingen door letterlijk de kraan dicht te draaien. Wat tot op heden niet gelukt is want die Palestijnen zijn taai. Het is onwaarschijnlijk dat ze Blair met dit sinterklaascadeautje zijn gang laten gaan, maar het openlijk tegenhouden laat weer te duidelijk zien wat ze aan het doen zijn. Dus hebben ze nu maar verzonnen dat Blair gevaar zou lopen als hij Gaza zou bezoeken. Terwijl Hamas, uiteraard, heel blij zou zijn met de eerste belangrijke politicus die hun kant opkomt, en er alles aan zou doen om er voor te zorgen dat hem geen haar wordt gekrenkt. Juist daarom, zorgt Israel er voor dat het niet door gaat. Blair ging niet. Gaza – en Hamas – moeten geïsoleerd blijven.
Hieronder: het stuk van Hirschberg
Israel targets Hamas orphanages
Peter Hirschberg, The Electronic Intifada, 15 July 2008
JERUSALEM (IPS) – Shopping malls. Schools. Medical centers. Charities, orphanages. Soup kitchens. These are the latest targets in the campaign the Israeli military is waging against Hamas in the West Bank.
Israeli military officials have identified Hamas’s civilian infrastructure in the West Bank as a major source of the Islamic group’s popularity, and have begun raiding and shutting down these institutions in cities like Hebron, Nablus and Qalqiliya.
Last week, troops focused their efforts in Nablus, raiding the city hall and confiscating computers. They also stormed into a shopping mall and posted closure notices on the shop windows. A girls’ school and a medical center were shut down in the city, and a charitable association had its computers impounded and documents seized.
This policy, officials say, is meant to deny the group the ability to use these institutions as a pipeline by which money is channeled to finance attacks on the Jewish state. But the main goal of this campaign is to stem Hamas’s growing popularity in the West Bank, and ensure it does not seize control of the area as it did in Gaza a year ago, when its forces vanquished the more moderate Fatah movement headed by Palestinian Authority President Mahmoud Abbas.
In Gaza, Hamas was able to capture the hearts and minds of the residents not just because it offered an alternative to the corruption-tainted Fatah leadership, but also because its network of schools, clinics, summer camps, after-school activities and charitable associations provided impoverished Gazans with the type of institutions and welfare alternatives that the Palestinian Authority failed to.
As part of the campaign, Israeli Defense Minister Ehud Barak recently issued orders outlawing 36 non-governmental organizations that function abroad because he said they were raising money for Hamas. According to estimates by defense officials, anywhere between 120 to 200 million dollars has been funneled to institutions associated with Hamas in Gaza and the West Bank over the last year. The money has come from institutions in Saudi Arabia, Jordan, the Gulf States, Europe, South America and the US.
In recent months, the army has also closed down an orphanage, a bakery and other institutions in Hebron, which Israel believes are associated with Hamas. In Gaza, meanwhile, Israel and the Islamic group are observing a truce, but this does not pertain to the West Bank where the Israeli military operates freely.
Writing in the Israeli daily Haaretz newspaper this week, columnist Gideon Levy calls the move against Hamas-related institutions “ludicrous.” Residents of the West Bank, he concludes, “cannot be simultaneously imprisoned, prohibited from earning a living and offered no social welfare assistance while we strike at those who are trying to do so, whatever their motives. If Israel wants to fight the charitable associations, it must at least offer alternative services. On whose back are we fighting terror? Widows? Orphans? It’s shameful.”
By moving against Hamas institutions, Israel runs the risk of increasing the popularity of the Islamic movement and, at the same time, undermining that of Abbas and his Fatah party, who are perceived, correctly or not, as the intended beneficiaries — even if unwitting and unwilling ones — of this policy.
What’s more, Hamas’s popularity does not derive only from its network of schools and charities, but is also very much a direct function of the deep disillusionment among the Palestinian people with the Fatah-led Palestinian Authority and its inability to deliver on its key promises, the central one being an independent state in the West Bank and Gaza. Some in Israel argue that the best way for Israel to block Hamas and bolster Abbas would be to halt construction in Jewish settlements in the West Bank, ease travel restrictions there and, most importantly, ensure there is progress in negotiations with the Palestinian leader.
Many Israeli ministers are highly skeptical about Abbas’s ability to deliver on any peace deal, and so put little store in the negotiations that were renewed last December. Some ministers have even called for the release of Fatah leader Marwan Barghouti, who is serving several life terms in an Israeli jail after being convicted for involvement in attacks in which Israelis were killed during the second Palestinian intifada.
Barghouti, they say, has the political standing among Palestinians that will be required to pull off a deal with Israel, and could draw enough support to wrest back the agenda from Hamas. For now, though, Barghouti remains in jail, talks between a weak Abbas and an embattled Ehud Olmert are limping along, money continues to flow to Hamas, and its popularity remains intact.
De Bezetting heeft het stadium van de gekte bereikt, schrijft de Israëlische journalist Gideon Levy. Onder het opzichtig mom van ‘strijd tegen het Hamas-terrorisme’, heeft het militair bestuur op de westelijke Jordaanoever in Nablus schoonheids-salons gesloten, kappers, klinieken, een kostschool, kleding-winkels, een bakker, een bibliotheek, een weeshuis, en neemt het de apparatuur van een TV station in beslag.
Zoals algemeen bekend zijn dit bij uitstek de plaatsen waar ’terroristische activiteiten’ worden besproken, gepland en voorbereid. Dit blijkt ook onomstotelijk uit de door soldaten in beslag genomen goederen, schrijft Levy: tweedehandskleding, uien en knoflook, vast onderdeel van elke bomgordel. Bezoeken van het op last van de bezettende militaire autoriteit gesloten winkelcentrum in Nablus wordt bedreigd met 5 jaar gevangenisstraf!
In zijn gretige en blinde ijver Hamas te vernietigen, niet alleen haar verzets- en haar politieke activiteiten, maar ook het door Hamas gecreëerde medische en sociale vangnet, zoekt Israël steeds nieuwe doelen. Nu in Nablus, morgen in een andere stad. Het internationale recht verplicht bezetters de zorg voor de burgerbevolking op zich te nemen; Israël lapt niet alleen ook die verplichting aan zijn laars, het beoogt de Palestijnen murw te maken en de Palestijnse samenleving totaal naar de afgrond te brengen.
Daarnaast zijn deze acties zeker bedoeld om Hamas te provoceren het staakt het vuren in Gaza op te zeggen. Niet voor niets heeft Israël in de voorafgaande onderhandelingen geweigerd om het staakt het vuren uit te breiden tot de Westelijke Jordaanoever, zoals het constructieve voorstel van Hamas luidde. Israël wilde de handen vrij houden. Voor Hamas is er één Palestijns volk. Nu staat het voor het dilemma of het staakt het vuren moet worden opgezegd, of gehandhaafd, in dat laatste geval om te moeten toezien hoe de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever worden belaagd.
Zo slaagt Israël er in, om Hamas niet alleen uit te spelen tegen Fatah en de Palestijnse autoriteit, maar ook Hamas tegen zichzelf, en tegen de Palestijnen op de Westoever. Machiavelli’s ‘De Vorst’ moet worden uitgebreid met een nieuw hoofdstuk, in het Ivriet: Over de manier om regeerders in discrediet te brengen bij het volk.
De EU intussen haalt de betrekkingen met Israël aan, ‘omdat Europa vanouds gemeenschappelijke waarden met Israël deelt’.
Zo bezien, staat de Europese burgers nog wat te wachten.
Jaap Hamburger
Wat de EU betreft , ben ik bang dat het bij “geBlair” blijft.
Veel zeggen , weinig doen tegen de bezetting.
Ik deel de bezorgdheid die in Jaap’s laatste zin doorklinkt. Zo bezien, staat de Europese burgers nog wat te wachten.
Soms verdenk ik mezelf ervan dat mijn diepste drijfveer om me actief in te zetten niet alleen het enorme onrecht zelf is. Maar het enorme explosiegevaar voor de wereldvrede en dus voor de wereld van mijn kinderen dat het oplevert. Een wereld die de Midden-Oosten-leugen slikt en blijft afdekken, de steeds verdere aantasting van het gezag van de Verenigde Naties, het open en bloot kunnen blijven schenden van mensenrechten, een Nederlandse regering die aan de legitimatie daarvan mee blijft doen.
Ook al mee eens, Clara. Ik maak in Gaza mee hoe moeilijk het voor mensen is om nog in recht en mensenrechten te geloven. Wat doet het met mensen als ze weten dat ze verschrikkelijk gelijk hebben maar nergens hun recht kunnen halen? Charles Shamas zei: dan vallen ze terug in het recht in eigen handen nemen met alle middelen die ze hebben. En dat is een enorme terugval. Ik had er een heftige discussie over met Walid, Khaleds oudste. Hoezo democratie, zei hij. Welke democratie? Amerika die wapens stuurt en geld geeft om ons te bombarderen, en wat hebben wij gedaan? Is dat democratie? En Europa, wat doen die? Jouw democratie, wat doet die? En die jongen is twaalf. En de wereld zit vol met Walids die niet gek zijn.
Ik vind het angstaanjagend.
Kleine aanvulling.
Ik bedoelde mijn laatste zinnetje hierboven onder 1. louter sarcastisch…
Als de EU -waar ik normaal gesproken minder negatief over ben, dan te doen gebruikelijk, omdat naar mijn overtuiging zonder EU de Palestijnse samenleving niet meer zou bestaan- als de EU de banden met Israël aanhaalt, omdat wij zulke mooie waarden delen met dat land, gaat de opvolger van Joustra dan in het kader van het bestrijden van extremisme en terrorisme hier ook de Kalvertoren sluiten?
De Mall in Nablus was het enige meer luxueuze ‘shopping-centre in town’. Dat wordt de Palestijnen afgenomen, door het militair bestuur, maar natuurlijk niet zonder medeweten van de hoogste leiding.
Zijn dat de waarden die we delen met Israël?