..dat wij nog leven
dat het nog duurt
dat wij het zingen
Mijn linkse kerk, de Amsterdamse Studenten Ekklesia heeft ook reces. Maar, een nieuwe traditie, midden in de zomer één extra dienst. Voor wie het anders te lang duurt. Huub Oosterhuis houdt de preek, het is een beetje feestelijker dan anders, we zien elkaar weer even. Brood en wijn. Dat er een wereld komen mag, met liefde, en recht, en brood, genoeg voor allen.
Zingen. En bidden. Voor joodse mensen, voor moslimmensen, voor christenmensen. Voorbeden. Ik had graag gewild dat mijn man en zijn kinderen, die vastzitten in Gaza, er bij hadden kunnen zijn. Er wordt hier meegeleefd met Gaza, en met mij. En jaarlijks gecollecteerd voor het werk daar met gehandicapten, voor Stichting Kifaia. En nu voor een prothese voor iemand die in de grensgevangenis zit. Of voor Malawi. Veel mensen die hier komen zetten zich ergens voor in. Zoals Huub dat zegt: ‘mensen met rechtvaardige handen’.
Het doet goed om een paar uur in mijn kerk te zijn, temidden van deze gemeente.
Zingen. Het Nachtlied.
Nacht omkerkert mij
hoge blinde muur.
Naar U wil mijn ziel.
Als een vluchteling
zwerf ik in mijzelf
en geen verte blinkt.
Leeg leg ik mij neer
stenen in een kuil
maar geen engel komt
en ik roep de dood
doornen in mijn mond
en ik denk ons weg
vallend uit de tijd
buiten uw bereik
tot waar niets – ook daar
haalt uw stem mij in:
er zij licht, roept Gij,
spranken nieuw begin.
Mooie tekst.
Ik heb mij lang vast gehouden aan de tekst van Huub Oosterhuis
‘ Hij die gesproken heeft een woord dat gaat’
Je kent het vast wel. Ook zo’n mooie tekst.
Had je gegund dat je geliefden het met je hadden kunnen beleven. Zit daar enige beweging in? Of is het alleen wachten tot ze de grens over kunnen?
groetjes
Marrigje
Heel mooi!. Ik werd er een beetje geemotioneerd van. Ik hoop zo voor jou, dat je geliefden dit ook eens zullen mogen meemaken. En verder hoop ik dit ook zo voor die ontelbare anderen, die geen kant op kunnen. Dat ze eens de rust en de vrede mogen vinden bij hen die ze liefhebben.
Ik benijd je, dat je zo’n mooi geestelijk tehuis gevonden hebt. Ondanks mijn vrij hoge leeftijd ben ik er niet in geslaagd. Als ik ooit weer bij een geestelijke gemeenschap zal horen, dan zal dat waarschijnlijk bij mijn roots zijn – de doopsgezinde gemeenschap.Ik ben daar echter helaas nog niet aan toe.
Prachtige foto’s!!!!
Hartelijke groet,
Jan Noort
Wat let je om gewoon eens te komen op een zondag Jan. Je bent welkom.
Dag Anja,
Bedankt voor je vriendelijke uitnodiging. Wat me echter tegenhoudt is, aarzeling en een enkele fysieke handycap.
Ik geniet van de sfeer die uit jouw foto’s spreekt
Een dezer dagen had ik de tekst van Huub Oosterhuis,
tijdens de uitvaartdienst van Claus van Amberg, nog in handen. Prachtig! Alleen de woorden al: “Claus, deze geboren koning”
Ja, en dat voor een SPer.
Prettige dag verder,
Jan Noort
Ik weet niet wat je handicap is, maar als je in een rolstoel zit dan zou je waarschijnlijk niet de enige zijn. Dan mag je bovendien vooraan zitten en wordt het brood en wijn naar je toegebracht in plaats van dat je het moet komen halen.
Maar als je niet komt, dan hoop ik je in de toekomst nog wel eens een plezier te doen met een kleine reportage of een mooie tekst.
Ja. Huub kende Claus persoonlijk en ze hadden een grote warme waardering voor elkaar. Het is ook bijzonder van Claus dat hij het altijd heeft begrepen dat een flink deel van de Nederlandse bevolking hem niet bepaald vriendelijk hebben ontvangen. Ik vond het ook niks, toen, nog vol anti-Duitse gevoelens dacht ik weer een mof. Hij heeft het ons nooit kwalijk genomen.
Anja, je bent een lieve meid.
Mijn handycap heeft niets met een rolstoel te maken, hoewel ik nu ook niet bepaald als een kievit loop. Het is heel iets anders, waar ik liever verder niet op in wil gaan, zeker niet in een weblog. Ja, je zult mij in de toekomst zeker een pleizier doen met een reportage, foto’s of een mooie tekst.
Ga door met je strijd voor rechtvaardigheid, in combinatie met je spirituele gevoelens. Het is de moeite waard. Dat zul je vooral beseffen als je zo tegen het einde van je leven komt te staan.
Met alle genegenheid,
Jan Noort