We did it!

Ze hebben verlenging van hun visum gekregen voor anderhalve week, want anders hadden ze zondag al weer weggemoeten. Daartoe hebben we stapels papier gefaxt, en gebeld en nog eens gebeld en nog eens gebeld en moesten we naar Hoofddorp voor nog meer papier en handtekeningen, en nu hebben ze een verlengd visum in hun paspoorten. De mevrouw die ons moest doen was een stuk aardiger dan die van twee jaar geleden. En we hoefden ook geen uren te wachten. Dus nu kunnen ze op bezoek in Duitsland waar twee van Khaleds tien broers wonen, die ze al twee jaar niet hebben gezien, dan komen ze weer terug en hebben we nog een paar dagen voor een paar belangrijke vergaderingen en dan gaan ze de barre tocht weer terug.

De ergste chipshonger is gestild, de stroom cola die door die jongens heen moet wordt ook al minder. Walid heeft de beste gel gevonden om zijn haar in de juiste stand te krijgen, we hebben winterjassen gekocht, ze zijn naar de film geweest, Wasim moet nu kiezen of hij piloot wordt of fotograaf, of misschien beide, ze weten de weg naar de supermarkt en hoe de tram werkt, ze kunnen tot twintig tellen in het Nederlands, en ondertussen doen we van alles wat nuttig en noodzakelijk is voor hun toekomst en die van het NCCR. Walid probeert zijn Palestijnse charme en zijn nieuwe kapsel uit op Nederlandse jonge dames, en kijk, het werkt. Tot in de tram had hij sjans, dus zijn ego kan ook niet meer stuk. Wasim maakt zich onmisbaar in het huishouden, hij is de baas over het Arabische ontbijt en ook verder benoemd tot mijn personal assistant. En vanavond is er een feestje georganiseerd voor Kifaia medewerkers.

Ik ga ze straks nog ontzettend missen als de badkamer niet permanent onder water staat en vol ligt met natte handdoeken. Genoeg warm water, wij weten niet meer wat voor een luxe dat is.