Nee, ik was er gisteren niet bij. En als ik er bij was geweest dan was ik niet in beeld gekomen want ik doe niet aan hoed. Maar ik was thuis met een verrekte spier, en ik strompelde gezellig en dubbelgeklapt door mijn huis. (Het gaat na veel warm bad en warm bed en een borreltje al veel beter, dank je) Voordeel was dat ik het nu eens voor de buis kon volgen en eerlijk, dan zie je veel meer dan wanneer je opeengepakt in de Ridderzaal zit te wachten en alleen even aan de majesteit kunt ruiken als je toevallig in het gangpad zit.

Niet dat het erg spannend was, ook al niet qua inhoud. Het was allemaal erg te voorzien. Agnes Kant moest nu op zeven plaatsen tegelijk zijn om commentaar te geven – vandaag staat er een groot interview met haar in Trouw, waarin ze naar mijn mening heel terecht betoogt dat de SP wel degelijk internationaal gericht is – meer Agnes uiteraard op de SPsite, hier. En fractiegenoot Geert Reuten legde vanochtend in de Volkskrant uit dat de AOWers op nul worden gezet, en de overige mensen met uitkeringen gaan er een kwart procentje op achteruit. Dat is niet veel, maar daarmee komt Bos in ieder geval niet in de buurt van zijn verkiezingsbeloften dat hij zich nooit neer zou leggen bij de groeiende verschillen tussen arm en rijk. In zijn boekje Wat Wouter wil, van 2006, sneerde hij nog naar het kabinet Balkenende dat die de AOWers een fooi gaf van 4 euro extra per maand. Maar zelfs die fooi zit er niet in, nu hij zelf minister van Financiën is. Conclusie van Geert: “Macro-economisch gezien is Wouter Bos geen slechte minister van Financiën, maar wat betreft de inkomensverdeling geeft hij de regie uit handen. Helaas.”

In Israel moet de Kadimapartij vandaag een nieuwe leider kiezen, nadat Olmert wegens te veel corruptie via de zijuitgang verdwijnt. Twee kanshebbers: Tzipi Livni, die door Inez Polak in Trouw ‘integer’ wordt genoemd, en door Burghoorn in de Volkskrant wordt neergezet als iemand die graag wil dat Israël een ‘democratische, joodse staat’ kan blijven, en daarom vindt dat er niet anders opzit dan de Palestijnen een eigen staat te geven. Tja. Laat ik daar nog maar op een ander moment op terugkomen. Wat iemand als Livni bedoelt met een ‘eigen staat’. Tegenkandidaat is Shaul Mofaz, die regelrecht uit het ‘security establishment’ afkomstig is, en er pas nog voor pleitte om weer wat meer Palestijnen te vermoorden – er zijn de laatste tijd te weinig ‘liquidaties’ uitgevoerd. Gideon Levy noemt hem een ‘serial refuser to making peace’, en ’the father of the assassination school of thought’, en die is in ieder geval erger dan Livni. Vindt ook Uri Avnery, hier. En Gideon Levy, hier. Maar wat mij betreft is het wel een keuze tussen erg en nog erger – maar ik ga er niet over.

Olmert doet op de valreep nog even alsof hij de Palestijnen een nog een mooiere deal beloofde dan het ‘genereuze aanbod van Barak’, dat niet genereus was en geen aanbod. Daar kom ik nog op terug.

Gisteren hadden we het nog over de beschuldiging van antisemitisme, die je je zo snel op de hals haalt zogauw je kritiek uit op Israel of het zionisme. Hieronder een oud artikel van mij over het ‘nieuwe antisemitisme’, helaas nog erg actueel, en een nieuw stukje over twee mensen die voorop lopen in de pogingen om elke kritiek op Israel te smoren door met het antisemitisme verwijt te zwaaien. Zou iemand daar nog van onder de indruk zijn?