37 gedachten over “Rotterdam voor Gaza”

1. Net binnen: de tekst van het persbericht:

   ‘Rotterdam voor Gaza’ wil inwoners Gaza steunen

   Rotterdam, 24 september 2008

   Gisteravond vond in Rotterdam een bijeenkomst plaats voor de actie ‘Rotterdam voor Gaza’, een initiatief om te zorgen dat de gemeente Rotterdam contacten legt en hulp biedt in de Gazastrook. De actie wordt gesteund door de SP, GroenLinks en het initiatief Doorbreek de Stilte, waaraan al 10 van de 18 PvdA-raadsleden hun steun betuigden. Ook Een Ander Joods Geluid en diverse Palestijnse organisaties ondersteunen het voorstel.

   SP-fractievoorzitter Theo Cornelissen lanceerde het initiatief ‘Gaza zusterstad van Rotterdam’ drie jaar geleden. Sindsdien zijn de machtsverhoudingen in de Gaza-strook veranderd. Tegelijkertijd is de situatie voor de inwoners van Gaza steeds schrijnender geworden: 85 procent van hen leeft onder de armoedegrens, bijna niemand mag de strook meer in of uit, goederen worden aan de grens tegengehouden en het Israëlische leger voert willekeurige aanvallen uit in de strook. Dat maakt de noodzaak om internationaal, landelijk én lokaal iets aan die situatie te doen groter dan ooit.

   In onder andere de Telegraaf verschenen gisteren berichten dat de SP de radicaal-islamistische beweging Hamas zou willen ondersteunen. Dat is niet het geval. De SP vindt wel dat met Hamas gesproken moet worden, omdat isolatie alleen maar leidt tot verdere radicalisering. Cornelissen: ‘Wat ons betreft hoeft burgemeester Opstelten de leiders van Hamas niet op de thee te vragen. Wij willen vooral dat er hulp van mens tot mens geboden wordt aan de inwoners van Gaza, die er onder de Israëlische bezetting vreselijk aan toe zijn. Ziekenhuizen kunnen hulp en goederen leveren aan ziekenhuizen, universiteiten aan universiteiten, en de dienst Gemeentewerken kan helpen de infrastructuur in het gebied weer op te bouwen.’

   De gemeente Rotterdam heeft al tientallen jaren tal van internationale contacten. Veel Rotterdammers hebben een grote affiniteit met wat er gebeurt in de Palestijnse gebieden. Ontwikkelingshulp en buitenlands beleid is in eerste instantie een landelijke zaak, maar ook een gemeente kan veel betekenen in het bieden van contacten, kennis en hulp. In november legt de SP daarom een voorstel aan de gemeenteraad voor om die hulp te bieden aan de inwoners van Gaza. Voor die tijd wordt verder uitgewerkt wat er wel en niet mogelijk is in de huidige situatie.

2. Ik zie liever mezelf terug op jouw website dan op die van de Telegraaf, maar had het niet een mooier shot kunnen zijn. Nou ja, we zijn nooit tevreden met onszelf.
   Ik moet je zeggen dat ik het erg fijn vind dat er dus ook aandacht wordt besteed aan de palestijnen binnen Israel via die film. het doet me goed dat hij nog in de roulatie is, niet alleen omdat het om ons gaat, maar dit is het verhaal van 35.000 palestijnse families die in een huis wonen wat zogenaamd ‘illegaal” is.
   Ik wil de lezers hier ook wijzen op de palestijnse schrijver en onderzoeker Khaled Hroub.Hij was vorige week in Nederland en misschien hebben sommigen van jullie zijn lezing gehoord. (Ik was ook even een paar dagen in Nederland). Hij is de schrijver van het boekje “beginnersguide for hamas” Hierin wordt heel duidelijk uitgelegd wie en wat hamas is.
   Enkele citaten van Khaled Hroub zijn. “De Naqba is 60 jaar geleden. De bezetting van Westbank en Gaza is sinds 1967 en hamas bestaat alleen sinds 1988.
   Dus wat is een reactie op wat. Ook waarschuwt hij dat hamas alles prima onder controle had, maar verzwakking van hamas geeft AlQaida de kans om Gaza binnen te komen. De strijd van Hamas is tegen de Israelsiche bezetting, niet meer en niet minder. Hij vreest het ergste als men hamas blijft boycotten.

3. Ha Trees! Ja ook jouw foto: een foto van een shot uit de film, had mooier kunnen zijn – ik kan ervan getuigen dat je in werkelijkheid veel leuker bent. (Net zoals ik dat dus vond van mijn foto in de Telegraaf). Ik zal nog eens een mooiere van je maken.

   Ja, ik kreeg net het stuk over Khaled Hroub opgestuurd, en zal het opnemen op mijn weblog. Ik kon niet bij die bijeenkomst zijn, ik sprak hem al eens eerder in Nederland. Het is erg belangrijk wat hij te zeggen heeft: helaas komt de boodschap in Nederland nog heel slecht aan. Het vijandbeeld geheel Hamas is terroristisch zit er echt in geheid, dat merkten we gisteren ook weer. En het is heel erg moeilijk uit te leggen waarom ik wel erg veel kritiek heb op de manier waarop ze op dit moment in Gaza huishouden, en toch vind dat hen isoleren de zaak alleen maar erger maakt. En ze toch, hoe dan ook, een deel van de Palestijnen vertegenwoordigen, en we het dus niet kunnen maken om ze uit te sluiten. En dat dat nou juist is wat de radicale vleugel binnen Hamas heeft versterkt, ten koste van de redelijke kant die het meer zoekt in politieke samenwerking. Stuk komt er aan.
   Doe Ali en de meiden de groeten.

4. Ja, PLO of Hamas?
   Uit een oogpunt van strategie is het misschien beter in te zetten op de PLO van Abbas. Tegelijk met de wisseling van de wacht in Israël. Die keuze voor de PLO is heel jammer voor de Gazanen. Maar het is geen keuze tegen de Gazanen. Het is een keuze ingegeven door het haalbare; redden wat er te redden valt.
   Werken aan een relatie en imago-verbetering van Hamas is groot energie- en tijdverlies. De Palestijnen lijden al zo lang.
   Ik zou het liefst de uitroeping van de etnisch-religieuze staat Israël ongedaan maken. En er een bloeiende, vreedzame, multiculturele staat er voor in de plaats zien. Dat is mijn Utopia. Maar voor nu en de nabije toekomst liggen gegarandeerde grenzen van 1967 al buiten een haalbare werkelijkheid.
   Maar je weet nooit waartoe een doorzettende geldcrisis in het Westen kan leiden. Geen geld geen Zwitsers, is het gezegde. Geen geld, geen bezettende Israeli’s?

5. Het is helemaal niet aan ons om te kiezen tussen PLO of Hamas, Evert. Beiden vertegenwoordigen een deel van de bevolking. Dat werken aan imagoverbetering tijdverlies zou zijn dat weet je niet.
   Ik vind het belangrijk dat in ieder geval de mensen die daar voor open staan beter geinformeerd zijn.
   En Israel ‘ongedaan maken’, dat heeft heel erg weinig realiteitszin.

6. Hé, ik las over de Palestijnse olijfolie.
   Ik ‘verslind’ olijfolie en dacht:’kunnen we de Palestijnen ook steunen door hun olijfolie te kopen? Ken je een leverancier?

7. Om maar te zwijgen, als reactie op het gespuis dat het liefst jouw weblog volkladdert met onzin, wat ik bij de borrel na de discussie en film had gehoord van een anti-Palestina persoon, ik citeer: “Palestijnen kun je niet vergassen, want is slechte PR voor ons, maar wellicht dat ze elkaar opblazen. En… Anja is geen goede spreekster. Ze is vrouw en alle vrouwen raken op een bepaald punt te emotioneel en dan wordt hun reactie te irrationeel. Tja, wat zal ik hiernu op zeggen. Het liefst knal je je vuist in zijn gezicht, maar goed, je wilt je ook niet verlagen tot dat niveau. En de grap is nog: deze manier betichtte de SP ervan heimelijk anti-semitisch te zijn, terwijl de SP alleen kritiek heeft op de politiek van Israel. Maar hij zelf windt er geen doekjes om. Dat moet kunnen natuurlijk, want hij had het alleen maar over die domme Palestijnen en emotionele vrouwen! Ik vind het opvallend dat personen die niet pro de Palestijnen zijn en dus ook niet tegen de bezetting, vaak over het algemeen verknipte (rechtse) beelden erop na houden. Gelukkig kunnen we ze bestrijden met argumenten die gewoon waar zijn. Zo zei een typisch CIDI manneke: Ik ken geen Palestijn die kan bewijzen dat Palestijnen er voor 1948 heeft gewoond. Ik antwoordde: O nee, ik ken alleen maar Palestijnen die het kunnen bewijzen. Mijn vader heeft notabene een geboortebewijs uit 1931 en daar staat heel helder bij land: Palestina. Ik zei tegen die man dat ik moest denken aan een zinnetje uit het afschuwelijke boek Goi in Israel, Jood in Arabie va Rubenstein: “Pech voor ons dat Palestijnen niet aan geheugen verlies lijden.” Inderdaad pech, vette pech! Op naar een volgende bijeenkomst Anja.

8. Er is inderdaad Palestijnse olijfolie te koop, Monique, waarmee je dat kleine beetje Palestijnse economie een klein beejte kunt steunen, ik weet nu even niet welke club er voor zorgt dat er bij bijeenkomsten altijd een tafeltje is. Misschien kan iemand even vermelden waar die olijfolie te koop is?

   Behalve dat het treurig is, is het ook wel grappig, Imad, hoe rechts simpelweg pro-Israel is omdat die tegen de moslims zijn, en omgekeerd, en z’n gozer dan ook nog zijn toevlucht moet nemen tot onvervalst ouderwets seksisme. En dan ondertussen roeptoeteren dat die moslims zo achterlijk zijn en hun vrouwen onderdrukken, ja ja. En dat onze beschaving ten onder gaat als mensen als jij het voor het zeggen krijgen, ha ha.

   Vraag je vader even of we een foto mogen maken van zijn geboortebewijs, die onzin dat Palestijnen niet bestonden kom ik vaak tegen, aangezien die lui elkaar allemaal napraten, en het zou mooi opgenomen kunnen worden in het dossier. Naast de postzegels en het geld van Palestina. Ik ken zelfs joodse Israeli’s die voor 1948 in Palestina geboren zijn, die zeggen ik ben een joodse Palestijn.

   Zie je weer, op de volgende bijeenkomst!

9. Hoi Monique, hier de olijfolie link: http://www.canaan.nl/
   De dames die het verkochten hadden ook nog veel andere Palestijnse producten. Ik ben vergeten hoe hun organisatie heet,maar ik zal het uitzoeken.

10. Van het CIDI hebben we ook de zegen: in een persbericht laten ze weten dat ze tegen een ‘zusterband tussen democratisch Rotterdam en terroristisch Gaza’ te zijn, omdat dat niet zou leiden ’tot een verbetering van de moeilijke positie van de Palestijnen’.

    Fantastisch! Het CIDI dat zich opwerpt voor de Palestijnen en uit gaat leggen wat goed voor ze is.

    Het Rotterdamse initiatief zit dus geheel op de goede weg.

11. Ik ga vandaag bij Theo tekenen.

12. Als je PLO en Hamas op de kaart houdt, Anja, dan doe je mee aan de verdeel en heers van de tegenstanders van de Palestijnen. Het is mooi dat Hamas de verkiezingen heeft gewonnen, maar voor de Palestijnen is het een overwinningsnederlaag. Het belang van de Palestijnen stijgt boven het belang van democratie uit. Wat is het nut van democratie in een door Israël vernietigd land met een wanhopige bevolking?
    De Verenigde Naties steunden de uitroeping van de staat Israël. Daar wijzen tegenstanders van de Palestijnen altijd graag op.
    Maar als anderen wijzen op resolutie 242 waarin de VN Israël oproept zich uit de bezette gebieden terug te trekken dan is dat plotseling niet realistisch.
    De uitroeping van de staat Israël is een feit. Dat zou uitvoering van resolutie 242 ook moeten zijn. Israël kan soeverein zijn binnen de grenzen van 1967. Gegarandeerd door Navo, Rusland en China.

13. Curieus in het persbericht van Cidi en Cijo, de jongeren van Cidi, is de passage: ” Volgens CIDI zal een dergelijke stap niet tot een verbetering van de moeilijke situatie van de Palestijnen leiden, maar slechts bijdragen aan de continuering van het misdadige regime van Hamas.”

    Geheel geschreven natuurlijk uit diepe zorg van Cidi en Cijo met ‘de moeilijke situatie van de Palestijnen’.

    Hoe is ‘die moeilijke situatie’ ook alweer ontstaan? Kwam die niet voort uit een mede door het Cidi van harte gesteund beleg van de Gazastrook? Een politiek gemotiveerd beleg, in strijd met het internationaal recht en met de verplichtingen van een bezetter. Een beleg dat een bevolking collectief straft voor een politieke keuze die het Kwartet, Amerika voorop, onwelgevalig was. Een beleg waar Israël als hoofdbelegeraar niet alleen van ganser harte aan bijdraagt, maar dat het bij de aanvang samen met de VS ontworpen heeft, in intensieve diplomatieke en poltieke samenwerking. Het Cidi zwijgt erover, in alle talen.

    Verbazend kort van geheugen soms,dat ‘Documentatiecentrum’.

    Volgens mij heeft de Nederlandse taal voor zulke opmerkingen het woord ‘huichelachtig’ op de plank liggen.

14. Je praat volledig lang mij heen, Evert. Niet jij of ik zijn het die Fatah en Hamas op de kaart houden, dat zijn de Palestijnen zelf, daar gaan wij net zo min over als de Palestijnen gaan over ons partijstelsel.En het is dus echt onzin om voor de Palestijnen te gaan bepalen dat het een ‘overwinningsnederlaag’ was toen Hamas de verkiezingen won, zij waren het namelijk zelf die kozen, Evert. Wat je kunt zeggen is dat het dramatisch is dat ze zich zo op hebben laten splitsen. Maar ook dat is wat ze zelf op moeten lossen.

    Maar lijkt het je verder niet een goed idee dat Palestijnen zelf bepalen wat goed voor ze is en wat ze willen?

15. Een oorlog en een burgeroorlog. Dat is te veel van het kwade.
    Wat meer pragmatisme dan de ideologie van een democratisch principe kan nuttig zijn.
    Het is dramatisch dat ze zich zo hebben laten op splitsen, schrijf je. Dat is strijdig met je opvatting dat ze zelf bepalen wat goed voor ze is. Het is het één of het ander.
    Maar mijn gekift is genant tegen de achtergrond van het Palestijnse drama. Het gaat zoals het gaat. Ik hoop vurig dat het gauw beter gaat. Hoe dan ook.

16. “Wat meer pragmatisme kan nuttig zijn”. Nou, ik zal het ze doorgeven, met de hartelijke groeten van Evert, dat is echt advies waar ze al een hele tijd op zitten te wachten.
    Wat jij mist, en dat kan je ook niet helpen, is een groter basisgevoel voor wat daar aan de hand is, hoe de verhoudingen liggen, wat er wel en wat er niet kan. Wat ik zeg is niet tegenstrijdig, maar het lijkt me niet erg zinnig om met jou door te blijven bakkeleien. Laten we het er maar op houden dat we allemaal hopen dat het beter gaat.

17. Alle vragen in de kwestie kunnen domweg beantwoord worden via de bekende VN-beginselen voor de vrede tussen volkeren. Wie zich daar niet aan houdt zit fout. Vooral ook Europa, dat die beginselen voortdurend schendt. Hamas democratisch gekozen? Onmidelijk erkennen en mee gaan babbelen. Doe je dat niet, dan is dat allereerst onwesters, en ten tweede krijg je de rotzooi die je nou ziet, en ten derde een nep-vredesproces. Je kunt je beter afvragen wie vrede wil, en wat dat kost, en wie er dus geen zin in heeft?

    Fantastisch initiatief in Rotterdam! Hopelijk wordt er veel tamtam gemaakt. En als Hamas ook nog erkend wordt, dan is dat een zeer belangrijke stap richting vrede, en maakt Rotterdam daar zeker internationaal naam mee. Dat kan als een sneeuwbaleffect gaan werken.

    Waarom is dat praten met Hamas zo’n probleem? Wie niet wil praten met een partij vanwege moeilijkheden, die wil ook geen vrede, zoals Balkenende en Verhagen. En Europa praat zonodig met elke dictator, dus de integriteit is hier ver te zoeken. En we mogen nog blij zijn ook als Hamas wil praten, want die concludeert terecht dat 41 jaar praten met Europa nooit een donder oplevert. 41 jaar bezet zijn, mede dankzij Europese steun aan Israel, en dan nog niks mogen vinden ook? Onmiddellijk erkennen, die club, of je ze nou leuk vindt of niet.

18. Goed, Serge dat je het niet praten met Hamas “allereerst onwesters” vindt. Ik wil het daar mee eens zijn, geloof daar ook in en put daar hoop uit. Maar de tegenkrachten zijn gigantisch.

    Groet,

19. Als Rotterdam zich aan Gaza wil binden, en Hamas daarbij onvermijdelijk als probleem opgeworpen wordt, dan is dat hét moment om aan te tonen dat de Nederlandse regering een uiterst discutabel Hamasbeleid voert, en domweg weer in strijd handelt met westerse vredesbeginselen. Nogmaals een aantal argumenten op een rijtje.

    – Het hoort tot de grote westerse beginselen voor de vrede tussen volkeren, dat een partij die met een grote meerderheid gekozen wordt in vrije democratische verkiezingen, aangemerkt moet worden als de wettelijke vertegenwoordiger van dat volk in internationale relaties.

    – In de westerse internationale politiek gebeurt dat consequent, of de partij nou leuk gevonden wordt of niet. Nederland erkent zelfs elke dictator, en ook Putin of de VS met zijn permanent gewelddadige buitenlandbeleid, en zelfs de regering van Sudan.

    – De weigering van Balkenende en Verhagen om Hamas als zodanig te erkennen, verschilt niet wezenlijk van de opstelling van Mugabe.

    – Wie niet wil praten, terwijl sprake is van grootschalige schendingen van Landrechten, Mensenrechten, en Oorlogsrecht, die wil per definitie geen vrede. En wie dat uitgerekend niet wil met de partij, wiens rechten zo ernstig geschonden worden, kan zelfs verdacht worden van rechtsextremistisch denken.

    – Nederland draagt actief bij aan een internationale praktijk, waarbij er niet gepraat mag worden met een democratisch gekozen meerderheidspartij, en wenst dus kennelijk geen vrede met of voor die Palestijnen.

    – Israël voldoet absoluut niet aan de eisen, zoals die aan Hamas gesteld worden. Israel erkent de Palestijnse gebieden absoluut niet. Het zweert het geweld niet af, en accepteert geen enkel internationaal oordeel daar over. En het houd zich in het geheel niet aan de internationale afspraken, die in deze vooral bestaan uit de VN-beginselen voor de vrede tussen volkeren.

    – Nederland stelt Israël door de handel e.a. mede in staat om al die schendingen te blijven begaan, terwijl het Hamas boycot, en Hamas vooral bestaat uit de vluchtelingen van 1948, die al sinds 1967 belet worden een eigen staat op te richten, mede dankzij Nederlands beleid.

    – Het Israëlische regime zorgt voor een veel grotere onderdrukking van vrouwen, homo’s, christenen, en mannen onder de Palestijnen, dan Hamas ooit voor elkaar zou krijgen, of zou willen vanuit diens fundamentalistische gedachtegoed.

    – Het Israëlische geweld blijkt vele male groter dan dat van Hamas, omdat het geweld uitstekend gedefinieerd kan worden door al die inbreuken op de VN-beginselen voor de vrede tussen volkeren.

    – Het Nederlandse Hamasbeleid draagt actief bij aan het creëren van een splijtzwam onder de Palestijnen, waardoor het conflict nog groter wordt, en het lijden behoorlijk toeneemt.

    – De Nederlandse bijval voor het ‘vredesproces’ van Annapolis, dat Hamas volledig uit sluit, betekent dat Nederland enkel een negatieve rol speelt in het vredesproces.

    – Nederland laat door de boycot van de toch al jarenlange zwaar onderdrukte en hongerende bevolkingsgroep aan moslims zien, geen enkel normbesef te hebben, en verder lak te hebben aan de doorgaans veelgeprezen beginselen voor de vrede tussen volkeren, waaronder democratie, vrijheid, mensenrechten en zelfbeschikkingsrecht van volkeren.

    – De standpunten van Hamas blijken in het algemeen veel dichter aan te sluiten bij de VN-beginselen, dan die van Verhagen en Balkenende.

    – De houding van de Nederlandse regering staat volstrekt haaks op het algemene Nederlandse gevoel bij dat conflict, dat mensen vooral weer moeten leren vreedzaam samen te leven in onderlinge tolerantie.

    – Rotterdam moet actief overgaan tot het adopteren van Gaza, en het volmondig erkennen van de legitimiteit van het gezag van Hamas daar.

    Bert, bedankt voor de inspiratie.

20. De gemeente Opsterland heeft het verstandig aangepakt. Men is een stedenband aangegaan met Ra’anana in Israël en vervolgens een driehoeksband met Beit Sahour in Palestina. Doel: een bescheiden bijdrage leveren aan het vredesproces. Je kunt in de stukken lezen dat het vaak gevoelig ligt, maar dat het kan. Hier.

    “De samenwerking kan verder ontwikkeld worden onder de paraplu van het Municipal Alliance for Peace Programma (MAP). Het MAP is een samenwerkingverband van o.a. de VNG en haar
    Israëlische (ULAI) en Palestijnse tegenhangers (APLA), waarin ook de gemeente Den Haag en Deventer met hun Israëlische en Palestijnse partners in opereren. Het MAP heeft een kantoor in
    de VN-ambassade in Jeruzalem dat de samenwerkingsverbanden ondersteunt. Deelname heeft belangrijke voordelen: het vergemakkelijkt het aanboren van projectsubsidies (bijvoorbeeld via VNG vanuit het LOGO South Programma). Het MAP-kantoor biedt ondersteuning bij voorbereiding en uitvoering van projecten en missies, bij het verder ontwikkelen van draagvlak in Ra’anana en Beit Sahour en bij het beheersen van evt. conflicten tussen de partners. De samenwerking met Den Haag en Deventer heeft als voordeel dat taken gedeeld kunnen worden en expertise breed kan worden ingezet. Zo trekt Den Haag bijvoorbeeld het verder ontwikkelen en uitvoeren van het GIS-voorstel dat meerdere gemeenten in de Palestijnse gebieden betreft. Opsterland wil zich meer concentreren op het uitwerken van uitwisselingen van jongeren.”

    Uit een toespraak van Wim Deetman, burgemester van Den Haag, op 5 juli 2006:

    “The initiative I want to talk about is the Municipal Alliance for Peace in the Middle East (MAP), of which I have the honour to hold the chair.

    MAP is a cooperative framework aiming at promoting, facilitating and implementing trilateral local initiatives between Palestinian, Israeli and ‘international’ municipalities. The overall objective is to support peace, dialogue and mutual understanding among Israeli and Palestinian citizens, through the implementation of practical city-to-city cooperation projects.

    The central players of MAP are the Union of Local Authorities in Israel (ULAI) and the Association of Palestinian Local Authorities (APLA).
    Even during the most difficult times, they have had the courage and the commitment to engage in a constructive dialogue over the last three years about how to contribute to building trust and mutual understanding among their citizens. They are encouraging Israeli and Palestinian municipalities to join the Alliance.

    MAP was formally launched in The Hague in June 2005 and endorsed by 31 Israeli and Palestinian mayors, in the presence of numerous municipal representatives from 17 countries and a variety of international organisations. MAP welcomes all interested local governments and donors to join in and undertake or support concrete trilateral (Israeli-Palestinian- ‘international – third country’) projects.

    Projects will primarily be in the fields of the environment (e.g. solid waste, water purification, sewage), youth and culture, economic development and municipal management. Through concrete projects, the MAP aims to mobilise local political leaders, civil society organisations, local business communities, the media and other social actors, to jointly create broad-based support for concrete local actions and demonstrate the will for dialogue and cooperation.

    As the participation of municipalities and their citizens forms the core of MAP, the Alliance, through its International Secretariat in Jerusalem, will assist municipal actors in the formulation of their own local action plans and the
    development of new, strategic initiatives. Furthermore, MAP will assist in mobilising the necessary resources to implement local action plans, and ensure that these initiatives have the highest political impact possible. The first projects, involving Dutch municipalities, are currently being developed.

    Why is this so important?
    In the first place, the results of conflicts are felt in the day-to-day lives of men, women and children in the cities, towns, and villages where they live. The material results are lack of services and destruction of infrastructure, but there are also emotional results like fear, distrust, pessimism about the future and despair. Local governments can’t take a back seat back. They are expected to take the lead in improv-ing the conditions.
    In the second place, local governments can sometimes maintain contacts with local governments of the other party, in situations where national governments have arrived at a kind of deadlock. This can help to keep open chances for future and further cooperation.
    International support from local governments of other countries can improve the material and psycho-logical conditions for dialogue and cooperation instead of conflict. These initiatives will not replace diplomacy, nor the political, financial and military resources of national governments and the interna-tional community, but will merely add another approach at another level.

    The Municipal Alliance for Peace in the Middle East (MAP) is a concrete example of this “City Diplomacy”.”

    In het licht hiervan is de houding van Rotterdam onbegrijpelijk dorps en benepen. Ik zou zeggen: sluit je gewoon aan!

21. Ik snap je niet helemaal, Clara. Welk deel van Rotterdam is onbegrijpelijk dorps? De gemeenteraad? Het hele initiatief is Rotterdams!
    En inderdaad, zo kun je het ook doen, een stedenband met iets in Israel naast iets in Palestina, zodat je voor het oog ‘neutraal’ bent. Vriendjes met de bezetter en vriendjes met dedenen die bezet zijn. Ik heb een erge hekel aan die methode – dat heeft alleen zin wanneer de Israelische kant ook echt wat voor de Palestijnen wil doen.
    Het probleem op dit moment met Gaza is dat je niet weet met welk niveau je een band aan moet gaan, en een formele band waarbij de burgemeesters elkaar vriendelijk ontmoeten, met diners voor de notabelen, is niet aan de orde. Het gesprek met Hamas moet op politiek niveau plaatsvinden, maar niet als een stedeninitiatief. Daarentegen kun je wel een band aangaan met de bevolking, mens tot mens, en dat is, mede op mijn advies, nu het voorstel. Ik zie geen reden om als dekmantel, “wij kiezen geen partij hoor”, ook nog een Israelische plaats te zoeken. Toen we de strijd tegen de apartheid ondersteunden deden we niet ook elke keer wat leuks met de blanken als tegenwicht.

22. Verklaring van Een Ander Joods Geluid:Rotterdam en Gaza

    Dinsdag 23 september vond in Rotterdam een bijeenkomst plaats “Rotterdam voor Gaza”.Dit initiatief wordt gesteund door de politieke partijen SP, Groen Links, door de beweging “Doorbreek de Stilte” van de PvdA en door Een Ander Joods Geluid.

    De Telegraaf was zo behulpzaam op de voorpagina prominent aandacht te besteden aan “Rotterdam voor Gaza”, om zich daarna in haar redactioneel commentaar op de binnenpagina heftig te keren tegen de Zusterstad-idee van de initiatiefnemers. Daar valt zeker over te praten maar dan wel zonder het kind met badwater weg te gooien.

    Wat is het geval? De Gazastrook wordt zo goed als volledig geblokkeerd, met medewerking van Europa. Goederen noch mensen kunnen erin of eruit. Anderhalf miljoen mensen zitten op elkaar gepakt in een gebied, kleiner dan Texel en Terschelling samen. Het isolement leidt tot spanningen, onderling geweld en ellende. Mensen sterven er onnodig door gebrek aan medicijnen en behandeling. Contacten van burger tot burger, van mens tot mens, zijn daarom hard nodig. De initiatiefnemers van de wereldhaven Rotterdam hebben constructieve ideëen aangedragen voor projecten, om de kleine havenstad Gaza te helpen.

    Zij willen niet, dat de Europese politiek ons voorschrijft met wie wij wel en met wie wij geen contact mogen hebben. Zij willen hun eigen menselijke betrekkingen kunnen onderhouden, ook met de bewoners van Gaza. Die contacten zijn geen tovermiddel, of waarborg voor verbetering. Maar dìt weten we wel: isoleren, buitensluiten, afschrijven en afdanken van anderhalf miljoen mensen, is een zekere garantie voor verslechtering en radicalisering. Dàt wil niemand.

    Israël en het Hamasbestuur van de Gazastrook nemen sinds juni een staakt het vuren in acht. Daarom ook, is dit het moment om te tonen dat zo’n staakt het vuren loont. Beide kanten profiteren ervan, als er hoopt gloort door contact met de buitenwereld. Wie met anderhalf miljoen gevangen zit in de isoleer, zoals de Palestijnen in Gaza, verliest zeker alle hoop.

    Als ‘Zusterstad’ een brug te ver is, menselijke verbroedering moet altijd mogen.
    
    Alfred Feberwee, secretaris Een Ander Joods Geluid

23. Het gaat mij om de idee Rotterdam zusterstad. Ik verdiepte me de afgelopen week in die andere stedenbanden (wat erover voorhanden is aan info) en zie dat anders dan jij. Ondanks dat het niet altijd gemakkelijk loopt, lees ik dat de wil er is om aan die voorwaarde van jou te voldoen: “dat heeft alleen zin wanneer de Israëlische kant ook echt wat voor de Palestijnen wil doen.” Juist omdat het op intergemeentelijk niveau gebeurt, kan dat. Ik zie het dus niet als een vorm van politiek correct zijn of een krampachtige poging neutraal te zijn, maar als een andere strategie. Die overigens misschien nog wel moeilijker is dan een verbinding tussen twee partijen.

    Dat andere probleem dat je signaleert – op welk niveau je een band moet aangaan – daarin heb je gelijk. Je ziet dat ook bij deze stedenbanden terug. Daar doen ze wat jij adviseert: een band aangaan met de bevolking, op een zo praktisch mogelijk niveau.

    In de reacties op het Telegraafartikel zie je opnieuw stuitend geïllustreerd hoe verziekt het denken van vele mensen is zodra het woord Hamas valt. En als lid van de werkgroep Doorbreek de Stilte weet ik hoeveel weerstand alleen de gedachte al oproept dat het hoog tijd is Hamas als gesprekspartner te erkennen. De categorische weigering van Verhagen dat te doen maakt dat al die mensen in de Telegraaf zich gesteund weten door onze eigen regering. Daarom ben ik het met je eens dat dit een zaak is van de politiek en niet van een stedeninitiatief.

24. Okee, Clara. Nu denk ik, de Israelische situatie kennende, dat de kans dat een Israelische gemeeente mee zou willen doen, vrijwel nihil is. Er zijn groepen die voor en met Palestijnen willen werken maar dat is een hele kleine minderheid, en ik zie niet hoe je daar op gemeenteniveau een meerderheid uit zou kunnen bakken, tenzij je daarvoor een Arabisch/Palestijnse gemeente zou vragen, maar daar zou de Israelische overheid ongetwijfeld een stokje voor steken. Israel heeft Gaza aangewezen als ‘vijandig gebied’ en zal een band van een Israelische gemeente met Gaza sowieso niet toestaan, en behalve dat is er van praktische samenwerking al geen sprake omdat niemand van Gaza naar Israel mag en niemand uit Israel naar Gaza. In Nederland zou je ongetwijfeld meer handen op elkaar krijgen wanneer je tegelijkertijd met een Israelische stad in zee zou gaan, volgens mij vooral om die wat bange neiging om niet te partijdig te willen lijken, maar praktisch gezien maak je het vrijwel onmogelijk dat je iets van de grond zou krijgen. Tenzij je besluit om Gaza maar te boycotten en iets op de Westoever probeert, waar het misschien, misschien nog wel zou kunnen. Hoewel ik ook dan denk dat je niet snel een gemeente zou kunnen in Israel. Maar dan doe je juist weer mee aan de uitsluiting van Gaza. Ik zie het dus niet, en zal daar zeker niet voor pleiten.

    Met de SP fractie van Rotterdam had ik het er ook over dat je uit moet kijken dat je niet een inhoudsloze stedenband krijgt op hoog niveau van elkaar bezoekende burgemeesters die ergens lintjes door komen knippen, want daar komt het bij andere stedenbanden vaak wel op neer, maar iets waar Gaza echt wat aan heeft, maar aangezien het idee ‘formele stedenband’ al is veranderd in kontakt en werkelijke ondersteuning zoeken op bevolkingsniveau is dat niet meer aan de orde – hoewel een bezoekje aan Gaza van een Nederlandse burgemeester nog wel een aardige stunt geweest zou zijn.

    Ja, het blijkt vrijwel onmogelijk om een niet-hysterische reactie te krijgen als je het over Hamas hebt, en het is ook heel moeilijk om het onderscheid uit te leggen dat je politiek gezien vindt dat Hamas als gesprekspartner erkend moet worden, terwijl je tegelijkertijd daar niet bepaald een vriendschapsband mee ziet, zolang ook zij de mensenrechten in eigen gebied niet beter handhaven.

    Maar EAJG (hierboven) heeft het mooi gezegd: als ‘zusterstad’ een brug te ver is, menselijke verbroedering moet altijd mogen.

25. Voor het adopteren van mede een Israëlische stad is misschien geen speciale grond of reden. Voor een stedenband is absoluut geen stellingname in een lokaal conflict vereist, of een bewijs van evenwichtigheid in een kwestie, die vooral de internationale politiek aan gaat. Dat soort zaken moeten eerder buitengesloten worden. Het gaat om een vriendschapsband. Verder kan het moeilijk zijn een (Palestijns-) Israëlische stad of dorp te vinden. En Rotterdam heeft dan weer geen speciale redenen om daar banden mee aan te gaan. Maar een Israelisch dorp met veel Palestijnen kan vanwege de discriminatie wel een steuntje gebruiken.

    Een reden om Gaza te adopteren, die misschien nog niet genoemd is: Israël bombardeerde ooit de door Nederland bekostigde haveninstallaties (meen ik). Wordt het niet tijd, dat we hier wat gaan herstellen? Een band met een stad met een wereldhaven lijkt me een uitstekend antwoord. En dan is het ook Nederland, dat controleert of er geen terroristisch spul mee gaat. En we kunnen wat leren van hoe de Amerikanen hun handelsbelangen behartigen: Als we nou al banden met Gaza aangaan, loopt Nederland straks misschien voorop in de handel daar, als er eenmaal vrede komt.

    Ik zal verder wel onwetend zijn, maar ik begrijp de principiële problemen niet goed bij de vraag op welk niveau je betrekkingen aan gaat? Hamas moge dan een partij in het conflict zijn, en het zou wenselijk kunnen zijn om die enkel via landelijke politiek aan te spreken (ik zou niet weten waarom, maar goed.), maar Hamas vormt tevens gewoon het bestuur van Gaza, en kan gewoon in die hoedanigheid aangesproken en benaderd worden. Hamas is ook democratisch gekozen, dus ik zie geen principieel probleem. Ja, de VVDer Opstelten gaat er geen handje geven, maar dat is zijn probleem. In Gaza begrijpen ze natuurlijk onmiddellijk hoe dat zit, en daar schoffeer je dus niemand.

    Verder kun je de gekozen vertegenwoordiger van een volk dat al 70 jaar opgejaagd wordt, en al 41 jaar bezet wordt wel als ‘terroristisch’ aanmerken vanwege verzetsdaden, maar ik vind dat een stad als Rotterdam, met zijn beeld van Zadkine, de verstandigste moet durven zijn. Kan Nederland nou niet eens een keer voorop lopen met iets respectabels, of hebben we daar weer toestemming van Bush of Balkenende voor nodig?

26. Nederland heeft tot twee keer toe geld gegeven voor de bouw van een haven in de Gazastrook, twee keer door Israel vernietigd. Onder de omstandigheden zou het geen zin hebben dat nog eens te doen, want dan wordt het voor de derde keer vernietigd – behalve dat je het niet voor elkaar zou krijgen omdat je geen materiaal als cement de grens over krijgt. Ook het gloednieuwe vliegveld werd kapot gebombardeerd. Israel wil namelijk niet dat Gaza de gelegenheid heeft om zelf in handen te hebben wie en wat er in en uitkomen – we noemen het niet voor niets de grootste openluchtgevangenis ter wereld. Wel zou de Nederlandse regering de rekening bij Israel hebben kunnen presenteren, maar natuurlijk doen ze dat niet.

    Het lijkt me bij stedenbanden, van welk soort dan ook, altijd een punt wie er van profiteren en wie niet, en ik zou geen verstokte socialist zijn als ik niet zou vinden dat dat altijd de bevolking zelf moet zijn. Dus kun je alleen maar samenwerken met een overheid die er voor zorgt dat hulp in welke vorm dan ook bij de mensen terecht komt voor wie het bedoeld is en wie het nodig hebben. En dus kijk je kritisch hoe die overheid werkt. Zoals we ook niet altijd ontwikkelingshulp maar bij de regering van een land dumpen zonder te monitoren waar het dan terecht komt. Sommige regeringen zijn daarvoor gewoon niet betrouwbaar genoeg.

    Hamas is weliswaar in 2006 democratisch gekozen, maar sindsdien is er veel gebeurd. Sinds de splitsing tussen Hamas en Fatah is er geen instantie meer in Gaza die Hamas nog kan controleren, en wat we helaas hebben moeten constateren is dat die niet alleen de eigen organisaties voortrekken, maar ook duidelijk probeert om alle nog zelfstandige en onafhankelijke organisaties onder hun gezag te krijgen. Dat is niet erg democratisch, en daarom was mijn advies dan ook: geen formele stedenband, en steun aan de bevolking zelf, dat wil zeggen aan onafhankelijke instanties en organisaties, en het niveau van solidariteit met de bevolking, waarvoor kritisch moet blijven en in dit geval zou ik zeggen: niet via de huidige overheid. Ik zou er overigens ook geen voorstander zijn van een stedenband met een Fatahgemeente op de Westoever, ook daar zou ik kiezen voor organisaties en instanties die de bevolking vertegenwoordigen en niet politiek gebonden zijn.

    Ik maak, zoals al gezegd, dus een onderscheid tussen het politieke niveau, er moet zeker met Hamas worden gepraat, want ze vertegenwoordigen een aanzienlijk deel van de bevolking, en als je mee wilt werken aan een oplossing dan kun je die niet zomaar buitensluiten, en het niveau van wie je in Gaza wilt ondersteunen met een project.

    Waar je gelijk in hebt is dat elke vorm van verzet, ook volgens het internationale recht geheel legitieme verzet tegen ene bezetting, door Israel en de VS ’terrorisme’ wordt genoemd, en dat de EU daar grotendeels in mee gaat, terwijl de terreur die volstrekt aantoonbaar door Israel wordt gepleegd door de vingers wordt gezien als ‘zelfverdediging’ en ‘veiligheid’. Dus zou ik het wel degelijk een heel goed idee vinden als Rotterdam zich engageerde om wat voor de Gazanen te doen. Maar dat Nederland nog eens in solidariteit met een zo onderdrukt volk als de Palestijnen voorop zou lopen – ik wil dat nog wel eens meemaken, maar ik geloof er niet erg in.

27. Allereerst zou ik willen opmerken dat ‘Rotterdam voor Gaza’ de Gazanen enorm zou helpen door niet steeds het etiket ‘radicaal’ te plakken op Hamas (dat doet het CIDI wel). ‘Islamitiese beweging’ is genoeg. Als jij uit jouw land zou worden verdreven, als jouw huis zou worden platgewalst, als door jouw tuin een muur werd gebouwd, zou jij zo ‘gematigd’ reageren? In verhouding tot andere Islamitiese bewegingen is Hamas niet radicaal maar eerder gematigd.
    Over de stedenband Opsterland-Beit Sahour-Ra’anana kan ik melden dat er toch positieve impulsen vanuit gaan. De Israeliers gaan na aanvankelijke weigering toch een uitwisseling aan met Beit Sahour. Gemeente-functionarissen van Beit Sahour zijn in Ra’anana geweest en er zal een tegenbezoek plaatshebben. Deze contacten van lagere overheden zijn toch een beetje baanbrekend.

28. Ha Anja, bedankt! Ik bedoelde inderdaad ook niet een nieuwe haven, omdat volkomen duidelijk is, dat Israël niets liever doet dan elke opbouw bombarderen, bij de eerste gelegenheid die zich voordoet. Het blijft daar natuurlijk verdrijvingspolitiek, en hobbyisme van extremistische militairen. Vervolgens kan de Israëllobby dan weer gillen, dat die barbaarse Palestijnen gewoon niet in staat zijn tot positieve opbouw sinds Gaza ‘vrij’ werd..

    Ik dacht aan een boot vanuit Rotterdam, in navolging van FreeGaza. Ditmaal een grotere dus, vol spullen, en netjes gecontroleerd. Flink wat publiciteit. Wie weet een landelijke inzamelingsactie. Leuke dingen. Speelgoed voor de kinderen. Wie weet krijg je op die manier na een tijd de blokkade doorbroken. (Nieuwe sport: Bijbelwerpen naar die Israëlische fregatten. TV er op. Vraag Hans Teeuwen de eerste Bijbel te werpen.. Religie wordt weer leuk. The sky is the limit hier hoor.)

    Je nieuws over Hamas is natuurlijk teleurstellend. Maar wat corruptie betreft, had Hamas juist een goede naam. En juist bij een stedenband kunnen er nieuwe organisaties opgericht worden, die onafhankelijk blijven. En juist bij kleinere projecten kun je controle houden.

    Verder is niet ongebruikelijk, dat overheden veel macht overnemen. (er zijn ook stedenbanden met Russische steden. Misschien moet je daar ook niet al te precies kijken.) En het is begrijpelijk dat Hamas daar controle wil houden na de grapjes van Fatah. En ook dat ze onder die moeilijke omstandigheden meer eenheid willen. Ik weet ook niet of er veel klachten over zijn. Noem het allemaal zeker minder gelukkig, maar het hoeft niet onoverkomelijk te zijn.

    Zou je niet als criterium moeten nemen, dat echt wanbestuur moet blijken? Ik bedoel, Hamas had de naam goed voor de mensen te zorgen. Is dat nu ineens niet meer zo? En wat kun je verwachten bij zo’n ‘splendid isolation’ van Gaza? Stel je niet teveel eisen onder die omstandigheden? En zijn niet juist erkenning, praten en samen dealen de basisvoorwaarden, voor je überhaupt enige ingang krijgt daar? Je zit heel snel op glad ijs, als je een democratisch gekozen club niet erkent he? Daar moet je toch wel hele goede redenen voor kunnen aanvoeren. Ik vind het dus jammer dat je negatief adviseerde over die zusterband. Zusters hoeven niet zo perfect te zijn. Maar ja, jij zit ook tussen vuren, net als EAJG, en beiden hebben wat mij betreft crediet tot aan de hemelpoort. Mij hoor je dus niet zeuren.

29. Joop, die stedenband Opsterland is dan ook met de Westoever, dat is precies wat ik zei. Daar kan het kennelijk nog. Maar weet je zeker dat dat nog steeds functioneert? Dat kan met Gaza dus in ieder geval niet, omdat ze niet naar elkaar toe mogen.

    En waar we het erg over eens zijn is dat de etikettenplakkerij meestal gepaard gaat met erg weinig inzicht in de situatie daar. ‘Gematigd’, dat is meestal een ander woord voor de bereidheid met Israel en de VS mee te gaan – nou, stel je voor dat de we Nederlanders die tijdens de oorlog bereid waren te collaboreren met de bezetter ‘gematigd’ zouden noemen, en diegenen die in het verzet zaten ‘extremistisch’ of ’terrorist’. Ik denk dat mensen in Nederland vaak niet eens door hebben hoe vanzelfsprekend ze vanuit het gezichtspunt van Israel kijken.

    Maar er is wel iets anders aan de hand, en dat is dat er wel degelijk verschillende stromingen zijn binnen Hamas, en ik zou dus die stroming gematigd noemen die de bereidheid heeft getoond om aan het politieke proces deel te nemen, samen te regeren met Fatah, met een tendens naar een pluralistische democratische Palestijnse samenleving – op seculiere basis. Dat waar ik Haniye van ken. En die kant van Hamas die veel stemmen heeft gekregen ook van Palestijnen die geen enkele neiging richting fundamentalisme hadden. Helaas ziet het er op dit moment naar uit dat de meer naar geweld neigende, meer naar islamisme neigende en weinig naar de eigen bevolking luisterende vleugel aan het winnen is. En dat dat gepaard gaat met het ondermijnen van juist die acceptatie van pluriformiteit waar ze stemmen mee gewonnen hebben.

    Ik heb het nu inmiddels tegen Serge. Wat Hamas nu doet gaat ver over de schreef van alleen normale ‘controle’ willen hebben. Nee, ik stel niet te veel eisen onder die omstandigheden. Wat er nu gebeurt, dat is in strijd met wat ze hebben beloofd en het maakt het leven heel erg moeilijk voor mensen die niet van Hamas zijn, wat ook betekent dat het de bevolking van Gaza onderling splitst. Dus het gaat er helemaal niet om dat ze ‘perfect’ zouden moeten zijn, want dat is niemand onder die omstandigheden. Ik zou zeggen, juist omdat je van mij kunt weten dat ik de situatie goed ken, en zeker geen tegenstander bij voorbaat van Hamas ben, dat als ik zeg dat het op het ogenblik geen goed idee is om een formele stedenband met Hamas aan te gaan je dat wel van me aan mag nemen. Misschien komt dat nog, in de toekomst.

    Dat dat niet in tegenspraak is met mijn stelling, en die van de SP, dat Hamas wel als politieke gesprekspartner erkend zou moeten worden, maar dat heb ik nu al een paar keer gezegd. Ik denk dat ik het ondertussen wel genoeg uitgelegd heb.

30. De stedenband Opsterland-Beit Sahour-Ra’anana begint te functioneren.
    Palestijnen worden altijd bestempeld als extremisten, radicalen en militanten etc., Het zou beter zijn als wij daar niet aan meedoen. De omstandigheden waaronder de Palestijnen gedwongen zijn te leven zijn extreem. De opstelling van diverse facties binnen Hamas is daaruit te verklaren. Doorbreking van het isolement, dialoog en acceptatie zal polarisering tegen gaan. Mensen die Hamas radicaal noemen hebben naar mijn mening onvoldoende kennis van de situatie. Ik herinner mij een ANC dat vroeger ‘radicaal’, ‘communisties’ en ’terroristies’ werd genoemd op teletext. Doe niet mee aan het brandmerken van Hamas maar communiceer met hen.

31. Bedankt Anja. Ik twijfel niet aan je inschattingsvermogen hoor, ook al zijn we allemaal feilbare mensen. Je standpunt is heel begrijpelijk: Hamas moet wel erkend worden, ongeacht wie ze zijn, maar voor een stedenband kan het too much zijn.
    Je kunt je natuurlijk wel afvragen, of een stedenband niet net die gematigden een betere positie zou geven? Als Rotterdam werkelijk iets zou kunnen betekenen voor Gaza, dan sterkt dat die gematigden wel.
    Hamas heeft natuurlijk ook de ervaring, dat praten met wie dan ook geen donder oplevert.
    En ze zijn natuurlijk te begrijpen, want ze zijn ontzettend de dupe van collaborateurs, en daar zijn ook veel Hamasleden door geliquideerd. En het is ook al tamelijk menselijk, dat wanneer de nood echt aan de man is, de tolerantie voor andersdenkenden afneemt, omdat die een gevaar voor de broodnodige eenheid en verzet zijn. (Vergelijk ook Amerikaanse rampenfilms, waarin lui ineens uiterst agressief tegen elkaar worden.)

    Maar Hamas krijgt van niemand steun. En als er dan ineens steun uit Rotterdam voor Gaza blijkt te komen, en misschien juist eentje met officiële banden, dan wordt dat misschien toch als de laatste hoopvolle en waardevolle strohalm beschouwd. Blijkbaar is dat westen dan toch iets waar je wat aan zou kunnen hebben. Of denk omgekeerd: als die radicalen helemaal geen positieve ervaringen meer hebben, willen ze misschien ook niet meer praten, als er serieuze vredesopties in het verschiet liggen. En dan ben je verder van huis. Hoe dan ook worden die gematigden binnen Hamas weer belangrijk, als daar belangrijke hulp vanuit Rotterdam van komt.

    Maar goed, ik begrijp je breekpunt wel: je moet wel met die jongens kunnen werken. En je moet naar de buitenwereld kunnen blijven verkopen, dat die jongens acceptabel genoeg zijn om mee samen te werken. Uiteindelijk is de praktijk harder dan de leuke ideetjes he? Maar hopelijk droeg ik toch nog wat bij.. Ik blijf toch voor die zusterband hoor. Dat kan voor heel veel mensen een sterk signaal zijn. Misschien een goed moment voor Positive Thinking hier..

    Ik onderschijf verder natuurlijk je opmerking over de term ‘gematigden’ in het algemeen. Dat zullen Palestijnen zijn, die vooral op eigen voordeel uit zijn (vgl. Fatah) Die laten zich in feite door Israël omkopen, waardoor Israël een kans krijgt een wig tussen de partijen te drijven, en het front te verplaatsen naar een plek tussen de Palestijnen. Israel denkt natuurlijk: Laat die elkaar maar afmaken.

32. het praten of de dialoog zal niet lukken men moet ze dwingen door een totale boycot van israel
    piet

33. Ferme taal, Piet. Wie gaat er zorgen voor die totale boycot?

34. Olijfolie en andere goederen uit Palestina.

    Ik weet niet of die info van toepassing is voor Nederland, maar hier in België worden de Palestijnse producten verkocht bij de OXFAM-WERELDWINKELS. Zie op de volgende website:

    Zij werken samen met:
    Palestinian Agricultural Relief Commitees (PARC)
    http://www.oww.be/pageview.aspx?pv_mid=308

    Union of Agricultural Work Committees (UAWC)
    http://www.oww.be/pageview.aspx?pv_mid=309

    Boycot Israël:
    Een interessante website met heel veel backgroundinformatie:
    http://www.mylinkspage.com/israel.html#MER

35. Rotterdam en Gaza.
    In vervolg op het door SP-Rotterdam naar voren gebrachte voorstel om Gaza als zusterstad te adopteren bij deze nog een reactie.

    Zoals in een eerder schrijven vermeldt, een zeer prijzenswaardig initiatief. Mijn vraag is echter, blijft het bij een initiatief, een plan, of zal er op een of andere manier een opvolging of uitvoering plaatsvinden van dit initiatief.

    Het is toch verbazingwekkend dat Israel de wereld domineert. Geen natie wordt toegestaan de Palestijnen te helpen. Besluiten van internationaal erkende organisaties die proberen de onmogelijke situatie wat te verbeteren worden gewoon naar de prullenbak verwezen. Daarbij is de VS natuurlijk de grote beschermende broeder.
    Het laatste bestand tussen Israel en Hamas (geen beschietingen meer door Hamas dan wordt de grens Gaza-Israel weer opengesteld) wordt door Israel niet opgevolgd, de grens blijft gesloten. Zo zijn er tientallen (ongeveer>39) besluiten die door Israel gewoon worden genegeerd.

    Het schijnt dat het westen een dermate schuldgevoel heeft venwege hetgeen is gebeurd tijdens de tweede wereldoorlog dat Israel een vrijbrief heeft om een andere volk te onderdrukken en de mensenrechten te schenden. Het schijnt dat de Palestijnen de rekening moeten moeten betalen van het westerse schuldgevoel.
    Lees het artikel van de Israelische historicus Ilan Pappe;”Een etnische zuivering die nooit is gestopt”.

    Als we de situatie in de Gaza Strip zien kunnen we maar een voorbeeld van uit de recente geschiedenis voor ogen hebben; “Het Warschau Getto”. Daarom moesten destijds de Israelische settlements in de Gaza Strip gesloten worden. Het had weinig te maken met goodwill naar de Palestijnen. De afsluiting van Gaza was naar het zich laat aanzien een planmatig uit te voeren actie, alleen de aanleiding voor een afsluiting moest nog gevonden worden, maar die was makkelijk te vinden.

    Het zou voor de SP een interessant actie zijn om te laten zien dat een sociale ideologie zich niet beperkt of laat tegen houden vanwege een geloof, een nationaliteit of een regime.
    Daarom de SP-Rotterdam zou met dit initiatief een voorbeeld kunnen zijn op het gebied van ontwikkelings samenwerking, ook voor de internationale gemeenschap.

    Wat dit betreft kan ik verwijzen naar de oktober ’08 uitgave IS (Internationale Samenwerking) van de Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking en Duurzame Ontwikkeling (NCDO), waarin in het artikel “Dood door Verstikking” aandacht wordt besteed aan de erbarmelijke situatie in de Gaza Strip.

    Een samenwerking tussen Gaza en Rotterdam zou vruchtbare resultaten kunnen opleveren :
    1. Ontwikkeling tot een havenstad(je). Het heeft de potentie om een kleine havenstad te worden, wat de Israelisch niet zullen toejuichen omdat er dan concurrentie ontstaat met de vlakbij gelegen Israelische havensteden Ashqelon en Ashdod. Gaza zou kunnen dienen als een doorvoer naar de Sinai via de grensovergang bij Rafah, tussen Gaza en Egypte.
    2. Gaza heeft een achterland waar veel tuinbouw plaatsvindt, vergelijk bij Rotterdam het Westland. Destijds hadden Gaza tuinders reeds een relatie met de bloemenveiling in Naaldwijk.
    Als Gaza goede verbindingen heeft met de buitenwereld zou in plaats van de tuinbouwprodukten te verkopen, bloemen en aardbeien, en tuinbouw benodigdheden in te kopen via Israelische handelaren, zouden deze produkten direct verhandeld kunnen worden via de (inmiddels kapot geschoten) luchthaven bij Rafah of een zeehaven bij Gaza stad.

    Met vriendelijke groet,

    Dirk
    Van 1996 tot en met 2000, als lanbouwkundige gewerkt bij het opzetten van een land en tuinbouw onderzoeks, demonstratie en trainings project te Beit Hanoun, Gaza Strip. Dit project realiseerde de upgrading van de landbouwfakulteit van de Al Azhar Universiteit in Gaza.

36. Ik weet niet hoe ver het is met de plannen, Dirk, want dit is een initiatief van de SP Rotterdam (en ik ben van Amsterdam). In ieder geval wordt het geen formele stedenband, zoals je onder (1) kunt zien, in het persbericht.

    Natuurlijk zou werkelijke ondersteuning vanuit Rotterdam Gaza veel kunnen brengen, maar de ontwikkeling tot een havenstad is uiteraard volledige wishfull thinking, want dat laat Israel niet toe. Evenmin als welke andere economische ontwikkeling of verbetering van de insfrastructuur dan ook. Het kunstmatig arm houden van Gaza wordt ingezet als een ‘militair’ middel, om Hamas mee te verslaan. Dat lukt dus niet: je verslaat Hamas niet door de gehele bevolking te bestraffen, integendeel. De enige industrie die er geweldig mee opschiet is die van de smokkel en de tunnelbouw. Maar dat heeft Israel er ondanks de afspraken en ondanks de hudna (wapenstilstand) er nog niet toegebracht om de belegering te versoepelen.

    Vrijwel de enige buitenlanders die nu nog Gaza worden binnengelaten zijn de mensen van de humanitaire hulpverlening, zoals wij van Kifaia. Wij mogen er voor zorgen dat ze niet helemaal dood omvallen.

    Werkelijke ontwikkelingssamenwerking, op humanitaire hulp na, is nagenoeg onmogelijk gemaakt. Daar doe je niet zoveel aan zelfs al zou heel Rotterdam een stedenband aan willen gaan met Gaza, helaas.

37. De Olijfolie “Rumi Tree Olive Oil” kan bij de Wereldwinkels gekocht worden.
    Indien niet op voorraad kunnen zij die bestellen/inkopen bij de erkende importeur Cerro Azul Food gevestigd in Centrum Mondiaal in Culemborg